නිල් නුවන් පෙඟෙන අඳුර ගලා
නුරාවෙන් වෙළී
මල් පිපෙන සුළඟ නීල වලා
තුළට ගුලි වෙවී
සඳ හොරෙන් සිනා වී
නිල් දිය මතට පාවෙමින්
හදේ දොරටු විවර කළෙමි
සොඳුර ඔබෙ නමින්

න

නාඹර ගොයමට රහස් කියාලා
ලා හිරු හිනහේ කාරණ හලලා
දෑසේ පෙම්බර රහස ලියාලා
නාරිලතා මා අමතනවා
..... ව .....

වරා මලේ ඔය ලෙන්ගතු ලස්සන දැක්කාම
ඔයා දිහා බලන්නේ නැතිව ඉන්නද මම කොහොම
සුවඳ සොයා රිදවන්නැහැ සත්තයි කිසි දාක
ඔයා මගේ ඇස අද්දර පිපෙන්න හැමදාම

ම

මාගේ පැතුම් සමූහේ
ගොළු වී හිතේ රිදුම් දේ
දැවටී සුළං කැරැල්ලේ
මේ ගීය පා වුණාවේ
සසරේ පැතූ පැතුම් සේ
කුළ ගේ රකින්න පණ සේ
මාගේ පැතුම් සමූහේ
ළංවී කෙසේ කියන්නේ
..... න .....

නීල නුවන් යුග කවියක් විය ඔබගේ
පන්හිඳ තුඩගේ පැටලී
ඇයගේ හදින් ගැලු සෙනෙහස
සිතුවමක් විය තෙලි තුඩගේ දැවටී

පිනි දිය මිදෙනා මිටියාවත මැද ගෙපැලේ
පිල මත හිඳ හිමිදිරියේ ..

ඇයගේ දෑසින් කියවූ කවියද මුමුණන්නේ
තනි වී

ව

වැහිදිය මහ බිම තෙමුවට
බිම තෙමන්නෙ වැහි විතරද
රෑ අහසේ තරු තිබුනට
තරු තියෙන්නෙ රෑ විතරද
විහඟුන් පෙම් ගී ගැයුවට
ගී කියන්නෙ උන් විතරද
මට නුඹ විතරක් වුනාට
නුඹට ඉන්නෙ මං විතරද
..... ද .....

දේදුන්න සේදී.. වෑ නිල්ල උතුරා..
ලා දම් අහසින්.. වැස්සක් වැටුණා..
මනමාලි වී ඈ.. හද ගින්න අවුලා..
පිටගම් යනවා.. බොඳවී පෙනුණා..

න

නියරේ පිය නගලා
මැණිකේ ඔබ දුර එනවා
දැකලා වෙහෙස නිවී
සිත පිරුණා හද සෙනෙහස දැණුනා
සිත පිරුණා හද සෙනෙහස දැණුනා
..... න ....

නෙතට උළෙලක් විය එදා ඔබ
කඳුළු බිදුවක් වුව මෙදා..
මේ තරම් හිත පාරවන්නේ
මගෙන් වරදක් වුනිද මන්දා...

ඔබෙන් තොර වූ ලෝකයක් ගැන
හිතන්නට වත් නොහැකි හින්දා
ඔබේ හිත වෙන අතක රන්දා
එපා දුක ගෙන එන්න කැන්දා..

ද

දගකාර ඔය දෑස දුටුවා එදා
දුර ඈත පාසැල් වියේ
නොදැනීම අපගේම සිත් යා උනා
දසුනින්ම හසුනක් මවා
..... ව .....

වක්කඩ ළඟ දිය වැටෙන තාලයට
තිත්ත පැටව් උඩපැන නැටුවා
වැස්ස වහින්නට ඉස්සර අහසින්
වළාකුලෙන් විදුලිය කෙටුවා
කිව්වට වස් නැහැ නිල් නිල් පාටින්
කටරොළු මල වැට වටකෙරුවා
තුන් දවසක් අමනාපෙන් සිටි කළු
නෝක්කාඩු බැල්මක් හෙළුවා

ව

වරදක් කලත් සිතකින් නොවේ
රිදවන්නෙ පලිගන්නේ ඇයි..
ඔබ මෙන් ඇයත් - ඇය මෙන් ඔබත්
මට මාගෙ ඇස් දෙක වගෙයි
ඔබෙ ගිනි නිවා ඇගේ සිත දවා
අප එක් වෙලා කුමටදෝ.
වෙනසක් නොවේ මගෙ හිස් අතින්
පිසලන්නෙ කොයි කඳුල දෝ ...

ද...

දරැණුද මෙතරම් සුන්දර ප්‍රේමය
ඇයි රිදවන්නේ මෙතරම්දම හද
සිතක් තියේවිද සොදුරිය ඔබ හට
නැතිනම් මා හද දුක් වේවිද තව

ව

වන මැද තනිවූ රජ දහනේ
පියබඳ සෙනෙහස සුව දැහැනේ
කාශ්‍යප රජු දුටු ඒ සිහිනේ
සැඟවුනි නිසලව ගිරි මුදුණේ
..... න .....

නීල බිගු කැල තාමරස පෙල
ආදරෙන් සනසාලා
තිසර තුඩු මුදු තඹර පහසින්
මෝහනය වීලා

මාරුතේ මතුරා යතේ
සුරඟුන් නැගූ මුකුළු
මාවතේ අතුරා ඇතේ
සුරඟුන් නෙලූ කැකුළු
සුරඟුන් නෙලූ කැකුළු

ල

ලස්සනයි බලන්න ඔයාගේ මල් හිනා
පුන්සඳක් නැගෙන් එපා කැළුම් පෙරා
ඕ රංගනි  මා නිසාද ඔය නටන්නේ//
ලස්සනයි බලන්න…. 

න 

නොහඩන් ලදුනෙ..නොහඩන් ලදුනෙ
සුරා පොදක් මා තොල ගැ පමනින්
සුරා සොඩෙකු වේදො
ඇය අතගෙන රැගුමක් පෑ පමනින්
මා සලෙලෙකු වේදෝ
..... ද .....

දරුවෝ ඇති අම්මාලා
දරු සුරතල් පෙන්නාලා
හඬවා නෙත මා සිත පාරනවා
දරුවෝ නැත මා පතලා
දරුවෝ නැත මා පතලා

ලස්සන නම් නෑ පෙනෙන්නේ
ඉස්සර සුවඳයි දැනෙන්නේ
එදා සොඳුරු පිය දසුන්
මෙදා සිහිනයකි කසුන්
මතක් උනත් අමිල සතුටකී

ක

කවුද ඔබ කවුරුන් දෝ
මලක පිනි බිඳුවක් දෝ
නිහඬ වීලා මන් දෝ
පවසන්නෙ මොනවා දෝ
සිතුවාට නැත සිතෙන්නේ...

න