උන්මාද වූ ප්‍රේමාදරේ...
උන්මාද වූ ප්‍රේමාදරේ
සමනල වසන්ත යෞවනයේ
සංසාරයේ සුභ ප්‍රාර්ථනා
ඉදුනිල් දෙනයන සටහන්වේ

රළ පෙල කැලඹේ හසගන විලසේ
ලවනට සුදුමුදු පහස ලැබේදෝ...//
ඔබ හදවත මා හදුනාගත් සේ
මා හදවත ඔබ හැදිනගනීදෝ...

කිඳුරු කොදෙව්වේ කසුන් කුමාරිකාවී
සයුරු තෙරෙන් සැගවී ආවාදෝ...//
චන්ඩ මරුතේ ඉන්ද්‍රකීලයක් වගේ
නොසැලී ඉන්නට වරම් ලැබේ‍ දෝ...

සඳ රේඛා හිනැහේ වී මේ රෑ යාමේ
තනි වීලා ඈත ඉමේ
සඳ පානේ නෑවී ආලෝකේ...... //

කීවේ කීවේ ගීතේ මේ රෑ සීතේ සීතේ
කීවේ ගීතේ මේ රෑ සීතේ මා

සඳ රේඛා හිනැහේ වී........

ගැයෙනා ගීතේ රාවේ
තනි වූ රෑ හෝරාවේ
පවනේ මේ පාවීලා ඒවී
පවනේ මේ පාවීලා ඒවී.......... //

ඔබ ඉන්නේ ඈතින් ඈතින්
සුවඳක් සේ නෑ මා ගාවින්
මගේ දෑසේ දසුනේ යාවීලා

සඳ රේඛා හිනැහේ වී.............

කවදා හෝ රෑ සීතේ
දැවටීලා මා දෑතේ
රස ලෝකේ පාවීලා යාවී
රස ලෝකේ පාවීලා යාවී........ //

සුවඳක් වී නෑ මා ගාවින්
හසරැුල් පාවී ආශාවෙන්
මගේ දෑසේ දසුනේ යාවීලා

සඳ රේඛා හිනැහේ වී............ //

කීවේ කීවේ ගීතේ..............

සඳ රේඛා හිනැහේ වී..........

ලස්සන ලස්සන සින්දු නේ කට්ටියටම මතක් වෙන්නේ

ට්‍රිප් ඒකක් යන වෙලාවට
පාටියකදි
සංසදයකදි මේ ත්‍රෙඩ් ඒකෙන සැහෙන වැඩක් ගත්තැකි


අායෙ ඒකෙන්ම

යුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ
මල් සමය නිම වේවිදෝ
මල් සමය කොයිවේලේ නිම වේවිදෝ
සියුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ

අරුණෝදේ සියොතුන්ගේ ගී ගායනා
සිත බන්දන මල් සමය නිමවෙන්නේ නෑ
ඔබ ඈත මම ඈත අපි වෙන්වෙලා
මහ සාගරය අප වෙන්කලා
මල් සමය නිමවෙන්නේ නෑ

සියුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ
මල් සමය නිම වේවිදෝ
මල් සමය කොයිවේලේ නිම වේවිදෝ
සියුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ

අද අදම ඔබේ කුමරු වී එයි කියා
අනුරාගී නෙතඟින් බලා
සිරියහනේ සුදු සේලේ එළලා
සඳවතිය ගිරි මුදුනේ සැඟවී ගියා

සියුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ
මල් සමය නිම වේවිදෝ
මල් සමය කොයිවේලේ නිම වේවිදෝ
සියුමැලී... සියුමැලි රෝස මලේ

පායා ආ සඳ අඳුරු වළාවෙන්
මා ඉදිරියෙදිම වැසුනා
සෝකය තාපය පාළුව අතරේ
ඉකිබිඳ හැඬුවා ඇසුණා
හද විමනේ බිතු සිතුවම් කිලිටි කළේ ඔබෙ දෑතයි
හද විමනේ බිතු සිතුවම් කිලිටි කළේ ඔබෙ දෑතයි
නොපැතු වියෝගයෙ මහ වරුසාවෙන්
දෑත දෙපය මගෙ සීතයි
දෑත දෙපය මගෙ සීතයි
ඔබ පැමිණි ඔබම ගියා නැවතුණ තැන මම ඉන්නම්
ඔබ පැමිණි ඔබම ගියා නැවතුණ තැන මම ඉන්නම්
මගෙ සහයෝගය පතන වෙලාවේ
කොහි සිට හෝ යළි එන්නම්
කොහි සිට හෝ යළි එන්නම්

නෑ තවත් හිතක් ඔබට මෙන් මාගේ..
මේ තරම් දුරින් ඔබම ඇයි ආවේ..
යා කරන් සිතින් දුකම දැන් මාගේ..
නෑ දැනන් සිටියේ හුස්ම ඔබ මාගේ..
හිත ඇහුවේ - ඔබ ගැනමයි..
තාමත් මං විදවයි..
පැතුවේම ඔබෙ සතුටයි

හිටි හැටියේ ඔබෙන් ලැබුණු
ආලවන්ත ඇස් බැල්මට අසු වන විට මං
සක්විති රජ කමට වඩා
සත්තකින්ම පිං කල බව ඇෙඟයි හැබෑවයි

පිපුනු මලක හැඩ දෑස වසා සිතුම් විහඟ කැල වසඟ කලා......
මග තොට රැදි නෙත් දහක් වසා මතකද අප නෙත් කතා කලා........

කවුරුද ඔබ මා ඉන්නේ කොතැනා නොම විමසා පෙම ඉඟි මැරුවා....
සොදුරු වසන්තෙක මොහොතක සුව පා වෙන් වූවා අප සුසුම් දරා...........

මතකේ මැවෙනා පෙර රූ චායා හමු වේදෝ යලි සිත් සනහා.......
ඔබෙ නමටයි මා පාරමි පුරනා ඇසේවිදෝ මේ ගී මාලා

අහිංසක ආදරයක්
පැතුවේ මා ඔබේ හදින්
ලැබුණේ මට නොසිතු දෙයක්
කියන්නට බැරිම තරම්
අහිංසක ආදරයක්

වැටෙන් එහා මල් පඳුරේ
ඔබ පිපී වැනේ අත නුදුරේ..//
මිලින වුනත් ඝණ අඳුරේ
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...

සුවඳ ඇදෙයි මුළු ලොවට හොරෙන්..
නොවසා ඇති දොර කවුළු තුලින්..//
සුවඳ දිඳී තිබුණත් මිදුලේ..
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...

වැටෙන් එහා...

තෙමුනත් දෙකොපුල් උණු කඳුලින්
ඇසුනත් කෙදිරිය මෘදු මුවගින්..//
පිපුනු නිසා අන්සතු උයනේ...
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...
මල් නෙලන්න නම් තහනම්...

වැටෙන් එහා...


ගායනය - දයාන් විතාරණ

වෙරළු ගෙඩිය හරි අටකට කපා ගෙන
කොටහක් නොකා දෙගුරුන්ටත් තබාගෙන
උන් අපි එදා සත් කුළු පව් විලාසෙන
පැල ඉනි වැටට ඇයි අද ඇණ කොටා ගෙන
පොඩි උන් දොහේ මල් මතකය ඉරාගෙන
හොඳ හිත ගිහින් උඩු හුලඟට ගසාගෙන //
මහගෙයි බිමට තනි උරුමය කියාගෙන
සතුරන් වෙලා උනුනට දෙස් තියාගෙන
වෙරළු ගෙඩිය...
තිරිසන් උනෝතින් කිසි හව්හරණ නැති
ලන්දක කකා ලන්දක කල් යල් හරිති //
එක මිහි සයන කාටත් නිදි සුවය දෙති
බිම් පංගුවට ලොල් වී මළගම් නොයති
වෙරළු ගෙඩිය...
සුනිල් එදිරිසිංහ

පාවී යන්න ගියා
ඇතින් ඇත බලා
මැවිලා මැවිලා තටු මැවිලා
පියඹා යනවා සුව සොයල

අටපෙතියා මල් පෙති හැලුවා

මට නොකියා ඔබ යන්න ගියා

දුක හිතුනා මගෙ හිත රිදුනා

මගෙ ලෝකයෙ කදුලු තනි උනා.....

දෙසවන් සනසා මා නැලවූ ඔබ
මියුරු මියැසියේ අරුත කියා දුනි
ඒ මියැසිය අද මා ගයනා විට
මා සිපගන්නට ඔබ මා ලග නැත
අම්මා... අම්මා... අම්මා...

ඇසට අඬන්නට කඳුළුලි දුන් ඔබට
ලතැවුල් දරනා දිරිය ලබා දුනි
ඒ දිරියෙන් ලොව ජය ලබනා විට
මා සිපගන්නට ඔබ මා ලග නැත
අම්මා... අම්මා... අම්මා..

ආදරේ කියූ කිසිවෙකු ආදරේ නැතේ
මසිත මට කියූ රහසක් කියමි ප්‍රිය කතේ
සාගරේ රැළි වගේ ආදරේ පිරී
වැලි අතරේ යාවී කිඳී...//
ආදරේ කියූ කිසිවෙකු ආදරේ නැතේ......

ඊයේ ඔබ හමු වුණා අවන්හල තුලේ
හෙට මට ඔබ මුණ ගැසේ උයන් සෙවණ සේ....
ඊයේ ඔබ හමු වුණා අවන්හල තුලේ
ආදරයත් හමුවීම නොවේ...
හමුවීමත් ආදරය නොවේ...
වැලි අතරේ යාවී කිඳී....//

දවසක් මම වැළපුණා අන් ළඳක් නිසා
නැවතත් මම හිනැහුණා ඔබ ගැනත් සිතා...
දවසක් මම වැළපුණා අන් ළඳක් නිසා
සැනසීමත් සීමිතයි සිතේ...
සීමිත දේ සැනසුමයි සිතේ...
වැලි අතරේ යාවී කිඳී...//


පද රචනය: ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්
තනුව සංගීතය හා ගායනය: ප්‍රියා සූරියසේන

සුදු ඇඳුමින් සැරි මුව හසරැල්ලේ
අරලිය ගහ යට සුවිසුරු නිල්ලේ
තනිවෙන විට මා සමගින්
ඉඟිකර අදි මදි කරමින්
තනිවෙමු සොදුරිය අපි සැනසිල්ලේ
රන් තරු වටකර පායන සඳ ඇදි
සෙවනැලි සිතුවම් රෑ
සිහිනෙන් ඔබ එන විට මා පිබිදෙන්නෑ
අඩවන්වූ දෙනෙතින් ඔබ බැලුකල
මගෙ සිත ඉවසුම් නෑ
කුමරිය ඇයි ඔබ තනියම සුසුමන් පෑ
කුමරිය ඔබ අද මා ලඟ නෑ
ගංතෙර ළග බට පඳුරෙහි
සිරි සිරි හඩ මට සිහිලැල් පෑ
කුළුදුල් ආදර හැඟුමන් විසිරෙන්නෑ
පාසල් යන ඔබ මාවෙත සිහිවන විට
මට ඉවසුම් නෑ
මගෙ සිත තනිවම දොඩවයි සමගින් ඈ
කුමරිය ඔබ අද මා ලඟ නෑ

ඔබ හා මෙමා අතිනත් අරන්
අපගේ ලොවේ තනිවූ එදා
ඔබ මා දෙපා දෑතින් බදා
සිපගත් එදා සිහිවෙනවා