පිළිකාව තවදුරටත් රෝගයක් නොවේ...

මේව ඇත්ත නම් ආයි කියල වැඩක් නෑ.....ලොකූ ආරන්චියක්

'ඇඟපත තලා දාලා වගේ' යැයි ඇඟේ පතේ වේදනාවෙන්  පෙළෙන වැඩිහිටියෝ පවසනු ඔබද අසා ඇති. බොහෝ  වැඩිහිටියන්  පෙළෙන මේ ඇඟේ අමාරුවට හේතුව කුමක්ද? ඉන් අත්මිදෙන්නට කළ හැකි යමක් තිබේද?
මැදිවිය ඉක්මවා යෑමත් සමග බොහෝ වැඩිහිටියන්ට ඇති වෙන මේ ඇඟේ අමාරුවට හේතුව ස්නායු ගැටලුවක්ද? අස්ථිවල බලපෑමක්ද, එසේත් නැත්නම් නහර සම්බන්ධහේතුවක්ද යන්න සිතා ගන්නට අපහසු නිසා තමන් හමුවිය යුතු වන්නේ කවර අංශයන් හා සම්බන්ධ වෛද්‍යවරයකුද යන්න මෙම රෝගීන්ට ඇති තවත් ගැටලුවකි.
 තරුණ වයසේදී දවසම වෙහෙසුණත් අපහසුවක් නැතිව සතුටින් නින්දට ගිය අපි  ටිකෙන් ටික වියපත් වෙද්දී එදා කළ බොහෝ දේවල් කිරීම දුෂ්කර වන්නේ ඇයිදැයි දැන් අපි විමසා බලමු.
ඇඳක වැතිරී නිදාගෙන සිටින විටදී අපේ මුළු සිරුරේම බර  අත්පා, හිස ආදී අවයවයන්ට බෙදී ගොස් ඇඳ මත විසිරී පවතී. එහෙත් නැවත පිටකොන්ද කෙළින් තබාගෙන වාඩි වූ විටදී මුළු ශරීරයේම බර පිටකොන්ද වටකරගෙන ඇති මාංශපේෂීන් මගින් පිටකොන්දට කෙළින්ම යොමු කරයි.  සිටගෙන සිටින විටදී සියලු බර  යොමු වන්නේ පාද සහ පිට පෙදේසයයි.
කෙළින් සිටුවා ඇති උස කණුවක ඉහළ යම් තැනක සිට සෑම දිශාවකටම නූල් ඇද ඇතැයි සිතන්න. එම නූල් බිමටද සම්බන්ධ කර ඇත්නම් උස කණුව බිම ඇද වැටෙන්නට හැකියාවක් නැත. එය යම් පැත්තකට ඇල වුණත් කණුවේ බර අනෙක් පැතිවලට  සම්බන්ධ නූල් මගින් දරා ගන්නා නිසා එවිටද කනුව වැටෙන්නට ඉඩක් නැත.
අපේ පිට පුරාමත් ඇති යම් ආකාරයක නූල් මාංශපේෂීවලට තබා ගැට ගසා හොඳින් සවිකොට තිබේ. අපි කෙළින් සිටගත් විටදී පිට පුරා ඇති මෙම මාංශ පේෂීන් අතට පහසුවෙන් හසුකරගත හැකිය. මේ ආකාරයට මාංශපේෂී පිටකොන්දට තබා සවි ක රන ලද නූල් තරුණ වයසේදී ඉතා ශතිමත්ය. එහෙත් අප වියපත් වීමේදී මේවායේ ඇති ශක්තිමත් බව අඩු වී දිරච්ච කඹයක ‍පොල් කෙඳි එක දෙක කැඩි කැඩී අඩුවන ආකාරයට මාංශපේෂි ගැට ගසා ඇති නූල්ද කැඩෙන්නට බිඳෙන්නට පටන් ගනී.
දිරාගිය කඹයකට දැරිය හැකි වන්නේ සුළු බරකි. ශක්තිමත්ව තිබූ කාලයේදී මෙන් බොහෝ බර දරන්නට වෑයම් කිරීමේදී දිරා ඇති කඹයේ සියුම් ‍පොල් කෙඳි එක දෙක කැඩීයෑමද සිදුවන දෙයකි. අපි වියපත් වීමත් සමග මාංශපේෂී දරා සිටින නූල්වල ඇති ශක්තියද හීන වීම ස්වභාවයෙන් සිදුවන දෙයකි. එවිට අප යම් වැඩකනිරතවන විටදී පෙර කී නූල් සෑදී ඇති සිහින් කෙඳිවලද කැඩුම් බිඳුම් හට ගනී. එහෙත් එම කෙඳිවලට හානි පැමිණි විට එය වේදනාවක් ආකාරයට ඒ මොහොතේම අපට දන්වන්නේ  නැති කම සියල්ල දුරදිග යන තරමට වැඩ සලසයි.  කිසිදු වේදනාවක් නොදැනෙන කමට පටන්ගත් වැඩේ නොනවත්වා දිගටම කරගෙන යෑම, කඬුම් බිඳුම් හටගත් කෙඳි තව තවත් හානියට පත් කරයි.

වැඩපළවල නියැළීම යැයි කියූ විට අප සිතන්නේ කය වෙහෙසවමින් සිදු කරන වැඩපළ  ගැන පමණකි. එහෙත් එකදිගට බොහෝ වේලා සිටගෙන සිටීම, අපහසුවෙන් බස්රථයක දිගු ගමනක යෙදීම, පුටුවට පිට බර කර නොගෙන බොහෝ වේලාවක් පරිගණකය සමග සිටීම හෝ රූපවාහිනිය නැරඹීමද මේ ආකාරයට හානි පමුණුවන බරපතළ වැඩ ගණයටම වැටෙන ක්‍රියා කාරකම්ය.
කිලෝ හැත්තෑවක් බර පුද්ගලයකු පැය තුන හතරක් බස් රථයක හිටගෙන ගමන් කරන්නේ ඒ කිලෝ හැත්තෑවම ඔසවාගෙනය. යන්න ඒ පුද්ගලයාටවත් නොහැඟෙන්නකි. ඇඳක වැතිර සිටින විට ඒ සියලු  බර සිරුර පුරා විසිරී පැවැතියද බස් රථයක සිටගෙන ගමන් කරන විටදී ඒ කිලෝ හැත්තෑවම දරන්නේ සිරුරේ යම් කොටසක් පමණි.  එහෙත් එවැනි බරක් සාමාන්‍ය පුද්ගලයකුට දෑතින්වත් ඔසවා ගත හැකිද? ආධාරකයක් නැතිව එවැනි බරක් තව තවන් දරා සිටීමෙන් වන හානිය ඔබටම සිතා ගන්නට අසීරු නැත.

මේ අනුව අපට නොදැනුණද අපේ මුළු ශරීරයම ඔසවාගෙන සිටින්නේ කවුරුන්දැයි දැන් ඔබට වැටහිය යුතුය.
අප වියපත් වීමත් සමග පෙර කී නූල් දිරාපත්ව අපේ ක්‍රියාකාරකම් සමග ඒවා සෑදී ඇති කෙඳි කැඩී බිඳී ගියද කොහු ලණුවේ කෙඳි මෙන් ඒ හානිය හැමදාටම වූ හානියක් වන්නේ නැත. අපේ ක්‍රියාකාරකම් සමග නැවත නැවත සිදුවන ඒ කැඩීම් බිඳීම් එලෙසම පවතිනවානම් අවුරුදු හතළිහක් පනහක් වන විටදී අපිට කෙළින් සිට ගන්නට  පිටක් කියා දෙයක් ඉතිරි විය හැකිද? අපේ  යම් වාසනාවකට එම සියුම් කැඩ ුම්
බිඳුම් අපේ ‍ලේ වලම ඇති විවිධ ෙසෙලවර්ග මැදිහත් වී නැවත පිළිසකර කරදීම, අවුරුදු හැට හැත්තෑවේදී පවා කෙළින් කටින් ඉන්නට මං පාදයි.
එහෙත් මෙලෙස කැඩී බිඳී ගිය නූල් නැවත පිළිසකර කර දෙන්නේ අප විවේක සුවයෙන් කල් ගෙවන විටදී පමණකි. ඒවා කැඩී බිඳී හානි වූයේ පැය ගණනකට පෙර  අපි යම් ක්‍රියාකාරකමක නියැළී සිටියදී වුවද ඒවායේ වේදනාව අපට දැනෙන්නට පටන් ගන්නේ අප විවේකයෙන් සිටින වෙලාවක් බලා ඒවා පිළිසකර කරන ක්‍රියාවලිය ඇඟ ඇතුළෙන් පටන් ගත් විටදීය.  එම වේදනාවෙන් අපට දන්වා සිටින්නේ 'අපි මේ ටික නැවත හදලා දෙනතුරු ඔය විදිහටම විවේකයෙන් ඉන්න' කියායි. වේදනාවක් ආකාරයට අපිට ඒ ලබාදන ඉඟිය සැලකිල්ලට ගනිමින් එවිට අපට කරන්නට ඇති එකම දෙය වන්නේ වේදනාගෙන දෙන එම කොටසට හැකි තරම් විවේකය ලබා දීම පමණකි. එහිදී අවශ්‍යම නම් පැරසිටමෝල් වර්ගයකින් හෝ වෙළෙඳසලෙන් මිලට ගත් බාම් වර්ගයකින් සහනයක් ලබා ගැනීම හොඳමට ප්‍රමාණවත්ය.
එහෙත් කරන්නට ඇති වැඩ කන්දරාවත් සමග ඒ විවේකය ලබා නොදෙමින් ඉක්මනින්ම නැවත වැඩ පටන්ගන්නට සිතන අය ඊට බාධාවක් වන ශාරීරික වේදනාවෙන් අත් මිදෙන්නට සිතා නතර වන්නේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකු ළඟය. සියල්ල කනපිට පෙරළෙන්නේ එතැන් සිටය.
මෙය කොතරම් ස්වභාවික තත්ත්වයක් වුවද විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකු වෙත ගොස් ප්‍රතිකාර පැතූ විටදී එම වෛද්‍යවරයා කිසිදු බෙහෙතක් නොදී කිසිවෙකු ආ පිට යවන්නේ නැත. එලෙස රෝගියාගේ කන් කෙඳිරියෙන් බේරෙන්නට වෛද්‍යවරයා සතියකට හෝ දෙකකට යම් බෙහෙතක් නිර්දේශ කරනු ඇත. එහෙත් එතැන් පටන් රෝගියා  කරන්නේ වේදනාව හටගන්නා වාරයක් පාසා බෙහෙත් තුණ්ඩුවේ සඳහන් බෙහෙත හිතුමතේ ගැනීමය.
මිනිස් සිරුර තුළ සිදුවන ඉතාමත් ස්වභාවික හා හිතකර මෙම ක්‍රියාවලිය රෝගයක් කොට ගනිමින්  නැති ලෙඩකට දිගින් දිගටම බෙහෙත් බිමෙන් වන හානිය ඔබට සිතා ගන්නට බැරි තරම්ය.
එහිදී ලබාදෙන ඖෂධ මගින් වේදනාව සහමුලින්ම අතුරුදන් වන අතර ස්වාභාවිකව සිදුවන පෙර කී පිළිසකර කිරීම් ක්‍රියාවලියද එසැනින් නතර වී යයි. දැන් කිසිදු වේදනාවක් නොදැනෙන නිසා අපිට දැනෙන්නේ විශාල සහනයකි. එහෙත් ලබාදුන් බෙහෙත් නිමාවීමත් සමග වේදනාව දනවමින් පිළිසකර කිරීමේ රාජකාරිය ශරීරය නැවත ආරම්භ කරයි. නැවත අපි එය ඉවසන්නේ නැත. දිගින් දිගටම ගිල දමන්නේ නැති ලෙඩකට බෙහෙත්ය. මෙම ක්‍රියාවලිය අපි නතර නොකරනවාසේම අපේ ශරීරය නතර කරන්නේද නැත.

දිගින් දිගටම ගන්නා මෙම ඖෂධ ආමාශයට  හිතකර වන්නේ නැත. වකුගඩු ගැටලු ඇති අයගේ වකුගඩු සම්පූර්ණයෙන්ම අකර්මණ්‍ය වන්නටත්, බඩේ තුවාල හට ගන්නටත් මෙම ඖෂධ හොර රහසේම හේතු කාරකවන බව   කිසිතැනකදී හෙළිදරව් වන්නේ නැත. ඒ මේ සියල්ල සිදුවන්නේ ඉතා සමෛන් සහ රහසිගතව වන නිසාය.
මේ සියල්ල මේ ආකාරයෙන්ම සිදු වී සියල්ල නිමා විය හැකිය. එහෙත් මරණයට හේතුව එය යැයි හෙළිදරව් වීමක් සිදු නොවන්නේ එවැනි මරණයක් කපා බැලීමක් සිදු නොවන නිසාය. ඒ නිසාම කිසිවෙකුට මින් පාඩමක් ඉගෙන ගන්නටද ඉඩ ලැබෙන්නේ නැත. ඒ නිසාම එකම වරද දිගින් දිගටම  කාටත් හොර රහසේ මෙසේ සිදුවෙමින් පවතින අතර මතු දවසක අපේ  දරු පරපුරද මුහුණ දෙන්නේ එම ඛිෙදවා චකයටමය.
හොඳින් සිටි මිනිසුන් විශාල ප්‍රමාණයක් එකවරම සුනාමියකින් මිය යෑම පිළිබඳව කාලයක් පුරා මිනිසුන් දැඩි කම්පාවෙන් කතා කරනු ඇත. එහෙත්  එවැනිම  හොඳින් සිටි මිනිසුන් කාලයක් පුරා එකා බැගින් විශාල පිරිසක් මිය ගියද එය කාටවත් දැනෙන්නේ නැත. සිදු වූයේ කුමක්දැයි කිසිවෙකු දන්නේද නැත.
 අවුරුදු හතළිහ, පනහ, හැට පසුකරමින් වියපත් පැත්තට ගමන් කරද්දී ඊට සමගාමීව වගකීම් මෙන්ම කළ යුතු වැඩ කොටසක් වැඩි වුවද  ගතේ ශක්තිය නම් අඩුවනවා මිස වැඩි වන්නේ නැත. එවිට දරා ගැනීමේ ශක්තිය අඩු වී මාංශපේෂි කඩා වැටීම අපට දැනෙන්නේ නැත.
මේ කඩා වැටීම් නැවත පිළිසකර කිරීම් සිදුවන්නේ අපේ සිරුර විවේකයෙන් සැතපී  ඇතිවිට නිසා ඇඟේ අමාරුව වැඩිපුර දැනෙන්නේ උදෑසන අවදිවන විටය. එවිට 'ඇඳෙන් නැඟිට ගන්න බැහැ. මුළු ඇඟට රිදෙනවා' යැයි කියා ඖෂධ ගැනීමෙන් හානියක් මිස සිදුවන යහපතක් නැත්තේ එය ස්වැභාවික  තත්ත්වයක්  මිස රෝගයක් නොවන නිසාය. ඒ වේදනාවට ස්නායු රෝග, නහර පිළිබඳ හෝ අස්ථි රෝග  විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකු යන කවුරුන් වෙත ගියද ලබාදෙන ඖෂධය එකමය.
ඇඟේ අමාරුවට යැයි කියා අවුරුදු තිස්පහේදී බෙහෙත් බොන්නට පටන් ගත් අයෙකුගේ ශරීරයට අවුරුදු හතළිස්පහ වන විටදී සිදුවිය යුතු සියල්ල සිදු වී හමාරය. එහෙත් මිය යන්නේ සියල්ල සඟවාගෙන නිසා එකා පසුපස එකා බැගින් තව බොහෝ කාලයක් විශාල පිරිසක් මේ ගමනම යනු ඇත.

එය ඉරිදාවකි. සෞඛ්‍ය වෛද්‍ය නිල නිවස ඉදිරිපිට නැවැත් වූ වාහනයෙන් බැස පැමිණියේ වයස පනහක පමණ තැනැත්තෙකි.
”‍නෝනා මට පොඩි උදව්වක්  ඕනෙ. මගේ දුවට දෙයියන්ගේ ලෙඩ හැදිලා. නෝනට දැන් එන්න බැරිද?”‍ ඔහුගේ වත දෙස බැලූ මට හැඟී ගියේ යම් කිසි ගැටලූ‍වක් ඇති බවය. පියෙකුගේ ඉල්ලීමක් කෙසේ ඉවත දමන්නද?
”‍හොඳයි.  මම එන්නම්”‍ පැවැසූ මම එදින නිවාඩු දවසක් බැවින් රාජකාරි වාහනයද නොතිබුණෙන් ඔහුගේ වෑන් රථයෙන්ම එවේලේම එම නිවස බලා ගියෙමි. කිලෝ මීටර්. පහක් පමණ ගිය අපි ගුරු පාරකට අවතීර්ණ වී විශාල වත්තක් මැද පිහිටි පැරණි වලව්වක් වැනි නිවෙසක මිදුලට පැමිණියෙමු. ගේට්ටුව ළඟ සිට මග දෙපසද කොහොඹ කොළ එල්ලා තිබුණ අතර, ඉස්තෝප්පුවේද තැනින් තැන විවිධ අතු වර්ග එල්ලා තිබිණි. පසෙක මල් ආසනයක්  සාදා ගෙන එතැන වාඩි වී මතුරමින් සිටින කට්ටඩියෙකි. විවිධ පුද පූජා පවත්වමින් සිටින දේවාලයක සිරියක් පරිසරය පුරා ගැබ්ව තිබිණි.
ගෙහිමි කාන්තාව මා කැඳවා ගෙන පැරණි ගෘහ භාණ්ඩ, කොඩි සේසත්, කවිච්චි ආදියෙන් යුතු විශාල සාලය හරහා ගොස් එක් තැනක දී බිම් ගෙයක් වැනි ස්ථානයකට යාමට සකස් කළ පඩි පෙළක් දිගේ ගේ හිමි කාන්තාව පහළට බැස්සාය. අප අවතීර්ණ වූයේ පොළෝ මට්ටමින් පහළ සකස් කර තිබූ බිම්ගෙයක් වැනි ජනේලයක් වත් නැති කුඩා කාමරයකටය.
ඒ තුළ මා දුටු දෙයින් මා පස්සට විසි වූවා යැයි කීවොත් නිවැරදිය. එහි තිබුණේ කුඩා ඇඳන් දෙකකි. එහි තරුණ දැරියන් තිදෙනෙකි. තිදෙනාටම පැපොල රෝගය වැලඳී තිබිණි. ගෙහිමියාගේ දියණිය එක් ඇඳක අසාධ්‍යව වැතිර සිටියාය.
පැසවා සැරව ගලන විශාල බිබිලි වලින් මුළු සිරුරම වැසී තිබිණි. එතරම් බරපතළ ලෙස පැපොල රෝගය ආසාදනය වී ඇති තත්ත්වයක් මම මීට පෙර දැක නොතිබුණ අතර යළි කිසිදාකද නොදැක්කෙමි. වසූරිය රෝගියෙක්  මා දැක නොතිබුණද මට සිහි වූයේ එම රෝගයයි. ඇය වෙත ළංව ගිනි රත් වී ඇති අත ගත්තේ නාඩි බැලීමටය. කිසිවෙකු පැමිණි බව වැටහුණෙන් ඇය වේදනාවෙන් අඩවන් වූ දෑස යාන්තම් විවර කර බැලූ‍වා ය. නාඩි වේගය විනාඩියකට එකසිය දහයකටත් වඩා වැඩිව තිබිණි. ලේ වලට විෂබීජ ඇතුළුව ඇති සෙප්ටිසීමියා :ිැචඑසජ්ැපස්* තත්ත්වයෙන් පෙළෙන බවත් වහා රුධිර ගත එන්නත් (ෂඪ ්බඑසඉසදඑසජි * මගින් ප‍්‍රතිකාර නොකළහොත් තව පැය කිහිපයකට වඩා ජීවත් නොවන අවදානමක ඇය සිටින බවත් මට වැටහුනි.  අනිත් ඇෙ`ද් සිටි එම වයසේම දැරියන් දෙදෙනකු වූ ඇගේ යෙහෙළියන් ද රෝගය වැලඳී ඔවුන්ද  සිරුර පුරා නැගි බිබිලි සහිතව සිටිය ද එතරම් අසාධ්‍ය තත්ත්වයේ නොසිටියෝය.
”‍උණ හැදිලමයි විශ්ව විද්‍යාලයෙන් ආවෙ. අපි හැමදේම කළා. නූලූත් දැම්මා. පූජාවකුත් කළා. පතෝලයි බතුයි විතරයි කන්න දුන්නෙත්”‍ ගෙහිමි කාන්තාව විස්තර කළා ය.
”‍බය වෙන්න එපා. ඔයාව මම දැන්ම හොස්පිට්ල් අරන් යනවා. එතකොට සනීප වේවි. දැරිය අස්වැසූ මම ඔවුන් වහාම රෝහලට ඇතුළත් කිරීමට කටයුතු කළෙමි.
කලකට ඉහත සිදු වූ මෙම සිදුවීමේදී එම දැරියන් රෝගී වී තිබුණේ පැපොල (ක්‍යසජනැබචදං* රෝගයෙනි. ලොව පුරා පැතිරී ඇති රෝගයක් වන මෙය ඇති වන්නේ ඩ්රසජැකක් ‘දිඑැර නම් වෛරසය මගිනි. රෝගය නිවාරණය වන්නේ ස්වාභාවික ප‍්‍රතිශක්තියෙනි. එනම් රෝග කාරක විෂබීජය හඳුනා ගෙන එයට අදාළ ප‍්‍රතිදේහ සිරුරේ නිෂ්පාදනය කොට ඒවා මගින් විෂ බීජ විනාශ කර දැමීම මගිනි.  ඒ සඳහා යම්  කාලයක් ගත වේ. එතෙක් රෝගියා අන් අයගෙන් වෙන් කොට , හොඳ වාතාශ‍්‍රය ඇති කාමරයක පිරිසිදු ව  තබා, පිඟන් කෝප්ප වෙන් කොට,  නිසි ආහාර පාන,  වැඩිපුර දියර වර්ගද ලබා දිය යුතුය.  මෙය වැලඳුන විට පැපොල රෝගයදැයි සැක හැර දැන ගැනීමටත්, උණ, වමනය ආදී රෝග ලක්ෂණවලට ප‍්‍රතිකාර ලබා ගැනීමටත්  වෛද්‍ය උපදෙස් ගත යුතුය.  
පැපොල රෝගය වැළඳුන අයෙකුගේ ශ්වසන පද්ධතියේ ඇති වෛරසය කහින විට හෝ කිඹුහුම් යන විට වාතයට එකතු වී තවත් කෙනෙකු ගේ ශ්වසන පද්ධතියට ඇතුළුවීම මගින් රෝගය බෝ වේ. එසේ ඇති වන වෛරසය පටක තුළ වර්ධනය වී රෝග ලක්ෂණ පෙන්වීමට දින 10ත් 21ත් අතර කාලයක බිජෞෂණ සමයක් ගත වේ. පළමුව ඇති වන්නේ ආහාර අරුචිය, ඇෙඟ් පතේ අපහසුතාවය  සමග  හෙම්බිරිස්සා ගතියකි. දින දෙකකට පමණ පසුව බිබිලි හට ගනී. පපුව , පිට, මුහුණ , ගෙල ආශ‍්‍රිතව පැපොල රෝගයටම විශේෂිත කුඩා වතුර බිබිලි මතු වේ. (දැන් වෛරසය තව දුරටත් වර්ධනය ඇන හිටවන ඖෂධ ඇති බැවින් පළමු බිබිල මතු වන විටම වාගේ වෛද්‍යවරයකුට පෙන්වා බෙහෙත් ලබා ගෙන රෝගයේ උත්සන්නභාවය අඩු කර ගත හැකි ය) එම ආරම්භක දින කීපය රෝගය බෝවීමේ වැඩිම අවදානම පවතින බැවින් බොහෝ විට පැපොල රෝගය වැල ඳී ඇති බව දැන ගන්නා විට නිවසේ අනිත් අයට රෝග බීජය ඇතුල් වී අවසානය.

එහෙත්  ‘එක්කෙනෙකුට හැදිල එයා නාන කොට අනිත් කෙනාට හැදෙනවා‘ කියන්නේ  රෝග ලක්ෂණ පෙන්නුම් කරන්නේ පසුව නිසා ය. බිබිලි මතු වී ඒවා ක‍්‍රමයෙන් පැතලි වීමට දින 5-7 දක්වා කාලයක් ගත වේ. සති තුනක දී සම්පූර්ණ සුවය ලබයි. බිබිලිවලද වෛරසය ඇති බැවිනුත්, පළු‍දු වුවහොත් බැක්ටීරියා ඇතුළු වී පැසවීමට ඉඩ ඇති බැවිනුන් බිබිලි සුව වනතුරු නෑම සුදුසු නොවේ.  පැපොල සෑදුන විට ජීවිත කාලයටම ප‍්‍රතිශක්තියක් ඇති බැවින් රෝගය වැලඳුන කෙනෙක් මගින් රෝගියාට සාත්තු කළ හැකි නම් හොඳය. වයස්ගත අයට සහ දියවැඩියාව වැනි ස්වාභාවික ප‍්‍රතිශක්තිය හීන කරන රෝග ඇති අයටත්, ිඑැරදසා කාණ්ඩයේ බෙහෙත් ගන්නා අයටත් රෝගය උත්සන්න විය හැකි ය.  වෛද්‍ය විද්‍යා  දැනුම නොතිබුණ කාලයක මිනිසුන් සිතුවේ මේවා දෙවියන් කෝප වී ඇති වන ලෙඩ කියා ය. එබැවින් ‘දෙයියන්ගේ ‘ නමින් හඳුන්වා නෙයෙකුත් පුද පූජා පැවැත්වූහ. මස් මාංශ ආදිය නොදී සිටියහ. අද කාලයේ එසේ කළ යුතු නැත. තද උණ, වමනය ආදී අපහසුතා නැත්නම් වෙනදා පරිදිම ආහාර දීම සුදුසු ය. මස් , මාළු‍, බිත්තර දීම වැඩි පෝෂණයක් අවශ්‍ය මෙම අවස්ථාවේ රෝගයෙන් ඉක්මනට සුව වීමට හේතුවකි.

ගර්භණී අවස්ථාවේ අවසන් මාස කිහිපයේ රෝගය වැළඳීම දරුවාටද හානිකර විය හැකි බැවින් පවුලේ ගර්භණී කාන්තාවක් සිටී නම් ඒ කාල සීමාව තුළ වෙනත් නිවසකට ගොස් සිටීම වඩාත් සුදුසු ය. දරුවන්ට උණට ඇස්ප‍්‍රීන් දීමෙන් වැළකිය යුතු වන්නේ එයින් ඍැහැ ීහබාරදපැ මොළයට හානි කර ත.්ත්වයක් ඇති විය හැකි බැවිනි. පැපොල රෝගයට එන්නතක් ඇත. එය වෛද්‍ය උපදෙස් අනුව ලබා ගත හැකිය.

ව්‍යායාම කරන්න ගත්තට පස්සේ, උන්නට වඩා ආතතියට පත් වෙනවා නම් ඔබ වගුරුවන දාඩිය අපතේ යනවා... සතුටින් කරගෙන යන්න... එකම මහන්සිය දරන යෙහෙළියන් දෙදෙනෙකුට අත්වෙන ප‍්‍රතිඵල අත් වීමේ වේගය වෙනස්. වටිනාම දේ ඔබේ යෙහෙළිය ඉක්මනින් අත්  කරගත්  ප‍්‍රතිපලය දැක ඔබ අධෛර්යයට ,ආතතියට පත් නොවීමයි.  ඉතින් කලින් කීවා වගේම... ආයෙත් කියන්නේ... අතහරින්න එපා!!! සති 12ක්  ඔබේ සිරුරට කල් දෙන්න.

වටිනා ලිපි බොහොමයක් තියෙනවා
මින් කිහිපයක් දැන්ම කියෙව්වා
ස්තූතියි

තණපත් මත ඇවිදීමෙන් වාසි රැසයි

ලිව්වේ  විදුමිණි දිසාකරුණා

මාත් ආසම දෙයක්

පුදුම සහනයක් සැහැල්ලුවක් ලැබෙනවා තණකොළ මත ඇවිදීමෙන්.

ඇස් වලට හොදයි කියලා මමත් අහලා තියෙනවා

Posted By Ind007ka on 12 Oct 2018 06:55 AM
ඇස් වලට හොදයි කියලා මමත් අහලා තියෙනවා

    අනිවා.......යටිපතුල් වලටත් එහෙම්මමයි 

වටිනා ලිපියක්