බලා ඉන්නම්
කල්ප ගාණක් උනත් මං
එදා කී කථා
සිත පතුලේ තියා.../

ය

යාළුවෝ අපි යාළුවො
එක පොකුරේ මල් වාගේ
යාළුවො අපි යාළුවො
එක රෑනේ තරු වාගේ
යාළුවො... අපි යාළුවො...
සැමදා.. අපි.. එක.. වාගේ...
..... ග .....

ගයා ගීතයන් ගමේ වෙල් එළියේ
දුව පැන ඇවිදලා සෙල්ලම් කළේ
ඈ සමඟින් එදා ඒ මා තමා
අද නැතිවා වගෙයි ඈ මේ ගමේ...



ම

මගේ ලමැද සුව යහනක් ඔබට තනා දෙන්න කියා
භවෙන් භවේ පෙරුම් පුරා බලා ඉන්නවා
ඒ යහනේ නුඹ සතපා බිඟු ගී වැල් මුමුණනවා
සොදුරු ලොවක අප දෙදෙනා හෙට තනි වෙනවා

සිහින ගෙනෙන කුමරියේ ඇගේ ලොවට එන්න එපා
ඇය රවටා කැදවාගෙන නොයන් කුමරියේ

ය

යසෝදරා වේවා...ඔබ යසෝදරා වේවා...

එව කව බොව සැනසිලි බසිනා සිත නිවනා..
දරු දැරියන් නළවා උකුලත දුක් විඳිනා..
ගෙය ඇමදා රස මසවුළු පිස සිත පොබ කරනා..
රැය මා එනතුරු ගෙමිදුල හිඳ මඟ බලනා...

... න ...

නොසලන්න කදුළක් දෑසින් ඔබ මා ‍කෙරේ...//
රිදවන්න සැමදා හඩනා හද මේ වගේ...
නොසලන්න කදුළක් දෑසින් ඔබ මා ‍කෙරේ

ර

රෝද තුනේ ජිවිත ගෙවිලා යති
විදි දිගේ කරදර නිමක් නැති
රැවුම් බැනුම් කාකි ඇදුම්
එරවිලි ගෙරවිලි හැප්පුම්


ම

මියුරු පෙම් මදිරාවේ..
නුහුරු රස දැනුනාවේ..
සත්සරේ... රැව් දිදී..
පුරවන්න මා දෙසවන් මිහිරේ

ර

රවටා නෑ මා අපේ කතන්දරේ
කදුලින් ලියැවු අපේ කතන්දරේ//

ආදරේ යනු දුකට තව නමක්
හදවත ගෙවිලා දැනෙන්නේ නෑ දුක තවත්
අමතක කරන්නත් බෑ දැගලුවත්
ඔය ඇස් පාඩම් මට චක්කරේ දෙවරක්
රෑ වැටිලම පාඩම් පිහිටිම වලේ
දවාලෙත් වැටුනේ කෙල්ලේ නිසයි ආදරේ
ආදරේ තමයි සතුටට මන්තරේ
විශ්වාසේ නැත්තම් වැඩක් නෑ ජප කරත් නිරන්තරේ
යන අයට යන්න දෙන්න අහකට
පලක් නෑ වතුරෙන් මියැදුන මලකට
යන්න ඉතින් ඔයා සතුට ඇති තැනට
ඒත් ආයේ එන්න එපා දුක එද්දි එතනට



ට

ටිකිරි මලී පාසල් යන පොඩි අඩි පාරේ...
දෙපස දිගේ සුදු මල් පිපුනා...
ඔබ ලබනා කෙනෙකු පිනක් කල බව තේරේ...
මගේ හදවත ඔබ වෙත බැදුනා....


න

නිසංසල සඳක් පැතුම් මල් ගොඩක්
සුපෙම්බර හඬක් ලඟ සිත නැවතෙනා හැඩක්...//

හමුවෙලා හවස දොළදෙණියේ කුඹුර ළඟ....
ඔබ කතා කළා රංමැණිකේ කියා මට
මම මුතු මැණිකේ.....
ඔබට විතරම විතරයි රංමැණිකේ.....



ක

කියඹුලතාවේ නටන ඔලුද ලතාවේ
හැඩට මුලාවී දපනෙ වැටුනේ මමනේ....
අනග සිනා පා නෙතග කියන කතාවේ
රහට මුලාවී කඩන් වැටුනේ මමනේ.....
කමක් නෑ සැපයි ඔබෙ දැකුම පවා දැන්
නාරිලතාවේ.. මටනම්.....

ම

මීදුමක් වෙලා එතෙන්න මා වටේ
සීතලේට නින්ද නේන රාත්‍රියේ
මාගමින් ඇවිත් ඉදිද්දි මේ නවාතැනේ
ආදරේ ඔබේ පෙරටත් වඩා දැනේ
මීදුමක්......




ක

කහ මල් අත්තක් සැලුනා
රන්වන් දෑතක් පෙනුනා
කිංකිණිරාවක් නැගුනා
රන් මැණිකේ මල් නෙලුවා

ව

වසන්නයේ මල් පිපිලා
හදවතේ පතුලින් ආ
සුවඳක් වෙලා විසිරීලා



ල

ළමා වියේ කිරි සුවඳ ගියේ නැති ළමා වියේදී
කසාවතක් හැඳ පොඩි හාමුදුරුවො පුංචිම කාලේ
තනියම හිතිලද මහණ වුණේ

සසර පුරුද්දක් හිතේ තියෙන්නැති
පෙර සංසාරේ පින් කරලා ඇති
පොඩි හාමුදුරුවො පුංචිම කාලේ
තනියම හිතිලද මහණ වුණේ

.... න ..

නැගෙන බිඳෙන හැම සමුදුරු රැලි මත
නුඹෙ මුව හිනැහෙනු මා දුටුවා
නොදැනිම වාගෙ ඒ රුව බොඳ කර
කඳුලක් නෙත තනියට නැගුනා
..... න ......

නිස්සාර සන්සාර හීනේ අතීතේ
ඹබ ඉන්නවා දැනෙනවා
කවදාක හමුවෙන්න දැකගන්න වෙිදෝ
තුන්යාමෙි මං අහනවා
හැමරෑම ඈ ගාව ඔබ නිදනවා
ඔබ නැතුව ඔයහිතම මං ඉබිනවා



ව

වෙන්වෙන්නට හිත කීවත්
ඔබ වෙන් වෙනවාද
හැර යන්නට කීවත්
මා හැර යනවාද...

ද

දෙනුවන් පියා කදුලින් ලියූ ආදරේ
සිහිනෙන් වගේ ඇවිදින් ගියා මේ රැයේ
නෑ සත්තමයි ඔබමයි මගේ ආදරේ
සයුරෙන් එහා සිටියත් සදා පාලුවේ..




ව