Mama mee lagadi baluwa Dr. Jayalath Manorathnage stage drama, ekath oya kathawa ganamyi, api ahala thiyenawata wada wenas thamyi !!!! 

Posted By isurusam on 20 Feb 2015 09:08 PM
welawak labunama kiyawela balannam...

dan oya welawak alabunam kiyawala balannam kiyala keeyak withara ekathu karagena thiyenawada?..owata welawak enne naha malli..welawak labagena kiyawanna ..honda dewal kal daanna epa

මේක මම මුලින්ම කියෙව්වෙ සිංදුවාගේ මියැසිය බ්ලොග් එකේ. එතන මම දිග කමෙන්ට් එකක් ලිව්වා ඒ දවස්වල. මේ තියෙන්නෙ ඒක. 

http://sinduwagemiyasiya.blogspot.c...1228223264

Posted By Ind007ka on 20 Feb 2015 08:47 PM

 

 

 

ඔන්න ඉතින් එකෝමත් එක කාලෙක මේ ලංකාවේ හිටියා ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ කියලා රජ ඩයල් එකක්. උන්දැ නම් අර තහනම් අඩවියේ එකා වගේ වල් නෑ. හිත හොඳ මනුස්සයලු. ඉතින් මේ මනුස්සයා රජ කරන කාලේ පෘතුග්‍රීසි එක්ක යුද්ධ කරලා ඕලන්දකාරයෝ එක්ක ගිවිසුම් ගහලා හිටිය කාලයක්ලු. ඒ දවස් වල මොකද වෙන්නේ පුතා, ලැනරෝල් කියල ප්‍රංශ පොරක් එනවා ඔන්න රජාව ඔෆීෂියලි මීට් වෙන්න.  රජාට මෑන්ව බොක්කට වදිනවා. කාලයත් එක්ක ඔන්න උට රජ බැලුම් වැටෙනවා. ඒ කිව්වේ ? ඒ කිව්වේ රජා මුන්දට දෙනවා කන්ද උඩරට තානාපතිකම.

 

ඔන්න මේ තානාපති උන්දගේ ඔෆීෂියල් අස්පයා බලා ගත්තේ "ද ගැස්‌කොයින්" (De Gascoyne) කියලා ඩයල් එකක්ලු. කෝමහරි මේකා ආපහු ප්‍රංශේට යනකොට වීසා අවුලක් නිසා මේ අස්පයා බලාගත්ත මනුස්සයට යන්න වෙන්නේ නෑලු. මුන්දා මොකද කරන්නේ මහනුවර නවතිනවා. නැවතිලා ඉන්න ගමන් ඔන්න කෑල්ලක් රන් කරන්න පටන් ගන්නවා. කොමහරි ඒ කෙල්ල සිංහල-පෘතුග්‍රීසි දෙන්නෙක්ට දූ වුනු  "නෙස්‌ක්‍රිඤ්ඤා" කියලා කෙනෙක්ලු. ඉතින් මොකද වෙන්නේ මේ ලව් එක නැගලා ගිහින් මේ දෙන්න බඳිනවා. 

 

ඉතින් හනිමුන් යන්න ඔෆීෂියල් රෙකමන්ඩේෂන් අරන් මේ දෙන්නා හදනවා ළමයි දෙන්නෙක්. එකෙක් පුතෙක්, අනිකා දුවෙක්. දුව ගැන වැඩි විස්තරයක් නෑලු ඉතිහාසේ. හඃ හඃ පේනවනේ ඉතිහාසෙන් වුනත් චීත්ත අයින් කරලා තියෙන්නේ හඃ හඃ හඃ ඒ නිසා ඒ කෙල්ලව පැත්තකට දාමු. ඊට පස්සේ පුතා... අහ්හ් ඔන්න ඕකා තමයි අද දවසේ ප්‍රධාන කැරැට්ටුව වෙන්නේ. 

 

පුතාගේ නම "Gascoyne" (ගැස්‌කොයින්) . ඕවා ඉතින් කියවන්න පුළුවන් නම්ද බං නෑනේ. ඉතින් පස්සේ සිංහලට ඕක මුලින්ම "ගැස්කොන්" වෙලා එනවලු පස්සේ ඔන්න ඕක "දස්කොන්" වෙනවලු. වැඩේ කියන්නේ මේ දස්කොන් ගැන වෙනම කතාවකුත් තියෙයි. ඒ ඇවිල්ල අර රජාගේ වලියකදී මැරුම් කාපු ප්‍රතිකාල් සොල්ජර් කෙනෙක්ගේ දරුවෙක් කෝන් ගහක් යට දාලා ගිහින් හම්බවෙලා, පස්සේ ඒ කොල්ලට ගස්කොන් කියලා දාලා ඒක දස්කොන් වුනා කියලත් කියනවා ඈ. 

 

දැන් ඔන්න දස්කොන් ඉතින් ඉස්කෝලේ ගිහින් තියෙන්නේ වැලිවිට සරණංකර සඟරජ හිමියන්ගේ ගුරුවරයා වුනු කිත්සිරිමෙවන් රාජසුන්දර සාමණේරයන් (සූරියගොඩ සාමි) ගාවටලු. දස්කොන්ට සිංහල වගේම පෘතුග්‍රීසි භාෂාවත් හොඳට පුළුවන්ලු ආ. 

 

දැන් ආයේ එමු අර රජා ගාවට. රජාට හිටියලු ඔන්න රැජිනක් "ප්‍රමිලා" කියලා, ප්‍රමිලා ඔන්න රජාට මදුරාවෙන් ඉම්පෝර්ට්ඩ් කරපු කෑල්ලක්ලු. කට්ටියක් කියනවා ප්‍රමිලා ඇවිල්ල සාමාන්‍ය පවුලක කෙල්ලෙක් කියලා , අනිත් අය කියනවා එහෙම නෙවෙයිලු හොඳ වංශවත් පවුලක ළමයෙක් කියලා. ඉතින් වයලා වගේ වැඩි විස්තර නොකියා බහිමුකො ප්‍රධාන සීන් එකට එහෙනම්. 

 

දස්කොන් ඉතින් හොඳ කවියෙක්ලු. හැබැයි එහෙම කියලා ලියපු කවි නම් මහා ගොඩක් ඉතිහාසේ නෑලු. කෝම හරි කවියෙක්ලු ඈ. ඒ වගේම පොර සිංදුවා වගේ හැන්සම් පොරලු. දස්කොන් රජාට කොච්චර හිතට ඇල්ලුවද ඇහුවොත් කොල්ලට රජා දුන්නලු අදිකාරම් පට්ටමත්. රජාටත් ඉතින් හිටියේ ප්‍රමිලා ලේඩි විතරක් නෙවෙයිලු ඈ.. කීපයක්ම මිනිහත් ඇද්දලු. ඉතින් ඒ ඒ අයට රජවාසල් එහෙම තිබුනලු. කෝමහරි ප්‍රමිලා ළමයා හිටියේ හඟුරන්කෙත මාලිගාවෙලු. රජා වැඩිපුරම ඉඳලා තියෙන්නේ සෙන්කඩගල මාලිගාවෙලු. 

ඉතින් ඕවා මේවා ඔක්කම සීන් බලපාලා ඔන්න ප්‍රමිලව දස්කොන්ට කැපෙනවා. 

 

 

 

 

ආව් ආව්... දෙන්නගේ ලව් එක නැගලම යනවලු. ඉතින් දස්කොන් කවියා නිසා කෑල්ලට කවි එහෙම දුන්නලු. 

 

රන්මාලය පැළඳගෙන ගත සුවිපුල්ලා
ඉන් ආලය වඩයි මගෙ සිත නුඹ පල්ලා 

පන්දහසකට මැද තිබුණත් උඩ එල්ලා
රන් මල්ලට නොවිඳිද විදිනා ගුල්ලා

 

මේක කියන්නේ ඔන්න දස්කොන් ගොයියලු. හෙහ් හෙහ් දැන් ඉතින් ගුල්ලා කව්ද රන් මල්ල කව්ද තේරෙනවනේ නෙහ්. ආයේ ප්‍රමිලත් සෙකන්ඩ් වෙන්නේ නෑ, එන්න සුදු දස්කොන් කියලා නොකියා කියනවලු මෙහෙම ඈ...

 

යන්නෝ මෙමග රෑ දහවල තොර වෙත්ද 

බොන්නෝ මෙ ගඟ දිය බොර කරලා බොද්ද 

දන්නෝ පහස ගෙට අඬ ගහලා දෙත්ද 

දන්නෝ උපා මිණී බැඳි දොර නාරිත්ද

 

හොයි.... හොයි.... සෙල්ලම්ද කොල්ලෝ කිව්වලු. ඔව්වා ඔන්න වටේ පිටේ අරන්චිවෙලා මෙහෙම කිව්වලු අනිත් හිතවත් අය දසාට. 

 

අකුරු කළේ කුමටද පොරණ ගුරුවරු
හකුරු කැලේ දමද්ද දියව යනතුරු
කපුරු මලේ සුවඳට වැනසෙත් බමරු
නපුරු මලේ දැන දැන නොකරන් වියරු

 

කෝමහරි ඔන්න මෙහෙම සීන් එක නැගලම යනකොට ප්‍රමිලා නංගි ලෙඩ වෙනවා. නෑ නෑ බං එහෙම ලෙඩක් නෙවෙයිලු. ඉතින් ඔන්න ඒකට බලිශාන්ති කර්මයක් කරමු කියලා යෝජනාවුනාම රජා ඒක කරන්න සංවිධායකයා විදියට පත් කරන්නේ දස්කොන් අයියව. ඉතින් මේ ශාන්ති කර්මෙට බලියක් අඹන්න වෙනවලු. ඒ කියන්නේ දේවියගේ නිරුවත් රූපේ මැටියෙන් අඹන්න වෙනවලු. 

 

 

 

දැන් ඉතින් ප්‍රධාන සංවිධායක වුනාම ඔව්වා හරියට වෙනවද බලන්නත් ඕනිනේ. අඹනකොට දස්කොනුත් ඇවිත් බලන් ඉඳලා කියනවලු..

"මල්ලි ආන්න අතන ලපයකුත් තියන්න" කියලා. 

 

ශ්හ්... ශ්හ්..... පොඩ්ඩක් කන ලං කරහන්කෝ... (රහසෙන්) ආන්න අතන කියලා පෙන්නලා තියෙන්නේ ඉතිහාසේ හැටියට රහස් තැනක්ලු. ලොලේ ලොල්. 

හඃ හඃ හඃ කට බොරු කිව්වත් දිව බොරු කියන්නේ නෑලුනේ. දස්කොන් අයියට ජම්බු හම්බවෙන්නේ ඔන්න ඔය ලපේ තියන්න ගිහින් තමයි. පව් නෑ කියල ඔන්න බලිය අඹපු මල්ලි ගිහින් දෙනවලු රජාට මේ නිව්ස් එක. රජාට ලොවෙත් මළලු. 

 

අනේ අහිංසකයා රාජ උදහසට ලක්වෙලා මරා දමන්න තීරණය කරලා ඔන්න දසා හිරේ දාලා ඉන්නවලු. 

උඹලට කියන්න ඒ ප්‍රේමේ තමා බං ප්‍රේමේ... 

ඒ දෙන්න ඔන්න හිරේ ඉන්න ටිකෙත් කවි යනවලු ඈ... 

 

සක්‌මන් කරන මළුවේදී බැඳි හාද
සිත් සන්තොසින් දුන් මුව මී බීවාද
ඉක්‌මන් ගමන් අහො අද ඔබ යනවාද 

දස්‌කොන් මගෙ නමට ජීවිතෙ දෙනවාද

 

ඉතින් මරණෙට තීන්දු වෙලා ඉන්න දසාට ඔහොම ප්‍රමිලා කියනවලු. සෙල්ලම්ද ආ . ඉතින් දස්කොන් අයියත් රිප්ලයි එක දැම්මලු මෙහෙම. 

 

විසැස්‌ කමලාව රස පහස නොවිඳ මා
දසිස්‌ දුනි පොරණ ඇසු දුටු පමණ මා 

වෙසෙස්‌ ඔබගෙ අමයුරු පහස ලත් මෙමා 

මහිස්‌ එකක්‌ දුනි නම් ඔබ නමට කිමා

 

දසිස් කියන්නේ දස හිස් කියන්න, මහිස් කියන්නේ මගේ හිස කියන්න, කිම = කිමද යන්න, ඉතින් ඔය ඔක්කම ගත්තම තේරුම මෙහෙමයි, සීතාව ගෙනාපු රාවණා රජ්ජුරුවන්ටත් සීතාගේ රස පහස නොලබාම හිස් දහයම නැති කරගත්ත එකේ මම ඔයාගේ රස පහස ලබාගෙන මගේ හිස ඔයාගේ නමට නැති කරගත්තට කිමද නගා

 

 

 

කොමහරි හිරේ ඉන්න ගමන් දස්කොන් ලිව්වලු "නෝක්‌කඩු මාලය" කියලා පොඩි පොතක්, ඒක ලියලා තියෙන්නේ රජ්ජුරුවන්ට දෙන්න. දීලා අභය දානය අරගන්න. කෝමහරි ඒක රජාට ලැබිලා නෑ කියලයිලු කියවෙන්නේ. 

 

ඉතින් මේ සීන් එක බේස් කරගෙන සිංදු ගොඩක් නිර්මාණය වුනාලු. එහෙම එක සිංදුවක් තමයි අර සිංදුවා පොඩි කාලේ ගියේ. මේ ඒ සිංදුව... ඇන්ඩ් මේ සින්දුව මගේ ආසම ඒවායෙන් එකක්ලු ඈ. 

මේකේ තියෙන්නේ දස්කොන් එක්ක ප්‍රමිලා මල් කඩන ටික. මාරම ගති සිංදුවක්.


 

 

මිහිරිම වසන්තය අරන් බග සඳ එබෙයි කවුළුවෙන් 

දස්කොන් සකිසඳුනේ ඇයිද පමාවා

නිදිගත් කොවුලිඳුට හොරෙන් සීතල සඳ එළිය යටින් 

සක්මන් මලුව සොයාගෙන මම ආවා

 

සඳ වතුරෙන් පිරිලා නිල් දිය තිලක මණ්ඩපේ 

මුව මී පිරි ඉතිරේ වැව් තෙර කුමුදු මල් සැලේ 

වාසල මිණි බැඳී දොර නිහඩව නිදන වෙලාවේ 

සෙන්කඩගලට ඇවිත් මහ රෑ මධුර වසන්තේ 

 

බෝගම්බරින් එපිට හඬනා රෑ කුරුල්ලනේ 

ඔබටයි මඟුල් මඩුව හැදුවේ සකිසඳුන් මගේ 

කන්දෙන් ඈත රටක හිරු දෙව් නිදන යාමයේ 

ඉක්මන් ගමන් මොටද දේවිය ළඟ හිඳින රැයේ 

 

පද රචනය : දන්නේ නැත දන්නවනම් කියන්න 

ගායනය : චම්පා කල්හාරි සමග ජානක වික්‍රමසිංහ

සංගීතය : මේකත් දන්නේ නැත 

 

අනිත් සිංදු දෙකම ඇවිල්ල ඔන්න සෙල්ලම් අහුවුනාට පස්සේ තියෙන ශෝකාලාපය. 

මෙන්න මේ සිංදුවේ වර්ෂන් දෙකක් තියෙයි. එකක් නීලාවෝ තනියම ගයන එකක්, අනික අමරදේවයන් එක්ක කියන එකක්. 

 

මේ තියෙන්නේ තනියම කියන සිංදුව

 

 

දස්කොන් සකිසඳ ඉක්මන් ගමනින් 

නො එනා ගමනකි යන්නේ
සක්මන් මළුවේ බැඳි පෙම් තොරණේ 

මල් දම් ගිලිහී යන්නේ

සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත ඔබ ළඟ 

සිත යන යන තැන එන්නේ
මතු දා ඔබ හමු වන්නේ

ඔබ ළඟ නැතිමුත් ඔබගේ සුවඳයි 

පවනේ පාවී එන්නේ
සයනේ සැඟැවී ඉන්නේ

 

සුනිල් ආරියරත්නයන් මේක ලියලා තියෙන්නේ මුලින්ම ඔන්න ප්‍රමිලගේ සයිඩ් එකෙන් සලකලලු. මේක රචනා කරලා තියෙන්නේ 70 දශකයේ වගේ මඩවල එස්.රත්නායකයන් ගුවන් විදුලියට කරපු ස්වර වර්ණ කියන ප්‍රෝග්‍රෑම් එකටලු. මේක ලියලා අමරදේවයන් සංගීතය දාලා නීලාවෝ ලවා කියවමු කියලා තීරණය කරලා ඔන්න සින්දුව කිව්වලු. 

පස්සේ අමරදේවයන්ට ඕනි වුනාලු මේකට දස්කොන් අයියවත් ගන්න. ඒ ඉල්ලීම මත ආයේ මේ සිංදුවම දස්කොන්ව ඇතුලත් කරලා ආයේ ලිව්වලු. එහෙම ලියලා අමරදේවයන් යුග ගීයක් විදියට ගැයුවලු. මේ තියෙන්නේ ඒ යුග ගායනය තියෙන සින්දුව.

 

දස්කොන් සකිසඳ ඉක්මන් ගමනින් 

නො එනා ගමනකි යන්නේ
එනමුත් ළඳුනේ මතු අත් භවයේ 

ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත මා ළඟ
කෙලෙසද හද බැඳ ලන්නේ
කවුදෝ ‍රැකවල් ලන්නේ
ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

මිය යමි මනු ලොව හමු වෙමි පෙම් ලොව
ලොව්තුරු සුව වළඳින්නේ
කිසිදා නැත හමු වන්නේ
ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

පද මාලාව : සුනිල් ආරියරත්නයන්
තනුව : ඩබ්ලිව්. ඩී. අමරදේවයන්
ගායනය : නීලා වික්‍රමසිංහ සමග අමරදේවයන් 

 

දස්කොන් ඉක්මන් ගමනින්, ඒ කියන්නේ වේලාසනම ඒකෙන් අර්ථවත් වෙන්නේ හිසගසා මරණවා කියන එක. ඒ කියන්නේ මරණය ඉක්මන් වෙලා නොඑනා ගමනකි කියන්නේ ආපහු එන්නේ නෑ කියන්නනේ. සෝ ඒ කියන්නේ මරණය. ඒ දෙන්නගේ ආදරේ පෙම් තොරණක් විදියට උපමා වෙන්නේ. 

මේකේ ලස්සනම කොටස "සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත ඔබ ළඟ" ගත රජා ගාව ඒත් හිත... ඒක දසයා ගාව. ඒ නිසා ඔබ යන ලෝකෙට ඒ හිතත් ඇවිත් මතු දාක ආයේ මීට් වෙයි. 

ළඟ දැන් දසයා නෑ. මරා දමලා ඒත් ඒ සුවඳ ඒ කියන්නේ මතකය ප්‍රමිලා ගාව. ඈට දැන් රජාගේ සුවඳක් දැනෙන්නේ නෑ. රජාගේ මිහිරක් සයනේ නෑ. ඒ ඔක්කගේම රජ කරන්නේ දස්කොන්.
මේක නම් යම්තාක් දුරට සරලයි අදහස. අමාරු නෑ තේරුම හිතාගන්න. 

ඒ වුනාටමේ පහල සිංදුවේ අර්ථය පොඩ්ඩක් සිංදුවට මේ දවස්වල හිරවෙලා ඉන්නේ. ටික දවසකින් දෙන්නම් මුලින්ම දාපු සිංදුවේ තේරුමත් එක්කම. දැනට තම නැණ පමණින් තේරුම් ගන්නකො අහලා. 

 

 

 

 

සක්මන් කරන මළුව පාලුයි දේවී
මං විතරයි, ඔබ කිසි දිනෙක නොඒවී
ඉක්මන් ගමන් එපා පා පැකිලේවී
දස්කොන් සකිසඳ මා ඔබේ කුමාරි

සෙංකඩගල වටකල පවුරු වලල්ලේ
පෙම් ගී ගැයු විහඟුන් හැපී වැටෙන්නේ
රන්තරු දෑස පියන රෑ හඳපානේ
අත්තන මලක් වෙලා ඔබ ලඟ ඉන්නේ

වාසල මිණිබැඳි දොර අරින වෙලාවේ
දෑසින් වැටෙන කඳුලු මට සිහිනොවුනේ
ඒ ආදරය ගියත් ඉක්මන් ගමනේ
මා තනිකරන්නෙපා මතු සංසාරේ 

 

පද මාලාව : රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ
සංගීතය : ගුණදාස කපුගේ
ගායනය : කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ සමඟ සමිතා එරන්දතී

 

දැන් ඕක නෙවෙයි සීන් එක ඈ... මෙන්න මේකයි. 

දැන් ඒ දවස් වල දස්කොන් එක්ක කට්ටිය තරහෙන් හිටියලු. එක එක හේතුන් කියනවා. දස්කොන් මිෂනාරි කටයුතු වලට සෙට් වෙලා හිටපු නිසා කට්ටිය මලෙන් හිටියලු. අනික දස්කොන්ට අදිකාරම් පට්ටම දීපු එක ගැන උඩරට හිටපු අනිත් රදල පොරවල් යටින් තරහෙන්ලු හිටියේ. ඒ නිසා මිනිහව ප්ලෑන් කරලා මේකට පැටලෙව්වා කියලා කියනවා. ඒ කියන්නේ

"මල්ලි මෙතන ලපයක් තියන්න" 

 

කියලා කියන්න තරම් මිනිහා හරකෙක් නෙවෙයිනේ. ඒ නිසා ඒක වෙන කෙනෙක් කරවන්න ඇති කියලා කියනවා. කොමහරි කොල්ලා හිරේ ඉන්නකොට ලියපු පොත මම උඩින් කිව්වේ "නෝක්කඩු මාලය" කියලා. අන්න ඒ පොතත් රජාට ගිහින් නෑනේ. ඒ ගිහින් නැත්තේ කුමන්ත්‍රණය කරපු අය ඒක නවත්තලා නිසාලු. අනිත් කාරණේ ඔය කියන තරම් බිසවට කවි ලියන්න පුළුවන් වෙන්න විදියක් නෑනේ. මොකෝ කෙල්ල පොඩි කාලේ ඉඳලා සිංහල ඉගන ගත්තේ නෑනේ. සෝ හිටියේ මදුරා වලනේ. ඒ නිසා මේ කවි බිසව ලිව්වා වෙන්න බෑ කියලයි කියන්නේ. 

 

සෝ අවසාන නිගමනය කියන්නේ මෙහෙමයි බුද්ධාගම රැකගන්න ඕනි නිසා දස්කොන්ව මරවන්න භික්ෂුන් වහන්සේලා ඇතුළුව රදල නායකයින් එකතුවෙලා ගහපු ප්ලෑන් එක තමයි මේ ලපය. 

 

දැන් වැදගත්ම ප්‍රශ්නය !

මේ කියන මිනිහෙක් මරන්න පුළුවන් වුනු ලපය තිබුණු රහස් තැන කොහෙද ? 

 

ඕක තිබුනේ කෙල්ලගේ කලවා වලලු. හෙහ් හෙහ් කලවා වල තිබුනානම් අර උඩින්ම තියෙන නම්බරේ 19, 39,40 යන තුනෙන් එකක් වෙන්න ඕනා නෙහ් ?  

දැන් අපි ප්‍රමිලා ගැන දන්න නිසා අනිවා 19 වෙන්න බෑ, බොහෝ දුරට 40 වෙන්නත් බෑ, ඒ කියන්නේ තිබිලා තියෙන්නේ 39 හෝ ඒ ආසන්නව වෙන්න ඕනා නෙහ් . හඃ හඃ හඃ හඃ කෝමද හොයාගැනිල්ල සිංදුවා ඉතිහාසේ කලානම්...කියලා වැඩක් නෑ නෙහ්...  

 

දැන් අහල්ලකෝ, ඔය ලපය කියන්නේ ඈතට පේන එකෙකුත් නෙවෙයිනේ. එහෙනම් ඔන්න ප්‍රමිලා නාන වෙලාවක හැංගිලා ඉඳලා බැලුවා කියන්න පුළුවන්. අනික දැන් ඉතින් රජා අර දසාව මරන්න කලින් එක පාරක් හරි ලපය තියෙනවද කියලා බලලා ෂුවර් කරගන්නත් ඇතිනේ. ඒ කියන්නේ ලපය පිළිමේ මාක් කරලා තිබුනා හරිනේ. ඉතින් දැන් ඕක ප්ලෑන් කරලා කරානම්..... 

 

එතකොට දවසේ ප්‍රශ්නය ? 

 

කව්ද යකෝ ඔය ලපය හරියටම එතන තියෙනවා කියලා දන්න එකා ? 

 

දවසේ දැවෙන ප්‍රශ්නය ?

දන්නේ කවුරුවුනත් ඌ කොහොමද දන්නේ ලපය එතන තියෙනවා කියලා ? 

harima raswath ,,man nam me kiyeuwamai...godak sthuthi share karata ..... lapayak kala hadiyak

මම මේ ස්ටොරිය හරියටම දන්නේ නැහැ.....නමුත් මෙහි එන මේ  ගීතය නම් මල් හතයි

Posted By Imalka on 21 Feb 2015 08:09 AM

මම මේ ස්ටොරිය හරියටම දන්නේ නැහැ.....නමුත් ගීතය නම් මල් හතයි

 

 

 

 

sinduwa ahala thibba ta ,mechchara hariyak danne ada....

Thank you .

Posted By Ind007ka on 20 Feb 2015 08:47 PM

 

 

 

ඔන්න ඉතින් එකෝමත් එක කාලෙක මේ ලංකාවේ හිටියා ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ කියලා රජ ඩයල් එකක්. උන්දැ නම් අර තහනම් අඩවියේ එකා වගේ වල් නෑ. හිත හොඳ මනුස්සයලු. ඉතින් මේ මනුස්සයා රජ කරන කාලේ පෘතුග්‍රීසි එක්ක යුද්ධ කරලා ඕලන්දකාරයෝ එක්ක ගිවිසුම් ගහලා හිටිය කාලයක්ලු. ඒ දවස් වල මොකද වෙන්නේ පුතා, ලැනරෝල් කියල ප්‍රංශ පොරක් එනවා ඔන්න රජාව ඔෆීෂියලි මීට් වෙන්න.  රජාට මෑන්ව බොක්කට වදිනවා. කාලයත් එක්ක ඔන්න උට රජ බැලුම් වැටෙනවා. ඒ කිව්වේ ? ඒ කිව්වේ රජා මුන්දට දෙනවා කන්ද උඩරට තානාපතිකම.

 

ඔන්න මේ තානාපති උන්දගේ ඔෆීෂියල් අස්පයා බලා ගත්තේ "ද ගැස්‌කොයින්" (De Gascoyne) කියලා ඩයල් එකක්ලු. කෝමහරි මේකා ආපහු ප්‍රංශේට යනකොට වීසා අවුලක් නිසා මේ අස්පයා බලාගත්ත මනුස්සයට යන්න වෙන්නේ නෑලු. මුන්දා මොකද කරන්නේ මහනුවර නවතිනවා. නැවතිලා ඉන්න ගමන් ඔන්න කෑල්ලක් රන් කරන්න පටන් ගන්නවා. කොමහරි ඒ කෙල්ල සිංහල-පෘතුග්‍රීසි දෙන්නෙක්ට දූ වුනු  "නෙස්‌ක්‍රිඤ්ඤා" කියලා කෙනෙක්ලු. ඉතින් මොකද වෙන්නේ මේ ලව් එක නැගලා ගිහින් මේ දෙන්න බඳිනවා. 

 

ඉතින් හනිමුන් යන්න ඔෆීෂියල් රෙකමන්ඩේෂන් අරන් මේ දෙන්නා හදනවා ළමයි දෙන්නෙක්. එකෙක් පුතෙක්, අනිකා දුවෙක්. දුව ගැන වැඩි විස්තරයක් නෑලු ඉතිහාසේ. හඃ හඃ පේනවනේ ඉතිහාසෙන් වුනත් චීත්ත අයින් කරලා තියෙන්නේ හඃ හඃ හඃ ඒ නිසා ඒ කෙල්ලව පැත්තකට දාමු. ඊට පස්සේ පුතා... අහ්හ් ඔන්න ඕකා තමයි අද දවසේ ප්‍රධාන කැරැට්ටුව වෙන්නේ. 

 

පුතාගේ නම "Gascoyne" (ගැස්‌කොයින්) . ඕවා ඉතින් කියවන්න පුළුවන් නම්ද බං නෑනේ. ඉතින් පස්සේ සිංහලට ඕක මුලින්ම "ගැස්කොන්" වෙලා එනවලු පස්සේ ඔන්න ඕක "දස්කොන්" වෙනවලු. වැඩේ කියන්නේ මේ දස්කොන් ගැන වෙනම කතාවකුත් තියෙයි. ඒ ඇවිල්ල අර රජාගේ වලියකදී මැරුම් කාපු ප්‍රතිකාල් සොල්ජර් කෙනෙක්ගේ දරුවෙක් කෝන් ගහක් යට දාලා ගිහින් හම්බවෙලා, පස්සේ ඒ කොල්ලට ගස්කොන් කියලා දාලා ඒක දස්කොන් වුනා කියලත් කියනවා ඈ. 

 

දැන් ඔන්න දස්කොන් ඉතින් ඉස්කෝලේ ගිහින් තියෙන්නේ වැලිවිට සරණංකර සඟරජ හිමියන්ගේ ගුරුවරයා වුනු කිත්සිරිමෙවන් රාජසුන්දර සාමණේරයන් (සූරියගොඩ සාමි) ගාවටලු. දස්කොන්ට සිංහල වගේම පෘතුග්‍රීසි භාෂාවත් හොඳට පුළුවන්ලු ආ. 

 

දැන් ආයේ එමු අර රජා ගාවට. රජාට හිටියලු ඔන්න රැජිනක් "ප්‍රමිලා" කියලා, ප්‍රමිලා ඔන්න රජාට මදුරාවෙන් ඉම්පෝර්ට්ඩ් කරපු කෑල්ලක්ලු. කට්ටියක් කියනවා ප්‍රමිලා ඇවිල්ල සාමාන්‍ය පවුලක කෙල්ලෙක් කියලා , අනිත් අය කියනවා එහෙම නෙවෙයිලු හොඳ වංශවත් පවුලක ළමයෙක් කියලා. ඉතින් වයලා වගේ වැඩි විස්තර නොකියා බහිමුකො ප්‍රධාන සීන් එකට එහෙනම්. 

 

දස්කොන් ඉතින් හොඳ කවියෙක්ලු. හැබැයි එහෙම කියලා ලියපු කවි නම් මහා ගොඩක් ඉතිහාසේ නෑලු. කෝම හරි කවියෙක්ලු ඈ. ඒ වගේම පොර සිංදුවා වගේ හැන්සම් පොරලු. දස්කොන් රජාට කොච්චර හිතට ඇල්ලුවද ඇහුවොත් කොල්ලට රජා දුන්නලු අදිකාරම් පට්ටමත්. රජාටත් ඉතින් හිටියේ ප්‍රමිලා ලේඩි විතරක් නෙවෙයිලු ඈ.. කීපයක්ම මිනිහත් ඇද්දලු. ඉතින් ඒ ඒ අයට රජවාසල් එහෙම තිබුනලු. කෝමහරි ප්‍රමිලා ළමයා හිටියේ හඟුරන්කෙත මාලිගාවෙලු. රජා වැඩිපුරම ඉඳලා තියෙන්නේ සෙන්කඩගල මාලිගාවෙලු. 

ඉතින් ඕවා මේවා ඔක්කම සීන් බලපාලා ඔන්න ප්‍රමිලව දස්කොන්ට කැපෙනවා. 

 

 

 

 

ආව් ආව්... දෙන්නගේ ලව් එක නැගලම යනවලු. ඉතින් දස්කොන් කවියා නිසා කෑල්ලට කවි එහෙම දුන්නලු. 

 

රන්මාලය පැළඳගෙන ගත සුවිපුල්ලා
ඉන් ආලය වඩයි මගෙ සිත නුඹ පල්ලා 

පන්දහසකට මැද තිබුණත් උඩ එල්ලා
රන් මල්ලට නොවිඳිද විදිනා ගුල්ලා

 

මේක කියන්නේ ඔන්න දස්කොන් ගොයියලු. හෙහ් හෙහ් දැන් ඉතින් ගුල්ලා කව්ද රන් මල්ල කව්ද තේරෙනවනේ නෙහ්. ආයේ ප්‍රමිලත් සෙකන්ඩ් වෙන්නේ නෑ, එන්න සුදු දස්කොන් කියලා නොකියා කියනවලු මෙහෙම ඈ...

 

යන්නෝ මෙමග රෑ දහවල තොර වෙත්ද 

බොන්නෝ මෙ ගඟ දිය බොර කරලා බොද්ද 

දන්නෝ පහස ගෙට අඬ ගහලා දෙත්ද 

දන්නෝ උපා මිණී බැඳි දොර නාරිත්ද

 

හොයි.... හොයි.... සෙල්ලම්ද කොල්ලෝ කිව්වලු. ඔව්වා ඔන්න වටේ පිටේ අරන්චිවෙලා මෙහෙම කිව්වලු අනිත් හිතවත් අය දසාට. 

 

අකුරු කළේ කුමටද පොරණ ගුරුවරු
හකුරු කැලේ දමද්ද දියව යනතුරු
කපුරු මලේ සුවඳට වැනසෙත් බමරු
නපුරු මලේ දැන දැන නොකරන් වියරු

 

කෝමහරි ඔන්න මෙහෙම සීන් එක නැගලම යනකොට ප්‍රමිලා නංගි ලෙඩ වෙනවා. නෑ නෑ බං එහෙම ලෙඩක් නෙවෙයිලු. ඉතින් ඔන්න ඒකට බලිශාන්ති කර්මයක් කරමු කියලා යෝජනාවුනාම රජා ඒක කරන්න සංවිධායකයා විදියට පත් කරන්නේ දස්කොන් අයියව. ඉතින් මේ ශාන්ති කර්මෙට බලියක් අඹන්න වෙනවලු. ඒ කියන්නේ දේවියගේ නිරුවත් රූපේ මැටියෙන් අඹන්න වෙනවලු. 

 

 

 

දැන් ඉතින් ප්‍රධාන සංවිධායක වුනාම ඔව්වා හරියට වෙනවද බලන්නත් ඕනිනේ. අඹනකොට දස්කොනුත් ඇවිත් බලන් ඉඳලා කියනවලු..

"මල්ලි ආන්න අතන ලපයකුත් තියන්න" කියලා. 

 

ශ්හ්... ශ්හ්..... පොඩ්ඩක් කන ලං කරහන්කෝ... (රහසෙන්) ආන්න අතන කියලා පෙන්නලා තියෙන්නේ ඉතිහාසේ හැටියට රහස් තැනක්ලු. ලොලේ ලොල්. 

හඃ හඃ හඃ කට බොරු කිව්වත් දිව බොරු කියන්නේ නෑලුනේ. දස්කොන් අයියට ජම්බු හම්බවෙන්නේ ඔන්න ඔය ලපේ තියන්න ගිහින් තමයි. පව් නෑ කියල ඔන්න බලිය අඹපු මල්ලි ගිහින් දෙනවලු රජාට මේ නිව්ස් එක. රජාට ලොවෙත් මළලු. 

 

අනේ අහිංසකයා රාජ උදහසට ලක්වෙලා මරා දමන්න තීරණය කරලා ඔන්න දසා හිරේ දාලා ඉන්නවලු. 

උඹලට කියන්න ඒ ප්‍රේමේ තමා බං ප්‍රේමේ... 

ඒ දෙන්න ඔන්න හිරේ ඉන්න ටිකෙත් කවි යනවලු ඈ... 

 

සක්‌මන් කරන මළුවේදී බැඳි හාද
සිත් සන්තොසින් දුන් මුව මී බීවාද
ඉක්‌මන් ගමන් අහො අද ඔබ යනවාද 

දස්‌කොන් මගෙ නමට ජීවිතෙ දෙනවාද

 

ඉතින් මරණෙට තීන්දු වෙලා ඉන්න දසාට ඔහොම ප්‍රමිලා කියනවලු. සෙල්ලම්ද ආ . ඉතින් දස්කොන් අයියත් රිප්ලයි එක දැම්මලු මෙහෙම. 

 

විසැස්‌ කමලාව රස පහස නොවිඳ මා
දසිස්‌ දුනි පොරණ ඇසු දුටු පමණ මා 

වෙසෙස්‌ ඔබගෙ අමයුරු පහස ලත් මෙමා 

මහිස්‌ එකක්‌ දුනි නම් ඔබ නමට කිමා

 

දසිස් කියන්නේ දස හිස් කියන්න, මහිස් කියන්නේ මගේ හිස කියන්න, කිම = කිමද යන්න, ඉතින් ඔය ඔක්කම ගත්තම තේරුම මෙහෙමයි, සීතාව ගෙනාපු රාවණා රජ්ජුරුවන්ටත් සීතාගේ රස පහස නොලබාම හිස් දහයම නැති කරගත්ත එකේ මම ඔයාගේ රස පහස ලබාගෙන මගේ හිස ඔයාගේ නමට නැති කරගත්තට කිමද නගා

 

 

 

කොමහරි හිරේ ඉන්න ගමන් දස්කොන් ලිව්වලු "නෝක්‌කඩු මාලය" කියලා පොඩි පොතක්, ඒක ලියලා තියෙන්නේ රජ්ජුරුවන්ට දෙන්න. දීලා අභය දානය අරගන්න. කෝමහරි ඒක රජාට ලැබිලා නෑ කියලයිලු කියවෙන්නේ. 

 

ඉතින් මේ සීන් එක බේස් කරගෙන සිංදු ගොඩක් නිර්මාණය වුනාලු. එහෙම එක සිංදුවක් තමයි අර සිංදුවා පොඩි කාලේ ගියේ. මේ ඒ සිංදුව... ඇන්ඩ් මේ සින්දුව මගේ ආසම ඒවායෙන් එකක්ලු ඈ. 

මේකේ තියෙන්නේ දස්කොන් එක්ක ප්‍රමිලා මල් කඩන ටික. මාරම ගති සිංදුවක්.


 

 

මිහිරිම වසන්තය අරන් බග සඳ එබෙයි කවුළුවෙන් 

දස්කොන් සකිසඳුනේ ඇයිද පමාවා

නිදිගත් කොවුලිඳුට හොරෙන් සීතල සඳ එළිය යටින් 

සක්මන් මලුව සොයාගෙන මම ආවා

 

සඳ වතුරෙන් පිරිලා නිල් දිය තිලක මණ්ඩපේ 

මුව මී පිරි ඉතිරේ වැව් තෙර කුමුදු මල් සැලේ 

වාසල මිණි බැඳී දොර නිහඩව නිදන වෙලාවේ 

සෙන්කඩගලට ඇවිත් මහ රෑ මධුර වසන්තේ 

 

බෝගම්බරින් එපිට හඬනා රෑ කුරුල්ලනේ 

ඔබටයි මඟුල් මඩුව හැදුවේ සකිසඳුන් මගේ 

කන්දෙන් ඈත රටක හිරු දෙව් නිදන යාමයේ 

ඉක්මන් ගමන් මොටද දේවිය ළඟ හිඳින රැයේ 

 

පද රචනය : දන්නේ නැත දන්නවනම් කියන්න 

ගායනය : චම්පා කල්හාරි සමග ජානක වික්‍රමසිංහ

සංගීතය : මේකත් දන්නේ නැත 

 

අනිත් සිංදු දෙකම ඇවිල්ල ඔන්න සෙල්ලම් අහුවුනාට පස්සේ තියෙන ශෝකාලාපය. 

මෙන්න මේ සිංදුවේ වර්ෂන් දෙකක් තියෙයි. එකක් නීලාවෝ තනියම ගයන එකක්, අනික අමරදේවයන් එක්ක කියන එකක්. 

 

මේ තියෙන්නේ තනියම කියන සිංදුව

 

 

දස්කොන් සකිසඳ ඉක්මන් ගමනින් 

නො එනා ගමනකි යන්නේ
සක්මන් මළුවේ බැඳි පෙම් තොරණේ 

මල් දම් ගිලිහී යන්නේ

සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත ඔබ ළඟ 

සිත යන යන තැන එන්නේ
මතු දා ඔබ හමු වන්නේ

ඔබ ළඟ නැතිමුත් ඔබගේ සුවඳයි 

පවනේ පාවී එන්නේ
සයනේ සැඟැවී ඉන්නේ

 

සුනිල් ආරියරත්නයන් මේක ලියලා තියෙන්නේ මුලින්ම ඔන්න ප්‍රමිලගේ සයිඩ් එකෙන් සලකලලු. මේක රචනා කරලා තියෙන්නේ 70 දශකයේ වගේ මඩවල එස්.රත්නායකයන් ගුවන් විදුලියට කරපු ස්වර වර්ණ කියන ප්‍රෝග්‍රෑම් එකටලු. මේක ලියලා අමරදේවයන් සංගීතය දාලා නීලාවෝ ලවා කියවමු කියලා තීරණය කරලා ඔන්න සින්දුව කිව්වලු. 

පස්සේ අමරදේවයන්ට ඕනි වුනාලු මේකට දස්කොන් අයියවත් ගන්න. ඒ ඉල්ලීම මත ආයේ මේ සිංදුවම දස්කොන්ව ඇතුලත් කරලා ආයේ ලිව්වලු. එහෙම ලියලා අමරදේවයන් යුග ගීයක් විදියට ගැයුවලු. මේ තියෙන්නේ ඒ යුග ගායනය තියෙන සින්දුව.

 

දස්කොන් සකිසඳ ඉක්මන් ගමනින් 

නො එනා ගමනකි යන්නේ
එනමුත් ළඳුනේ මතු අත් භවයේ 

ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත මා ළඟ
කෙලෙසද හද බැඳ ලන්නේ
කවුදෝ ‍රැකවල් ලන්නේ
ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

මිය යමි මනු ලොව හමු වෙමි පෙම් ලොව
ලොව්තුරු සුව වළඳින්නේ
කිසිදා නැත හමු වන්නේ
ඔබ මා යලි හමු වන්නේ

පද මාලාව : සුනිල් ආරියරත්නයන්
තනුව : ඩබ්ලිව්. ඩී. අමරදේවයන්
ගායනය : නීලා වික්‍රමසිංහ සමග අමරදේවයන් 

 

දස්කොන් ඉක්මන් ගමනින්, ඒ කියන්නේ වේලාසනම ඒකෙන් අර්ථවත් වෙන්නේ හිසගසා මරණවා කියන එක. ඒ කියන්නේ මරණය ඉක්මන් වෙලා නොඑනා ගමනකි කියන්නේ ආපහු එන්නේ නෑ කියන්නනේ. සෝ ඒ කියන්නේ මරණය. ඒ දෙන්නගේ ආදරේ පෙම් තොරණක් විදියට උපමා වෙන්නේ. 

මේකේ ලස්සනම කොටස "සියොළඟ හිමි ළඟ හදවත ඔබ ළඟ" ගත රජා ගාව ඒත් හිත... ඒක දසයා ගාව. ඒ නිසා ඔබ යන ලෝකෙට ඒ හිතත් ඇවිත් මතු දාක ආයේ මීට් වෙයි. 

ළඟ දැන් දසයා නෑ. මරා දමලා ඒත් ඒ සුවඳ ඒ කියන්නේ මතකය ප්‍රමිලා ගාව. ඈට දැන් රජාගේ සුවඳක් දැනෙන්නේ නෑ. රජාගේ මිහිරක් සයනේ නෑ. ඒ ඔක්කගේම රජ කරන්නේ දස්කොන්.
මේක නම් යම්තාක් දුරට සරලයි අදහස. අමාරු නෑ තේරුම හිතාගන්න. 

ඒ වුනාටමේ පහල සිංදුවේ අර්ථය පොඩ්ඩක් සිංදුවට මේ දවස්වල හිරවෙලා ඉන්නේ. ටික දවසකින් දෙන්නම් මුලින්ම දාපු සිංදුවේ තේරුමත් එක්කම. දැනට තම නැණ පමණින් තේරුම් ගන්නකො අහලා. 

 

 

 

 

සක්මන් කරන මළුව පාලුයි දේවී
මං විතරයි, ඔබ කිසි දිනෙක නොඒවී
ඉක්මන් ගමන් එපා පා පැකිලේවී
දස්කොන් සකිසඳ මා ඔබේ කුමාරි

සෙංකඩගල වටකල පවුරු වලල්ලේ
පෙම් ගී ගැයු විහඟුන් හැපී වැටෙන්නේ
රන්තරු දෑස පියන රෑ හඳපානේ
අත්තන මලක් වෙලා ඔබ ලඟ ඉන්නේ

වාසල මිණිබැඳි දොර අරින වෙලාවේ
දෑසින් වැටෙන කඳුලු මට සිහිනොවුනේ
ඒ ආදරය ගියත් ඉක්මන් ගමනේ
මා තනිකරන්නෙපා මතු සංසාරේ 

 

පද මාලාව : රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ
සංගීතය : ගුණදාස කපුගේ
ගායනය : කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ සමඟ සමිතා එරන්දතී

 

දැන් ඕක නෙවෙයි සීන් එක ඈ... මෙන්න මේකයි. 

දැන් ඒ දවස් වල දස්කොන් එක්ක කට්ටිය තරහෙන් හිටියලු. එක එක හේතුන් කියනවා. දස්කොන් මිෂනාරි කටයුතු වලට සෙට් වෙලා හිටපු නිසා කට්ටිය මලෙන් හිටියලු. අනික දස්කොන්ට අදිකාරම් පට්ටම දීපු එක ගැන උඩරට හිටපු අනිත් රදල පොරවල් යටින් තරහෙන්ලු හිටියේ. ඒ නිසා මිනිහව ප්ලෑන් කරලා මේකට පැටලෙව්වා කියලා කියනවා. ඒ කියන්නේ

"මල්ලි මෙතන ලපයක් තියන්න" 

 

කියලා කියන්න තරම් මිනිහා හරකෙක් නෙවෙයිනේ. ඒ නිසා ඒක වෙන කෙනෙක් කරවන්න ඇති කියලා කියනවා. කොමහරි කොල්ලා හිරේ ඉන්නකොට ලියපු පොත මම උඩින් කිව්වේ "නෝක්කඩු මාලය" කියලා. අන්න ඒ පොතත් රජාට ගිහින් නෑනේ. ඒ ගිහින් නැත්තේ කුමන්ත්‍රණය කරපු අය ඒක නවත්තලා නිසාලු. අනිත් කාරණේ ඔය කියන තරම් බිසවට කවි ලියන්න පුළුවන් වෙන්න විදියක් නෑනේ. මොකෝ කෙල්ල පොඩි කාලේ ඉඳලා සිංහල ඉගන ගත්තේ නෑනේ. සෝ හිටියේ මදුරා වලනේ. ඒ නිසා මේ කවි බිසව ලිව්වා වෙන්න බෑ කියලයි කියන්නේ. 

 

සෝ අවසාන නිගමනය කියන්නේ මෙහෙමයි බුද්ධාගම රැකගන්න ඕනි නිසා දස්කොන්ව මරවන්න භික්ෂුන් වහන්සේලා ඇතුළුව රදල නායකයින් එකතුවෙලා ගහපු ප්ලෑන් එක තමයි මේ ලපය. 

 

දැන් වැදගත්ම ප්‍රශ්නය !

මේ කියන මිනිහෙක් මරන්න පුළුවන් වුනු ලපය තිබුණු රහස් තැන කොහෙද ? 

 

ඕක තිබුනේ කෙල්ලගේ කලවා වලලු. හෙහ් හෙහ් කලවා වල තිබුනානම් අර උඩින්ම තියෙන නම්බරේ 19, 39,40 යන තුනෙන් එකක් වෙන්න ඕනා නෙහ් ?  

දැන් අපි ප්‍රමිලා ගැන දන්න නිසා අනිවා 19 වෙන්න බෑ, බොහෝ දුරට 40 වෙන්නත් බෑ, ඒ කියන්නේ තිබිලා තියෙන්නේ 39 හෝ ඒ ආසන්නව වෙන්න ඕනා නෙහ් . හඃ හඃ හඃ හඃ කෝමද හොයාගැනිල්ල සිංදුවා ඉතිහාසේ කලානම්...කියලා වැඩක් නෑ නෙහ්...  

 

දැන් අහල්ලකෝ, ඔය ලපය කියන්නේ ඈතට පේන එකෙකුත් නෙවෙයිනේ. එහෙනම් ඔන්න ප්‍රමිලා නාන වෙලාවක හැංගිලා ඉඳලා බැලුවා කියන්න පුළුවන්. අනික දැන් ඉතින් රජා අර දසාව මරන්න කලින් එක පාරක් හරි ලපය තියෙනවද කියලා බලලා ෂුවර් කරගන්නත් ඇතිනේ. ඒ කියන්නේ ලපය පිළිමේ මාක් කරලා තිබුනා හරිනේ. ඉතින් දැන් ඕක ප්ලෑන් කරලා කරානම්..... 

 

එතකොට දවසේ ප්‍රශ්නය ? 

 

කව්ද යකෝ ඔය ලපය හරියටම එතන තියෙනවා කියලා දන්න එකා ? 

 

දවසේ දැවෙන ප්‍රශ්නය ?

දන්නේ කවුරුවුනත් ඌ කොහොමද දන්නේ ලපය එතන තියෙනවා කියලා ? 

thanks machan godak dea dana daththa

අශෝකමාලාට පෙම් බැඳි සාලිය රජකම අත් හරී . . . .

දුටුගැමුණු රජතුමාට සහ ඔහුගේ අග මෙහෙසිය වූ කොත්මලේ බිසවට සිටියේ එක ම දරුවෙක් පමණි. ඒ සාලිය කුමරු ය. සතුරන් පරදවා තුන් සිංහලය එක්සේසත් කිරීමෙන් පසු ව දැහැමින් සෙමෙන් රට පාලනය කිරීම රජුගේ ප්‍රතිපත්තිය විය.

ඉන්දීය ආක්‍රමණිකයන් විසින් විනාශ කරන ලද බෞද්ධ වෙහෙර විහාර නැවැත ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමෙන් පමණක් නො ව තමන් විසින් ම වෙහෙර විහාර රාශියක් ඉදි කිරීමෙන් ද රටේ බෞද්ධ පුනරුදයක් ඇති කළා වූත් සිංහල ජාතිය හා බුදු සමය සතුරන්ගෙන් බේරා ගත්තා වූත් දුටුගැමුණු රජතුමා ඒ මහඟු කර්තව්‍යය සපුරාලීමෙන් පසු ගත කළේ අතිශයින් ම දැහැමි දිවි පෙවෙතකි. ක

ොත්මලේ බිසව ද එසේ ම දැහැමි පිළිවෙතින් යුක්ත වූවා ය. මෙබඳු දැහැමි මා පියන් ඇසුරේ හැදුණු වැඩුණු සාලිය කුමාරයා ද කුඩා අවදියේ සිට ම දැහැමි දිවි පෙවෙතකට හුරු පුරුදු විය. බුදුන් හා බුදු දහම කෙරෙහි මෙන් ම මහා සංඝ රත්නය කෙරෙහි ද සාලිය කුමරු තුළ වූයේ අචල භක්තියකි.

තුරුණු වියට පත් සාලිය කුමරු යුව රජ පදවියට පත් කැරෙන ලද බවත්, සද්ධර්මාලංකාරයෙහි සඳහන් ය.

“ඉක්බිති දුටුගැමුණු රජ්ජුරුවෝ සාලිය රාජ කුමාරයන්ට යුව රජු තනතුරු දී අනුරාධපුර නුවර දකුණු වීථියෙහි මහත් වූ ප්‍රාසාදයක් කැරැවා දුන් හ” යනුවෙන් ඒ බව දන්වා ඇත. තරුණ සාලිය කුමරු ආගම කෙරෙහි කො තරම් ඇල්කමක් දැක්වී ද යත් අසල පිහිටි ඉසුරුමුනි විහාරයට ගොස් අට සිල් සමාදන්වීමේ සිරිතක් ද එ කුමරු විසින් අනුගමනය කරන ලද බවත් සද්ධර්මාලංකාරය අනුව පැහැදිලි වෙයි.

යුව රජ පදවියක් දැරුව ද කලාකාමියකු වූ සාලිය කුමරු ස්වභාව සෞන්දර්යයට බෙහෙවින් ඇලුම් කළේ ය. හෙතෙම සංගීත ලෝලියෙක් ද විය. අනුරාධපුර රාජ්‍යයෙහි වූ වෙහෙර විහාර කරා නිතර පිවිසෙමින් මහා සංඝයා ඇසුරු කිරීමත් අවසර ලැබෙන අයුරින් හුදෙකලාව වනගත වෙමින් හෝ විශාල කෙත් වතු මැද ගැවැසෙමින් එහි සෞන්දර්යය නැරැඹීමත් කුරුල්ලන්ගේ හඬට අපූරු ඇල්මකින් සවන් දීමත් හෙතෙම පුරුද්දක් කැරැ ගත්තේ ය. මෙ බඳු හුදෙකලා සංචාරයන් හි දී ඇතැම් විට දෙතුන් දිනක් බෞද්ධ විහාරයෙක නවාතැන් ගැනීම කුමාරයාගේ සිරිත විය. රජු සහ බිසව ද මේ බව දැන සිටිය හ.

එක් උදෑසනක මෙසේ හුදෙකලා සංචාරයක නිරත ව සිටි කුමාරයා ආකර්ශනීය තුරු ලියෙන් ගහණ වන පෙතක් දැක එහි ඇතුළු ව මඳක් ඉදිරියට යද්දී රමණීය ගල් තලාවක් නෙත ගැටුණි. හෙතෙම ගල් තලාව මත වාඩි වී වන සිරිය නරඹන්නට විය. කුරුලු ගීතයන්ට සවන් යොමන්නට විය. මේ අතර ඈතින් සුළඟේ පාවී ආවේ කිසියම් යුවතියක ගයන කර්ණ රසායන ගී හඬකි. ඒ ගී හඬෙහි මාධුර්යය කුමරුන් කොතරම් වශී කළේ ද යත් හෙතෙම ධ්‍යානයකට සම වැදුණු අයුරින් නිසසල ව ඊට සවන් දුන්නේ ය.

ඉන් පෙර කිසි දිනෙක තමා නොඇසූ විරූ මධුර කට හඬකින් හා අසාමාන්‍ය ලාලිත්‍යයකින් මේ ගීතය ගායනය කරන යුවතිය දැකීමෙහි අනභිභවනීය ආශාවක් සිත තුළ උපන් සාලිය කුමරු වාඩි වී හුන් තැනින් නැඟිට වන රොද ඔස්සේ සෙමින් සෙමින් එ දෙසට පා නැඟුවේ ය. මඳ දුරක් ඉදිරියට ගමන් කළ ඔහු පිවිසුණේ ඒ වන රොදෙහි අශෝක ගසින් පමණක් ගැවසී ගත් අශෝක උයනකට ය. එහි ඇතුළු වත් ම ඔහුගේ දෙනෙතට ලක් වූයේ මිහි බට දෙවඟනකට සමාන රූපශ්‍රීයෙන් යුත් භද්‍ර යෞවනයෙහි පසු වන යුවතියක මියුරු හ¼ඩින් ගී ගයමින් නිදැල්ලේ මල් නෙළන ආකාරය යි. ඕ අක්බමරු වන් සිය දිගු කාල වර්ණ කෙසේ කළඹ අශෝක මලින් සරසමින් සිටියා ය.

සුදු පැහැති දළ රෙදි කඩකින් ඇගේ යටි කය ආවරණය වූ නමුත් උඩුකය සම්පූර්ණයෙන් ම නිරාවරණය ව තිබුණි. වට මට පුන් පියොවුරින් යුත් ශ්වේත වර්ණ උඩු කයැති ඇය සාලිය කුමරුට පෙනුණේ කිරිගරුඬයෙන් නිමැවුණු සුරංගනා පිළිරුවක් පරිද්දෙනි. හෙතෙම අශෝක ගසකට මුවා වී ඇසි පිය නොහෙළා ඇය දෙස බලා සිටියේ ය. ඇය එ තැනින් නික්ම යාමට සූදානම් වත් ම සාලිය කුමාරයා වහා ඇය ඉදිරියට ගියේ ය. එක් වරම ඔහු දැක තිගැස්සී බියට පත් ඕ දුවන්නට සැරැසුණා ය.

“නැඟණිය, බිය වන්නට එපා. මගෙන් ඔබට කිසිම කරදරයක් සිදුවන්නේ නෑ” යි ඔහු ඉතා ශාන්ත ව කී වචනවලින් ඇගේ බිය මඳක් පහ ව ගිය බවක් පෙනුණි. එහෙත්, ගොළු වූ එකියක මෙන් ඕ තුෂ්ණිම්භූත ව කුමාරයා දෙස බලා සිටියා ය.

යම් කිසිවක් දොඩන්නට යත්න දරණ නමුත් ඇගේ මුවින් ඒ වචන පිට නොවන බව කුමාරයාට පෙනුණි.

“නැගණිය, මම කැමතියි ඔබේ නම දැනගන්න” යි කුමාරයා යළිත් ඇය ඇමැතී ය. ”මම කැමතියි ඔබේ වතගොත දැනගන්න”

ක්‍රමයෙන් බිය තුරන් වෙමින් පැවැති හෙයින් ඕ කතා කළා ය. “මගේ නම අශෝකමාලා. මම රොඩී කෙල්ලක්. මම ඉන්නේ මේ වන රොද කෙළවර තියෙන හෙල්ලොලිය කියන රොඩී කුප්පායමේ” ඕ ඉතා යටත් පහත් ව සැලෙන හඬින් කීවා ය.

සාලිය කුමරු ඇයට තවත් සමීප වෙමින් ඉදිරියට යද්දී “අයියෝ උතුමාණෙනි, මා කිට්ටුවට එන්න එපා. මගේ ඇඟට අත තියන්න එපා. අපි රොඩී කුලේ. මගේ ඇඟට අත තිබ්බොත් ඔබතුමාත් රොඩී කුලේට වැටෙනවා” යි කියමින් අශෝකමාලා කුමරුන් මඟහැර දුවන්නට වූවා ය.

එහෙත් ඇයට වැඩි දුරක් දුවන්නට ඉඩ ලැබුණේ නැත. සාලිය කුමරු ඇය ලුහුබැඳ ගොස් ඇගේ අතින් අල්ලා ගත්තේ ය.

“අයියෝ! උතුමාණෙනි, ඔබතුමා මොකක්ද මේ කරගත්ත පව? එපා කියද්දී මගේ අත අල්ලලා ඔබතුමාත් රොඩී රැහේට වැටෙන්න ද හදන්නෙ?” යි අසමින් ඕ හඬන්නට වූවා ය.

“නැඟණිය, මේ අහන්න. ඔබේ කුල ගෝත්‍රවලින් මට කාරියක් නෑ. මා හොඳ බෞද්ධ පිළිවෙත් ගරු කරන තරුණයෙක්. මා ජාති ජාති පතාගෙන ආ මගේ ජීවිතයේ හවුල්කාරිය ඔබ බවට හැඟීමක් මගේ සිත වෙළාගෙන යි ඇත්තේ. ඒ නිසා මට ඔබ මගේ බිරිය කරගන්නට ඕනෑ. මට ඕනෑ ඔබ විනා ඔබේ කුලය නො වෙයි” සාලිය කුමරු ආදරයෙන් ඇය ඇමැතුවේ ය.

“උතුමාණෙනි, ඔබතුමා කතා කරන්නේ නියම සිහි බුද්ධියෙන් නො වෙයි. ඒ නිසා කරුණාකර මට යන්න ඉඩ දෙන්න, ඇයි ඔබතුමා චණ්ඩාලයෙක් වෙන්න හදන්නේ?” අශෝකමාලා බැගෑපත් වූවා ය.

“නෑ, නෑ ඔබ සමඟ මමත් ඔබේ ගමේ ම පදිංචි වෙනවා” යි කී සාලිය කුමරු ඇගේ අත අල්ලාගත් වන ම ඇය සමඟ සැඩොල් ගමට ඇතුළු විය.

“හත්වලාමේ! මේක නම් මහා වින්නැහියක්! කවුදෝ උත්තමයෙක් අශෝකමාලා කෙල්ලගේ අත අල්ලාගෙන අපේ ගමට ඇවිල්ලා!” යි ඒ දුටු ගම් දෙටුවෙක් ගෙයක් ගෙයක් පාසා ගොස් එකී තොරතුර දන්වා සිටියේ ය.

මුළු හෙල්ලොලිය සැඩොල් ගම්මානය ම ඒ පුවතින් මහත් කලබලයටත් බියටත් පත් වූ අතර සාලිය කුමරු අශෝකමාලා කැටුව ඇගේ මවුපියන් මුණගැසී සිය සිතැඟි හෙළි කළේ ය. ඔවුන් ද මුලින් මහත් සේ බියට පත් වුව ද කුමාරයා ඔවුන් අස්වසා සියලු බිය දුරු කිරීමට සමත් විය. සිය අනන්‍යතාව සියල්ලන්ට රහසක් කොට තබාගන්නට ද හෙතෙම වග බලාගත්තේ ය.

ගමේ කලබලයත් බියත් දුටු අශෝකමාලාගේ පියා මුළු නෑ දෑ පරපුර ම සිය පැල්පත ඉදිරියට කැඳවී ය. එහි දී පළමු කොට ම ඔවුන් ඇමැතූ කුමාරයා සිය අභිප්‍රාය ඔවුන් සියල්ලන් ඉදිරියේ නොවළහා ප්‍රකාශ කළේ ය. අශෝකමාලා විවාහ කැරැගැනීමට තමා තීරණය කොට ඇති බව ඔහු කියා සිටියේ අශෝකමාලා ඇතුළු මුළු සැඩොල් ගම්මානය ම විස්මයට පත් කැරැවමිනි.

ඔවුන් ඉදිරියේ එසේ සපථ කළ ද සාලිය කුමාරයා තුළ එක් බියක් හටගෙන තිබුණි. එ නම් යම් අයුරෙකින් සිය අනන්‍යතාව ඔවුනට එළිදරව් වුවහොත් මේ විවාහය කිසි සේත් සිදු නොවනු ඇත යන බිය යි. ඒ බව ඔවුන්ට නොඅඟවා සාලිය කුමාරයා කියා සිටියේ පසුවට කල් නොතබා එහි සිටි ඥාති පිරිස ඉදිරියේ ඒ මොහොතේ ම තමා අශෝකමාලා හා විවාහ වී ඒ සැඩොල් ගමේ ම පදිංචි වන්නට ආශාවෙන් සිටින බව ය.

කුමාරයාගේ මේ වචනවලින් අතිශයින් ප්‍රසාදයට පත් ඔවුහු සිය කුල සිරිත් අනුව දෙදෙනාගේ විවාහය සිදු කොට නව යුවලගේ පදිංචිය සඳහා සැඩොල් ගමේ පැල්පතක් ද වෙන් කැර දුන් හ. ඒ අනුව එදින ම සාලිය අශෝකමාලා නව යුවලගේ යුග දිවිය ඇරැඹිණි.

ඒ අතර අනුරාධපුර රජ මාළිගයේ ඇති වූයේ බලවත් නොසන්සුන් තත්ත්වයකි. හුදෙකලා ව සංචාරයේ ජීවත් වූ රජ කුමරු දෙතුන් දිනක් ඉක්ම යද්දීත් ආපසු නොපැමිණීම නිසා දුටුගැමුණු රජු සහ බිසව කලබලයට පත් වූ හ. මුලින් ම රජු සිතුවේ කුමාරයා පුරුදු පරිදි විහාරයක නවාතැන් ගෙන ඒ මේ අත සංචාරයේ යෙදී ඇතැයි යනුවෙනි.

ඒ අනුව දෙතුන් දිනකින් ඔහුගේ ආපසු පැමිණීම අපේක්‍ෂා කළේ ය. එහෙත් එය එසේ සිදු නොවීම නිසා කණස්සල්ලටත් කලබලයටත් පත් වූ රජතුමා ඔහුගේ තොරතුරු සෙවීම පිණිස සෑම ප්‍රදේශයක් කරා ම සෙනෙවිවරුන් පිටත් කැර හැරියේ ය.

හෙල්ලොලිය ප්‍රදේශයට පිටත් කරනු ලැබූ සෙනෙවියාට දක්නට ලැබුණේ ඔහු කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නොවූ දර්ශනයකි. ගම අසල වූ අශෝක වනයෙහි තුරු සෙවණක ඉතා නිවිහැල්ලේ වාඩි වී සුර දූතිකාවක බඳු රුපශ්‍රීයෙන් යුත් යෞවනියක සමග පි‍්‍රය සල්ලාපයෙහි යෙදී සිටින සාලිය කුමරු ඔහුට දක්නට ලැබුණි.

යෞවනියගේ සුරූපී බව හමුවේ ගල් ගැසී ගිය සෙනෙවියා තමා පැමිණි අරමුණ ද අමතක ව ගස් අතර සැඟවී බොහෝ වේලා අශෝකමාලා දෙස බලා සිටියේ ය. ඉක්බිති කුමරු ඉදිරියට පැමිණි සෙනෙවියා ඔහුට ගෞරවාචාර දක්වා කතා කළේ ය.

“අවසර කුමාරයාණෙනි, ඔබ වහන්සේ ගේ පිය රජතුමාත් මව් බිසවත් ඔබ වහන්සේ මාළිගාවේ නැති නිසා දැන් පසුවන්නේ බලවත් ශෝකයෙන්. ඒ නිසා නොපමා ව මාළිගාවට සැපත් වන සේක්වා.”

“සෙනෙවිය, මට අනුරාධපුර රජ මාළිගාවට වඩා සුව පහසු මාළිගාවක් මෙහි ලැබී තිබෙනවා. එ පමණක් නොවෙයි, මට ඔබින කුමාරිකාවකුත් ලැබී තිබෙනවා. ඒ නිසා මා ආපසු අනුරාධපුර රජ මාළිගාවට නොපැමිණෙන බව පිය රජතුමාටත් මව් බිසවටත් වහා ආපසු ගොස් සැල කරව“ යි කුමාරයා පිළිතුරු දුන්නේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ සංවාදයේ අගක් මුලක් වටහාගත නොහී අශෝකමාලා අන්දුන් කුන්දුන් ව බලා සිටිය දී ය.

එහෙත් මේ තමාගේ ස්වාමියා බවට පත්ව සිටින්නේ දුටුගැමුණු රජුගේ පුත් සාලිය කුමරු බව අවබෝධ වූ කෙණෙහි ඕ බියෙන් වෙවුලන්නට පටන් ගත්තා ය. “අහෝ! කුමාරයාණෙනි, අසරණ මාත්, මගේ මවුපියනුත්, නෑදෑයනුත් රාජ උදහසට ලක් නොකර මේ උත්තමයා සමග ආපසු මාළිගාවට වඩින්න” යි අශෝකමාලා රජ කුමරු ඉදිරියේ හඬමින් වැඳ වැටී කන්නලව් කළා ය.

“අශෝකමාලා, බිය නොවන්න. ඔබට හෝ ඔබේ මවුපියන්ට හෝ ඥාතීන්ට හෝ කිසි ම නපුරක් සිදු වන්නට මා ඉඩ දෙන්නේ නෑ” යි ඇය අස්වැසූ කුමරු නැවත සෙනෙවියාට ඇමැතුවේ ය.

“සෙනෙවිය, පිය රජතුමාගෙන් හා මව් බිසවගෙන් වෙන්වීම මට විශාල කණගාටුවක් බවත් සුදුසු අවස්ථාවේ දී මා ඔවුන් බැහැදකින බවත් සැළකරව. දැන් ආපසු යව“ යි සෙනෙවියාට ආපසු පිටත් වන ලෙස අණ කළේ ය. “එහෙත් කුමාරයාණන් වහන්ස, පිය රජතුමාගෙන් පසු ඔබ වහන්සේට හිමි රජකම?” යි සෙනෙවියා ආපසු පිටත් වන්නට හැරෙමින් ප්‍රශ්නයක් මතු කළේ ය.

“මගේ අශෝකමාලා හමුවේ රජකම පයට පෑගෙන දූවිල්ලක් තරම්වත් මට වටින්නේ නෑ. එහෙයින් තොප ඒ ගැන දුක්විය යුතු නෑ” යනු කුමාරයාගේ පිළිතුර විය.

ආපසු රජ මාළිගය වෙත පැමිණි සෙනෙවියා රජුට සියලු තොරතුරු දැන්වී ය. ඒ ඇසූ රජතුමා තදින් කෝප වූ නමුත් අශෝකමාලාවගේ රූපශ්‍රීය ගැන සෙනෙවියා කළ වර්ණනය අනුව රජකමටත් වඩා වටිනා ඒ රූප සුන්දරිය ඇසින්දැක කරුණු අවබෝධ කැරැගැනීමේ අභිලාෂයක් දුටුගැමුණු රජු තුළ උපන්නේ ය. ඒ අනුව තමා සිය පුතණුවන් හා ලේලිය දැකගැනීමට එන බව සහ දිනය වේලාව ආදිය දන්වා රජතුමා සාලිය කුමරු වෙත පණිවිඩයක් යැවී ය.

පණිවුඩය ලත් කුමරු පිය රජු ඇතුළු පිරිසට හිඳින්නට සුදුසු මණ්ඩපයක් අශෝකමාලාවගේඥාතීන් යොදවා ඉදිකැරැවී ය. එහෙත් ආහාරපාන වැනි කිසිවක් පිළියෙළ නොකළේ සැඩොල් කුලයෙන් එවැනි දේ කුලවතුන්ට පිළිකුල් වූ නිසා ය.

නියමිත දින නියමිත වේලාවට දුටුගැමුණු රජතුමා සපිරිවරින් එහි ළඟා විය. රජුගේ දෙපා නමැදි සාලිය කුමරු තමා කළ වරදට සමාව අයැද සිටිය ද අශෝකමාලාව රජු ඉදිරියට කැඳවාගෙන එනු ලැබුවේ ඇය දකින්නට තමන් තුළ ඇති අභිලාෂය පුත් කුමරුට රජතුමා කී පසු ව ය. බියෙන් ගැහෙමින් දුටුගැමුණු රජුගේ දෙපා මුල හඬා වැටුණු ඕ සමාව හා අභය දානය අයැද සිටියා ය.

“දේවයන් වහන්ස, මගෙන් වරදක් වූවා නම් මටත් මගේ වරිගයාටත් සමාවත් අභය දානයත් දෙවා වදාරණ සේක්වා.

සාලිය කුමාරයාණන් වහන්සේ මට අහිමි වුවහොත් මගේ ජීවිතය නොරැකෙන නමුත් මා වැනි සැඩොල් කෙල්ලකගේ ජීවිතයට වඩා රජ පරපුර ආරක්‍ෂා කිරීම වැදගත් නිසා කුමාරයාණන් වහන්සේ ආපසු ගෙන යනු මැනවි” යි අශෝකමාලා කඳුළු අතරින් කියා සිටියා ය.

අශෝකමාලාවගේ රූපශ්‍රීය හමුවේ සාලිය කුමරු රජකම අමතක කිරීම අරුමයක් නොවන බව දුටුගැමුණු රජුට ඇය දැකීමෙන් අවබෝධ විය. සාලියගේ වයසෙහි වී නම් තමා ද ගන්නේ ඒ තීරණය ම බව රජු සිතුවේ ය.

“දරුවනි, ඔබ දෙදෙනාට මගේ සමාව සහ ආශීර්වාදය හිමි වේවා!” යි ඔවුනට ආශීර්වාද කළ රජතුමා නව යුවලගේ මංගල්‍ය උත්සවය සඳහා කටයුතු සකස් කරන ලෙස ඇමැතියන් ඇණැවී ය. සාලිය අශෝකමාලා මුණගැසුනු අශෝක වනය තුළ ම ඉදිකැරුණු මණ්ඩපයක දී මංගලෝත්සවය උත්කර්ෂවත් අන්දමින් පැවැත්වුණු අතර දුටුගැමුණු රජතුමා අශෝකමාලාව සමග එක් ව භෝජන සංග්‍රහයට සහභාගිවීම නිසා ඕ සැඩොල් කුලයෙන් මිදුණා ය.

එහෙත් එය ඈ රජ කුලයට වැද්දගැනීමක් නො වූයේ සම්මතය අනුව ඊට ඉඩක් නො වූ හෙයිනි.

දුටුගැමුණු රජතුමාගේ අණින් අශෝක වනය තුළ ම ඉදි කැරුණු තෙමහල් මන්දිරයක ඔවුන් සෑම අතින් ම තෘප්තිමත් විවාහ ජීවිතයක් ගත කළ නමුත් සැඩොලියක විවාහ කැරැගැනීම නිසා සාලිය කුමරුට රජකම සඳහා වූ හිමිකම අහෝසි විය. එහෙත් එය සාලිය කුමරු විසින් කැමැත්තෙන් ම තමා වෙත කැඳවාගනු ලැබූ ඉරණමකි.

මේ අනුව දුටුගැමුණු රජුගේ ඇවෑමෙන් රජකම හිමි වූයේ ඔහුගේ කණිටු සොයුරු තිස්ස කුමරුට ය. හෙතෙම සද්ධාතිස්ස නමින් ක්‍රි. පූ. 137 සිට 119 දක්වා අනුරාධපුර රාජ්‍යයේ රජකම් කළේ ය.

Posted By Ind007ka on 22 Feb 2015 09:23 PM

අශෝකමාලාට පෙම් බැඳි සාලිය රජකම අත් හරී . . . .

දුටුගැමුණු රජතුමාට සහ ඔහුගේ අග මෙහෙසිය වූ කොත්මලේ බිසවට සිටියේ එක ම දරුවෙක් පමණි. ඒ සාලිය කුමරු ය. සතුරන් පරදවා තුන් සිංහලය එක්සේසත් කිරීමෙන් පසු ව දැහැමින් සෙමෙන් රට පාලනය කිරීම රජුගේ ප්‍රතිපත්තිය විය.

ඉන්දීය ආක්‍රමණිකයන් විසින් විනාශ කරන ලද බෞද්ධ වෙහෙර විහාර නැවැත ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කිරීමෙන් පමණක් නො ව තමන් විසින් ම වෙහෙර විහාර රාශියක් ඉදි කිරීමෙන් ද රටේ බෞද්ධ පුනරුදයක් ඇති කළා වූත් සිංහල ජාතිය හා බුදු සමය සතුරන්ගෙන් බේරා ගත්තා වූත් දුටුගැමුණු රජතුමා ඒ මහඟු කර්තව්‍යය සපුරාලීමෙන් පසු ගත කළේ අතිශයින් ම දැහැමි දිවි පෙවෙතකි. ක

ොත්මලේ බිසව ද එසේ ම දැහැමි පිළිවෙතින් යුක්ත වූවා ය. මෙබඳු දැහැමි මා පියන් ඇසුරේ හැදුණු වැඩුණු සාලිය කුමාරයා ද කුඩා අවදියේ සිට ම දැහැමි දිවි පෙවෙතකට හුරු පුරුදු විය. බුදුන් හා බුදු දහම කෙරෙහි මෙන් ම මහා සංඝ රත්නය කෙරෙහි ද සාලිය කුමරු තුළ වූයේ අචල භක්තියකි.

තුරුණු වියට පත් සාලිය කුමරු යුව රජ පදවියට පත් කැරෙන ලද බවත්, සද්ධර්මාලංකාරයෙහි සඳහන් ය.

“ඉක්බිති දුටුගැමුණු රජ්ජුරුවෝ සාලිය රාජ කුමාරයන්ට යුව රජු තනතුරු දී අනුරාධපුර නුවර දකුණු වීථියෙහි මහත් වූ ප්‍රාසාදයක් කැරැවා දුන් හ” යනුවෙන් ඒ බව දන්වා ඇත. තරුණ සාලිය කුමරු ආගම කෙරෙහි කො තරම් ඇල්කමක් දැක්වී ද යත් අසල පිහිටි ඉසුරුමුනි විහාරයට ගොස් අට සිල් සමාදන්වීමේ සිරිතක් ද එ කුමරු විසින් අනුගමනය කරන ලද බවත් සද්ධර්මාලංකාරය අනුව පැහැදිලි වෙයි.

යුව රජ පදවියක් දැරුව ද කලාකාමියකු වූ සාලිය කුමරු ස්වභාව සෞන්දර්යයට බෙහෙවින් ඇලුම් කළේ ය. හෙතෙම සංගීත ලෝලියෙක් ද විය. අනුරාධපුර රාජ්‍යයෙහි වූ වෙහෙර විහාර කරා නිතර පිවිසෙමින් මහා සංඝයා ඇසුරු කිරීමත් අවසර ලැබෙන අයුරින් හුදෙකලාව වනගත වෙමින් හෝ විශාල කෙත් වතු මැද ගැවැසෙමින් එහි සෞන්දර්යය නැරැඹීමත් කුරුල්ලන්ගේ හඬට අපූරු ඇල්මකින් සවන් දීමත් හෙතෙම පුරුද්දක් කැරැ ගත්තේ ය. මෙ බඳු හුදෙකලා සංචාරයන් හි දී ඇතැම් විට දෙතුන් දිනක් බෞද්ධ විහාරයෙක නවාතැන් ගැනීම කුමාරයාගේ සිරිත විය. රජු සහ බිසව ද මේ බව දැන සිටිය හ.

එක් උදෑසනක මෙසේ හුදෙකලා සංචාරයක නිරත ව සිටි කුමාරයා ආකර්ශනීය තුරු ලියෙන් ගහණ වන පෙතක් දැක එහි ඇතුළු ව මඳක් ඉදිරියට යද්දී රමණීය ගල් තලාවක් නෙත ගැටුණි. හෙතෙම ගල් තලාව මත වාඩි වී වන සිරිය නරඹන්නට විය. කුරුලු ගීතයන්ට සවන් යොමන්නට විය. මේ අතර ඈතින් සුළඟේ පාවී ආවේ කිසියම් යුවතියක ගයන කර්ණ රසායන ගී හඬකි. ඒ ගී හඬෙහි මාධුර්යය කුමරුන් කොතරම් වශී කළේ ද යත් හෙතෙම ධ්‍යානයකට සම වැදුණු අයුරින් නිසසල ව ඊට සවන් දුන්නේ ය.

ඉන් පෙර කිසි දිනෙක තමා නොඇසූ විරූ මධුර කට හඬකින් හා අසාමාන්‍ය ලාලිත්‍යයකින් මේ ගීතය ගායනය කරන යුවතිය දැකීමෙහි අනභිභවනීය ආශාවක් සිත තුළ උපන් සාලිය කුමරු වාඩි වී හුන් තැනින් නැඟිට වන රොද ඔස්සේ සෙමින් සෙමින් එ දෙසට පා නැඟුවේ ය. මඳ දුරක් ඉදිරියට ගමන් කළ ඔහු පිවිසුණේ ඒ වන රොදෙහි අශෝක ගසින් පමණක් ගැවසී ගත් අශෝක උයනකට ය. එහි ඇතුළු වත් ම ඔහුගේ දෙනෙතට ලක් වූයේ මිහි බට දෙවඟනකට සමාන රූපශ්‍රීයෙන් යුත් භද්‍ර යෞවනයෙහි පසු වන යුවතියක මියුරු හ¼ඩින් ගී ගයමින් නිදැල්ලේ මල් නෙළන ආකාරය යි. ඕ අක්බමරු වන් සිය දිගු කාල වර්ණ කෙසේ කළඹ අශෝක මලින් සරසමින් සිටියා ය.

සුදු පැහැති දළ රෙදි කඩකින් ඇගේ යටි කය ආවරණය වූ නමුත් උඩුකය සම්පූර්ණයෙන් ම නිරාවරණය ව තිබුණි. වට මට පුන් පියොවුරින් යුත් ශ්වේත වර්ණ උඩු කයැති ඇය සාලිය කුමරුට පෙනුණේ කිරිගරුඬයෙන් නිමැවුණු සුරංගනා පිළිරුවක් පරිද්දෙනි. හෙතෙම අශෝක ගසකට මුවා වී ඇසි පිය නොහෙළා ඇය දෙස බලා සිටියේ ය. ඇය එ තැනින් නික්ම යාමට සූදානම් වත් ම සාලිය කුමාරයා වහා ඇය ඉදිරියට ගියේ ය. එක් වරම ඔහු දැක තිගැස්සී බියට පත් ඕ දුවන්නට සැරැසුණා ය.

“නැඟණිය, බිය වන්නට එපා. මගෙන් ඔබට කිසිම කරදරයක් සිදුවන්නේ නෑ” යි ඔහු ඉතා ශාන්ත ව කී වචනවලින් ඇගේ බිය මඳක් පහ ව ගිය බවක් පෙනුණි. එහෙත්, ගොළු වූ එකියක මෙන් ඕ තුෂ්ණිම්භූත ව කුමාරයා දෙස බලා සිටියා ය.

යම් කිසිවක් දොඩන්නට යත්න දරණ නමුත් ඇගේ මුවින් ඒ වචන පිට නොවන බව කුමාරයාට පෙනුණි.

“නැගණිය, මම කැමතියි ඔබේ නම දැනගන්න” යි කුමාරයා යළිත් ඇය ඇමැතී ය. ”මම කැමතියි ඔබේ වතගොත දැනගන්න”

ක්‍රමයෙන් බිය තුරන් වෙමින් පැවැති හෙයින් ඕ කතා කළා ය. “මගේ නම අශෝකමාලා. මම රොඩී කෙල්ලක්. මම ඉන්නේ මේ වන රොද කෙළවර තියෙන හෙල්ලොලිය කියන රොඩී කුප්පායමේ” ඕ ඉතා යටත් පහත් ව සැලෙන හඬින් කීවා ය.

සාලිය කුමරු ඇයට තවත් සමීප වෙමින් ඉදිරියට යද්දී “අයියෝ උතුමාණෙනි, මා කිට්ටුවට එන්න එපා. මගේ ඇඟට අත තියන්න එපා. අපි රොඩී කුලේ. මගේ ඇඟට අත තිබ්බොත් ඔබතුමාත් රොඩී කුලේට වැටෙනවා” යි කියමින් අශෝකමාලා කුමරුන් මඟහැර දුවන්නට වූවා ය.

එහෙත් ඇයට වැඩි දුරක් දුවන්නට ඉඩ ලැබුණේ නැත. සාලිය කුමරු ඇය ලුහුබැඳ ගොස් ඇගේ අතින් අල්ලා ගත්තේ ය.

“අයියෝ! උතුමාණෙනි, ඔබතුමා මොකක්ද මේ කරගත්ත පව? එපා කියද්දී මගේ අත අල්ලලා ඔබතුමාත් රොඩී රැහේට වැටෙන්න ද හදන්නෙ?” යි අසමින් ඕ හඬන්නට වූවා ය.

“නැඟණිය, මේ අහන්න. ඔබේ කුල ගෝත්‍රවලින් මට කාරියක් නෑ. මා හොඳ බෞද්ධ පිළිවෙත් ගරු කරන තරුණයෙක්. මා ජාති ජාති පතාගෙන ආ මගේ ජීවිතයේ හවුල්කාරිය ඔබ බවට හැඟීමක් මගේ සිත වෙළාගෙන යි ඇත්තේ. ඒ නිසා මට ඔබ මගේ බිරිය කරගන්නට ඕනෑ. මට ඕනෑ ඔබ විනා ඔබේ කුලය නො වෙයි” සාලිය කුමරු ආදරයෙන් ඇය ඇමැතුවේ ය.

“උතුමාණෙනි, ඔබතුමා කතා කරන්නේ නියම සිහි බුද්ධියෙන් නො වෙයි. ඒ නිසා කරුණාකර මට යන්න ඉඩ දෙන්න, ඇයි ඔබතුමා චණ්ඩාලයෙක් වෙන්න හදන්නේ?” අශෝකමාලා බැගෑපත් වූවා ය.

“නෑ, නෑ ඔබ සමඟ මමත් ඔබේ ගමේ ම පදිංචි වෙනවා” යි කී සාලිය කුමරු ඇගේ අත අල්ලාගත් වන ම ඇය සමඟ සැඩොල් ගමට ඇතුළු විය.

“හත්වලාමේ! මේක නම් මහා වින්නැහියක්! කවුදෝ උත්තමයෙක් අශෝකමාලා කෙල්ලගේ අත අල්ලාගෙන අපේ ගමට ඇවිල්ලා!” යි ඒ දුටු ගම් දෙටුවෙක් ගෙයක් ගෙයක් පාසා ගොස් එකී තොරතුර දන්වා සිටියේ ය.

මුළු හෙල්ලොලිය සැඩොල් ගම්මානය ම ඒ පුවතින් මහත් කලබලයටත් බියටත් පත් වූ අතර සාලිය කුමරු අශෝකමාලා කැටුව ඇගේ මවුපියන් මුණගැසී සිය සිතැඟි හෙළි කළේ ය. ඔවුන් ද මුලින් මහත් සේ බියට පත් වුව ද කුමාරයා ඔවුන් අස්වසා සියලු බිය දුරු කිරීමට සමත් විය. සිය අනන්‍යතාව සියල්ලන්ට රහසක් කොට තබාගන්නට ද හෙතෙම වග බලාගත්තේ ය.

ගමේ කලබලයත් බියත් දුටු අශෝකමාලාගේ පියා මුළු නෑ දෑ පරපුර ම සිය පැල්පත ඉදිරියට කැඳවී ය. එහි දී පළමු කොට ම ඔවුන් ඇමැතූ කුමාරයා සිය අභිප්‍රාය ඔවුන් සියල්ලන් ඉදිරියේ නොවළහා ප්‍රකාශ කළේ ය. අශෝකමාලා විවාහ කැරැගැනීමට තමා තීරණය කොට ඇති බව ඔහු කියා සිටියේ අශෝකමාලා ඇතුළු මුළු සැඩොල් ගම්මානය ම විස්මයට පත් කැරැවමිනි.

ඔවුන් ඉදිරියේ එසේ සපථ කළ ද සාලිය කුමාරයා තුළ එක් බියක් හටගෙන තිබුණි. එ නම් යම් අයුරෙකින් සිය අනන්‍යතාව ඔවුනට එළිදරව් වුවහොත් මේ විවාහය කිසි සේත් සිදු නොවනු ඇත යන බිය යි. ඒ බව ඔවුන්ට නොඅඟවා සාලිය කුමාරයා කියා සිටියේ පසුවට කල් නොතබා එහි සිටි ඥාති පිරිස ඉදිරියේ ඒ මොහොතේ ම තමා අශෝකමාලා හා විවාහ වී ඒ සැඩොල් ගමේ ම පදිංචි වන්නට ආශාවෙන් සිටින බව ය.

කුමාරයාගේ මේ වචනවලින් අතිශයින් ප්‍රසාදයට පත් ඔවුහු සිය කුල සිරිත් අනුව දෙදෙනාගේ විවාහය සිදු කොට නව යුවලගේ පදිංචිය සඳහා සැඩොල් ගමේ පැල්පතක් ද වෙන් කැර දුන් හ. ඒ අනුව එදින ම සාලිය අශෝකමාලා නව යුවලගේ යුග දිවිය ඇරැඹිණි.

ඒ අතර අනුරාධපුර රජ මාළිගයේ ඇති වූයේ බලවත් නොසන්සුන් තත්ත්වයකි. හුදෙකලා ව සංචාරයේ ජීවත් වූ රජ කුමරු දෙතුන් දිනක් ඉක්ම යද්දීත් ආපසු නොපැමිණීම නිසා දුටුගැමුණු රජු සහ බිසව කලබලයට පත් වූ හ. මුලින් ම රජු සිතුවේ කුමාරයා පුරුදු පරිදි විහාරයක නවාතැන් ගෙන ඒ මේ අත සංචාරයේ යෙදී ඇතැයි යනුවෙනි.

ඒ අනුව දෙතුන් දිනකින් ඔහුගේ ආපසු පැමිණීම අපේක්‍ෂා කළේ ය. එහෙත් එය එසේ සිදු නොවීම නිසා කණස්සල්ලටත් කලබලයටත් පත් වූ රජතුමා ඔහුගේ තොරතුරු සෙවීම පිණිස සෑම ප්‍රදේශයක් කරා ම සෙනෙවිවරුන් පිටත් කැර හැරියේ ය.

හෙල්ලොලිය ප්‍රදේශයට පිටත් කරනු ලැබූ සෙනෙවියාට දක්නට ලැබුණේ ඔහු කිසිසේත් බලාපොරොත්තු නොවූ දර්ශනයකි. ගම අසල වූ අශෝක වනයෙහි තුරු සෙවණක ඉතා නිවිහැල්ලේ වාඩි වී සුර දූතිකාවක බඳු රුපශ්‍රීයෙන් යුත් යෞවනියක සමග පි‍්‍රය සල්ලාපයෙහි යෙදී සිටින සාලිය කුමරු ඔහුට දක්නට ලැබුණි.

යෞවනියගේ සුරූපී බව හමුවේ ගල් ගැසී ගිය සෙනෙවියා තමා පැමිණි අරමුණ ද අමතක ව ගස් අතර සැඟවී බොහෝ වේලා අශෝකමාලා දෙස බලා සිටියේ ය. ඉක්බිති කුමරු ඉදිරියට පැමිණි සෙනෙවියා ඔහුට ගෞරවාචාර දක්වා කතා කළේ ය.

“අවසර කුමාරයාණෙනි, ඔබ වහන්සේ ගේ පිය රජතුමාත් මව් බිසවත් ඔබ වහන්සේ මාළිගාවේ නැති නිසා දැන් පසුවන්නේ බලවත් ශෝකයෙන්. ඒ නිසා නොපමා ව මාළිගාවට සැපත් වන සේක්වා.”

“සෙනෙවිය, මට අනුරාධපුර රජ මාළිගාවට වඩා සුව පහසු මාළිගාවක් මෙහි ලැබී තිබෙනවා. එ පමණක් නොවෙයි, මට ඔබින කුමාරිකාවකුත් ලැබී තිබෙනවා. ඒ නිසා මා ආපසු අනුරාධපුර රජ මාළිගාවට නොපැමිණෙන බව පිය රජතුමාටත් මව් බිසවටත් වහා ආපසු ගොස් සැල කරව“ යි කුමාරයා පිළිතුරු දුන්නේ ඔවුන් දෙදෙනාගේ සංවාදයේ අගක් මුලක් වටහාගත නොහී අශෝකමාලා අන්දුන් කුන්දුන් ව බලා සිටිය දී ය.

එහෙත් මේ තමාගේ ස්වාමියා බවට පත්ව සිටින්නේ දුටුගැමුණු රජුගේ පුත් සාලිය කුමරු බව අවබෝධ වූ කෙණෙහි ඕ බියෙන් වෙවුලන්නට පටන් ගත්තා ය. “අහෝ! කුමාරයාණෙනි, අසරණ මාත්, මගේ මවුපියනුත්, නෑදෑයනුත් රාජ උදහසට ලක් නොකර මේ උත්තමයා සමග ආපසු මාළිගාවට වඩින්න” යි අශෝකමාලා රජ කුමරු ඉදිරියේ හඬමින් වැඳ වැටී කන්නලව් කළා ය.

“අශෝකමාලා, බිය නොවන්න. ඔබට හෝ ඔබේ මවුපියන්ට හෝ ඥාතීන්ට හෝ කිසි ම නපුරක් සිදු වන්නට මා ඉඩ දෙන්නේ නෑ” යි ඇය අස්වැසූ කුමරු නැවත සෙනෙවියාට ඇමැතුවේ ය.

“සෙනෙවිය, පිය රජතුමාගෙන් හා මව් බිසවගෙන් වෙන්වීම මට විශාල කණගාටුවක් බවත් සුදුසු අවස්ථාවේ දී මා ඔවුන් බැහැදකින බවත් සැළකරව. දැන් ආපසු යව“ යි සෙනෙවියාට ආපසු පිටත් වන ලෙස අණ කළේ ය. “එහෙත් කුමාරයාණන් වහන්ස, පිය රජතුමාගෙන් පසු ඔබ වහන්සේට හිමි රජකම?” යි සෙනෙවියා ආපසු පිටත් වන්නට හැරෙමින් ප්‍රශ්නයක් මතු කළේ ය.

“මගේ අශෝකමාලා හමුවේ රජකම පයට පෑගෙන දූවිල්ලක් තරම්වත් මට වටින්නේ නෑ. එහෙයින් තොප ඒ ගැන දුක්විය යුතු නෑ” යනු කුමාරයාගේ පිළිතුර විය.

ආපසු රජ මාළිගය වෙත පැමිණි සෙනෙවියා රජුට සියලු තොරතුරු දැන්වී ය. ඒ ඇසූ රජතුමා තදින් කෝප වූ නමුත් අශෝකමාලාවගේ රූපශ්‍රීය ගැන සෙනෙවියා කළ වර්ණනය අනුව රජකමටත් වඩා වටිනා ඒ රූප සුන්දරිය ඇසින්දැක කරුණු අවබෝධ කැරැගැනීමේ අභිලාෂයක් දුටුගැමුණු රජු තුළ උපන්නේ ය. ඒ අනුව තමා සිය පුතණුවන් හා ලේලිය දැකගැනීමට එන බව සහ දිනය වේලාව ආදිය දන්වා රජතුමා සාලිය කුමරු වෙත පණිවිඩයක් යැවී ය.

පණිවුඩය ලත් කුමරු පිය රජු ඇතුළු පිරිසට හිඳින්නට සුදුසු මණ්ඩපයක් අශෝකමාලාවගේඥාතීන් යොදවා ඉදිකැරැවී ය. එහෙත් ආහාරපාන වැනි කිසිවක් පිළියෙළ නොකළේ සැඩොල් කුලයෙන් එවැනි දේ කුලවතුන්ට පිළිකුල් වූ නිසා ය.

නියමිත දින නියමිත වේලාවට දුටුගැමුණු රජතුමා සපිරිවරින් එහි ළඟා විය. රජුගේ දෙපා නමැදි සාලිය කුමරු තමා කළ වරදට සමාව අයැද සිටිය ද අශෝකමාලාව රජු ඉදිරියට කැඳවාගෙන එනු ලැබුවේ ඇය දකින්නට තමන් තුළ ඇති අභිලාෂය පුත් කුමරුට රජතුමා කී පසු ව ය. බියෙන් ගැහෙමින් දුටුගැමුණු රජුගේ දෙපා මුල හඬා වැටුණු ඕ සමාව හා අභය දානය අයැද සිටියා ය.

“දේවයන් වහන්ස, මගෙන් වරදක් වූවා නම් මටත් මගේ වරිගයාටත් සමාවත් අභය දානයත් දෙවා වදාරණ සේක්වා.

සාලිය කුමාරයාණන් වහන්සේ මට අහිමි වුවහොත් මගේ ජීවිතය නොරැකෙන නමුත් මා වැනි සැඩොල් කෙල්ලකගේ ජීවිතයට වඩා රජ පරපුර ආරක්‍ෂා කිරීම වැදගත් නිසා කුමාරයාණන් වහන්සේ ආපසු ගෙන යනු මැනවි” යි අශෝකමාලා කඳුළු අතරින් කියා සිටියා ය.

අශෝකමාලාවගේ රූපශ්‍රීය හමුවේ සාලිය කුමරු රජකම අමතක කිරීම අරුමයක් නොවන බව දුටුගැමුණු රජුට ඇය දැකීමෙන් අවබෝධ විය. සාලියගේ වයසෙහි වී නම් තමා ද ගන්නේ ඒ තීරණය ම බව රජු සිතුවේ ය.

“දරුවනි, ඔබ දෙදෙනාට මගේ සමාව සහ ආශීර්වාදය හිමි වේවා!” යි ඔවුනට ආශීර්වාද කළ රජතුමා නව යුවලගේ මංගල්‍ය උත්සවය සඳහා කටයුතු සකස් කරන ලෙස ඇමැතියන් ඇණැවී ය. සාලිය අශෝකමාලා මුණගැසුනු අශෝක වනය තුළ ම ඉදිකැරුණු මණ්ඩපයක දී මංගලෝත්සවය උත්කර්ෂවත් අන්දමින් පැවැත්වුණු අතර දුටුගැමුණු රජතුමා අශෝකමාලාව සමග එක් ව භෝජන සංග්‍රහයට සහභාගිවීම නිසා ඕ සැඩොල් කුලයෙන් මිදුණා ය.

එහෙත් එය ඈ රජ කුලයට වැද්දගැනීමක් නො වූයේ සම්මතය අනුව ඊට ඉඩක් නො වූ හෙයිනි.

දුටුගැමුණු රජතුමාගේ අණින් අශෝක වනය තුළ ම ඉදි කැරුණු තෙමහල් මන්දිරයක ඔවුන් සෑම අතින් ම තෘප්තිමත් විවාහ ජීවිතයක් ගත කළ නමුත් සැඩොලියක විවාහ කැරැගැනීම නිසා සාලිය කුමරුට රජකම සඳහා වූ හිමිකම අහෝසි විය. එහෙත් එය සාලිය කුමරු විසින් කැමැත්තෙන් ම තමා වෙත කැඳවාගනු ලැබූ ඉරණමකි.

මේ අනුව දුටුගැමුණු රජුගේ ඇවෑමෙන් රජකම හිමි වූයේ ඔහුගේ කණිටු සොයුරු තිස්ස කුමරුට ය. හෙතෙම සද්ධාතිස්ස නමින් ක්‍රි. පූ. 137 සිට 119 දක්වා අනුරාධපුර රාජ්‍යයේ රජකම් කළේ ය.