Hariveelanga kotasin hamuwenakan balagena inne

17. වන කොටස.

මියෙදෙන තුරා....

* මම තමා අද ලොකු අක්කිගේ හෙයා ස්ටයිල්ස් දාන්නේ.*

     මගේ වරලස් මුදා හරමින් අැය කියා සිටියා. මම කැඩපතින් අැය දිහා බැලුවා. අැගේ මුහුනේ වුනේ සැබැම අාරණීය පෙනුමක්. අැය මගේ හිස පීරන්න වුනා. මම අෑ දෙසම බලන් උන්නේ හරිම සතුටින්.

*ලොකු බේබී.හ්හ්.*

*අැයි සිගිතියෝ.*

       දොර අභියසින් අැහුනේ සිගිතිගේ කට හඩ.

*අර ශාලින්ද මහත්තයා ඒහෙම අැවිත්.හ්හ් . *

*හරි . හරි අපි ඒනවා.*

*අපි ඒනවා දැන් සිගිතියෝ.*

       පුංචි නංගී කලබලයෙන් කිව්වා. හිස පිරා අවන් කළ අැය , මට හොදදැයි බලන්නට කිව්වා. කොන්ඩය හකුලා දමා තිබූ කොන්ඩ මෝස්තරයයි, අැගේ මේකප් කිරීමත් නිසා මම අදුරන්නට මටම නොහැකි වුනා. 

*දැන් යමුද මනමාලී.*

*මනමාලී*

       මට දැනුනේ අමුත්තක්. නංගිගේ මූනේ වුනේ ඉපිලී යන සතුටක්.

*ඔයානේ මනමාලී.*

*අා ඔව්නේ මමනේ මනමාලී. යමු යමු ලොකු අක්කි අපි පහළට.*

 

18. වන කොටස.

මියෙදෙන තුරා....

         වෙන කාවෙනුවෙන් වත් නොදැනුන සමීප බවක් ඒ දරුවෝ දෙන්නා ළගදී මට දැනුන නිසා. ලැජ්ජාබර සිනහවකින් මුව සරසා ගත් අැය මා කැවූ බත් කට පිළි ගත්තා.මේ සියල්ල දෙස බලමින් ශාලින්ද මල්ලිත් ,පුංචී නංගීත් සිනහා වූ හේතුව මට වටහා ගන්න බැරි වුනා. සුමේධ අයියා දරුවන් දෙදෙනාම මට ළං වී සිටින අයුරු දැක මූණ අදුරු කර ගත්තා.

*අැයී සුමේධ අයියේ දුකෙන් වගේ.*

        මට විමසන්නට අවශ්‍ය වූ දෙය ශාලින්ද මල්ලී විමසා සිටියා.

*මට සෙව්මීණීව මතක් වුනා මල්ලී ඒයා හිටියා නම් අද අපේ ගෙදරත් පාටියක්.*

*ඒ අැයි අයියේ.*

*සෙව්මිණීගේ උපන් දිනෙත් අද .*

*මාර සිද්දියක්නේ. දෙන්නා ඒක වගේ ඒකම දවසේ උපන් දිනේ.*

*ඒකනේ වැඩේ කියන්නේ. මම හිතන්නේ නිල්මිණී නංගිට වඩා වැඩිමාල්.*

*තාත්ති දයියා. අනේ ජෝ දෙන්නකෝ.*

          ෂයීනි දූ සැර දෙයක් කැවිලා කෑ ගහන්න වුන නිසා මම වතුර පොවන්න ගත්තා. ඒක නිසා උපන් දිනය ඒකම දිනයක වීම ගැන කතාව යට ගියත් මගේ හිතේ තැන්පත් වුනා. මගේ හිත කිව්වේම සෙව්මිණී මමයි කියන්නේ නිවුන් සහොදරියෝ වෙන්න අැති කියලා. කුමක් හරි දෙයක් ගෙදර අයත් මට හංගන බව දැනුන නිසා, මගේ නිවුන් සහෝදරි වුන සෙව්මිණීව වික්‍රමසිංහ පවුලට හදා ගන්න දුන්නා වත්ද? මම අහගෙන ඒදා අම්මලා කතා වුනා. *වික්‍රමසිංහලට දරුවෝ හිටියේ නෑ.ඒත් රට ගිහින් අවුරුදු පහකින් විතර ඒද්දී තමා ඔය ළමයාවත් අරන් අාවේ. මම හිතන්නේ අපේ ලොකු දූට වඩා අවුරුද්දක් විතර බාල අැති ඔය නැති වුනයි කියන දරුවා. පවු. අකාලෙම මැරිලා ගිහින්. සෑහෙන කාලයක් දරුවෝ නැතුව නොගිය දේවාලයක්, පංසලක් නෑ. ඒ දරුවත් ඉක්මනට නැති වෙලා. වික්‍රමසිංහලා කොහොම ඉවසනවද මන්දා.* ඒ කතාවේ හැටියට නම් සෙව්මිණි මට නංගි වෙන්නේ . ඒ කියන්නේ ඒයා පිටරටදි ඉපදිලා තියෙන්නේ. අනේ මන්දා මට මේ අවුල තේරුම් ගන්න බෑ. අහන්න කෙනෙකුත් නෑ. අනික දරුවෙක් හදා ගන්න දුන්නා නම් තරහාකාරයෝ වෙන්න විදියකුත් නෑ. ලීලම්මා කිව් විදියට දෙගොල්ලෝ තරහයි. ඒත් සුමේධ අයියා ඒක්ක අම්මාලා හොදට කතා කරනවනේ. මම හරියට පබගාලක පැටලිලා වගේ මට දැනුනේ.

*ලොකු බේබී දරුවා අඩනවනේ. කෝ දෙන්න මම නළවලා දෙන්න*

         ඒවෙලෙහි ඒතනට අා ලීලම්මා ෂයිනී දූට දෑත් පාමින් කිව්වා. අැය දරුවන්ට බොහෝ සෙයින් අාදරය කරන නිසාදෝ, අඩමින් සිටි ෂයිනී දූ අැඩුම නවත්වා ලීලම්මා දෙස බැලුවා.

*ඒන්න චූටී පැටියෝ අයිස් ක්‍රීම් කන්න යන්න.*

*මම චූටී දූ. චූටී පැටියා නෙමෙයි.*

*අනේ ඉතිං මම දන්නේ නෑනේ. ඒන්න චූටී බේබී .*

       පුංචී නංගී දෙස හොරැහින් බලමින් ලීලම්මා බේබී යනුවෙන් කිව්වේ දොස් නගාවි යැයි සිතා විය හැකී.

*අනේ අාච්චී. මගේ නම චූටී දූ.. *

*අනේ ලීලම්මේ චූටි දු කියනකම් ඒයාව යාලු කර ගන්න බෑ.*

        මේ සිදු වීම දෙස බලා වුන් පුංචී නංගී කිව්වේ හිනා වෙමින්.

*ඒන්නකෝ චූටී දු මෙහෙට බලන්න.*

*තාත්තී චූටී දූ අයිස් කීම් කන්නද.*

*හා චූටී දූ. ලොකු දූ ඔයත් නංගි ඒක්ක ගිහින් අරන් ඒන්න.*

        කියන පරක්කුවට චූටී දූ ලීලම්මගේ අතට ගියා. ලීලාම්මා ලොකු දූවත් අඩගහගෙන අතුරුපස ගන්න තැනට ඒක්කන් ගියා. මධ්‍යම රාත්‍රිය තෙක් පැවති සාදය නිමා වෙලා සියල්ලන් පිට වී ගියා. ෂයිනී දූ මගේ උකුලේම නිදන්ද ගිහින් වුන් නිසා ඒක්කගෙන යන්න අපහසු වුනේ නෑ. සාදය පුරාම ෂයිනී දු මගේ උකුලෙන් බැස්සේ ම නෑ. මම යන තැනක අැයවත් රැගෙන යන්න වුනා. අැහැරලා හිටියා නම් යන්න බෑ කියාලා අඩනබව විශ්වාසයි.

        සියල්ලන් නික්ම ගිය පසු විඩාව නිසාම අස් කිරීමේ කටයුතු හෙටට ඉතුරු කරලා හැමෝම නිදා ගන්න සූදානම් වුනා. මගේ කාම්බරය කොනක වුනේ මට ලැබුන උපන් දින ත්‍යාග. සිගිති විසින් සියලු තෑගී මගේ කාමරයට ගෙනත් දාලා තිබුනා. නානකාමරයට වැදී විඩාව නිවා ගැනීමට අැග පත සොදා ගත් මම රැ අැදුමක් අැගලා ගත්තා. නිදා ගන්නට සිතා අැදට අාවත් නිදිමතක් අහලකටවත් අාවේ නැහැ.

         මේ දවස් ටික මගේ ජීවිතේ ලස්සනම දවස් ටික කියලා මට හිතුනා. මම දෑස් පියා ගත්තේ සිහින මවන්න. ඒක පාරටම මට පරණ පපුවේ වේදනාව දැනෙන්න ගත්තා. මම සතුටු වෙනවට දෙවියෝ කැමති නෑ. කොච්චර සතුටින් හිටියත් දැන් මාරයා ඒන්න කාලය ළගයි කියන්න වගේ දින කීපයක් නොදැනෙමින් තිබූ පපුවේ වේදනාව ඒක පාරටම අැති වුනා. මුහුන කොට්ටයක හොවා ගත් මම වේදනාව සමග පොර බැදුවා. ටික මොහොතකින් ගතේ වේදනාව තුරන්වී ගියේ විශාල හිත් වේදනාවක් ඉතුරු කරලා. මරණ දන්ඩනය නියම වුන පුද්ගලයාගෙනුත් අන්තිම කැමැත්ත විමසනවලුනේ. අන්න ඒ වගේ මගේ අන්තිම කාලය නිසා හැමෝගෙම අාදරය කරුනාව මට ලැබෙනවා අැති. ඒත් ඒකෙනුත් වෙන්නේ මට තවත් ජීවත් වෙන්න අාස හිතෙන ඒක.

       අපි දුකින් ඉන්න කොට මැරුනා නම් හොදයි කියලා හිතුවට, මරණය අභියසට අාව කෙනෙක් තමා දන්නේ ඒතකොට ජීවත් වෙන්න මොන තරම් අාසාවක් අැති වෙනවද කියලා. මරණාසන්න කෙනෙක් කවදාවත් කියන්නේ නෑ අනේ මාව මරල දාහන් කියලා. අනේ මාව තව දවසක් හරි ජීවත් කරන්න කියලා තමා ඉල්ලන්නේ. 

         මට දැන් ජිවත් වෙන්න අාසයි. ඒත් මරණයට ඒන්න ඒපා කියන්න මට අයිතියක් නෑ. මම ගෙනාපු අායුෂ ඉවර අැති. මාරින්තින රෝගියක් ළග ඒයා ඒක්ක දුක් වෙන්න අඩන්න, සනසන්න, බලාපොරොත්තු අැති කරන්න විශාල පිරිසක් ඉන්නවා. මට ඉන්නේ මගේ හෙවනැල්ල විතරයි. මම කැමති නෑ මම පිච්චෙන විදියට අනිත් අයගේ අාත්මයනුත් පිච්චෙනවට.

          මම මේ දේ ඒයාලට කිව්වෝත් මේ මුළු අවුරුද්දම ඒයාලත් හිතින් විදවාවි මගේ මළගමින් පස්සෙත් විදවාවී. දැන් සතුටින් හිටපු දෙන්. මම මැරුන දාක දුක් වුනාවේ. දැන්ම ඉදන් දුක් දෙන්න ඔනේ නැහැ. ඒකෙන් මටත් සැනසීමක් ලැබෙන්නැහැ. මගේ හිත මේ තරම්ම හයියද? උපන්දිනේ සමරන ගමන් මැරෙන දිනේ ගැන කල්පනා කරන්න තරම්. මම තනියම කල්පනා කලා.

        මම උදේ අැහැරුනේ මිහිරි සංගීත රාවයක් සවනෙහි වැකීමෙන්. මම හිතුවේ මට අැහෙන හැටි කියලා. මම අයෙත් පොරවනයේ උණුසුමට ගුලී වුනා. ඉවරයක් නැතිව අැසෙන නිසා මම දෙනත් හැර බැලුවා. සැබැවින්ම අැසෙනවා. කාමරේ රේඩියෝවක් වත් නැතුව කොහෙන්ද අැහෙන්නේ. අැද අසල වු කුඩා මේසය උඩ ශාලින්ද මල්ලී දුන් දුරකථනය නද දුන්නා. මම අතට අරන් තිරය දෙස බැලුවේ මගේ නම්බර් ඒක කාටවත්ම දුන්නේ නෑනේ කියලා. පුංචි නංගිගේ විහිළුවක් කියලා මම දුරකතනය සවනත තබා ගත්තා.

*හෙලෝව්*

         පිරිමි කට හඩක්. ශාලින්ද මල්ලී වද්ද?. කතා කරන්න බයක් දැනුනත් කීප වරක් ඒහෙන් කතා කරද්දි මම කතා කලා.

*හෙලෝ්ව්. කවුද මේ*

*මම සුමේධ අයියා නිල්මිණි නංගී*

*ගුඩ් මොර්නිං සුමේධ අයියේ. ඔයාට කොහෙන්ද නම්බර් ඒක.*

*ශාලින්ද මල්ලි තමා දුන්නේ දවසක්. චූටී දූ කතා කරන්න ඔනේ කියලා කරදර කරන නිසා.*

         ඒ කියන්නේ ශාලින්ද මල්ලී මට පෑලෑන් කරලයි පොන් ඒක අරන් දීලා තියෙන්නේ. කට්ටියගේ හිතේ තියෙනවද දන්නේ නෑ මම අැත්තටම ෂයිනී දූගේ අම්මා කරන්න.

*හා සුමේධ අයියේ කෝ චූටී දූ.*

*අැහැරුන වෙලේ ඉදන් අඩනවා. ඒයාව ඒක්ක අාවා කියලා. ඔයාට කතා කරන්න නොදුන්නොත් මොන්ටි සෝරි යන්නෙත් නැහැලු.*

*අනේ පව්.* 

*චූටී දූ ඒන්න . මේන් නිල්මිණී නැන්දී කතා කරනවා.*

*අම්මී නැන්දී.*

          ඒ වචනය මගේ හද පතුළටම කිදා බැස්සේ ෂයිනී දූ තවමත් අඩනවා.

*අැයි පැටියෝ අඩන්නේ.*

* චූටී දූ අම්මී නැන්දිත් ඒක්ක තාලයි.*

*අැයි මගේ චූටී දූ.*

*මට දොයිය ගියාම ගෙදල ඒක්ක ඒන්න දුන්නනේ.*

*පව්නේ චූටි දූ. තාත්තිටයි අක්කිටයි දොයිය යන්නේ නෑලූ දූ නැතුව.*

*අම්මි නැන්දී ඒනාද අද චූටී දූ බලන්න.*

*බලමුකෝ පැටියෝ . දැන් හොද පැටියා වගේ මොන්ටි සොරි යන්න ලෑස්ති වෙන්න.*

*මම තාලයි. අම්මී නැන්දී චූටී දූට අාදල‍ේ නා.*

*අාදරෙයි පැටියෝ. ගොඩක් අාදරෙයි. නැන්දිත් කොයි වෙලේද දූ බලන්න ඒන්නේ කියලා ඉන්නේ. ඉක්මනටම ඒන්නම්.*

*බා බා අදම ඒන්න ඔනේ. චූටී දූ තාලයි.*

*දූ මොන්ටි සොරී ගිහින් අැවිත් අායිත් පොන් ඒකෙන් කතා කරමු හාද?*

*හ්ම්.*

*හොද බබා වගේ දැන් තාත්ති කියන දේ අහලා ලෑස්ති වෙන්නකෝ.*

*හෙලෝ නිල්මිණි නංගී. අද මට හදිස්සී වැඩ වගේකටත් යන්න තියෙනවා. මම පස්සේ ගන්නම්. බොහොම ස්තූතියි මෙයාව නලවලා දුන්නට. චූටී දූ දැන් හරියට මුරණ්ඩු වෙලා.*

*ඔක මොකද්ද අනේ. හොදයි පරිස්සමින් වැඩ ටික කර ගන්න බුදු සරණයි.*

*බුදු සරණයි නිල්මිණී නංගී. බායී.*

*බායී*

             මගේ හිතට උදෙන්ම ලැබුනේ සැනසිල්ලක්. සුපුරුදු පරිදි ජනෙල් කවුළුව විවර කර ගත් මා උදා හිරු රැස් විද ගත්තා. මීදුමත් සමග ජනෙල් කවුළුවෙන් අැතුල් වුනේ සීත පවන් රැල්ලක්. සීතලට බොහෝ ප්‍රිය කරන මම ඒ සුළගට මා වත දැවටෙන්නට ඉඩ දුන්නා.

*ලොකු බේබී තාම ඔතනද? මම සැරයක් ඒනකොට පොන් ඒකෙන් බර කතාවක් නිසා තේ හදන්න ගියා.*

*චූටී දූ කතා කලා ලීලම්මේ.*

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු...

තව කොටස් 13 ක පරතරයක් තියෙනෝ

කොටස් 2ට වඩා දාන්න කියවන්න අමාරැවක් නැහැ

18 කොටසේ පොඩි නමක් පැටලිලා තියෙනවා පුලුවන්නං හොයල හදන්න

අනේ මහ ගොඩක් ස්තූතියි ශා අයියේ.
මම දෙපාරක් කියවලා කතාව සයිට් ඒකට දාන්නේ
දැනුත් අායි කියෙව්වා.
ඔයා කිව් වැරැද්ද හම්බුණා.
''ශාලින්ද මල්ලී වෙනුවට සුමේධ මල්ලී නේද?.
ඔයා හොද අවදානෙන් කතාව කියවනවනේ.
අැත්තටම ගොඩක් සතුටුයි.
මොකක්ම හරි වරදක් තිබුනොත් කියන්න.
මම කැමතී මගේ වැරදී පෙන්නනවට.
ඒෆ් බී අයට වත් ඔක අහුවෙලා තිබුනේ නෑ.
ගොඩාක් ස්තූතියි!!!!

19. වන කොටස.

මියෙදෙන තුරා.....

*ඊයේ නේද ලොකු බේබීට ඔය පොන් ඒක ලැබුනේ. සුමේධ මහත්තයා දන්නේ කොහොමද.*

* ශාලින්ද මල්ලි ම තමා දීලා තියෙන්නේ.*

*හරි හරි. ලොකු බේබී ඉක්මනට මූන සොදගෙන මේ තේ ඒක බීලා ඉන්න නිමෙන්න කලින්.*

*අහන්නකෝ ලීලම්මේ. සුමේධ අයියගේ වයිප් සෙව්මිණී . ඒයාගෙත් උපන්දිනෙත් ඊයෙලු.*

*ඒහෙම වෙන්න ඒපැයි.*

*මොකක්. ලිලම්මා කොහොමද ඒක දන්නේ.*

*මේ.. මේ..ලොකු බේබි මොකද්ද අැහුවේ. මම වෙන කල්පනාවක් හිටියේ.*

       මම පුදුමයෙන් ප්‍රශ්න කලා. සිහින ලොවින් පිවිසුනාක් මෙන් කළබලයට පත් වූ ලීලම්මා තමා අතින් ලොකු වරදක් වූවා ඒය නිවැරදි කර ගන්න වගේ නැවතත් මගෙන් විමසුවා.

*මම අැහුවේ සෙව්මිණීගේ උපන් දිනෙත් මගේ උපන් දිනේ දවසෙමයි, කියලා ලීලම්මා දන්නේ කොහොමද කියලා.*

* අනේ මම දන්නේ නැ ලොකු බේබී. වෙන කල්පනාවක හිටියේ මම. මටත් නිතරම අර පුංචී දරුවෝ දෙන්නව මතක් වෙනවා.*

* නෑ . නෑ ලිලම්මලා මට මොනවා හරි හංගනවා.*

*අනේ නෑ ලොකු බේබී.*

*නැත්තේ මොකද? අපි දෙන්නා ඒක වගේම වෙන්නයි. ඒකම උපන්දිනේ වෙන්නත් හේතුවක් තියෙන්න ඒපෑ.*

*ඒක උපන්දිනේ තියෙන අය ඉන්න පුළුවන්නේ ලොකු බේබී. අනික ඒ ළමයා බේබිට වඩා බාල අැති. වික්‍රමසිංහ මහත්තයලට දරුවෝ හිටියේ නෑ. රට රටවල් වල ගිහින් බේත් කරලා තමා ඔය දරුවා හදා ගන්න අැත්තේ. අනික ඒ දරුවා ඉපදෙද්දී. වික්‍රමසිංහ මහත්තයලා හිටියේ රට.අනික ඒක වගේ හත් දෙනෙක් ඉන්නවලුනේ. ඒවා ගැන ඒ හැටි හිතන්න ඒපා.*

*දවසක මටත් දැන ගන්න ලැබෙයි.*

       මට හැමෝම කියන කරුනු පිළිගන්න අමාරුයි. මම කේන්තියෙන් නානකාමරයට ගිහින් දොර වහ ගත්තා. උදේම නාලා අලුත් අැදුමක් අැද ගත් මම තෑගී ටික දිගහැරලා බලන්න හිතුවා. තෑගි ගැන මට කිසිම අාසාවක් නොතිබුනත්, හැමදාම මේ තෑගී මෙහෙම තියන්න බැරි නිසා මම අැදේ කොනකින් ඉද ගත්තා.

*ලොකු අක්කී. ඔයා අැහැරලා නේද ඉන්නේ*

*ඒන්න පුංචි නංගී අැතුළට*

       මම දොර අභියස සිට මා දෙස බලා වුන් පුංචී නංගිට අැරයුම් කලා.

*මොකද ලොකු අක්කී කරන්නේ. අද හරිම කම්මැලී අනේ.*

*මම මේ තෑගී ටික ගලවලා බලන්න හැදුවේ. ඔයත් ඒන්නකෝ මේ ටික බලන්න.*

*නියමයි. බලමු . බලමු.*

      තෑගී පාර්ශල් ඒකක් අතට ගනිමින් අැයත් අැද කොනක වාඩී වුනා. මම පුංචී නංගී ඒක්ක උදේ චූටි දූ කතා කරපු බව කිව්වේ හරිම සංතෝෂෙන් . මගෙන් නොයෙක් ප්‍රශ්න අසමින් සියලු විස්තරය අහගත් පුංචී නංගී තනියෙම හිනා වුනා.

*මොකද පුංචී නංගී හිනා වෙන්නේ.*

*නෑ. නෑ. මොකුත් නෑ.*

*පිස්සු හැදීගෙන ඒනවද*

*නෑ මම මේ .. කල්පනා කලේ ශාලින්ද අයියගේ තෑග්ග දැන් බොහොම වැදගත් වෙලා නේද කියලා.*

*අනේ මේ විකාර නොකියා ඉන්න පුංචි නංගී*

         මම අැය අදහස් කල දේ තේරුම් ගත් නිසා අකමැත්ත ප්‍රකාශ කලා.

*ලොකු අක්කී මේක නේද සුමේධ අයියා ගෙනාව තෑග්ග. *

*මට මතක නෑ පුංචී නංගී.*

       සැබවින්ම ඒක සුමේධ අයියා ගෙනාපු තෑග්ග බව මගේ මතකයේ තිබුනා. ඒ පාර්ශලය වෙනස්ම කොළයකින් අාවර්නය කරලා තිබුන නිසා. ඒ තෑග්ගේ දවටනයට යොදාන තිබුනේ පුංචි දරුවෙකුට තෑගී සරසන්න යොදා ගන්න කාටුන් වලස් පැටවුන් සිහිත කොළයක් නිසා. අනිවාර්යෙන් ඒ තෑග්ග පැක් කරන්න අැත්තේ ලොකු දූ. මටත් හොරා මගේ මුනේ සිනාවක් මැවුනා.

*මොකද ලොකු අක්කී තනියම හිනා වෙන්නේ*

          මගේ මහුනෙහි ඉරියව් පිළිබද හොද අවදානයෙන් බලා වුන් පුංචී නංගී ප්‍රශ්න කරද්දී මට දැනුනේ පොඩි නොරිස්සුමක්. නිදහසේ හිනා වෙන්නවත් නෑනේ කියලා.

*මෙහෙ දෙන්න බලන්න ඔකේ මොනවද තියෙන්නේ කියලා.*

*අැයි අැයි විශේෂයක් නෑනේ මම බලන්නම්.*

*විශේෂයක් නෑ. ගලවන්නකෝ පුංචි නංගී කෝලම් නොකර.*

*හා. හා. ඔයාම බලන්න.*

      පුංචී නංගී තෑග්ග මා දෙසට පෑවා .මම ගන්න හදද්දිම , පුංචී නංගී අාපහු අැදලා ගත්තා. අැය නැවතත් මා වෙත පෑවත් මම ඒ දෙස බැලුවේ වත් නෑ.

*මොකද ඔය හැටි කේන්ති යන්නේ.*

*මොකද පුංචි නංගී ඔයාට වෙලා තියෙන්නේ.මොනවද කරන විකාර වැඩ.*

     අැත්තටම තෑග්ග මොකද්ද කියලා දැන ගන්න තිබුන උවමනාව නිසාදෝ මට පුංචි නංගී කරන ඒවට කේන්තී ගියා. මට කේනති ගියත් අැගේ මුහුන සතුටින් පිරිලා තිබුනේ, මගේ නොසන්සුන් කම දැකලා වෙන්න ඔනෝ. අැයම තෑග්ග කෙමෙන් ගලවන්න වුනා. සියලු ටේප් කැබලි ගලවා ඔයාම බලන්න මුලින් කියලා තෑග්ග මගේ උකුල උඩින් තිබ්බා. මම කොළ මෑත් කරලා තෑග්ග දෝතට ගත්තා.

* පුංචී නංගී මේ බලන්නකෝ හරිම ලස්සනයි. *

*මොකද්ද ලොකු අක්කී. කෝ බලන්න.*

      අැය මා අතේ වු ත්‍යාගයට මුහුණ පොවමින් අැසුවා. ඒක මේස ඔරලෝසුවක්. ඔරලෝසුව කියන ඒක හරි නෑ රාමු කරපු චායාරෑපයක්. හාඩ් හැඩයක් ගත් ඒ ඔරලෝසුවෙහි කොනක කුඩා ඔරලෝස් කටු ටිකත් ඉලක්කම් ටිකත්. ඉතිරි පසුබිමෙහී චූටී දූගෙයි, ලොකු දූගෙයී සුරතල් සිනහව රැදි අලංකාර චායා රූපයක්. අැත්තටම ඔවුන් දෙදෙනාගේ සිනහව ජීව මානයි. මට දැනුනේ දරා ගන්න බැරි තරමේ සතුටක්.

*හරිම ලස්සනයි ලොකු අක්කේ. සූමේධ අයියා ඔයා වෙනුවෙන් මයි මේක හදවන්න අැත්තේ . ඔයා ඒ දරුවන්ට අාදරේ බව ඒයටත් තේරෙනවා අැති.*

      පුංචී නංගිගේ වදන මා හදේ වූ අාදරය, ලෙන්ගතු කම තවත් දැඩී කලා. මම කුඩා ඔරලෝසුව අැද අසල වූ කුඩා මේසය මත තැබුවේ හරිම අාදරයෙන්.දැන් මට හැමදාම උදේ හවා දරුවෝ දෙන්නා දැක ගන්න පුළුවන් , ඔයාට ගොඩක් පින් මගේ හිත තේරුම් අරන් මෙහෙම දෙයක් කලාට. මම හිතින් පිං දුන්නේ, ඔරලෝසුව දිහා ලෝභ කමින් බලාන් ඉන්න ගමන්.

*ලොකු අක්කී පොන් ඒක රිං වෙනවා නේද?*

*අා.. ඔව්*

      මම ඒතන වූ දුරකථනය අතට ගෙන තිරය මත දැස යොමු කලා. සුමේධ අයියගේ අංකය. මට පුංචී නංගී දිහා බැලුනේ ඉබේටමයි. අැය ඉගි කරලා අැහුවේ කව්ද කියලා.

*සුමේධ අයියා.*

*ඉතිං මොකද බය වෙලා වගේ අාන්සර් කරන්නකෝ.*

        මම දුරකතනයට අැමතුමට සවන් දුන්නා.

*හෙලොව් නිල්මිණී නංගී.*

*හෙලෝව් සුමේධ අයියේ.*

*අනේ කරදර කරනවා නම් සමාවෙන්න. මේ දූගෙන් බේරිල්ලක් නෑ. නිල්මිනි නංගී.*

*මොන කරදරද අනේ.*

         මම නංගී දිහා බමින් කියද්දී නංගී හිනාව තද කරගෙන මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා. 

*හරි. හරි ඔන් අපි යන්නවා. කට්ටියට ලැජ්ජා අැතිනේ අපි ඉද්දී කතා කරන්න.*

       කියලා මගේ ලිහලා දාලා තුබුන කොන්ඩෙන් අැදපු පුංචි නංගී කාමරේ දොරත් වහගෙන පිට වෙලා ගියා.

*නිල්මිණි නංගී මොකද මේ වෙලාවේ කරන්නේ.* 

*අනේ ඔයාට ගොඩාක් පිං අයියේ.*

*ඒ මොකටද නිල්මිණි නංගී.*

*මට දුන්න බර්ත්ඩේ ගිෆ්ට් ඒකට.*

*ඔයා දරුවන්ට අාදරේ බව දැනුන නිසා මම ඔයා වෙනුවෙන් මයි ඔක හැදෙව්වේ.*

*මට දැන් දවස ගනෙම දූලා දෙන්නා දකින්න පුළුවන්. දැන් දවස ගානෙම කතා කරන්නත් පුළුවන්.*

       මගේ හැංගිලා තිබුන හැගීම් ඉබේම වචන වෙද්දී. ඒ හැගීම් නෙත් දෙකෙන් දෝරේ ගැලුවා. මගේ අත්මයට බැදුන ලොකු ලෙන්ගතු කමක් ඒ දරුවෝ දෙන්නා වෙනුවෙන් මට දැනුනේ, හරියට අාත්ම ගානක් මගේ දරුවෝ වෙන්න පතන් අාවා වගේ.

      සුමේධ අයියයි, චූටී දූයී , ලොකු දූයී මට නිතර කතා කලා. අපි තව තවත් ළං වුනා.පුංචී නංගී ශාලින්ද මල්ලී නිතර මට විහිළු කලා. දරුවන් වෙනුවෙන් මගේ හිතේ තිබුණ අාදරය කැමැත්ත නිසාම, මම ඒවා නෑසුනා වගේ හිටියා. මට සුමේධ අයියා ගැන ඒයාගේ බිරිද වෙන්න ඔනේ , දරුවන්ගේ අම්මා වෙන්න ඔනේ කියලා හැගීමක් තිබුනේ නෑ. මම දන්න තරමින් සුමේධ අයියත් මම ගැන ඒහෙම හිතන්නේ නෑ. කවදාවත්ම මට ඒ්වගේ දෙයක් සුමේධ අයියා අගවලාවත් නෑ. මම මගේම සහෝදරයන්ටත් වඩා ළගින් සුමේධ අයියව අාශ්‍රය කලා. අැත්තටම ඔහු තමා දැන් මගේ හොදම මිතුරා.

     සුමේධ අයියා නිතර දෙවෙලේ දරුවෝ ඒක්ක අපේ ගෙදර අාවා ගියා. මමත් ශාලින්ද මල්ලී පුංචී නංගී ඒක්ක දරුවෝ බලන්න ගියා.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු...

  

21. වන කොටස. 

මියෙදෙන තුරා... 

*පොඩ්ඩක් මෙහෙන් අැවිත් ඉද ගත්තා නම් ලොකු දූ.*

*අනේ අැයි අප්පච්චී.*

       මගේ හද බීතියෙන් පිරී ගියේ සියල්ලන් ඒක තැනට රොක් වී සිටීම නිසයි. අප්පච්චී මා සමග නිතර කතා කරන අයෙකු නෙමෙයි, මොකක් හෝ හේතුවක් අැත්ම් පමනයි කතා කරන්නේ. විජී අයියා කියන මිනිහගෙන් ලොකු මල්ලිට අවුලක් වත් අැවිල්ලද, නෑදෑ කාට හරි කරදරයක්ද, චූටී දුට හරි ලොකු දූට හරි අසනීපයක් වත්ද, මම සුමේධ අයියගේ කෝල්ස් අාන්සර් කරන්නැති නිසා ඒ පණිවිඩය ගෙදරට කියලද? නොයෙක් සිතුවිලි දහසක් හදවතේ තෙරපෙද්දී මම සෙටියේ කොනක වාඩී වුනා.

*ලොකු දූ. වැදගත් දෙයක් කියන්න කතා කලේ.*

*මොකද්ද අපච්චී.*

*දුව කසාද බදිනකන් නංගී ශාලින්ද ළමයයි වෙඩින් ඒක පරක්කු කරනවා කියනවා.*

*ඒහෙම කරන්න ඒපා. මම මැරි කරන්න බලාපොරොත්තුවක් නෑ.*

     හිත තුළ වූ නොසන්සුන් බව වෙනුවට අප්‍රසාධයක් අැතිවුනේ අකමැතිම මාතෘකාව අායෙමත් මගේ ඉදිරියට අැවිත් නිසා. මට ඔනේ දැන් මෙකනින් පිට වෙලා මේ කතා නෑහෙන තැනක හැංගෙන්න. ලොකු මල්ලී අප්පච්චී දෙන්නම ඉන්න නිසා මම ඉවසන් ඉන්නට තීරනය කලා.

*ඒහෙම කියලා කොහොමද ලොකු දූ. අපිත් තව ටික කාලෙකින් මැරිලා යාවී. ගැනු ළමෙක්ට හැමදාම තනියෙම ජීවත් වෙන්න බෑ.*

*මම කොහොම හරි තනියෙම ඉන්නවා. මම මැරි කරන්න කැමති නෑ ඔය කතාව නවත්තලා දාන්න දැන්.*

        මට හිත කිව්වෙම ඔයාලා තරම් කල් මම ජීවත් වෙන්නේ නෑ .ඒකයි මැරි කරන්න අකමැති කියලා කියන්න කියලාමයි.මම ඒ හැගීම මැඩගෙන අකමැත්ත කියා සිටියා.

*කෙනාවත් නොදැන ලොකු අක්කා අැයි බෑ කියන්නේ.*

      මගේ වදන් ඒක්ක මුන අැඹුල් කර ගත් පුංචී නංගී විමසා සිටියා.

* මම දන්නවා කෙනා කවුද කියලා. ඔයාලා මෙච්චර කල් කරපු කියපු හැම දේම මම දන්නවා. සුමේධ අයියාත් මේකට කැමති නෑ.*

     සියල්ලන්ගේ අැස් මවිත කරමින් මම කියා සිටියා.ශාලින්ද මල්ලී නිහඩවම මගේ දිහා බලන් හිටියා. ඒයා කවදාවත් මම මෙහෙම කියයි කියලා හිතන්න නැතුව අැති.

*ලොකු අක්කේ ඔයා දරුවෝ දෙන්නට අාදරෙයිනේ .ඒයාලා වෙනුවෙන් වත් මේ ගැන පොඩ්ඩක් හිතන්නකෝ.*

     ශාලින්ද මල්ලී අායාචනාත්මක ස්වරයෙන් කිව්වා.

*දරුවෝ දෙන්නට නම් අාදරෙයි තමයි . ඒත් මට මේකට කැමති වෙන්න බෑ.*

*මොන විකාරයක්ද මේක. අක්කේ ඔබ මේකය කැමති වෙන්නම ඔනේ.*

       නිහඩව සිදුවීම දිහා බලා වුන් ලොකු මල්ලී ඒක වරම මගේ අැගට කඩන් පැන්නා. ඒක පාරටම වුනුදේ සිතා ගන්නට නොහැකී වූ මම ගල් ගැහුනා. ලීලම්මාත් සද්දෙට බය වුන පාරද කොහෙද කෑම මේසය ළගට අැවිත් ගල් ගැසිලා වුන්නා. කුමක්ද වුනේ කියලා ටිකක් වෙලා කල්පනාවේ හුන් මම නිහඩවම අසුනෙන් නැගිට්ටා. මම පිටු පස හැරී යන්නට සැරසෙත්ම ලොකු මල්ලී අතින් අැදලා අයෙත් මාව පුටුවේ ඉන්දෙව්වා.

*අක්කේ...... ඔබට ඔනේ ඔනේ විදියට මෙහෙ නටන්න බෑ. අප්පච්චිටයි මටයි ඔනදේ තමා වෙන්න ඔනේ.තේරුනාද?*

*අනේ කළබල අැති කර ගන්න ඒපා ලොකු අයියේ. අපි ලොකු අක්කට ටිකක් කල් දෙමු. ඒක පාරට ගන්න පුළුවන් තීරනයක් නෙමෙනේ මේක.*

         ශාලින්ද මල්ලී මා දෙසට නැමැ තර්ජනාත්මක ස්වරූපයෙන් බැනවදිමින් වුන් ලොකු මල්ලිව පස්සට අදිමින් කිව්වා. සැබැවින් මා වුන්නේ'' කුසගිනි වූ සිංහදේනුවකට අසු වූ හා පැටියෙක් වගේ'' හැකිලිලා.

*ශාලින්ද මල්ලී ඔබ පාඩුවේ ඉදහන්. මම හැමදාම බලන් හිටියා. ගේන ගේන මනමාලයගේ මෙකිට අැදයක් තියෙයි. දැන් මෙච්චර කල් අාශ්‍රය කරලත් සුමේධ අයියට කැමතිත් නැහැල්ලු. අක්කේ මේ මම අන්තිම පාරට කියන්නේ ඔබ මේකට කැමති වෙන්නම ඔනේ. *

*මගේ ජීවිතේ ගැන තීරණ ගන්න මට අයිතියක් නැද්ද?.*

*මෙච්චර කල් දීලනේ තිබුනේ ඔබ ඒක තීරනයක් වත් ගත්තද? අදම මේ දැන්ම තීරනය ඔනේ. අක්කේ ඔබ සුමේධ අයියව බදින්නම ඔනේ. උෟගේ අැති අඩු පාඩුව මොකද්ද? මේ පැත්තටම ඉන්න හොදම ව්‍යාපාරිකයා ඔබට රැජිනක් වගේ ඉන්න පුළුවන්. ඔබ කැමති වුනොත් මගේ ව්‍යාපාර වැඩ වලටත් හොදයි.*

*ලොකු අයියේ. ඔක නවත් තන්නකෝ. අක්කා හිමින් මේකට කැමති වෙයි.*

* අක්කේ කියපන් උබේ තිරනේ. අපි වගේ පවුල් දෙකක් ඒකතු වෙනවා කියන්නේ අපිට කරන්න බැරි දෙයක් නැතුව යනවා.*

         ලොකු මල්ලිගේ කතාව අැහුනම මගේ හිත කෝපයෙන් වියරු වැටුනා. ඒ කියන්නේ කට්ටිට මට අාදරේට නෙමේ මේ කසාදය කරලා දෙන්න යන්නේ .බිස්නස් ඩීල් ඒකක්. මේ ගොල්ලෝ මේ තරම් විශ්විසෙන් මට කැමති වෙන්න කියන්නේ, සුමේධ අයියාත් මේකට කැමතී වගේ. මම මට පුළුවන් ශක්තිය දාලා ලොකු මල්ලිවත් තල්ලු කරන් අසුනෙන් නැගිට්ටා. ලොකු මල්ලී අඩි කීපයක් පසු පසට වුනේ ඔහු මගෙන් බලාපොරොත්තු නොවු හැසිරීමක් වු නිසා විය යුතුයි. සැමදා ඔවුන්ගේ වදන් වලට කීකරු වී තනියම හිත යටින් හඩා වැටුනු මා අසාධාරනයට ඒරෙහිව නැගී සිටියා.

* අා.. ඒක තමා කට්ටියගේ පෑලැන් ඒක. මම වෙනුවෙනුත් නෙමෙයි, දරුවෝ දෙන්නා වෙනුවෙනුත් නෙමෙයි. ඔයාලගේ මල්ල බර කරගන්නයි උවමනාව. මම මැරුවත් මම ඔකට කැමති නෑ.*

* මේ අක්කේ . මට පව් පුරවන්න ලෑස්ති වෙන්න ඒපා. අක්කා කියලා බලන්නෑ කේන්ති අාවම. ඔබ දන්නවනේ මගේ හැටී.*

* මන්ත්‍රී බලේ පෙන්නලා මාව බය කරන්න ද ලොකු මල්ලියේ ඔයා හිතන් ඉන්නේ. ඔයාලා පාගගෙන වැඩ ගන්න පොඩි මිනිස්සු වගේ ඔය සද්ද වලට මම බය වෙයි කියලා හිතන්න ඒපා. මං ඔයාගේ අක්කා බව මතක තියා ගන්නවා.*

*අක්කාත් ඒකයි මට . සොකාත් ඒකයි.*

*අනේ ලොකු අයියේ කළබල නොකර ඉන්නකෝ. මම අක්කාව කැමති කරලා දෙන්නම්*

      ශාලින්ද මල්ලී මැද්දට අැවිත් අපේ ගැටුම නවත්තන්න උත්සහා කලා. මම හිටියේ කෝපයෙන් වෙව්ලමින්. මම මාවම පාලනය කර ගන්න අමාරු වුනා.කෝපයත් සමග මගේ පපුවේ වේදනාවත් වැටී වීගෙන ඒන බව මට දැනුනා.

*අායි මගේ තීරනයේ වෙනසක් නෑ. මම ජීවිතේට මැරි කරන්නෙත් නෑ. ළගදිම මම මැරිලා යයි .ඒතකොට සේරමලා සැනසිල්ලෙන් ඉන්නවලා.*

*කට වහපිය.*

       ඉදිරියට පැන්න ලොකු මල්ලී මගේ කම්බුල හරහා පාරක් ගැසුවා. මම දෑතින්ම කම්බුල අල්ලන් අඩන්න ගත්තේ ජීවිත කාලයටම මම අප්පච්චිගෙන් වත් ඉරටු පාරක් වත් කාලා නැති නිසයි. අප්පච්චිත් හිටියේ ලොකු මල්ලී වගේම කේන්තියෙන්. අම්මත් ලොකු මල්ලිට ඉහළින් කතා කරන් කෙනෙක් නෙමෙයි. ශාලින්ද මල්ලි මැදිහත් වෙලා මට පහර දෙන ඒක වැලැක්වුවා. මෙතරම් වෙලා අෑතින් සිට බලා සිටි ලීලම්මා මගේ ළගට අාවේ හඩමින්.

* මොනවද ලොකු මහත්තයා මේ සිද්ද වෙන්නේ. මේවා ගහලා බැනලා විසදන්න පුළුවන් ඒවා නෙමෙයි.*

* මොකද්ද ගෑනියේ ඔබට මේවට කතා කරන්න තියෙන අයිතිය.*

   ශාලින්ද මල්ලිගේ ග්‍රහනයෙන් මිදෙන්නට උත්සහ කල ලොකු මල්ලී ලීලම්මටත් බැන වැදුනා.

* අයිතිය. අයිතිය තමා . මම තමා ඔයාලා හැමෝම මගේ මෝ දෑතින් වඩාන උස් මහත් කලේ . හරියට මල් පෙති වගේ සිනිදුවට හදා වඩා ගත්තු අහිංසක කෙල්ලට ගහද්දී මට බලන් ඉන්න පුළුවන්ද ? *

        ලීලම්මා හඩමින් කියාගෙන ගියා. ලොකු මල්ලිගේ අැස් වලින් ගිනි පිට වෙනවා. මම කවදාවත් ගෙදරදී ලොකු මල්ලී මෙහෙම හැසිරෙනවා දරකලා නැහැ.

* අම්මේ මේ ගෑනිට කට වහ ගන්න කියන්න.*

* ලොකු මහත්තයි , නෝනයි සද්ද නැතුව ඉන්නවා නම් මට මේවට මැදි හත් වෙන්න වෙනවා.*

          ලීලම්මා අප්පච්චී ඉදිරියේ මෙහෙම කතා කරන්නේ කොහොමද කියලා මගේ හිත අැහුවා. ලොකු මල්ලී ශාලින්ද මල්ලිගේ ග්‍රහන්ගෙන් මිදෙන්න උත්සහ කරමින් දත්මිටි කෑවා.

* අම්මද බොල මේ ගෑනිගේ පවර්. *

* ලීලාවතී පලයං මෙතනින්. ප්‍රශ්න තවත් වැඩි නොකර.*

        මෙතරම් වෙලා පපුවේ වේදනවත් ඉවසගෙන් සිටියත් තවත් ඉවසන්න බැරි බව මට දැනුනා. ඔලුව කැරකුමක් දැනුන මට හතර වටම කලුවර වූ බව මතකයි. මට සිහි නැතිවී අැද වැටී තිබුනා. සිහි ඒන විට මා උන්නේ, මගේ අැද මත. ශාලින්ද මල්ලී මාව කාමරයට උසවාගෙන අැවිත් තිබුනා. මුහුණට වැටුන සීතල දිය බිදු කිහිපය නිසා මට අැතින් කට හඩවල් අැහෙන්නත් බොද වූ මුහුණු කිපයක් පෙන්නටත් පටන් ගත්තා.

* ලොකු බේබී, ලොකු බේබී, රත්තරන් ... කෝ අැස් අරින්න. ඔයා හොදින් නේද?*


        මගේ අැද අසල දන ගසා ගත් ලීලම්මා කදුලු මැදින් මට සිහි ගන්නට උත්සහ කලා.

*ලොකු අක්කේ ඔයා හොදින් නේද*

      පුංචී නංගිත්, ශාලින්ද මල්ලිත් , සිගිතිත් ඒ අසලම ඉන්න බව මට චායාව වගේ පෙනුනා. මගේ පපුවේ වේදනාව තවමත් දරා ගන්නට බැරි තරම් දරුනුයි.

* ලී...ලම්මේ...*

*අැයි අැයි මගේ රත්තරන්. *

*ව..තු..ර ටික..ක්.* 

        ලීලම්මා පුංචී නංගිගේද උදව් අැතුව හාන්සී වී සිටි මගේ ඔලුව ඔසවලා වතුර ටිකක් පෙව්වා.

* ලී.. ලම්මේ... මට අමාරුයි.*

*අැයි මගේ රත්තරං මොකද්ද අමාරුව.*

*මම.. මැ..රෙන්න .. ඒන්...නේ.. ලීලම්මේ....*

*මොනවද රත්තරනේ ඔය කියන්නේ. අනේ පුංචී බේබී ලොකු බේබීව ඉස්පිරිතාලෙකට ඒක්ක යමු.*

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු....

22. වන කොටස.

තව කොටස් 10 ක පරතරයක් තියෙනෝ

දැන් නම් කතාව නියමයි

ඉක්මනට අනිත් කොටසත් දාන්නෝ එහෙනම්

බොහොම ස්තුති

අනේ මගේ අසනීප තත්වය නිසා මේක දිගටම කියවාගෙන යන්න නම් බැරි වුණා.

හෙමින් සැරේ කියවන්න මම කතාව හෙමින් දාන්නම්.

දැන් හුගක්  අඩුයි නේද?

වව් ..දැන්නම් නියමයි කතාව...ඉක්මනට ඉක්මනට කියවන්න ආසයි

නංගී කොටස් ගොඩක් දාලානේ...
මටත් තාම කියවන්න බැරිවුනා..

මේ ටික කියවලා ඉවර වුනාම කියන්නකෝ ඊළග කොටස දාන්න.

කමක් නෑ නංගී ඔයා දාන්න... මේ දක්වා කියවපු අය ඉන්නවනේ..
ඉඩක් තියෙන වෙලාවක එක දිගට කියවාගෙන යන්නම්...

මමනං කියවලා ඉවරයි අනිත්වා දැම්මත් කමක් නැහැ
මෙහෙම කොටස් 4 ගානේ දීගෙන ගිහින් ඉවර වෙලා 1 ගානේ දෙන්න ගියාම තමා මල පනින්නේ

10 යම දාන්නද? ඉවරයක් වෙන්න