සෙනෙහස පාමුල. - SL-Stun Sri Lankan Forum Portal

Registered Members Only

You should register with SL-Stun in order to view posts and open new topics. Please Signup with us now.

Register

Forums
Search Forum
Advanced SearchTopicsPosts

Prev Go to previous topic

Go to next topic

Last Post 08 Apr 2017 06:10 PM by chamaramind

සෙනෙහස පාමුල.

106 Replies

Sort:

Page 4 of 6

4

Author

Messages

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

11 Feb 2017 05:29 PM	Quote Reply
දිනයක වැටහේවී...........

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

11 Feb 2017 05:33 PM	Quote Reply
❤ සෙනෙහස පාමුල ❤ 12 කොටස "ඔයා මේ ළඟදි ඉස්කෝලෙන් ට්‍රිප් එකක් ගියා නේද රිවස්ටන් බලන්න..?" පහන්යා ඒ ප්‍රශ්නෙ ඇහුවෙ තාමත් මේ ඒ ඉෂාන්මද කියලා හිතේ තිබුන චකිතයත් එක්කමයී.. මුලින්ම ඉෂාන්ගෙ මූණෙ ඉරියව් ටිකක් වෙනස් උනත් පස්සෙ ඒ මූණට ආවෙ පුංචි සුහද පෙනුමක්.. "ඔ ඔ ව් එතකොට ඔයා කොහොමද ඒ ගැන දන්නේ..?" ඉෂාන් ඔව් කිව්වම පහන්යා තේරුම් ගත්තා මේ එදා රිවස්ටන්වල සුභාෂ් එක්ක දැකපු කටකාර කොල්ලමයි කියලා.. ඒත් ඇත්තටම තාමත් ඉෂාන්ට හරියට මතක් වුණේ නැහැ මේ කව්ද කියලා.. "හිහී එහෙනම් හරිනෙ අපිත් ආවනෙ, මතකද මං අර රෝස පාට බ්ලව්ස් එකක් ඇඳන් හිටියේ.." ඉෂාන්ගෙ ඇස්වලට ඒ ටික ඇහුවම ආවෙ දීප්තියක්.. මේ තමන් තමන්ගෙ ජීවිතේ තරං ගරු කරන සර් කාටත් හොරා එදා විඩෙන් විඩේ බලපු රෝස පාට ඇඳලා හිටපු අක්කා නේද කියලා ඉෂාන් නිහඬ තත්පර ගානකදි හිතුවා.. "අහා හරි හරි මතක් උනා.. ඇත්තමයි මට මේ දවස්වල වෙච්ච දේවල් එක්ක මං ගැනත් මට අමතකයී .. හී.." "හිහී ඒකනෙ.." ඉෂාන්ගෙන් පහන්යාට ලැබුනෙ බොහොම ලෙන්ගතු එදා ට්‍රිප් එකේදි දැක්කා වගේම දඟ හිනාවක්.. ඒ හිනාවට පහන්යාත් එකතු උනේ ඒ වල ගැහෙන කම්මුල් තවත් හැඩ කරලා.. "ඒක නෙමේ අක්කි කොහෙද මෙහේ..? අනික අපේ ගෙදර?" ඒ තමා ඉෂාන්ගෙ හිතට ආපු ඊලඟ ප්‍රශ්න ටික.. "මං.. රිපෝටර් කෙනෙක් ඉෂාන්.. ඔයාලගෙ සු . .භාෂ් සර්ගෙ කේස් එක වගේම අර කල්ලිය ගැන ඔෆිස් එකේ.. . . . ." පහන්යා එයාගෙ බොසා වැඩේ බාරදීපු තැන ඉඳන් මේ වෙනකන් හැමදේම ඉෂාන්ට පැහැදිලි කරලා දුන්නා.. ඒ විස්තර අහගෙන ඉන්න අතරතුර ඉෂාන් පහන්යාගෙ නොකැලැල් සුන්දර මුහුණෙ හැම ඉරියව්වක්ම නොකිලිටි හිතින් රසවින්දා.. ඉෂාන්ට හිතුනෙ මේ වගේ කෙනෙක් සුභාෂ් සර්ට ලැබුනොත් කොච්චර හොඳද කියලා.. "ඒක නෙමේ අක්කිටත් පුළුවන් ඕන්නම් මං එක්ක සර්ව බලන්න යන්න එන්න.. ඒක මේ අක්කිගෙ රිපෝට්ස් වලටත් උදව්වක් වෙයිනෙ නේද?" ඉෂාන් අන්තිම ටික කිව්වෙ පහන්යාට හින්ට් එකට වගේ.. ඒ ටික ඇහුනම පහන්යාගෙ කම්මුල් රතුවෙලා ගියා.. "අ. .අහ් හරි මාත් එන්නම් මට ටෙන් මිනිටිස් දෙන්න ඉෂාන්.." ලැජ්ජාව පිටින්ම ඒ ටික ඉක්මනට කියා ගත්ත පහන්යා ගෙට දිව්වෙ පුදුම හදිස්සියකින්.. ඉෂාන් පහන්යා එනකන් අඹ ගහ යට බංකුවට වෙලා හිටියා.. දෙව්මිට හෙට හොස්පිට්ල් එකට යමු කියලා, පහන්යා විනාඩි දහයක් කිව්වට විනාඩි නමයක් යනකොට ලා නිල් ඩෙනිමට තද රෝසත් සුදුත් කලවම් ටී එක ඇඳලා සයිඩ් බෑග් එකත් දාගෙන දුවගෙන ආවේ.. පාරට ගිහින් වීල් එකක් කතා කරගත්ත ඉෂානුත් පහන්යත් විනාඩි කීපයක් ඇතුළත සුභාෂ් ප්‍රතිකාර ගන්න පෞද්ගලික රෝහල ඉදිරිපිටින් බැස්සා.. . . . . ඉෂාන්ලගෙ ගෙදර ෆෝන් එක රින්ග් වෙනවා ඇහිලා ඉෂාන්ගෙ අම්මා ඇවිත් ආන්ස්වර් කළා.. "හෙලෝ" "හෙලෝ මේ ආන්ටි නේද? මං සාවින්දි, සර්ගෙ නංගි" "ආ කියන්න පුතේ මිසිස් සුභසිංහ ආවද?" "ඔව් ආන්ටි මං ඉස්සෙල්ලා අම්මා තාම නෑ කියන්න කෝල් එකක් ගත්තනෙ ඉතින් දැන් මේ අම්මා ආවා විතරයි ආන්ටිලා කලබල වෙයි කියලයි කෝල් එකක් ගත්තේ" ඉෂාන්ගෙ අම්මගෙ හිතේ සාවින්දි ගැන ඇතිවුණේ කුළුදුල් පැහැදීමක්.. ඒ කටහඬ පවා කනට ප්‍රිය බව මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩට හිතුනා.. "හරි දූ හරි අපි හිතුවා මිසිස් සුභසිංහ ටවුන් එකේ බ්ලොක් එකට අහුවෙලාවත්ද කියලා, එතකොට දූ ආය කවද්ද සර්ව බලන්න එන්නේ..?" ඉෂාන්ගෙ අම්මා ඒ ප්‍රශ්නෙ ඇහුවේ සුභාෂ් ලඟ මේ වෙලාවෙ පවුලෙ කෙනෙකුත් ඉන්න ඕනි හන්දා.. "අපි හෙට දවල් වෙනකොට අයියව බලන්න එනවා ආන්ටී.." "ඒක හොඳයි දූ මෙහෙ ඉඳලා යන්නම එන්න හොඳද.. " "හරි ආන්ටි.. 🙂 බුදු සරණයී..!" "බුදු සරණයි..!" දුරකතන සංවාදය අවසානයේ මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ මුළුතැන්ගෙට ගියෙ රෑ කෑම පිළියෙල.. දෙව්මිත් පහන්යා නැතුව කම්මැලි හන්දම ගිහින් ඒවට අත් උදව් දුන්නා.... . . . . ඉෂානුත් පහන්යාත් සුභාෂ් හිටපු මහළට යන්න තරප්පුව නැගලා සුභාෂ්ට වෙන්වුන රූම් එකේ දොරට තට්ටු කළා.. පහන්යාට දැනුනෙ එයාගෙ හදවත ගැහෙන සද්දෙ වගේම වේගෙත් කවදාවත් නැති තරං වැඩිවෙලා වගේ.. ඒ සද්දෙ පිටට ඇහෙනවාවත්දෝ කියලත් එයා හිතුවා.. මේ තරං හිත කැළඹෙන්නේ එදා රිවස්ටන්වලදි දැක්ක ඒ අහිංසක ඇස් දෙක ආයෙමත් දකින්න වෙන හන්දද එහෙමත් නැත්තම් එදා කිසිම උපද්‍රවයක් නැතුව හිටපු ඒ තේජාන්විත අවිහිංසක පිරිමි රුව අද මෙහෙම ලෙඩ ඇඳක දකින්න වෙන හන්දද කියලා හරි හැටි තේරුමක් තමන්ට ඒත්තු ගන්නගන්න පහන්යාට බැරිවුණා.. සුභාෂ්ගෙ හොස්පිට්ල් රූම් එකෙන් තත්පර කීපයක් යද්දි එළියට ආවෙ යන්තම් ලේ තැවරුන පුළුන් ගෝස් බැන්ඩේජ් කතුරු වගේ දේවල් ට්‍රේ එකක තියාගෙන හෙද සහයිකාවකුත්, රෝස පැහැ ඇඳි හෙදියකුත්.. ඒ ගමන්ම හෙමින් දොර ඇරගෙන ඇතුළට ගිය ඉෂාන් ස්වයංක්‍රීයව වැහුන දොර ආපහු ඇරගෙන එළියට ආවෙ පහන්යා ඇතුළට ඇවිත් නැති හන්දා.. බලද්දි පහන්යා සයිඩ් බෑග් එකේ පටියත් තදින් අල්ලගෙන දොර ලඟ.. "අක්කි එන්න ඇතුළට" "අ ඔව් අ හ් හරි යන් ඉෂාන්.." දෙන්නම ඇතුළට යනකොටත් සුභාෂ් බොහොම අමාරුවෙන් ඇඳ විට්ටමට හේත්තු ගන්න අසාර්ථක උත්සාහයක් ගන්නවා.. සංසාරෙ හුරුකම් පුරුද්දක් වගේ මතුවුන හන්දද මන්දා ඉෂාන්ට කලින් ඉස්සර වුණේ පහන්යා.. ඒ වේදනාබර සිරුරට මෘදු දෝතින්ම රුකුල් දීලා සුභාෂ්ව ඇඳ විට්ටමට හේත්තු කරද්දි අද වෙනකනුත් මතකයෙ රැඳිලා තිබ්බ එදා දැකපු ඒ සුන්දර රුව පහන්යා කියලා අඳුනගන්න සුභාෂ්ට පුළුවන් වුණා.. දෙන්නගෙ ඇස් මොහොතක් යා වෙන්නැතී.. "සර්. . !" නිහඬ තප්පර දෙක තුන අවසානයෙ ඉෂාන්ගෙ කටහඬට සුභාෂ් වගේම පහන්යාත් ගැස්සුනා.. "අ මේ නෑ.. මේ මේ මන්. . මේ ටි ටි කක් උදව් කළා" ඔය ටිකට පහන්යගෙ මූණ ලේ පුරලා රතු උනේ වෙච්ච දේ හිතාගන්න බැරුව.. ඉෂාන් 'සර්' කියලා කාතා කළේ ටිකක් එළියෙන් ඉන්නම් කියලා කියන්න.. ඒත් ඉෂාන්ට ඒක කියාගන්න බැරි වුණා දෙන්නම ගැස්සිලා ඉවරනේ! "ආ . .හරි හරි ඒක අවුලක් නෑ අක්කි ඕවා ඔහොම තමා නැගිට්ටන්න හිතෙනවා දැක්කම.. හී.. 😀 මන් ටිකක් එළියෙන් ඉන්නං එහෙනම්.. " ඉෂාන්ගෙ හැකර කට අද ආපහු පණ ගහලා ඇවිත්.. කියපු දේට ලැජ්ජාව කෙසේ වෙතත් සුභාෂ්ට ඒ දඟකාරයාගෙ මෙච්චර දවසක් දැක්ක දුකත් බැරූරුම්බවත් මුහු වෙච්ච මූණ මේ මොහොතෙ හරි නැති වෙච්ච එක සතුටක් වුණා.. ඉෂාන් පුරුදු දඟ හිනාවත් දාගෙන සුභාෂ්ගෙන් අවසරයක් ලැබෙන්නත් කලින්ම හොස්පිට්ල් රූම් එකෙන් එළියට ගියෙ අමුතු සතුටකින්.. සුභාෂ්ගෙ වේදනාබර සිරුර ඉස්සරහ තනි උන පහන්යාට දැනුනෙ අමුතුම හැඟීම් ගොඩක්.. සුභාෂ් හරි ලස්සන හිනාවකින් පහන්යා දිහා බැලුවෙ හිත ඇතුළෙ අහන්න දේවල් ගොඩක් පොරකද්දී.. පෞරුෂ ලක්ෂණ පිරිච්ච සුභාෂ්ගෙ නිරාවරණය වෙච්ච පළල් උඩුකය පහන්යාගෙ හිතට ලැජ්ජාවක් වගේම නන්නාඳුනන ලෝබකමක් එකතු කළා.. එදා කවදාවත් ආය දකින්න නොලැබෙයි කියලා හිතපු කෙල්ලම දැන් තමන්ගෙ ඇස් ඉස්සරහ දකිද්දි පිටට නොපෙන්නුවට සුභාෂ්ටත් ඒ සතුට ඉහිලුම් නැති උනා.. "දැන් කොහොමද ඔයාට අඩුවක් තියනවද..?" "ම්ම් ඔව් ඒත් ඔයා. .ඔයා කොහෙද මේ..?" පහන්යා එයාගෙ පුරුදු කටකාර පෙනුමත් එක්ක වෙලාවකට ඇස් ලොකු කර කර කට එහෙට මෙහෙට හද හද මුළු විස්තරේම කිව්වා.. ඒ හැම ඉරියව්වක්ම සුභාෂ්ට දැනුනෙ පිස්සුවක් වගේ.. "ඉතින් අද මල්ලි එක්ක ඔයාව බලන්න ආවා.." පහන්යා කතාව ඉවර කරත් සුභාෂ්ගෙ දීප්තිමත් ඇස් තාමත් කෙල්ලගෙ මූණේ.. පහන්යා එයාගෙ අතක් සුභාෂ්ගෙ ඇස් ඉස්සරහින් දිවෙව්වා.. පහන්යාගෙ දිගටි ඇස්වල දැහැනෙන් මිදිච්ච සුභාෂ්ටත් හිනා.. දෙන්නම තමන්ගෙ හිත්වල තිබ්බ කුළුදුල් හැඟීම් හන්ගගෙන හොඳම යාලුවෝ තරම්ම සමීප උනා.. ඒ අතරෙ පහන්යා එයාගෙ රිපෝර්ට්ස් වලට අත්‍යවශ්‍ය තොරතුරුත් සුභාෂ්ගෙන් සටහන් කර ගත්තා.. කතාබහ අතරෙම සුභාෂ් හැදුවෙ රෑට ගොඩක් සීතල හන්දා එයාගෙ බිඳුණු අතට නොරිදෙන්න අනිත් අතින් ෂර්ට් එකක් ඇඳ ගන්න.. ඒ මූණෙ වේදනාවල සටහන් මතුවෙද්දි පහන්යාට ඒක බලාගෙන ඉන්න බැරි වුණා.. "ඉ. .ඉන්න මං උදව් කරන්නං" පහන්යා සුභාෂ්ට ටිකක් ලංවෙලා තද දුඹුරු පසුබිමේ ක්‍රීම් පාටින් කොටු වැටිච්ච ෂර්ට් එක ගොඩක් පරිස්සමට අන්ඳවව්වා.. සුභාෂ්ට පහන්යාගෙ සුවඳ මේ තරම් ලඟට විඳින්න පුළුවන් වෙයි කියලා හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ.. ඒත් අද ඒ සුවඳ ඒ දඟකාර උණුවෙන හිත තමන් ලඟ.. එකපාරම දෝර ඇරගෙන ඇතුළට ආවෙ ඉෂාන්.. ඉෂාන් දැක්කෙ පහන්යා, සර්ට ෂර්ට් එක අන්දවනවා.. කොල්ලට බකස් ගාලා හිනා යන්න ආවත් ඒක ගොඩක් අමාරුවෙන් නවත්තගෙන හිතුවෙ කලින් වගේම ආපහු ඩබලට ඩිස්ටර්බ් උනා නේද කියලා.. ඉෂාන් දොර ඇරගෙන ඇතුළට එනවා දැකපු පහන්යා කරන්ට් එක වැදුනා වගේ සුභාෂ්ගෙන් ඈත් උනේ.. අද දවසට පහන්යා අක්කිගෙ මූණ රතු වෙච්ච කීවෙනි පාරද මේ.. ඉෂාන් තනියම හිතුවා.. "හී.. අවුලක් නෑ වැඩේ කරගෙන යන්ඩ.. 😀 හැබැයි මං මේ වෙලාව ඉවරයි කියන්ඩ ආවෙ 😛" "ඉෂාන්.. . ." සුභාෂ්ගෙ කටහඬ බොරු තරහක් ඇරන්.. පහන්යා තවත් රතුවෙලා.. ඉෂාන්ට තනියම හිනා.. සුභාෂ් ලඟින් යන්න හිත අදිමදි කරද්දි උනත් පහන්යාට වෙලාව හරස් උන හන්දා ඉෂාන් එක්ක ගෙදර එන්න පිටත් උනා.. වීල් එකේ එන අතරෙත් ඉෂාන් දැක්කා පහන්යා විඩෙන් විඩේ තනියම හිනාවෙනවා.. "ලයින් පාර සැරටම වැදිලා වගේ නේද අංකල්.." ඉෂාන් ඒ හින්ට් එක ගැහුවෙ පහන්යාට උනත් ඒක ඩ්‍රයිවර්ගෙන් ඇහුවේ.. තනියම හිනාවෙවී හිටපු පහන්යා ගැස්සිලා ගියා.. "මොකද්ද පුතා?" වීල් ඩ්‍රයිවර් ඇහුවෙ ඉෂාන් කියපු දේ තේරුණේ නැති හන්දා.. "අ. .න් නෑ මේ බ්ලොක් එක නේද ටිකක් කියලා කිව්වේ.." පහන්යාටයි ඉෂාන්ටයි දෙන්නටම හිනා.. . . පහන්යාව ගෙදරට දාලා ආපහු ඒ වීල් එකේම ඉෂාන් සුභාෂ් ලඟ නවතින්න ගියා.. පහන්යා දැනගත්ත අලුත් තොරතුරු දෙව්මිටත් කියලා දෙන්නා ඔෆිස් එකේ වැඩ වලට බැස්සා.. හවස් යාමේ ගෙවිච්ච සුන්දර මතකත් එක්ක පහන්යා රෑ නින්දට ගියෙ හෙටත් කොහොමහරි සුභාෂ්ව බලන්න යනවා කියලා හිතාගෙන.. . . . . පහුවදා උදේ පහන්යාට ඇහැරුනේ ගෙදර ටිකක් වැඩිපුර කටහඬවල් ඇහෙන සද්දෙකින්.. එහෙමම හැරිලා වෙලාව බලපු පහන්යා දැක්කෙ වෙලාව නවයට කාලයී.. දෙව්මිත් ඇඳේ නෑ.. කෙල්ලෙක් මේ තරංවෙලා නිදියන්න හොඳයැ කියලා හිත හිතම දඩිබිඩි ගාලා නැඟිටලා පහන්යා පැන්නෙ වොෂ් රූම් එකට.. . . කහ පාටයි කලුපාටයි කොටු කොටු දණට වෙනකන් තිබුණ ස්කර්ට් එකට තනි කලු ටී එකක් ඇඳගෙන තෙත කොණ්ඩෙට ටවල් එක පටලගෙන පහළට බැහැපු පහන්යා දැක්කෙ ඉෂාන්ගෙ අම්මත් එක්කම ඔසරියෙන් සැරසුණ තවත් ගෑණු කෙනෙක් කතා කර කර ඉන්නවා.. එළියෙ පුටු දෙකක දෙව්මි තවත් කෙල්ලෙක් එක්ක ඉඳගෙන තේ බොනවා.. පහන්යා මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩගෙත් අනිත් ගෑණු කෙනාගෙත් කතාවට බාධාවක් නොවෙන්න කුස්සියට යන්නයි හැදුවේ.. "මිසිස් සුභසිංහ මේ ඉන්නෙ අර දරුවා ඒක්ක ආපු අනිත් දරුවා" එහෙම කියලා ඉෂාන්ගෙ අම්මා සුභාෂ්ගෙ අම්මට පහන්යාව පෙන්නුවා.. පහන්යා එයාගෙ ලස්සන ලෙන්ගතු හිනාවෙන්ම බැලුවෙ ඒ ගෑණු කෙනා දිහා.. "දරුවො මේ අර හොස්පිට්ල් ඉන්න සර්ගෙ අම්මා.." සුභාෂ්ගෙ අම්මගෙන් පහන්යාට ලැබුනෙත් හරිම ලෙන්ගතු පිළිගැනීමක්.. පහන්යාට මේ හමුවීම ගැනත් තිබුණෙ සතුටක්.. "දූ ඔයාට තේ හදලා උණුවතුර බෝතලේට දාලා ඇතී.. අර ළමයත් දැන් ටිකක් වෙලා නැගිටලා, අද දෙන්නම පරක්කු උනානෙ නේද ඇහැරෙන්න" "ඔව් ආන්ටි ඊයෙ දෙව්මියි මායි දෙන්නම ටිකක් වැඩිපුර වෙලා ඇහැරලා වැඩ වගයක් කරා ඒකයී" සිනාමුසු මූණෙන්ම එතනින් අයින්වෙච්ච පහන්යා දිහා සුභාෂ්ගෙ අම්මා බලාගෙන හිටියෙ පහන් හැඟීමකින්.. "හරිසිරියාවන්ත දරුවෙක් නේද මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ.." "ම්ම් මාත් හිතුවා ඒකනං" . . . . සෙනෙහස පාමුල 13 කොටසින් හමුවෙමූ.. . . අද කවර්ස් පොටෝ එක හැඩ ගැන්නු Nishan Shashika මල්ලීට ගොඩක් ස්තුතියි. ඔයලටත් පුළුවන් අපේ කතාවෙ කවර් ෆොටෝ එක හැඩ කරන්න.. කැමති අය අපට කියන්න.. 🙂 . . අද කතාව ලියපු මම, සෞමි සෙනාරා.. . .කතාව ගැන ඔයාලගෙ අදහස්, අපේ වැරදි, අඩුපාඩු, කියලා යන්න මගෙ යාලුවනේ.. 🙂 බුදු සරණයි හැමෝටම.. දිනයක වැටහේවී...........

chamaramind

Most Senior Member
Posts:13471

12 Feb 2017 05:30 PM	Quote Reply
ලස්සනයි කතාව කියෙව්වා 11 වෙනකන් ආදරෙයි ආදරෙයි අහස වගේ - ආදරෙයි ආදරෙයි අම්මට වගේ.......

Ind007ka

Most Senior Member
Posts:12931

12 Feb 2017 07:24 PM	Quote Reply
Posted By සඳුනි on 11 Feb 2017 02:51 AM නෑ ඇයි එ් මැනික් ගග අයිනෙ වාඩි වෙලා ඉන්න නිසයි ඇහුවෙ .....මෙ අලුත් පින්තුරෙ ඉන්න මල්ලි නම් සෙනෙහස පාමුල ඉන්නවා කියලා තෙරෙනවා .. First they Ignore You , Then they Laugh at You, Then they Fight with you, Then You Win....

kingD

Veteran Member
Posts:3309

12 Feb 2017 08:29 PM	Quote Reply
12 වෙනි කොටසට එනකං කියෙව්වා ... ස්තූතියි සඳුනි නංගි මේවගේ ලස්සන කතාවක් අපිටත් බලන්න සලස්වනවට Business, you know, may bring money, But friendship hardly ever does.

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

13 Feb 2017 04:06 AM	Quote Reply
දිනයක වැටහේවී...........

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

13 Feb 2017 04:11 AM	Quote Reply
සෙනෙහස පාමුල. 13. කොටස පහන්යා තේ එකත් අරගෙන දෙවුමිලා ඉන්න පැත්තට ලන් වුණා.. "අම්බේ උඹ නැගිට්ටද..?" "ඇයි කතා කළේ නැත්තේ..?" "අනේ කෙල්ලේ..උඹ පාන්දර වෙනකම් ඇහැරිලා නේද..ඒ නිසයි කතා නොකර මන් පහළට ආවේ.." "මේ කවුද....?" පහන්යා සාවින්දිගේ මූණට එබුණා.. "මන් සාවින්දි.. අක්කි පහන්යා නේද..?" "ඔ..ඔවු ඔයා කොහොමද දන්නේ....?" "මේ දෙවුමි අක්කි කීවා.." "ආහ් ඒක මිසක්.." පහන්යගේ ගැස්සුණු හිත ටිකක් හරි ගියා.. ඒත් එක්කම ආපු වීල් සද්දෙට පහන්යා ඉස්සිලා බැළුවා.. "ඉශාන්..." සාවින්දි දඩස් ගාලා හිට ගත්තා.. පහන්යගෙත් දෙවුමිගෙත් ඇස් උඩ ගියේ කෙල්ලට හැදිච්ච කඩි කුලප්පුව මොකද්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව වගේ.. කෙසේ වෙතත් ඔක්කොම අමතක වෙලා ගිය සාවින්දි ඉශාන් එන පෙරමගට දිවුවා.. "මොකද්ද නන්ගා ඒ වුණේ..?" පහන්යා දෙවුමිගෙන් ඇහුවේ හිනාවීගෙනමයි.. "අනේ.. මන්දා මටත් හිතෙනවා දෙයක්..." "හ්ම්ම් හ්ම්ම්.." දෙදෙනාම හිනා වෙද්දී සාවින්දි ඉශාන්ගේ අතෙත් එල්ලී හමාරය.. "ස....සාවින්දි...ඔයා..?" "ඔවු මන් ආවා..ඔයාවයි අපෙ අයියාවයි බලලා යන්න මන් ආවා.." "කීවේවත් නෑ නේ උදෙම එනවා කියලා..?" "හරි ඉතින් මන් ආවානේ..අපෙ අයියට කොහොමද ඉශාන් දැන්..?" "අයියාට නම් නෑ නෑ සර් ට නම්,දැන් ගොඩක් හොඳයි..හෙට විතර ටිකට් කපාවි..ඊට පස්සෙ පරිස්ස ම් කරන්න ඕනි ඉතින්.." "ඔයාට පින් ඉශූ.." "ඒ මොනාටද සාවි..?" "ජීවිතේ පරදුවට තියලා අයියාව බේරුවාට..ඔයා නැත්ය්හන් අයිය...." ඇයට කියන්නට ගිය දේ කියන්නට ඉඩ නොදී තම අතින් කට වැසූ ඉශාන් ඈ දෙස මොහොතක් බලා සිටියේය.. ඒ ඇස් දිහා එක එල්ලී බලන්නට සාවින්දිට අපහසුවක් දැණුනේ කියන කතාව ඉඟියෙන් දැණුනු නිසාමයි.. "සාවී.." "ම්..." "අද යන්නෙ නෑ නේද..?" "අම්මා මොනා කරයිද දන්නෑ ඉශූ.." "හ්ම්ම්..ගොඩාක් දේ තියනවා කතා කරන්න.." "හ්ම්ම්..මටත්..නඩුවකුත් තියනවා.." "ඒ මොකද්දා...?" "පස්සෙ....." "හ්ම්,...." "අපි යමු ගෙට.." "හා.." ඉශාන්ගේ පසු පසින් සාවින්දීද ගෙතුළට යන දෙස බලා සිටි පහන්යා ඇස් නටවා සිනා සුණාය.. "මොකෝ.." "මුකුත් නෑ බාන්.." "අනේ පලයන් අක්කේ..නෑනා දැක්කම කෙල්ල ට මොකද්ද වෙලා.." "නෑන..කාගෙද..?" "අපේ මිස් පහන්යගේ මිසක් වෙන කාගෙද..?" "උඹට පිස්සු.." "හා. මට පිස්සු..මට පිස්සුනේ." "සුබාශ් සර් ගැන හගන්න බැරි වුණා බාන් කොල්ලා ගෙට ගියානේ.." "ඔය ..මටනේ පිස්සු ඔන්න පැන්න මුවේට කළින් කෙසෙල් කැන.." "මොකක්.." "ඇයි අක්කේ සුබාශ් සර් ඔයාගේ බෝයි නම් කවදා හරි හස්බන්ඩ් වෙනවානේ..එතකොට සාවින්දි ඔයාගේ නෑනා නෙවේදා..?" "සාවින්දි සුභාශ්ගේ නන්ගිද..?" "ඕ යෑස්.. හ් අ,....මයි.." කෙල්ල කියපු විදිහට පහන්යාට හිනා ගියේ ඉබේටමයි.. "උඹට පිස්සු දෙවුමි..සුඹාශුඉ මාඉ යාලුවෝ විතරයි.. ඊට වඩා දෙයක් නෑ.." එහෙත් හිත කියන්නේ වෙනත් දෙයක් බව ඈ දනී.. "යමන් අක්කේ අපිත් පැත්තක ඉඳන් අහගමු සීන් කෝන් එක .." පහන්යාගේ අතත් ඇදගෙන දෙවුමි ඇතුලට දිව ආවේ තත්පරයක් වත් නොහිතාමයි.. .......... "කොහොමද මහත්තයෝ මගේ පුතාට..?" "දැන් බය වෙන්න දෙයක් නෑ ආන්ටි..අද ලඟ ඉන්නත් එපා කීවා හෙට ටිකට් කපාවි.." "අනේ..." "ඔයාට කරදරයක් නෑ නේද පුතේ..?" "නෑ ආන්ටි අපේ සර් වෙනුවෙන් පණදෙන්න වුණත් පුළුවන් මට.." "එතකොට මන් වෙනුවෙන්,,,?" සාවින්දි හොරෙන් කීදෙය පිටු පසින් ආ පහන්යාගේ කනටත් ඇසිණි,, කොල්ලා ආපස්සට හැරී සාවිට දිව දික් කළත් පිටු පසින් සිටි පහන්යා දකිත්ම ඉශාන්ට දවල් තරුත් පේන්නට පටන් ගත්තේය.. පහන්යා ඇස් කරකවා සිනාසෙද්දී සාවි පිටුපස හැරුණේ කොල්ලාගේ ඇස් තිබුන ඉසවුව බලා ගන්නටමයි. පහන්යා දෙස බලා හිඳින බව දුටු ගමන් ඇගේ මුහුණ වෙනස් විය.. "පුතා එහෙනම් රෙස්ට් කරන්න.." "හරි ආන්ටි මන් වොශ් දාලා එන්නම්.." "සාවී මගේ චාජරෙ ගේනවද..?" ඉබ්බා දියේ දාන්නද ඇහුවා වගේ අම්මගේ හඬින් සාවින්දි ගෙ හදවත උඩ පැන පැන නටන්නට විය. "ඉන්න අම්මා මන් ගේන්නම්.." අද ඉඳලා යන්න හිතාගෙනම කියලා රෙදි ත් අරගෙනමයි සාවින්දිලා ඉශාන්ගේ ගෙදරට ආවෙත්,. "පහන්යා..මෙහෙ එන්න දුව..?" ඒ සුබාශ් ගේ මවය.. "ඇයි ආන්ටි..?" "එන්න වාඩි වෙන්න.." පහන්යා සිනාසෙමින් ඇය අසලම වාඩි විය.. "දුවාව මට හොඳට දැකලා පුරුදුයි මන් මේ කොහේද කියලා මතක නෑ.." "අනේ... " "ඉතින් මොනාද දුවාගේ තොරතුරු..." පහන්යා ඇය හා ආගිය තොරතුරු කතා කරන්නට විය.. මේ අතර සාවින්දි තම කාමරය දෙසට ඇවිදන් යනු දුටු ඉශාන් දොර ලඟ සැගවී සිටියේ ඇය ආපසු එන තුරුය.. චාජරයත් රැගෙන ආපසු එන සාවින්දිගේ අතින් අල්ලා කාමරයට ඇදලා අරන් කටට අත තබා තද කරගත්තේ ඈ කෑගසාඅවීයැයි බියෙනි.. "පිස්සුද.." "හ්ම්ම්.." "මොකක්..?" "ඔවු එක මෝඩියක් හින්දා පිස්සු වැටිලා.." "කවුරු හින්දද.." "නෑනා කෙනෙක් හින්දා.." "මොකක්..මොන නෑනද..?" "ඉන්නවා අපෙ තාත්තගෙ නන්ගිගෙ දුව.." "කවුද එ.." "පහන්යා.." "මොකක්.." "හ්ම්.එයාද එතකොට ඉයේ කෝ එකට අන්සර් කළේ..?" "වෙන්න ඇති..ආහ් මට කීවා කවුද කෙල්ලෙක් කතා කලා කට් වුණා කියලා.. "අපෝ මහලොකු නෑනා පොඩ්ඩ තියා ගන්නවා.අපි යනවා හවස..". "හේයි සාවි.." "මන් සාවින්දි.සාවි නෙවේ.." සාවින්දිගේ හිත ඇත්තටම රිඩුණා.. "අතාරින්න මට යන්න.." "ඉන්න මෝඩියේ.." "මන් ආදරෙයි නෑනට.." "ඉතින් මට කියන්නේ මොකො.." "එහෙනම් කාට කියන්නද.." "ගිහින් කියා ගන්නකෝ ඔයාගෙ නල්ල මලෙ නෑනාට.." "එකනේ කියන්නෙ.." "මොකද්ද..?" "මන් ආදරේ මට වඩා අවුරුදු දෙකක් වෙඩිමල් කෙල්ලෙක්ට..ඒකි මගේ පණ වෙලා දැන්.." "අත අතාරින්න මට යන්න ඕනේ.." ඉශාන් සාවින්දිගේ අත තවත් තද කරලා අල්ලාගත්තා.. "අනේ රිදෙනවා..මට යන්න දෙන්න.." "සාවින්දිගේ නෙතගින් කඳුලක් කඩා වැටෙන්නට ආසන්නය.. "අනේ..අඩන්න එපා සාවී..වෙන කාටවත් නෙවේ මන් ආදරේ ඔයාට.." "ඒකනේ මට යන්න ඕනි.." එකවරම සාවින්දි ගැස්සිණි,. "මොකද්දා..කාටද..?" "සාවි කියලා මෝඩියෙකුට.." "අනේ...." සාවින්දි ඉශාන්ගේ පපුවට අතමිටිකර යන්තමට ගැසුවාය.. "නරකයා..මන් බය වුණා.." "හී... මොකේටද..මන් පහන්යාට ආදරෙයි කියලාද..?" "ඔවු..." "අපෝ එයාට ඉන්නවා රන් කඳක්..ඵි වගේ පාන්කඩ ඕනෙ නෑ.." "පාන්කඩෙ හොඳයි අපිට.." "මන් යන්න ඕනි ඉශූ.." "එකක් දීලා යන්නකෝ.." කෙල්ල ඉස්සී ඉශාන්ගේ නළල සිප ගත්තේ ආදරයෙනි.. ඉශානුත් කෙල්ලගේ දෙකම්මුල් සිපගෙන කෙල්ල යනතුරුම බලා සිටියාය... ####### පොලිස් අපරාද විමර්ශන අන්ශයට ගෙන ආ සුඹ්හාශ් මරන්නට තැත් කළ මිනිසාට සිහිය ආවා පමණි.. ඔහුව වටකර ගත් පොලිස් නිළදරීන් පහරපිට පහර දුන්හ.. මෙ අතර ඉශාන්ගේ පියාද ප්‍රශ්න කරන ස්ථානයේ රැඳී සිටියේය. "මොකද්ද නම..?" "විජේ සර්.." "විජේ සර්..දැන් අපි බොට කියන්න ඕනි විජේ සර් ද..?" "න්...නෑ...නෑ සර්...මම හැටේ වත්තේ කුඩු විජේ..." "ආහ් උඹද මේ..අපි හොය හොය හිටියේ.." "ඇ...ඇයි අපෙ සර්..." "ඇයි...? අහන ලස්සන..යකෝ ඉස්කෝලෙ යන කොල්ලො විනාස කරන්නේ තොපි නේද..රටේ අනාගතේ විනාස කරන හැත්ත.." "නෑ...නෑ සර්..." "දැන් කියපන් ඇයි සර්ට ඇටෑක් කලෙ...?" "න්..නෑ සර් ...සර්ට වැරදීමක් වෙලා.." "තොට පිස්සුද ඇත්තටම.." "අ..අනේ බුදු සර් ගනන්ට එපා අයියෝඅ අම්බෝ බුදු අම්මොර්.." "බීපු කිරි කටෙන් එන්න කනවද කියනාවද.." "අම්මේ...මන් මුකුත් දන්නේ නෑ සර්.." "උඹ බබා.." '"අයියෝ සර් ගහන්ට එප සර් අම්මෝ ආයි ආයි අනේ බුදු සර් මන් කියන්නම් කියන්නම් සර්.." "කියපාන්.." "ඒ සරයා අපෙ වැඩ ගැන හොයනවා.අපිට ලොකු බාදාවක් උනා..පොටෝ දාලා ලිවුම් හදලා කොම්පිවුටර් එකේ දාලා අපේ ලොක්කා ගෙන් අපිට මැසේජ් ආඅවා එකව මරන්ඨ.." "ඔය එන්නේ...එලියට..දැන් කියපන් ලොක්කා කවුද...?" "ඒකනම් බුදු සර් සත්තයි දන්නේ නෑ..අපිට කෝල් කරනවා විතරයි ..නමක් ගමක් දන්නේ නෑ..අපිට වැඩේ,බාර දෙනවා කරහම සල්ලි එකවුන්ට් එකට දානවා අපි ඒක බෙදා ගන්නවා.." ................................ පහන්යාට සුබාශ් ගැන දැනගන්නම විදිහක් තිබ්බේ නෑ..ඒ හින්දම කට්ටිය මගෑරෙනකම් ඉඳලා දෙවුමිත් එක්ක ගමේ ඇවිදින්න ගියේ රිසර්ච් එකේ වැඩකටමයි.. විස්තර ටිකක් හොය හොයා යද්දී හරි විස්තරයක් දෙන්න කිසිවෙක් ඉදිරිපත් නොවෙන බව දෙන්නාටම තේරුණා.. "මිනිස්සු බයයි.අක්කි.." "මුන් බය කරගෙන ඇත්තේ.." "අපි තව දුර යනවද මේ හරිය පාලුයි වගේ අනේ.." "තව ටිකක් දුරට යමු,." "හා.." පහන්යාගේ සිත තිගැස්සුණේ එක්වරම පිටුපසින් ඇසුණු විශාල ශබ්දය නිසාමයි. "මො..මොකද්ද ඒ.." "අර අත්තක් කඩන් වැටුණා..ඒත්,," 'ඒත් කීවේ..?" "කඩන් වැටෙන්න විදිහක් නෑ නේ...අපි ඉක්මණ්ට යමු.. යමු යමු.." "යමු.." "එක්වරම කැලෑව දෙසින් හූ හඬක් ඇසිණි "දෙවුමි දුවමු." "අනේ මට බයයි අක්කේ.." "අ..අර කවුද අර.." "කෝ කොහේද..?" "අර රතු පාට.." "කෝ..." "මන් දැක්කා පහන්යා රතු ඇඳගත්ත මිනිහෙක්.." "හොල්මන් ද දන්නෑ බාන්..?" "අනේ මන්දා දුවමු.." ###### ඉශාන් ගේ නිවසේ ලෑන්ඩ් ෆෝන් එක රින් වෙන්න පටන් ගත්තෙන් ඉශාන් ගේ මව එයට පිළිතුරු දෙන්නට පටන් ගත්තාය.. "ආහ් ළමා තැනී .." "කවුද මේ.." "පුතන්ඩියයි තාත්තන්ඩියයි දෙන්නා නටනවා වැඩි නේද..ටිකක් පරිස්සම් වෙන්ට කියන්ටකො.." "කවුද මේ...?" "මම කවුද කියන එකෙන් වැඩක් නෑ නේ..එක පුතයි නේ ඉන්නේ ගගක මූදක පාවෙනවා බලන්න ආසා ඇති නේ නේද,..මෙහෙම ගියොත්වැඩි ඈතක් යන්නේ නෑ ඒක වෙයි,." දඩස් ගා දුරකතනය තැබූ ඇයට තම සිරුර අවසඟව යන බවක් දැණිනි.... ####### මතු සම්බන්දයි.. අද කතාව ලීව මම "මුතු අහුරක්..." අඩු පාඩු කමෙන්ට් කරන්න.. "අද අපි එක්ක කවර් ෆෝටෝ එකෙන් එකතු වෙන්නේ ###ඩිල්ශාන් ධනන්ජන #### මල්ලි..ඔයාටත් ගොඩක් ස්තූති.. බුදු සරණයි... හෙට ලියන්නේ සදූ.. දිනයක වැටහේවී...........

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

13 Feb 2017 04:14 AM	Quote Reply
Posted By Ind007ka on 12 Feb 2017 07:24 PM Posted By සඳුනි on 11 Feb 2017 02:51 AM නෑ ඇයි එ් මැනික් ගග අයිනෙ වාඩි වෙලා ඉන්න නිසයි ඇහුවෙ .....මෙ අලුත් පින්තුරෙ ඉන්න මල්ලි නම් සෙනෙහස පාමුල ඉන්නවා කියලා තෙරෙනවා .. මෙන මැණික් ගංගාද අප්පා.. මේ සේරම පොටෝස් මම එඩිට් කරපුවා.. ලංකාවේ තැන් නෑ මේවෑ.. හී දිනයක වැටහේවී...........

sha733

Super Senior Member
Posts:7332

14 Feb 2017 07:27 AM	Quote Reply
කට්ටිය පෝලිමේ කථාව කියවනවා නේද.

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

16 Feb 2017 05:46 AM	Quote Reply
දිනයක වැටහේවී...........

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

16 Feb 2017 05:49 AM	Quote Reply
සෙනෙහස පාමුල. 14- කොටස. ‘‘ අනේ මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ මොකද මේ. කව්ද කෝල් කලේ.‘‘ ‘‘ආන්ටී... ආන්ටී ඇයි මේ.‘‘ අලින්දයේ කොනක වුන් සාවින්දිත් සාවින්දිගේ අම්මත් සිහිසුන් වෙලා වැටුණු ඉශාන්ගේ අම්මා ළගට දිව ආවාය. වතුර වීදුරුවක් රැගෙන ආ සාවින්දී මුහුණ වතුර බිදු කීපයක් ඉසින විට ඇස් හැර බැලවත් ඇගේ නෙත් දෙකේ ගැබ්ව තිබුනේ බිය ගත් ස්රූපයකී. ‘‘ අනේ ඉශාන් පුතා.‘‘ ‘‘ ඉශු එන්නකෝ අම්මට කලන්තේ හැදිලා.‘‘ කළබලයෙන් එතනට දුවගෙන ආ ඉශාන් අම්මා ළග දනගසි ගත්තේය. ‘‘ අනේ අම්මේ ඇයි.‘‘ ‘‘අනේ මගේ පුතේ . අනේ මගේ පුතේ.‘‘ ‘‘ඇයි මගේ අම්මේ. මේ ඉන්නේ මම.‘‘ ‘‘අනේ... ම..ගේ පුතේ... ඔයා ගෙයින්... එළියට වත්.. යන්න එපා.‘‘ ‘‘ඒ මොකද අම්මේ. ඇයි ආන්ටී අම්මට එක පාරටම වුණේ.‘‘ සාවින්දිගේ අම්මාගෙන් විස්තර අසා අවසන් වන විට ඉශාන්ගේ මුහුනේ තිබුනේ විශාල කෝපයක සේයාවකී. ‘‘ අනේ ඉශු.....ඉශාන් මල්..ලී . මොනවද මේ කරදර . අපේ පණ්ඩිත අයියා තමා මේ සේරම දේවල් වලට මුල.‘‘ සාවින්දී කතා කලේ ඉශාන් ගැනත් ,අයියා ගැනත් ඇති වූ හැබෑ වේදනාවෙන් වූවාය. ‘‘පුතේ අර පහන්යා දුවයි , දෙව්මී දුවයි ගමේ ඇවිදන්න ගියා නේද?.‘‘ ‘‘ඔව් ආන්ටී . එයාලා රිසර්ච් එකේ වැඩ වගයකට ගියා.‘‘ ‘‘ඉක්මණට කොල් කරලා ඒ ළමයි දෙන්නව ගෙන්න ගන්න පුතේ . ඒ ළමයින්ටත් ලොකු අවදානමක් තියෙයි මේකේ.‘‘ ‘‘අනේ මට නිකමට වත් ඒක හිතුනේ නෑ ආන්ටී . එන්නකෝ සාවී..න්දී අම්මව සෙටියට එක්ක යන්න.‘‘ ඉශානුත් සාවින්දීත් පැටලී සිටියේ තවත් ගැටලුවකය . ඔවුන්ටත් නොදැනීම හමු වූ දවස් කීපය ඇතුළත ඔවුන් එකිනෙකාට තදින් බැදී තිබීමයි. සාවීන්දි ඉශාන්ගේ ආදරය නැති කර ගන්නට අකමැති නිසාම ඉශාන්ගෙන් ඒ වදන් පෙළ ඇසෙන තුරු බලා හුන් නිසා ඉශාන් ආදරෙයි කිව් සැනින්ම ඇය ඔහුගේ ආදරය පිළිගත්තාය. එයට ඔවුන්ගේ ලාබාල කමත් ඉශාන්ගේ කරුණාබර හදවතත් හේතු වන්නට ඇත. වයස පරතරය කිසිම බාධාවක් නොවු ඔවුන් ලැබුණි නිදහසත් සමග තව තවත් ළන් වුහ. පහන්යත් දෙව්මිත් නිවසක් පෙනෙ තෙක් මානයක නොමැති පාරක් දිගේ ඉදිරියට දුවතී. ඉතාම ගම්බද වූ පෙදෙසේ නිවසක් තිබුණේ කළාතුරකිණී. ‘‘ පහන්දී අක්කේ අර බලපන්කෝ. අර හොල්මනද මිනිහද මන්දා අර අකුල් අස්සෙන් අපි පස්සෙම එනවා.‘‘ ‘‘අනේ ඉක්මණට දුවමු දෙව්මියෝ.‘‘ පහන්යත් දෙව්මිත් වුන්නේ දුවා ගන්නට නොහැකි තරම් මහන්සියෙන් හති අරිමිනී. දෙපය රිදුම් දෙයි තවත් ඇවිදින්නට බැරි තැන දෙව්මී පාර මැදම වාඩී වුවාය. ‘‘දෙව්මී මොකද බං.‘‘ ‘‘අනේ පහන්යා අක්කේ මට තව දුවන්න බෑ කකුල් පණ නෑ වගේ.‘‘ ‘‘අනේ ඉක්මණට නැගිටපන් දෙව්මී. අර බලපන් එකෙක් නෙමේ දෙන්නෙක් තුන් දෙනෙක්ම ඉන්නවා. අර අර උන් මෙහෙට එනවා.‘‘ ‘‘අනේ මට බෑ . අක්කේ මට නැගිටන්න බෑ.‘‘ දෙව්මී මහපාරේ පැත්ත වැටී කෑ ගසන්නට වුවාය. ‘‘අනේ වරන් ඌන් හොල්මන් වෙන්න බෑ . සුභාශ් මරන්න ආපු වුන්ගේ එවුන්,වෙන්න ඕනේ. අනේ නැගිටපන්.‘‘ පහන්යා දෙව්මීගේ අතක් ඇගේ උරහිස මත දමාගෙන අමාරුවෙන් ඇය වාරු කරගෙන ඉදිරියට පියනගන්නට වෙර දැරුවාය. එවර හදිසියේම පහන්යාගේ දුරකථකය නද දෙන්නට විය. කාටම හරි මේ වෙන දේ කියන්න ඔනේ කියලා හිතපු පහන්යා ඇමතුමට සවන් දෙන්න විය. ‘‘ හෙලේව්...‘‘ ‘‘හෙලෝව්..‘‘ ‘‘හෙලෙව්.‘‘ ‘‘ඉශා...න් නේ..ද අනේ මල්..ලි අපි පස්..සෙන් කවු..ද පන්න..වා.‘‘ ‘‘මොකද්ද?..‘‘ ‘‘අපි.. පස්සෙ..න් රතු ඇද ගත්..තු මිනිස්සු වගය..ක් පන්න..වා.‘‘ පහන්නා හති වැටීම නිසා අමාරවෙන් කිව් නිසාත්, සිග්නල් ආවරණ නැති කම නිසාත් ඉශාන්ට කිව්දෙය නෑසුන බව පහන්යාට වැටහුණාය. මොකද්ද දෙයියනේ දැන් කරන්නේ. ඇමතුමත් විසන්දී වී ඇත. පහන්යටත් තවත් නම් දුවන්න නොහැකිය. ඇයත් දෙව්මිත් සමගම පාරේ හිද ගත්තේ වෙන දෙයක් වෙයන් යනුවෙන් සිතමිණි. ‘‘ ආ ... මේ ඉන්නේ .‘‘ ‘‘උබලා කව්ද? ..‘‘ පසු පසින් පන්නා ආ පිරිස පහනයවත් දෙව්මිවත් වට කරගෙන ඇත. හදුනා ගන්නට නොහැකි වන්නට මුහුනු ආවරන පැළද සිටි ඔවුන් පහන්යලව වට කරගෙන මහ හඩින් සිනා සෙන්න විය. පහන්යට දැන් ඉකි බිදෙයි. දෙවිමී පහන්යව වැරෙන් අල්ලාගෙන බයෙන් මුහුණ සගවාගෙන සිටියාය. ‘‘ අනේ කවුරුත් නැද්දෝ...‘‘ ‘‘අනේ කවුරුත් නැද්ද?... අපෝ නෑ .. කවුරුත්ම නෑ.‘‘ අර මිනිසුන් යළිත් මහ හඩින් සිනා සෙන්නට විය. ‘‘මේ කියන එක දෙන්නම හොදට අහගනිල්ලා තේරුණාද? උබලා තවත් මේ ගමේ ඉන්න බෑ. ජීවිතේට ආදරයක් තියෙනම්... අද මෙහෙන් පිට වෙලා යන්න ඕනේ . නැත්තම් අර පේනවනේ කැළෑව. කුණු වෙලා ගද ගහනකන්ම මොකෙට්ටවත් හොයා ගන්න හම්බෙන්නේ නෑ. අනේ පව් උබලගේ දෙමව්පියෝ. අඩු ගානේ උබගේ මිනිය වත් උන්ට බලන්න වෙන්නේ නෑ.‘‘ ‘‘හරි... හරි .. අපි යනවා.‘‘ ‘‘අන්න එහෙම වරෙව්.. චූටි නංගිට මං කිව්ව සිංහල තේරුනා. ලොකු නංගී සිංහල දන්නවා නේද?. දන්නැත්තම් කරන්න දෙයක් නෑ හරී. අපි ඔය සංස්කෘත දන්නෑ.‘‘ ඉදිරියට පැමිණී එක් අයෙක් උල් පිහියක තුඩ පහන්යගේ නිකට මත තබා ඔසවමින් කිවේය. ‘‘අනේ ... අනේ ...අ පි යනවා... අනේ ... අක්කට මොකුත් ... කරන්න එපා.‘‘ දෙව්මී හඩමීන් අයදින්නට වූවාය. ‘‘පේනවනේ. මේකෙන් කැපුවම හරි සනීපයි. රතු පාටට ලේ ටිකක් එනවා විතරයි.‘‘ එසේ කිමින් ඔහු සැනින් පිහිය නිකටින් ඇද ගත්තේය. පහන්යාට දැනුනේ දැවිල්ල ගතියකි . දෙවිනනේ ලේ .... පහන්යගේ ඇගිලී තුඩු මත ලේ බිංදු කීපයක් තැවරී තිබුනේ උල් පිහියට නිකට තුවාල වී ඇති නිසාය. ආසාවකට වත් වාහනයක් දකින්නට නොමැති පාරේ එක වරම වාහනයක් එන හඩක් ඇසුනී. ‘‘ ඒ සුද්දා අදත් අරුන් එනවද කොහෙද පැන ගමු. යමං.‘‘ වහන හඩට බය වූ මිනිසුන් හතර දෙනා නැවතත් කෑලයට රිංගා ගත්තේය. දැනුනු දැඩී දැවිල්ල නිසාම පහන්යා සාක්කුවේ වූ කුඩා ලේන්සුව ගෙන නිකට මත බල බැළුවෙමි නොනවත්වාම ලේ ගලන බව ඇයට දැක ගැනීමට හැකි වුවාය. ‘‘ පහන්යා අක්කේ‘‘ ත්රීය රෝද රථයකින් පැමිණී ඉශාන් ඉක්මණින්ම පහන්යවයි දෙව්මිවයි දමාගෙන කෙලින්ම ගියේ රෝහල වෙතය. සුභාශ්ගේ සෞඛ්ය් තත්වය දැනු සුව අතට හැරී තිබුනේය. කකුලේ පැවති අස්ථි බිදීම හැරුණු කොට වෙනත් ලොකු ගැටළුවක් නොවීය. ඔලුවේ තිබූ වෙළුම් පටි දැන් ගලවා ගමා තිබු අතර තුවාල වලට පමණක් කුඩා පාස්ටර් ගසා ප්ර තිකාර කර තිබිනි. දැන් සුභාශ්ගේ එකම පැතුම නැවතත් හැකි ඉක්මණින් පහන්යාගේ රුව දැක ගැනීමයි. පහන්යටත් දෙව්මිටත් දැන් එතරම් අමාරුවක් නොවීය . රෝහල් පොළිසියට දැනුම් දී සියලු විස්තර ලබා දුන් පසු රෝස පැහැ නිළ ඇදුමින් සැරසුනු හෙදියක් පහන්යාට බෙහෙත් දමන්නට සැරසුනාය. ‘‘ අනේ මිස් චුට්ටක් ඉන්න.‘‘ ‘‘ ඇයි මිස්.‘‘ ‘‘මට පොඩි උදව්වක් කරනවද?.‘‘ ‘‘මොකද්ද මිස්.‘‘ ‘‘දැන් මගේ තුවාලේ ලේ නැවතිලානේ. මම චුට්ටක් පේෂන්ට් කෙනෙක් ඉන්නවා බලලා එන්නද?.‘‘ ‘‘හරි මිස් බෙහෙත් දාගෙනම යන්න.‘‘ ‘‘අනේ බෑ එයා කළබලවෙයි එතකොට.‘‘ ‘‘හරි එහෙනම් ඉක්මණට එන්න.‘‘ පහන්යා අවසර ලැබුණු සැනින් ගිලන් ඇදෙන් බැස ගත්තාය. ‘‘ දෙව්මී අක්කේ පහන්යා අක්කා කොහෙද යන්නේ.‘‘ පහන්යා ඉශාන්ව පසු කර යන විට ඉශාන් විමසුවේය. ‘‘අනිගත කුමාරය බලන්න යනවා.‘‘ ‘‘හි හි. ‘‘ ‘‘මේ.... ඉශාන් ....පහන්යා අක්කා මම ඇහුවම නම් කියන්නේ එයාලා දෙන්නා යාළුවෝ විතරයි කියලා. ඒත් බලන්නකෝ.‘‘ ‘‘ඔය දෙන්නගේ බොරු දෙව්මී අක්කේ.‘‘ ඉශාන්ගේ මුහුණ නැවතත් දගකාර සිනහවකින් විකසිත වි තිබුනේය. සිතේ බියද පහව ගොස් තිබු නිසා දෙව්මිත් ඉශාන්ගේ සිනහවට එක් විය. ‘‘ ඔයාට පාඩුයි නේද?‘‘ ‘‘ඒ මොකද?‘‘ ‘‘සාවි ගෙදරනේ.‘‘ ‘‘ හී හී.. මේ සුභාශ් සර්ට නම් ඇහෙන්න කියන්න එපා..ඈ... මාව පට්ට ගහයි.‘‘ ‘‘පට්ට ගහන්න තමා වටින්නේ.‘‘ ‘‘නෑනා නොහොමත් අයිති මස්සිනාටනේ.‘‘ ‘‘ආ එහෙමද?.‘‘ ‘‘හී හී.‘‘ ‘‘මේ මටත් සුභාශ් අයියව බලන්න ඔනේ.‘‘ ‘‘අපි දෙන්නා ලව් එක ශේප් එකේ බලං ඉමු හී හී.‘‘ ඉශාන්ගේ දගකාර කම් මැද දෙව්මිට සියළු වේදනා අමක වී තිබුණාය. දෙන්නා හොරෙන්ම දොර මදක් හැර හොරෙන් බලා සිටින්නට විය. ‘‘ ඔයාට දැන් හොදයි නේද සුභාශ්.‘‘ ‘‘ඔව් පහන්යා. ඔයා අසනීපෙන්ද /මුණත් එක්ක මැලවිලා ගිහින්.‘‘ ‘‘අනේ නෑ සුභාශ්.‘‘ ‘‘කෝ පොඩ්ඩක් මූණ උස්සන්න.‘‘ දෙවියනේ සුභාශ් තුවගේ දැකලා . මම පාස්ටර් නොගහා ආවෙත් දාකී කියලා. ‘‘ මොනවා වෙලාද ඔතන තුවාල වුනේ.‘‘ ‘‘අනේ චූටී තුවාලයක්නේ හිතන්න එපා.‘‘ වට පිට බැලු සුභාශ්ගේ ඇස ගැටුනේ ඉශානුයි දෙව්මී සැගවි බලා ඉන්නා අයුරුය. ‘‘ ඉශාන්... මෙහෙ එනවා.‘‘ ලැජ්ජාව සගවා ගන්නට උත්සහා ගත් සුභාශ්ගේ වදන් පෙළ රළු වුවාය. ‘‘මළ කෙළියයි මාට්ටු.‘‘ එලෙස රහසින් කිවූ ඉශාන් දෙව්මිවත් ඉස්සර කරගෙන කාමරයට ඇතුල් විය. ‘‘සුභාශ් මේ දෙව්මී ..මාත් එක්ක වැඩ කරන අනිත් ළමයා.‘‘ ‘‘හෙලෝව් දෙව්මී.‘‘ සුභාශ්ගෙන් බේරුමක් නොවු කළ සියලු සත්යය ඔහු සමග කියන්නට ඔවුන්ට සිදු විය. කතාව අවසන් වන විට කදුළු කැට දෙකකින් බොද වුණ සුභාශ්ගේ දෑස පහන්යා විතරක් නෙමෙයි ඉශාන්ටත් , දෙව්මීටත් දකින්නට ලැබිණ. විහිළුවක් කරන්නට කටට අගටම වචන ආවත් ඉශාන් නිහඩ වුනේ සර්ගේ සංවේදී බව විහිළුවට නොගත යුතුයි සිතාය. ‘‘අනේ පහන්යා අක්කේ මොනවා වෙලාද මුණ.‘‘ ඔවුන් එන පෙර මගට දුවන් ආව සාවින්දී විමසා සිටියාය. සිදු වීම අසාගෙන සිට ඉශාන්ගේ අම්මා තවත් කළබල වුණාය. ‘‘ අනේ මට නම් බයයි අනේ අපේ සුභාශ් පුතාව හොස්පිටල් එකේ තියන්න.‘‘ ‘‘බය වෙන්න දෙයක් නෑ අක්කේ අපේ මහත්තයා අවශ්යප ආරක්ෂාව දීලා තියෙන්නේ.‘‘ ඉශාන්ගේ අම්මා එසේ පැවසුවත් ඇගේ සිතේ සක්මන් කළේද සුළු පටු බියක් නොවීය. රාත්රි ය උදා වන විට සාවින්දී පහන්යත් දෙව්මීත් සමග හොදින් මිතුරු වී සිටියාය. ඇයත් දැන් සිටින්නේ පහන්යාලා සිටින උඩු මහලේ කාමරය තුළය. ‘‘දෙනෑනලා එක් වෙලා වගේ.‘‘ ඉශාන් එලෙස කියාගෙන කාමරයට ඇතුල් වෙද්දී පහන්යාගේ ඇගිල්ල ස්නිකවම දෙතෝලතර රැදවුනේ. අනේ කියන්න එපා මල්ලී කියන්නට මෙනී. බකස් ගා සිනා සුනු ඉශාන් සදළු තලයට පිය මැන්නේය. සාවින්දිටත් යන්න අවශ්යඉ බව ඇගේ මුහුණෙන්ම පෙනුනු නිසා පහන්යා සිනි සී යන්න යැයි ඇසින් ඉගි කලාය. කිරිල්ලියක සේ ඇදෙන් පැන ගත් සාවින්දී නතර වුනේ ඉශාන් ළගය. ‘‘ ඉශු‘‘ ‘‘සවී ඔයා බය වුණාද?‘‘ ‘‘ඔව් හුගක්.‘‘ ‘‘හොර කෙල්ල මම අල්ල ගන්නමයි හිටියේ.‘‘ ඉශාන් සාවින්දිගේ අත්ල මත සිය උණුසුම් අත්ල තබා ගනිමින් කිව්වේය. ‘‘ දැන් අම්මලා ඉස්සරහදිත් මට ඉශු කියවෙනවා නේද?.‘‘ ‘‘ ඔයාත්ටත් කිය වෙන්නේ.‘‘ ‘‘ආදරේටනේ‘‘ ‘‘මේ ඒක නෙමෙයි මොකද්ද අර දෙනෑනා කතා. මොකද්ද අනේ හැම වෙලේම නෑනෙක් ගැන කියන්නේ.‘‘ ‘‘ඔයාගෙයි මගෙයි නෑනා ගැන තමයි.‘‘ ‘‘කවුද මගේ නෑනා.‘‘ මතු සම්බන්ධයි. අද කවර්ස් පොටෝ එක හැඩ ගැන්වු සිනෙත් මල්ලීට මගේ විශේෂ ස්තූතිය. ඔයලටත් පුළුවන් ඔයාළගේ පොටෝ එක මේ විදියට පල කරගන්න. බුදු සරණයි !! අද අකුරු කළ මම සදුනී කාංචනා. දිනයක වැටහේවී...........

Ind007ka

Most Senior Member
Posts:12931

16 Feb 2017 07:01 PM	Quote Reply
පව් සිනෙත් මල්ලිගෙ සත පනහා වැටිලා හොයනවා ද කොහෙද .......හී .......... First they Ignore You , Then they Laugh at You, Then they Fight with you, Then You Win....

kingD

Veteran Member
Posts:3309

16 Feb 2017 09:38 PM	Quote Reply
සඳුනි නංගි ඔයාගේ කොටස ලස්සනයි අද... අර නෑන කව්ද කියන එක කලින් කිව්ව වගෙත් මතකයි මට Business, you know, may bring money, But friendship hardly ever does.

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

18 Feb 2017 03:57 AM	Quote Reply
දිනයක වැටහේවී...........

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

18 Feb 2017 04:04 AM	Quote Reply
සෙනෙහස පාමුල. පහළොස්වන කොටස. "ඒක රස රහසක්.." "කියන්නකෝ අගේ නොකර මං එක්කත් රහස් තියෙනෝද???" සවින්දි ඒක අහපු තාලෙට ඉශාන්ට හිනාගියත් ඉශාන්ට තමන්ගේ හොදම ගුරැවරයා පාවා දෙන්න බැරි කමට කතාව වෙන පැත්තකට හැරෙව්වා "අපි යමු දැන් පහලට අම්මලත් බලන් ඇති ඔයා අක්කලා දෙන්නා කතා කරන් පහලට එන්න" සවින්දි පහන්යා ලඟට යද්දි පහන්යගේ හිත කිබ්බේ සවින්දිගේ අයිය‍ා ගාව කියලා සවින්දි දැනගෙන නොහිටියට හිත්න් හිතුවා "ම‍ට මේ වගේ නෑනා පොඩ්ඩක් ලැබුනනම් ෂෝක් කියල‍ෙ" සවින්දි පහන්යා දිහා බලන් ඉන්නවා දෙව්මි දැක්කේ අහම්බෙන් "මොකද නංගි අනිමිස ලෝචන පුජාවද" "අනේ නෑ මේ වගේ නෑනා පොඩ්ඩකි ලබන්න මම පිං කරලා නැද්ද කියලා හිතුවා" පුංචිම දෙයකදි රතු වෙන පහන්යගේ කම්මුල් රතු උනේ ඉශාන් ලග ඉදලා සවින්දි ආපු නිසා ඒ සැකේ හිත‍ට වද දෙන්න කලින් සවින්දිම ගැටලුව විසදුවා "මම හිතන්නේ අයියට කෙල්ලෙක් ඉන්නවා ඉශූ දැන ගත්තට මට ඒ ගැන කියන්නේ නෑ.. ගුරාගේ ගෝලයානේ" දෙව්මි යමක් කියන්න කට හදද්දිම ඉශාන්ගේ අම්මා ආවා සවින්දිගේ හොර හිත නිසාම මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ එක්ක හිනා උනේ මවා ගත්ත හිනාවකින් "ගෑණු ළමයින්ට මම බාදා කරාද දන්නේ නෑ" "අනේ නෑ ඇන්ටි මේ සවින්දි නංගිගේ exam එක ගැන මායි පහන්යයි එක්ක කතා කරන් හිටියේ" පහන්දිට හිනාවක් ආවේ දෙව්මිත් දැන් තමන් ගානටම ඇවිල්ලා කියලා හිතලා "අනේ ඔව් දරැවෝ මොනදේ කරත් ජිවීතේ පළවෙනි තැන අධ්‍යාපනය.. පේනවනේ අක්කලා ආදර්ශයට ගන්න අපේ එක්කෙනාටත් මම හැමවෙලේම ඔය ටික තමයි කියන්නේ.. කෙල්ලෝ වගේ අපි කියන දේ එක පාර අහන්නේ නෑ. එක දරැවනේ හිත රිද්දන්නත් බෑ.. කෙල්ලෙක් නැති අඩුව මේ ගෙදරට මට දැනුනේ සවින්දි දුව ආවට පස්සේ.. ඔයාලා දෙන්නත් හරි අහම්බෙන් ආවත් මේ ගෙදරම දුවලා වගේ හිටියා.. ඒත් හෙටින් පස්සේ ආයේ මං තනිවෙයි" මේ කතාවට කාටත් වඩා කලබල උනේ සවින්දි ඒත් ඇයි කියලා අහන්න බැරිව ගොළු උනාම කතා කරේ පහන්යා "ඇයි ඇන්ටි ඒ" " අපි යමු පහලදි අංකල් කියයි..අංකලුයි මිසිස් සුබසිංහයි පහල අපි එනකම් බලන් ඉන්නවා.." කෙල්ලො තුන්දෙනාගෙන් මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ අල්ල ගත්තේ සවින්දිගේ අත. සවින්දිගේ හෘද සාක්ෂිය සවින්දිට ඒ මොහොතේ කරදර කරා ඉශාන්ගේ ආදරේ වැරදි දෙයක් නේ කියලා.. පහලට යද්දි සුභාෂ්ගේ අම්මා පහන්දි ලගට ආවේ දුවගෙන වගේ අැත්තටම ඒ ඇස්වල කඳුළු "බලන්න මැණික හොඳටම තුවාල වෙලා නේ" "නෑ අම්මේ ඒක ගානක් නෑ අපි මේ වගේ දේවල් වලට හුරැ වෙන්න ඕන.. මේ තුවාල උනේ අපි නිසා නෙවෙයි සමාජයට යහපතක් කරන්න ගිහින්,, ඒ නිසා මේවා රිදෙන්නේ නෑ අම්මේ" "පේනවා නේද නංගි අපේ ලොකු එක්කෙනාටම හරි යනවා එයත් කොයි වෙලේත් කියන්නේ පිරිසිදු සමාජයක් හදන්න ඕනි කියලානේ" පහන්යට හිනා ගියේ සුභාෂ්ගේ මව විසින්ම අැයත් සුභාෂුත් එකම විදියැයි පැවසූ නිසාය. ඒ අතර ඉශානුයි දෙව්මි මේ කිසි වගක් නැතිව බලන් හිටියේ මිසිස් ඉද්දමල්ගොඩ, මිසිස් සුබසිංහ අක්කා නඟාල උනු හැටිත් ලේලීලා දෙන්නා යස අපුරැවට නැන්තම්මලා දෙන්නා කම වසඟයට අරන් තියෙන හැටිත් "ඔන්න දෙව්මි අක්කේ පේනවනේ තුවාල උනේ කාටවත් හරි ගියේ කාටවත්" "මෙයාට නෑ වගේ" "කවුරැත් ඉදගත්තනම් අපි හෙට දවස ගැන කතා කරන්න හොඳයි නේද" "ඔව් මම දුලට ටිකයි කිව්වේ මහත්තයි කිව්වනම් ඉතුරැ ටික" "පහන්යා දුව ඉස්සෙල්ලාම මම සමාව ඉල්ලනවා මට ඔයාලව පරිස්සම් කරන්න බැරි උනා" "අංකල් ඒක හිතන්න එපා අපි හොඳින්" "දුව මම දන්නවා මම කියන දේට ඔයා අකමැතිවෙයි ඒත් මේ තමයි දැන් කරන්න තියෙන හොඳම දේ. දුව හෙට නැවත යන්න පිටත් වෙන්න" පහන්යගේ මූණ අඳුරැ උනේ තරහටද දුකටද කියන හැඟීම කියවගන්න බැරිව දෙව්මි බලන් හිටියා පහනයගේ පිළිතුර "අංකල් කියන දෙයක් කරන්නම්" "හොඳ ළමයා.. අපි බයේ පැනලා යනවා නෙවෙයි ඒත් දුව සතුරන් ප්‍රබලයි මම දැන දැනත් දුවලා මරැ කටට යවන්න බෑ,, අනික අපි මේ වෙලේ හිතන්න ඕන සුභාෂ් පුතා ගැන.. එයා සනීප වෙලා ආවම මේ සටන ආයේ පටන් ගමු ඒ නිසා මේක හකුලන් යෑම නෙවෙයි සතුරන්ට ප්‍රීතිය සමරන්න දෙන විරාමයක්" සැහැල්ලු හිතක් වගේම අසාදාරණය ලඟ ගල්වෙන හිතක් තිබ්බ පහන්යට පියෙක් වගේ අවවාද දුන්න ඉද්දමල්ටගාඩගේ වචන වලට ඒ මුරණ්ඩුකම පරාද උනා "හරි අංකල් අපි හෙට යන්නම් ඒත් ආයෙම එනවා" "නැතුව නැතුව මේ දැන් තමන්ගෙම ගෙවල්,, අනිත් කාරණය මිසිස් සුබසිංහ සුභාෂ් පුතා.. මට ඩොක්ටර් මදනායක කතා කරා පුතාව හෙට ගෙදර එවයි,, පහන්යා දුව ගම දාල ගියාම මේ මිනිස්සු එයාව අමතක කරාට සුභාෂ් පුතා මේ හෙළි කරපු දේවල් එක්ක එයාට ගමේ ගිහින්වත්, බෝඩිමේ වත් ඉන්න බෑ. හොඳම කෙලින්ම හොස්පිට්ල් එකෙන් අපේ ගෙදරය ගෙන් එක.. "මල්ලිට හොදයි කියලා හිතෙන දෙයක්.. මටත් ඇත්තටම බයයි කොල්ලා ගෙදර එක්කරන් යන්න" "හරි එහෙනම් හෙට උදෙන්ම මම ගිහින් පුතාව ගෙදරට එක්කරන් එන්නම්.. අක්කලාට එයා ආවම යන්න පුළුවන් නේ. අනික අක්කා දන් නෑ නේ පහන්යා දුවලත් කැළණියේ මයි.. ඔයාලා එක්කම ඒ දෙන්නටත් යන්න පුළුවන්නේ" "අනේ ඒක කොයි තරම් දෙයක්ද මේ ප්‍රශ්න පිට මේ ළමයි කොහේද කාගේ කවුද කියලා අහගන්නත් බැරි උනානේ" කාගෙත් හිත් වලට දවස් ගානකින් සැනසීමක් ලැබිලා කට්ටියම දොඩමළු වෙද්දි දෙන්නෙක් ඇස් වලින් මහ හුඟක් කතා කියාගත්තා.. සුභාෂ්ලගේ අම්මයි පහන්යයි ආ ගිය තොරතුරැ කතා කර ගනිද්දි මිසිස්ලා මිස්ටලා අක්කලා. නංගිලා මල්ලිලා වෙලා.. කාටත් නොදැනිම හෝරා කීපයක් ගත උන‍ා.. එ් බව ඉස්සෙල්ලාම දැනුනේ ඉශාන්ලගේ තාත්තට "එහෙනම් දැන් නිදා ගමු. හෙට දුර ගමනක් යන්නත් ඕන නේ..." එකිනෙකාට සුබ පතමින් නින්ද ගියත් හිත් තුනක් සතුට එක්කම හඩා වැලපුනා,, තුන්දෙනාම තුන් තැනක හිතන් හිතුවේ එකම දෙයක්.. හෙටින් සමු අරන් ගියාම ආයේ කවද දකින්න ලැබේවිද කියලා.. තම තමන්ගේ හීන ලෝක වල ඉන්න අතරේ හැමෝටම නින්ද ගියේ කාවුරැත් නොදැන මතු සම්බන්ධයි. අද කවර්ස් පොටෝ එක හැඩ ගැන්වු Lakmini amarasinghe ඔයාට මගේ විශේෂ ස්තූතිය. ඔයලටත් පුළුවන් ඔයාළගේ පොටෝ එක මේ විදියට පල කරගන්න. කැමති නම් ඔයාලගේ පොටෝ අපිට දෙන්න. බුදු සරණයි !! හෙට කොටස සදුගෙන්.... අද අකුරු කළ මම සමාධී.. දිනයක වැටහේවී...........

kingD

Veteran Member
Posts:3309

19 Feb 2017 08:17 PM	Quote Reply
ඊළගට කව්ද ලියන්නෙ ..ගයියා කාලෙකින් ලිව්වෙ නෑ නේද .. Business, you know, may bring money, But friendship hardly ever does.

සඳුනි

Veteran Member
Posts:2462

19 Feb 2017 11:33 PM	Quote Reply
එයා ආයි ලියන්නේ් නැහැ දිනයක වැටහේවී...........

Ind007ka

Most Senior Member
Posts:12931

20 Feb 2017 12:46 AM	Quote Reply
අනේ අර ලක්මිනි අක්කි නම් ශොයි අනේ First they Ignore You , Then they Laugh at You, Then they Fight with you, Then You Win....

kingD

Veteran Member
Posts:3309

23 Feb 2017 07:39 PM	Quote Reply
Posted By Ind007ka on 20 Feb 2017 12:46 AM අනේ අර ලක්මිනි අක්කි නම් ශොයි අනේ එයා හොදයිද අයියේ....... කතා ලියනවා කෝ මේ කතාව දාන්නෙ නැද්ද Business, you know, may bring money, But friendship hardly ever does.