Posted By sha733 on 13 Oct 2016 06:40 AM

Posted By සඳුනි on 11 Oct 2016 03:25 PM

ශානුවයි ශදීවයි අදුරනවා වගේනේ කතාව.

ලියමු. ලියමු දැන් ලියන කතා දෙක ඉවර වුන දවසට.

ආය ඕකෙ වෙනම අදුන ගන්න දෙයක් තියෙවයැ

ගොඩක් ස්තූතියි ශා අයියේ මගේ කතාව ඒක්ක දිගටම හිටියට.

Posted By kingD on 13 Oct 2016 06:19 AM
කතාවෙ අවසානය හොදට කරලා තියෙනවා... සතුටු වෙන්න පුළුවන් විදිහට අවසන් කරල තියෙනව ... ස්තූතියි අපිට මේවගේ ලස්සන කතාවක් බලන්න,රසවිදින්න සැලස්සුවට ...

Posted By සඳුනි on 11 Oct 2016 03:25 PM

ශානුවයි ශදීවයි අදුරනවා වගේනේ කතාව.

ලියමු. ලියමු දැන් ලියන කතා දෙක ඉවර වුන දවසට.

Posted By DanuLiyanage on 12 Oct 2016 06:31 AM
ඔයා කතාව ලස්සනට් ඉවර කරල තියෙනව. අඩු පාඩු තියෙන්න පුලුවන් ඒත් ඔයා ගොඩාක් දක්ශයි

Posted By Dushan on 12 Oct 2016 05:05 AM
හිතුවටත් වඩා කතාව ලස්සනට නිමා වෙලා තියනවා

බොහොම ස්තුති මේ හැම කොටසක්ම කියවන්නට ඉඩ ලබා දුන්නට

ඒ වගේම අලුත් කතාව මියදෙන තුරා කියවන්නත් බලන් ඉන්නවා එහෙනම් ඔන්න

ඉතින් යාලුවනේ මගේ

..... කදුලත් සැනසුමක්....

කතා මාලාව නිමා වුනා.

මගේ අලුත්ම නිර්මාණය තමයි

මියදෙන තුරා  _{මා ඔෙබ්.}

මම ඔයාලට අැරයුම් කරනවා 

මගේ අලුත් නිර්මානයත්

රසවිදින්න..

විශේෂ ස්තූතිය.

මුල්ම ස්තූතිය ගයාන් ධනු මල්ලිට(මගේ ගුරු). ධනු මල්ලී තමා මගේ හැකියාවන් හදුනාගෙන මාව කතා නිර්මානයට යොමු කලේ. දැනුම් සම්බාරයක් සමග උපදෙස් රාශියක් ලබා දුන් ඔබට මගේ හද පිරි ස්තූතිය.

ඊ ළගට ස්තූතියිවන්ත වෙනවා ඉසුරු අයියේ ඔයාට. ඉසුරු අයියා නිසයි  මට මේ ස්ටන් පවුලට ඒකට ඒකතුවෙන්න ලැබුනේ.

කතා මාලාවේ අවසාන කොටස දක්වා අදහස් දක්වමින්, දිරී ගන්වමින් මාත් ඒක්ක රැදුනු ඔයාලා හැමෝටම මාගේ විශේෂ ප්‍රණාමය. ඔයාලා තමා මගේ ගමනේ සාර්තකත්වය.

( නම් නොකිව්වා කියලා තරහා වෙන්න ඒහෙම බෑ.  ශා අයියයි, දූෂාන් අයියයි, ධනු අයියයි, අපේ රජතුමගෙයි හදිස්සී කිරීම නිසා තමා කතාව මේතරම් ඉක්මනට ඉවර වුනේ.)

ඒ වගේම මට ලියන්න සහය වුන තවත් විශේෂ කෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ තමා *ශදීගේ දිවිය වු ශානූ වගේ, සදුගේ දිවිය වූ සමී*. තව අම්මා අැතුලු පවුලේ සියලු දෙනාමත් අාදරෙන් මතක් කරනවා. 

මගේ කතා මාලාවේ පලමු කොටසේ ඉදන් අවසාන කොටස දක්වාම කෙමෙන්ට් ,ලයික් කරපු යාලුවෝ ගොඩක් හිටියා. ඒ වගේම නිහඩව මගේ කතාව කියවපු යාලුවෝ හුගක් හිටි බව මම දන්නවා. සියලු දෙනාටම මගේ හද පිරි ස්තූතිය.

මට නන් අයුරුන් උදව් කල මම සදහන් කල, නොකල සියලු දෙනාටම නැවතත් ස්තූතියී. යාලුවනේ මම කතා ලොකයට අලුත්, මගෙ අඩුපාඩු හාදා ගන්නට උදව් කරන්න.

අලුත් කතාව සමග ඒක වෙන්න

මියදෙන තුරා  _{මා ඔෙබ්.}

සියලු දෙනාටම තෙරුවන් සරණයි!!!

ශානුවයි ශදීවයි අදුරනවා වගේනේ කතාව.

ලියමු. ලියමු දැන් ලියන කතා දෙක ඉවර වුන දවසට.

      මම මුලින්ම කිව්වනේ මේක අැත්ත කතාවක් කියලා. ශදී ශානුයි හුගක් සතුටින් අාදරෙන් ජීවත් වෙනවා. කිව්ව විදියටම මහ ගෙදර ඉන්න ලැබෙනවා. නමුත් ඒතනටත් අාච්චී අම්මා ගේ පැමිනිම නිසා අවුල් සහගත තත්වයක් අැති වෙනවා. අායෙත් ඒයාලට ශානුලගේ අම්මලා ළගට යන්න වෙනවා. නොයක් ප්‍රශ්න , අාර්ථික ප්‍රශ්න, ගෙදර අාරවුල්, සේන බාප්පගේ බලපෑම්, සියල්ල මැද ඔවුන් දෙදෙනා අෑත් වෙන්න හිතන්නේ වත් නෑ. ඒ දෙන්නා තවමත් ඒදා වගේ මයි. දෙන්නගෙන් ඒක්කෙනෙකුටවත් අනිත් කෙනා නැතුව ඉන්න බැහැ. 

     ජීවිතේ නොයෙක් අත්දැකීම් විදලා තියෙන් ඔවුන් දෙදෙනා. සිය උත්සහයෙන් පුංචී කැදැල්ලක් හදාන සතුටින් ජීවත් වෙනවා.  ජීවිතය සර්වසම්පූර්ණ නැතත් ඔවුන් ඒ ගැන මොහොතකටවත් දුක් වෙනවා අැති කියලා මම හිතන්නේ නෑ. මොකද ජීවිතේ ඔවුන් පතපු ඒකම දේ ඔවුන්ට ලැබුනා.  ජීවිතය මරණයෙන් කෙළවර වෙනකන් ඒකටම ඉන්න.

     මේ කතාවේ හිමිකරුවන්ගේ කැමැත්ත ලැබුනෝත් ..... කදුලත් සැනසුමක්.... කතාවේ දෙවනි කොටස ලියන්න බලාපොරොත්තුවක් තියෙනවා. ....අාදරය මල්දමකි..... නමින් . ඒකෙන් සවිස්තරව කතාව දැන ගන්න ලැබෙයි. 

තව ටිකක් ඉවසපුදෙන් රෝසී අක්කේ හී

හාකෝ හාකෝ

      විභාගය් ඉවර වෙලා මම ගෙදර ආවේ හරිම සැහැල්ලුවකින් ." අම්මො දැන් ඒ කරදරයත් ඉවරයිනේ" කියලා . විභාගේ කිට්ටු වුන නිසා මම හදුන්කුරු හදන එකත් නවත්තලා දාපු නිසා , ගෙදර වැඩ ඇරෙන්න කරන්න කිසිම දෙයක් තිබුනේ නැ.

සුදු දූ දැන් වත් ගෙදර යමුද?

      විභාගෙන් පස්සේ දවසක් අම්මා ශානු අයියලාගේ ගෙදර මාව බලන්න අපු වෙලාවක ඇහුවා.

මට බැ අම්මේ .. මම දිගටම මෙහෙ ඉන්නවා. 

      අම්මා කෝච්චර කිව්වත් මම ගෙදර යන්න කැමති වුනේ නැ. අම්මා ශානු අයියලාගේ අම්මතේ එක්ක අපේ විවාහය ගැන කතා කලේ විභාගේ ඉවර නිසා. හැමෝම අපේ විවාහය කල් දාලා තිබුනේ මම විභාගේ ඉවර වෙනකන් . විවාහා නොවුන ගැහැණු ළමෙක් පිරිමි ළමෙක්ගේ ගෙදර ඉන්න එක තරම් දුකද්ද කියලා මට දැනුනේ එදා . 

       විවාහය ගැන ඇහුවම ශානු අයියගේ අම්මා දුන්නේ පුදුම උත්තරයක් . " ළමයින්ගේ තාත්තා මොනවා කියයිද දන්නේ නැ. එයා නම් කිව්වේ කොල්ලා ගෙයක් හදනකන් ඔය කසාදෙ කරන්න දෙන්නේ නැ කියලා" . අම්මට ඒ කතාවට හුගක් දුක හිතිලා තිබුනා . මට හොදටම දොස් කිව්වා.

පේනවා නේද සුදු දූ ඔයාගේ මෝඩ වැඩ වලින් වෙන දේවල්.

කමක් නැ අම්මේ මගේ කකුල හරි හොද වුනානේ ..

කසාදා නොබද දිගටම මෙහෙ ඉන්නද කල්පනාව. 

කොහොම හරි කමක් නැ. මම මෙහෙන් යන්නේ නැ . 

            මම හරිම මුරණ්ඩුයි කියලා අම්ම තවත් දොස් කිව්වා . අම්මා දුක් වුනේ ශානු අයියලාගේ අම්මාලා දැන් විවාහය ඉක්මන් වෙනවට අකමැති එක . සති කිපයක් කම්මැලි කමින් ගෙවා දැමුවා. දවසක් පත්තරය බලනකොට මම දැන්වීමක් දැක්කා , එක දැක්කම මට අලුත් බලාපොරොත්තුවක් ඇති වුනා. මම හොද වෙලාවක් බලලා ශානු අයියට මගේ අදහස කිව්වා .

ශානු අයියේ මට තව කොර්ස් එකක් කරන්න ඕනේ . 

ඒක හොදයි මොකක්ද්ද කොර්ස් එක

මම ඉගෙන ගන්න ආසම දෙයක් , ජොබ් එකක් කරන්නත් ඒක හොදයි. අනික එකේ තියේ වැඩි ලකුණු ගන්න අයට එතැනින්ම ජොබ් දෙනවා කියලා.

මට හිතා ගන්න පුළුවන් මෙයා කියන කොර්ස් එක .

හා කියන්න බලන්න ..

මම ශානු අයියා දිහා බලාන හිනා වෙමින් කිවුවා. 

ගැෆික් ඩිසයින් වෙන්න ඔනී.

         ශානු අයියා මගේ හිතේ තියෙන දේ හරියටම කිව්වා . නිතරම මම ඒ ගැන කියවන නිසා එයා ඒක දැනන් හිටියා. ශානු අයියා මට කොර්ස් එක කරන්න අවසර දුන්නා. මුළු සතියම එක දිගට පංති පැවත්තුන නිසා මට විවේකයක් තිබුනෙම නැ . ශානු අයියා උදේට වැඩට යන ගමන් මාව ටවුන් එකට දාන් ගියා, හවස් වැඩ ඇරිලා එද්දී මාව ගෙදර එක්කගෙන ආවා. ඒ ආපු වෙලේ ඉදන්ම මම දවසේ ඉගෙන ගත්තු ඒවා ආයෙත් කරලා බැලුවා. 

       ශානු අයියලාගේ අම්මා නම් මේ වැඩේට පොඩ්ඩක් වත් කැමති වුනී නෑ. මට ගෙදර වැඩ කරන්න වෙලාවක් නැති නිසා. සමහර දවස් වලට මන් එනකලුත් උයන්නේ නැතුව ඉන්නවා . කීපදවසක් මම මහන්සි නොබලා ඉව්වා . පස්සේ මම ශානු අයියට කිව්වා, ශානු අයියේ මට මේ කොර්ස් එක හොදට කර ගන්න ඕනේ , එක නිසා මට උයන්න වෙලාව නාස්ති කරන්න බැ කියලා. ශානු අයියා අම්මලට මොනවා හරි කියලද මන්ද ඊට පස්සේ ඉදන් හවස් වෙන්න කලින් උයලා තිබුනා. 

      මම කොර්ස් එක සාර්ථකව නිම කළා . එත් දැන්විමේ තිබුන විදිහට රැකියාවක් නම් දුන්නේ නැහැ . මම ආයෙත් රැකියා හොයන්න පටන් ගත්තා. අම්මා ඒ අතරේ චුටි මාමා එක්ක අපේ විවාහය ගැන කතා කරලා තිබුනා. චුටි මාමා ශානු අයියට හම්බෙන්න එන්න කියලා තිබුනා. 

      නිවාඩු දවසක ශානු අයියා පිටත වුනා චූටි මාමා හම්බවෙන්න. මම ටීචර් කෙනෙක්ගේ ගෙදර නතර වෙලා ඉන්නේ කියලා අාච්චි අම්මලා හැමෝටම කියලා තිබුන නිසා ශානු අයියා මාව ඒක්කගෙන ගියෙ නැහැ.

     චුටී මාමා ශානු අයියට කියලා තිබුනේ * මම කිසි දෙයක් හොයන්නේ බලන්නේ නෑ . වෙන දේවල් මොකුත්ම දන්නේ නෑ කියලා හිතන්න ඒපා. මම සේරම දේවල් දිහා හොදට බලන් හිටියේ. ඉක්මනටම මේ කසාදේ කෙරෙන්න ඔනේ. ගෙදර අය ඒක්ක කතා කරලා කොහොමද කෙරෙනනේ කියලා මට කියන්න. මේ පැත්තෙන් වෙන්න ඔනෙ ඒවා සේරම මගේ අතින් සිද්ද වෙනවා* කියලා. 

      ශානු අයියා අම්මයි , තාත්තායි දෙන්නම ඉන්න වෙලාවක් බලලා ඒ ගැන කතා කරන්න පටන් ගත්තා. මම අහගෙන චූටී මාමා කිහපු හැමදේම ශනු අයියා අම්මලා ඒකක් කියනවා. මම හොදට කන්දිහාගෙන හිටියේ ශානු අයියගේ තාත්තා මේ ගැන මොකද තියන්නේ කියලා අහගන්න.

ඒයා ඒහෙම කිව්වට අපට ඔවට කැමති වෙන්න බෑ. 

ඒහෙම කියලා බෑනේ තාත්තේ. අපි මේ ගැන ඉක්මනට තීරනයක් ගන්න වෙනවා.

මම නම් කැමති නෑ ඉඩමක් අරන් ගෙයක් හදනකන් ඔය කසාදේ කෙරෙනවට. අනික කොහේ තියෙන සල්ලියක්ද. පොඩ්ඩක් ඉවසලා ඉන්නවා.

 
       මට පුදුමත් හිතුනා ශානු අයියලාගේ තාත්තාගේ කතාව අැහුනම. ඒදා ශානු අයියගෙයි මගෙයි සම්බන්දේ දුර දිග ගිහින් කියලා දැන ගත්ත දවසේ නම් හැසිරුනේ පහුවදාම කසාද බන්දන්න වගේ. ඒත් අද වෙද්දී ශානු අයියලගේ තාත්තාත් හුගක් වෙනස් වෙලා තිබුනා. 

       ශානු අයියලාගේ ගෙදර අයගේ අකමැත්ත නිසාම ඒ කතාව ටිකක් යට ගියා. මම රැකියාවක් හෙව්වත් ඒකක් වත් හරි ගියේ නැහැ. මට හරියන ඒවා ශානු අයියාගේ හිතට අැල්ලුවේ නැහැ, ඒයාට හරියන ඒවා මගේ හිතට අැල්ලුවේ නැහැ.

       දින ,සති, මාස වෙලා හරිම වේගෙන් ගෙවිලා ගියා.මම සුපුරුදු විදිහට ගෙදර වැඩ කරගෙන ගෙදරට වෙලා හිටියා.

     දවසක් කම්මැලි කම නිිසාම තනියෙම කාමරයට වෙලා කල්පනා කරමින් හිටියා. මගෙ පොන් ඒක රින්ග් වෙනවා අැහිලා මම පොන් ඒක අතට අරන් බැලුවා. කෝල් ඒක අම්මගෙන් කියලා දැක්කම හරිම සතුටි කතා කරන්න පටන් ගත්තා.

අම්මේ....

සුදු දූ .. කොහොමද.

හොදින් ඉන්නවා අම්මේ.. ඒත් හරිම කම්මැලීයි..

     මට ඉබේටම වගේ කිය වුනා. මම අම්මට කියලා තිබුනේ නෑ මේ ගෙදර තත්වය,මට ගෙදර යන්න කියන නිසා, හැමදේම ඉවසුවා.

අැයි ගෙදර කවුරුත් නැද්ද.

ඉන්නවා අනේ ඒත් කම්මැලී.

       අැත්තටම ඒවෙලාවේ ගෙදර කවුරුත් හිටියේ නෑ .ශානු අයියාගේ අම්මායි ,නංගී ටවුන් ගිහිල්ලා. කොහොමත් නිතරම මම ගෙදර හිටියේ තනියම. 

චූටී මාමා පණිවිඩයක් කියන්න කිව්වා. ඒකයි මම මේ ගත්තේ.

මොකක්ද අම්මේ..

     ශානු ළමයට කියන්න කිව්වා ගමේ ඉඩමේ මට අයිති කොටස ඔයාලට දෙනවා කියලා, වෙඩින් ඒක ගැන තීරනයක් ගන්න කියලා.

හා අම්මේ මම කියන්නම්...

  කට්ටියට තිහෙන ලොකු ප්‍රශ්නය ඉඩමනේ . ඔන් ඒ ප්‍රශ්නයත් ඉවරයි. ගෙයක් හදා ගන්නකම් මහා ගෙදර ඉන්න පුලුවන් කිව්වා. සුදු අම්මාත් දැන් චුටී මාමාලාගේ ගෙදරලු ඉන්නේ ,චූටී නැන්දා වැඩට යන නිසා.

ඒහෙනම් හොදයි.

ශානු ළමයට කියන්න, අම්මටයි තාත්තායි චූටී මාමා හම්බෙන්න ඒන්න කිව්වා කියලා .

      මගේ හිතට දැනුනේ පුදුම සැනසීමක්. මම ශානු අයියා ඒනකන් මග බලන් ඉදලා පණිවිඩය කිව්වා . ශානු අයියත් හුගක් සතුටු වුනා. මේ පනිවිඩියි ශානු අයියලාගේ ගෙදර අයට කිව්වාම ලැබුනේ අපි හිනෙකින්වත් හිතපු නැති උත්තරයක්. *කවුරු මොනවා දෙනවා කිව්වත්, මේ වෙලාවේ ඔය කසාදෙට වියදම් කරන්න සල්ලී නෑ*

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමූ......

අවසන් කොටස සමග ඒක වන්න‍‍‍..

      මම ශානු අයියට අම්මලා එක්ක ඒ ගැන කතා කරන්න දුන්නේ නැහැ . එත් අම්මලා මොනදේ කිව්වත් මට වචනයක්වත් කිව්වේ නැහැ . මම සුපුරුදු විදිහටම ගෙදර වැඩ කරන් හිටියා . අම්මයි , නංගියි මාව මාගරින බව මට හොදටම තේරුනා . මම එයාලා ඉද්දි කුස්සියට ගියොත් එයා වචනයක් දෙකක් කතා කරලා කාමරයට ගියා .ඒක නිසා මම එයාලට බාදා කරන්න ගියේ නැ. වැඩ නැති හැම වෙලාවකම කාමරයට වෙලා පොත් පත් වල වැඩක් කර ගත්තා. ශානූ අයියලාගේ අම්මා හිතන්නේ කාමරයට වෙලා මම නිදා ගන්නවා කියලා. පාළුව වැඩි කමට සමහර වෙලාවට මට නින්ද ගියා .

       නංගිට මාව ඕනි වුනේ ඉස්කොලේ වැඩක් කරගන්න ඕනේ වුනහම තමයි. ඒ වෙලාවට අක්කි මේක කියලා දෙන්නකෝ කියලා මගේ ලගට ආවා. අනිත් වෙලාවට මාව මතක නැහැ, අම්මා පොලේ ගිහින් ආපු ගමන් ගීන සේරම කාමරයට අරන් ගිහින් තනියම කැවා. මට ඒවා ගැන දුක් වුනේ නැහැ. ඒවා එයාට අයිති දේවල් කියලා මම හිතා ගත්තා. මම ඒ වෙලාවට කාමරයෙන් එලියට වත් ගියේ නැහැ. මම ඒ දේවල් හිතුවේ නෑ. ඒත් දුක හිතුන වෙලාවට හැමදේම කල්පනා වුනා. අම්මා නැති අඩුව හොදටම දැනුනා. සමහර විට ශානු අයියලාගේ අම්මලා මට වරදක් කරනවා නෙමෙයි වෙන්න පුළුවන් , එත් මට අම්මා ළග එහෙම ඉදලා නැත නිසා ඊර්ෂියා හිතනවා වෙන්නත් පුළුවන් කියලා ,වෙලාවකට මම හිතුවා.

        ඉස්කෝලෙත් නොයන නිසා මට මොකක් හරි රැකියාවක් කලොත් හොදයි කියලා හිතුනා. මම පත්තර වලින් රැකියාවක් හොයන්න උත්සහ කළා. දවල් දවසම මට වචනයක් කතා කරන්න කෙනෙක් හිටියේ නැහැ. මම නිහඩවම ඉදලා පුරුදු වෙලා , මට කතා කරන එක අමතකම වෙලාද කොහෙද ශානු අයියා එක්කත් කතා කලේ ඕනිම දෙයක් විතරයි.

ශානු අයියේ ..

ම්ම්ම්ම්ම් ...

මට ජොබ් එකක් කරන්න ඕනි.

      ශානු අයියා පුදුමයෙන් මන් දිහා බැලුවා . 

පිස්සුද ළමයෝ ..

කම්මැලි අයියේ ගේ අස්සට වෙලා ඉදලම .

එත් විභාගේ කරන්නේ නැද්ද එතකොට .

කරනවා ශානු අයියේ..

හා කරලා ඉන්නකෝ ජොබ් කරන්න .

මං පත්තරෙන් එකක් හෙව්වා .

ආ සේරම කරලයි මට කියන්නේ .

එක ගෙදර ඉදන් කරන්න පුළුවන් ජොබ් එකක්.

එහෙමද මොකද්ද කරන්න තියෙන්නේ.

දන්නේ නෑ . ගිහින්ම බලන්න ඔනී.

හා ගිහින් බලමුකෝ . හැබැයි ඔයා ඕවා කරන්න ඕනි නෑ . ඉස්සරලා පුළුවන් විදිහට විභාගය ලියලා ඉන්න. අනික ජොබ් කරන්න ඕනිත් නෑ.

කම්මැලි නිසානේ .

හා ගිහින් බලමු කො ගෙන්න බලන්න පත්තරේ .

        මම කියන පරක්කුවෙන් පත්තරය ගෙනත් දුන්නා. ශානු අයියයි මමයි එතනට ගියා . ස්වයං රැකියා ගොඩක් තිබුනා . ගොඩක් ඒවාට මුලින් ලොකු වියදමක් ගියා අවශ්‍ය අමු ද්‍රව්‍ය ගන්න. එක නිසා මම හදුන් කුරු හදන්න තිරණය කළා. සල්ලි දීලා අමුද්‍රව්‍ය අරන් අපිට හදලා විකුණ ගන්න කියලා එයාලා කිවුවා.

        රැකියා කරන්න උත්සහ කරපු එකෙන් මට එක හොදක් වුනා. ඒ ආයතනය මගින් විවිධ පඨමාලා කරගෙන ගියා. මමත් ඔපිස් කොර්ස් එකක් කරන්න තිරණය කළා. ඉස්කූලෙත් නොයන එකේ මම කොර්ස් එකයි, රැකියාවයි කරගෙන ගියා . දවසේ වැඩ ප්‍රමානය වැඩි වුන නිසා, මට කල්පනා කරන්න දුක් වෙන්න තිබුන වෙලාව අඩු වුනා.ඒ නිසා මම හොද තීරණයක් ගත්තේ කියලා හිත හදා ගත්තා.

        කොර්ස් එකේ විභාගයයි , උසස් පෙළ විභාගයයි ළග ළගම වැටිලා තිබුනා. මුලින් තිබුනේ කොර්ස් එකේ විභාගය . එකේ ප්‍රතිඵල එදාම ලැබුනා . මම ගෙදර ආවේ සතුටින්. ශානු අයියා එනකන් බලන් හිටියේ ප්‍රතිඵල කියන්න.

මොකද අද මගේ සුදු මැණික සතුටින් ..

     ශානු අයියා එනකන් පෙර මග බලන් ඉන්නවා දැකලා ශානු අයියා මගෙන් ඇහුවා .

අද විභාගයනේ ක්ලාස් එකේ.

ආ .. ලේසි වගේ . කවදද රිසාල්ට් එන්නේ .

අද දුන්නා.

කියන්නකෝ ඉතිං ..

        ශානු අයියා තවත් මගේ ලගට වෙමින් කිව්වා .

මම කොර්ස් එකේ ළමයින්ගෙන් දෙවෙනියා.

නියමයි..

     ශානු අයියා මාව සතුටින් තුරුල් කර ගත්තා. අපි හිටියේ ඉස්සරහා දොර ගාව නිසා මම පිට බැලුවේ ඉබේටමයි .

අනේ ශානු අයියේ කවුරු හරි එයි.

         ශානු අයියා මගේ අතින් ඇදගෙන කාමරයට ගියා.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු.

බලමුකෝ මේ අනාවැකි කාරයොත් ඒක්ක මොකුත් කරන්න බෑ

මාර වැඩේ කියන්නේ පුළුවන් වුනානේ..........

       මම ශානූ අයියගෙ බෙල්ල බදාගෙන කෑගැහුවා. මට හොදටම දාඩිය දාලා. මට කොහොමවත් තව ඉන්න බෑ. ශානූ අයියා මට බෝඩ් එකකින් පවන් ගැහුවා. ඒත් මගෙ දාඩියත්, වේදනාවත් එන්න එන්නම වැඩි වුනා. කාලය ඉවර වුනාම පත්තුව ලිහා දැමුවා. මුලු කකුලම හිරි වැටිලා කැට , පතුරු වල අහු වුන තැන් ඇතුලට එබිලා රතුවෙලා, තිබුනා .

දැන් වෙදමහත්තයා ළගට යන්න.

       එහෙම කියපූ පත්තූ බදින පුද්ගලයා එතනින් නික්මිලා ගියා. හිරිය අඩුවෙන තුරු හිටියත්, අඩු නොවුන නිසා ශානූ අයියගෙ වාරුවෙන් වෙදමහත්තයා ළගට ගියා.

දැං කොහොමද ඔය ළමයට. බලන්න කකුල බිම තියලා ඇවිදින්න.

ඇවිදින්න.

මම පුදුමයෙන් වෙදමහතා දෙස බලමින් කිව්වා.

ඔව් බය නැතුව කකුල බිම තියන්න තියලා ඇවිදින්න.

        මම කකුල බිමින් තියලා බර දුන්නා. කලින් තරම් වේදනා නැහැ. මම පියවර කිහිපයක් තෑබුවා. එක පාරටම වේදනාවක් ආ නිසා මම වෙදමහතාට ඒ බව කිව්වා. 

හොදයී තව එක පාරක් එන්න වේවී. දනිස්සෙ ඇටේ සැරින් සැරේ පනින්න පුලුවන් ආයිත් එක පාරක් එන්න.

හොදයී වෙද මහත්තයෝ.

දැන් ඔය ළමයට ආවාට වඩා හොදයිනේ නේද. ඇවිදින්නවත් බැරුවනේ ආවේ.

එහෙමයී වෙදමහත්තයෝ. 

      ගෙදරදී සති තුනක් බැදීමට බෙහෙත් වට්ටෝරූ සමග තෙල් බෝතලයක් ලබා දුන්නා.

හොදයී එහෙනම් , ඔය බෙහෙත් ඉවර වුනාම හොද නොවුනොත් එන්න.

       ඒ බෙහෙත් වලින් මට ඇවිදීමට හැකියාව ලැබුනත් සැරින් සැරේ වේදනා ඇති වුනා. ඒක නිසා සති තුනකින් නැවතත්. මරදංකඩවල වෙදගෙදරට යන්න තීරනය කලා. 
ඒ වතාවේදීත් පැයක තෙල් පත්තුවක් නියම වුනා. පෙර මෙන්ම නිවෙසේදී බැදීමට බහෙත් වට්ටෝරු ලබා දුන්නා. දිගින් දිගටම ප්‍රතිකාර කරගෙන ගියා. අවසානයේ මාස හතර හමාරක් අවසානයේ දෙපයින් ඇවිදීමේ හැකියාව ලැබුවා. 

      මාස පහකට කිට්ටු කාලයක් මම ඉස්කෝලේ ගිහින් නැති නිසා, පාසල් යාම අතහරින්නට පවා සිත් වුනා. එත් කොහොම හරී උසස් පෙල විභාගයට පෙනීසිටීමට මට ඕනී වුනා.

     මාස ගනනාවකට පසූ මම පංති යාමට සූදානම් වුනා. ශානූ අයියා මාව පංතියට ඇලලා ආවා. මගෙ යාලුවෝ හුගක් සතුටු වුනා මම නැවත පංතී එන්න පටන් ගත්තට. හුග කාලෙකට පස්සෙ මගෙ යහලුවන් එක්ක පැය පහක් පමන ගත කලා. පංති අවසානයේ මට ගෙදර එන්නට සිදු වුනේ පාරේ බස් එකේ. මම බස් එකට නැගීමට යනවිට දනහිසේ වේදනාව නැවත ඇති වුනා. තවමත් කකුල නිට්ටාවටම සුව වී නැත් බව තේරුනා. මම නිවසට පැමිනී වහාම ශානූ අයියා සමග විස්තරය කිව්වා. 

මොකද දැන් කරන්නෙ. මට එන්නත් බෑ ඔයාව හැමදාම ඇරලන්න.

ඒකනේ. බස් එකේ යන්න බයයී ශානූ අයියේ. පඩිපෙල් නගිද්දී ඒ කකුලට බර වැටෙනවා වැඩීනේ. 

හ්ම්ම් තව බෙහෙත් ඉතුරු තියෙයී නේද.

         මට බෙහෙත් කියන කොටත් වේදනා ඇති වුනා. දනහිස බෙත් බැදලම දියපට්ට දාලා ,හම ගිහින් තිබුන නිසා, බෙහෙත් බැදන් ඉදීම මට අසීරූ කාර්යයක් වුනා.

ඔව් .

ඒ ටිකත් බදිමූ. අඩු වෙයී අනේ .පංතී ඉස්කෝලෙයි යන එක තමා අවුල.

ඉස්කෝලෙට ගිහින් කතා කරන්න වෙයී ශානූ අයියේ. මාස ගනක් ඉස්කෝලේ ගියෙ නැහැනේ. සීයට ගාන නැත්තම් ඉස්කෝලෙන් විභාගෙය යන්න දෙන්නෙ නැහැනේ.

එහෙම වුනොත් මොකද කරන්නෙ.

අනේ මංදා ශානූ අයියේ. 

        මම ඒ ගැන කල්පනා කරමින් නිහඩ වුනා.

මේ… සුභ ආරංචියක් තියේ කියන්න.

             ශානූ අයියා මගෙ මුහුනට එබෙමින් කිව්වා. 

ඒ මොකද්ද ශානූ අයියේ.

මම අර ගියෙ ඉන්ටවීව් එකෙන් කෝල් කලානේ.

තේරිලාද.

      මම එහෙම ඇහුවේ හරිම හදිස්සියෙන්. ශානූ අයියගෙ ඇස් දෙකෙන්ම තේරුනා රැකියාව හරි ගිහින් බව. පත්තරේ දැන්වීමකට ගිය සතියේ සම්මුක පරීක්ෂනට ගිහින්,ඒකෙන් කොල් කරනකන් ශානූ අයියා බලන් හිටියේ.

ඔව් මගෙ සුදු මැනික.

ශානූ අයියා මාව තුරුලූ කරගෙන සිප ගනිමින් කිව්වා.

නියමයිනේ. මොකද්ද ශානූ අයියේ එලවන්න තියෙන්නෙ. 

       සර්ගේ කාර් එක. ළමයින්ව ස්කෝලේ දාන්නයී ගේන්නයි, සර්ට ඕනී ගමන් යන්නයී.
ශානූ අයියා ලොකු විස්තරයක් කියාන ගියෙ හරිම ආසාවෙන්. මම කතාවට බාධා නොකර අහගෙන හිටියා.

හොදයී නේද.

හොදයී ශානූ අයියේ.

         ශානූ අයියා වැඩට යන්න පටන් ගත්තා. බස් වල යන්න අමාරූ නිසා මං ඉස්කෝලෙවත් ,පංතිවත් යන්න වුනේ නැහැ. මම රණසිංහ සර්ගෙට කෝල් කරලා විස්තර අහ ගත්තා. සර් කිව්වේ. ඉස්කෝලෙන් ලියන්න හදලා දෙන්න අමාරුයී. බාහිර අයදුම් කරුවෙක් විදිහට විභාගයට ඉදිරිපත් වෙමු කියලා. වෙන විදිහක් නැති නිසා මම ඒ ක්‍රමයට කැනති වුනා. 

        අම්මා මට නිතරම කතා කරලා දැන් ආපහු ගෙදර යන්න කිව්වා. ශානූ අයියා මං යනවට පොඩ්ඩක් වත් කැමති වුනේ නැහැ. මගෙ හිතෙත්, බැරි කාලෙ මාව අතෑරලා දාපූ මිනිස්සු ළගට යන්න හිත දුන්නෙ නැහැ. මම හේතූ කියමින් ගෙදර යන එක මග හැරියා.
මට දැන් විභාගය ගැන ලොකු බලාපොරොත්තුවක් නැහැ. විභාගේ ලියන්න විතරයී ඕනේ වුනේ. මොකද දැන් මට හුගක් පාඩම් මග හැරිලා මට ඒවා අල්ල ගන්න අමාරුයී. ශානු ආයියා දිගටම නයනිගෙන් ටිවුට් ඉල්ලලා දුන්නා.විෂයන් වලට අදාළ පොත් අරන් දුන්නා. මම ගෙදට වෙලා ඒවා බලා ගත්තා. ඒත් නොතේරෙන තැන් හුගක් තිබුනා.

      මගේ අතින් තමයී ගෙදර වැඩ සේරම සිද්ද වෙන්නෙ. ශානූ අයියලගෙ අම්මත් පාන්දර කිරි කපන්න යනවා. නංගි ඉස්කෝලේ යනවා. තාත්තා එන්නෙත් සති කිපයකට වතාවයී. ශානූ අයියත් වැඩට ගියාම ගෙදර ඉතුරු වෙන්නෙ මම විතරයී. ඒක නිසාම සේරම ගෙදර වැඩ කෙරුනේ මගෙ අතින් . පාන්දර ඇහැරලා උයන්න, මිදුල් අතු ගන්න, ගෙවල් අතුගාන්න අස් කරන්න, ගැබුරු ලිදෙන් ගෙදර වැඩ වලට වතුර අදින්න සීද්ද වුනා. මම ඒවා කරදරක් විදිහට හිතුවේ නැහැ. ඊට වඩා හුගක් දේවල් මේ ගෙදර මිනිස්සු මට කරලා දීලා තිබුනා. ඒත් අමාරුම වැඩේ වුනේ අර ලිදෙන් වතුර අදින එක. ඒ සේරම වැඩ වලින් පස්සෙ මං පොත් පත් වල වැඩ කලා. නංගිට ඉස්කෝලේ වැඩ කරන්න උදව් කලා.
කාලයක් ගෙවීගෙන ගියා මගෙ කකුල දැන් සූවයී. විභාගය අත හැරලා තුබු නිසා මම පංති යන්න උත්සහ කලේ නෑ. ශානූ අයියා නිතරම මට ආයෙත් පංතිවත් යන්න කිව්වා. ඒත් දැන් බොරුවට සල්ලි වියදම් කරන එකේ තේරුමක් නැහැ කියලයී මම හිතුවේ. ශානූ අයියගෙ අම්මා දවසක් වැස්සෙත් නැතුව කිරි කපන්න නොයා හිටියා.

අම්මේ ඇයී අද කිරී කපන්න නොගියේ. 

      මම ශානූ අයියලගේ අම්මගෙ කාමරයට හිස පොවමින්  ඇසුවා. අම්මා හිටියේ නිදාගෙන. ඔලුව උස්සලා මගෙ දිහා බලපූ අම්මා.

මගෙ අතක් ඉදිමිලා දුවේ. රිදෙනවා බෙහෙත් ගන්න වෙයි වගේ. 

මොනවා වෙලාද අම්මෙ. කොහො හරි වැදුනද.

නෑ. නිකන්මයී. නංගී ආවම ටවුන් ගිහින් බෙහෙත් අරන් එනවා.

හා අම්මෙ එහෙනම් .උයලා තියෙන්නෙ කාලා ඉන්න. 

     මම ඒක නිසා ගෙදර සේරම වැඩ හොයලා බලලා කෙරුවා. දවස් ගනනාවක් ගෙවුනත් අම්මගේ අතේ සුවයක් තිබුනේ නැහැ. නංගී ගෙදර වැඩ වලට හරිම කම්මැලී, කිසිම වැඩක් කෙරුවේ නෑ, සේරම වැඩ මගේ කරපිට වැටුනා. මම ඒ ගැන කල්පනා නොකලත් ,දවසින් දවස අමුතු දේවල් සිද්ද වුනා. 

     මම ගෙදර වැඩ සේරමත් කරලා අම්මට නාන්නත් වතුර ඇදලා තිබ්බා. හවස අම්මා නංගිත් එක්ක නාන්න ලිද ලගට ගියා. මම ටිකකින් එලියට ගිහින් බලනකොට. නංගී එක්ක කතාකරමින් , අම්මා නංගිගේයී එයාගෙයී රෙදී හෝදනවා. නංගී ලින් බැම්මට හේත්තූ වෙලා අම්මා එක්ක හුරතල් වෙමින් හිටියා. මට කේන්ති ගියේ, අත අමාරුයී කියලා ඉද්දී, රෙදී හෝදව ගන්න නිසා. අම්මා නංගිට නාන්න වතුරත් බාලා දෙනවා මම දැක්කා. මට තේරුම් ගියා අතේ අමාරුව බොරුවක් කියලා. මට පුදුම දුකක් ආවේ මේ දේවල් දැක්කම. ඒත් මං දුක් වුනේ නැහැ. මට පුලුවන් විදිහට සේරම වැඩ කලා. දවසින් දවස ගෙව්නා, ශානූ අයියලගේ අම්මා අයියට මං ගැන නොයෙක් දේවල් කියන්න
ගත්තා. ඒත් මගෙ මූනට මොකුත්ම කිව්වෙ නෑ දුවේ කියලා කට පුරා කිව්වා. මම හැමදේම ඉවසුවේ ශානූ අයියා වෙනුවෙන්. අම්මා කියපූ විදිහටම මේ ගෙදර තත්වය වෙනස් වුනා.  

අම්මේ..

ආ පුතේ ඔයා ආවාද?

කෝ අම්මේ ශදී නංගී.

නිදී ඇති පුතේ දවසම නිදියනවනේ.

අම්මා කතා කලේ නැද්ද.

නෑ.

       මම හිටියේ කාමරේ ඇතුලේ පොත් වල වැඩ කරමින්. මට ලොකු වේදනාවක් ආවා අම්මා කියපූ දේට. දවසම හොදට නිදා ගන්නෙ ඒ දෙන්නා. දැං මම නිදිලූ. මගෙ ඇස් වලින් කදුලූ කඩන් වැටුනා. මූනට දෙයක් නොකිව්වත්, මට ශානූ අයියලගෙ අම්මලා එක්ක ඉන්න ආසාවක් තිබුනේ නැහැ. ඒක නිසා වැඩ නැති හැම වෙලේකම තනියෙම කාමරයට වෙලා හිටියා. ඒක නිසා මාත් නිදා ගන්නවා ඇති කියලා අම්මා හිතනවා ඇති කියලා මං හිතුවා.

සුදු මැනික.. අම්මා කිව්වෙ ඔයා නිදි කියලා. ඇයි රත්තරං අඩන්නේ.

මොකුත් නෑ ශානූ අයියේ…

    මං කදුලූ පිස දමමින් කිව්වා.

නෑ නෑ මොකක් හරි වෙලා තියෙනවා. කියන්නකෝ.

      මම ශානූ අයියට සේරම විස්තරය කිව්වා. එයාටත් හුගක් දුක හිතිලා අම්මලගෙන් අහන්න යන්න හැදුවා.

ඉන්නකෝ මං අම්මගෙන් අහන්න .

අනේ එපා ශානූ අයියේ. 

   මම ශානූ අයියගේ අතේ එල්ලුනා.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමූ

      මම කෑගසමින් ඇඩුවා. මට ඒ ගෙදර ඉදීම එපාම වෙලා තිබුනේ. ආච්චි අම්මා දොස් කිව්වත් මං ඇඩීම නැවැත්තුවේ නෑ. මගෙ හිත කරන්න ඉල්ලන්නෙ වැරදී වැඩක් කියලා මම දන්නවා. ඒත් මට තවත් දුක් ඉවසන්න බෑ. ඉස්සරහට මොනවා වුනත් කමක් නෑ කියලයි හිත කියන්නෙ. කොහොම හරි මගෙ කකුල හොද කර ගන්න ඕනේ.. අම්මට කීප සැරයක්ම කෝල් කරලා , යන්න ඇහුවා එයා කැමති නෑ.එයා තීරනය වෙනස් කරන්නෙම නැහැ. මාත් තීරනය වෙනස් කරන්නෙම නෑ , කෑගහලා ඇඩුවා .

      වස් වෙද්දි ශානු අයියා බලෙන්ම වගේ මාව අරන් ගියා. මේ දවස් වල වියදම් වල හැටියට ත්‍රීවීල් වල යන්න සල්ලි නෑ ,බයික් එකේ කොහොම හරි යමුද ඇහුවා. මාත් හා කිව්වා. අනිත් කකුලට බර දිලා මම බයික් එකට නැග්ගා. කොහොමත් මට දැන් ඒ කකුල ඕනේ දේකට හුරුයී.අන්තිමේදී මං ශානූ අයියලාගෙ ගෙදර ගියා. ආච්චි අම්මා, අම්මට කියලා නෑ හවස මාව ශානූ අයියා එක්කන් ගිය බව. පහුවදා උදේ දැනගෙන අම්මා මට කතා කරලා හොදටම දොස් කිව්වා. 

      ශානූ අයියා පාන්දරින්ම මාමලාගේ ගෙදර ගියා. මම ශානූ අයියගෙ අම්මත් එක්ක එකතු වෙලා බේත් කෙටුවා. පස්සේ ශානූ අයියලාගෙ අම්මා බේත් බැන්දා.ශානූ අයියා දොළහා වෙද්දි එනවා. මගෙ අනිත් වැඩ සේරම වුනේ ශානූ අයියගෙ අතින්. කැව්වේ, පෙව්වේ, නෑව්වේ, රෙදි හේදුවේ මේ හැමදේම කලේ ශානූ අයියා. තව බේත් හෙව්වෙ බේත් කෙටුවෙ, බේත් බැන්දේ පුලුවන් හැම වෙලාවකම ශානූ අයියා.

 
      මාස තුනක්ම ගෙවිලා ගියා පාසල් නොයා. මට දැන් මගෙ ඉස්කෝල ගමනත් හිතින් අත්අරින්න වෙනවා. මාස තුනක් ගෙවිලත් කකුල තවම බිම තියන්න වත් බෑ. හය වෙනි වතාවටත් බෙහෙත් අහන්න වෙදගෙදර ගියා. එහෙන් කිව්වෙ කරන්න පුලුඑවන් හැමදේම කලා, තවත් මේ කකුලට දෙන්න බෙහෙත් නැහැ, තේරෙන්නෙ නෑ මේ බේත් වලට ඇයි හොද නොවුනේ “ කියලා.

     ඒ කියන්නෙ මට ආයී කවදාවත් මේ කකුල බිම තියලා ඇවිදින්න වෙන්නෙ නැහැ. වෙදගෙදරින් ශානූ අයියලාගෙර් ගෙදර ආපූ වෙලාවෙ ඉදන් මම ඇඩුවා.

අනේ… ශානූ.. අයියේ… මට ඇවිදින්න බැරී වෙයි නේද කවදාවත්ම.

පිස්සු කියන්නෙ නැතුව ඉන්න සුදු මැනික. 

වෙන බෙහෙත් නෑ කිව්වනෙ.

වෙන තැනකින් ගමූ. 

ඒත් මේ වෙදගෙදර මේ පැත්තට තියෙන හොදම තැනනේ ශානූ අයියේ. 

උයිට වඩා හොද තැන් තියේ . ලොකේ කොහෙ හරි ගිනිහින් මං ඔයාව හොද කරනවා රත්තරං. ඔයා බය වෙන්න එපා.

     මම එහෙන්මම ශානූ අයියගෙ උරහිසට ඔලුව තියාගෙන ඉකි බින්දා. ශානූ අයියා ටිකකින් ගෙදරින් පිට වෙලා ගියේ, හොද වෙද ගෙදරක් ගැන තොරතුරක් හොයා ගන්න. හවස හය පහු වුනත් ශානූ අයියා ගෙදර ආවේ නැහැ. මට බයකුත් හිතුනා, පරක්කු වෙනකොට, ශානූ අයියලාගෙ අම්ම කිව්වෙ වෙනදටත් යාලුවෝ හම්බෙන්න ගියාම රෑ වෙනවා කියලා. යන්තම් රැ අට පහු වීගෙන එද්දි ශානූ අයියා ගෙදර ආවා. මම හිටියේ සාලයේ ශානූ අයියගෙ තාත්තාගේ ඇදේ වාඩී ගෙන ටීවී බලමින්. ශානූ අයියා හිනා මුසු මුහුනින් ඇවිත් මගෙ ලගින් ඉද ගත්තා. 

සුදු මැනික බෙහෙත් කරන්න තැනක් හම්බුනා. 

අනේ කොහොද ශානූ අයියේ. හොදයිලුද එතන.

       මම ඇහුවේ හරිම හදිස්සියෙන්.

හොදයී කියන්නෙ හොදම හොදයී. අහලා තියෙද. “මරදංකඩවල යකඩයා” . අන්න ඒ වෙදමහත්තයාගෙන්.

මං අහලා තියේ අයියේ. හුගක් රිදෙනවලුනේ. එයා ඇට උනූ වෙලා හයි වෙන්න තෙලක් බදිනවලූ නේද?

ඔව් රිදෙනවා නම් තමා රත්තරං .ඒත් මගෙ යාලුවෙක් එහෙ ගිහින් එක දවසින් හොද වෙලා. 

රිදුනට කමක් නැ අයියේ හොද වෙනවා නම්.

ත්‍රීවීල් එකක් කතා කරං යමූ, සල්ලි ටිකක් හොයාන. මගෙ අතේ සල්ලි නෑ සුදු මැනික මේ ටිකේ.

බයික් එකේ යමූ අයියේ.

පැය හත අටක ගමනක්, කකුලත් බැරුව ඉදන් ඒ තරම් දුර බයික් එකේ යන්න පුලුවන්ද?.

කොහොම හරී යමූ ශානූ අයියේ. බොරුවට වියදම් කරන්න ඕනී නෑ.

       ශානු අයියා බයික් එකේ එක්ක යන්න නම් කොහොම වත් කැමති වුනේ නෑ. දවස් කීපයක්ම ගෙවිලා ගියත් සල්ලි හොයා ගන්න බැරි වුනා.අන්තිමේදී බයික් එකේ මරදංකඩවල යන්න ශානූ අයියා කැමති වුනා.

     අම්මටත් විස්තරෙ කිව්වා. එයා කිව්වෙ පුලුවන් විදිහක් කරන්න කියලා. චූටී මාමා නම් මං ගැන හොයන එක නවත්තලම දාලා තිබුනා. ආච්චි අම්මා චූටී මාමාට කියලා තිබුනේ මම ටීචර් කෙනෙක්ගේ ගෙදර නතර වෙලා ඉන්නෙ කියලා. ආච්චි අම්මා පුංචිලාගෙ ගෙදර ගිහින් තිබුනා, ලොකු අම්මත් පුතාගෙ ගෙදරට ගිහින් තිබුනා .

     අපි අටට විතර රෑ කෑමත් කාලා.මරදංකඩාවල යන්න පිටත් වුනා. මම තව නොන්ඩියෙන් පැන පැන යන්නෙ. ඒත් අනිත් කකුලේ වාරුවෙන් මම බයික් එකට නැග්ගා. වැඩි දුරක් යන්න කලින්ම. දනිස්ස නමාගෙනම ඉදලා, ඇදුම් කන්න පටන් ගත්තා.‍රෑ සීතලත් , නිදි මතත්, වේදනාවත් මැදින් අපි නිහඩව ගමන් කලා. පැය තුනක් ගත වෙත්ම මට වේදනාව තවත් ඉවසන්න බැරි වුනා.

ශානූ අයියේ. ටිකක් ඉදලා යමුද?

ඇයී.

දනිස්ස රිදෙනවා අයියේ නමන් ඉදලම. පස්සත් පිච්චෙනවා වගේ. 

ඒකනී ළමයො මං කිව්වෙ, බයික් එකේ යන්න බෑ කියලා.

යන්න බෑ කිව්වෙ නෑනේ .පොඩ්ඩක් ඉදලා යමුනේ කිව්වෙ.

තව පැය තුනයී ආවේ, තව පැය පහක විතර දුරක් යන්න තියේ.

අනේ ඉතිං.

හරි ස්ටෑන්ඩ් එකක නවත්තන්නම්. මේ පාලූ හරියේ නවත්වන්න බෑ .

      අපි තැනින් තැන නතර වෙමින්, විඩා නිවමින් දිගටම ගියා.

මම පාර හරියට දන්නෙ නෑ සුදු මැනික පාර වැරදිලා වගේ කාගෙන් හරී අහමුද?

කවුරුත්ම පාරේ නෑ නේ ශානූ අයියේ. 

     රෑ දොලහත් පහු වෙලා තිබුන නිසා පාරේ කවුරුත්ම හිටියේ නැහැ. ටික දුරක් යද්දි පොඩි රෑ කඩයක් හම්බුනා. අපි ඒකෙන් පාර ඇහුවා. 

අයියෝ පුතේ ඔයාලා පාර වරද්දගෙනනේ. මේ පාරෙනුත් ගියහැකී ඒත් දුරයි. දැං ඉතිං අහපහු ගියොත් ඊටත් වඩා දුරයී මේ පාරෙම යන්න හැබැයි එළිය වැටෙයී එහෙට යද්දී.

ගොඩක් ස්තූතියී මාමේ. පාර හරියට නොදැන ආවේ. 

     තවත් මොහොතක් කතා කරමින් සිටි අපි නැවතත් ගමන ආරම්භ කලා. පාන්දර පහ කිට්ටු වන විට අපි වෙද ගෙදරට ළගා වුනා. ඒ වෙනකොටත් වෙදගෙදර සෙනග පිරිලා. ඒ තරම් පාන්දර ගියත් අපිට ලැබුන අංකය පනස් දෙක. එතරම් ප්‍රසිද්ධ නොවන බව බැලු බැල්මට පෙනුනත්, රෝගීන්ගෙන් අඩුවක් තිබුනේ නැහැ. නාම පුවරුවක් වත් ගසා නොතිබුන වෙදගෙදර කුඩා නිවසක පැවැත්තුනා.

    හිත හයිය කරන් හිටියත් රෝගීන් එක්කෙනා දෙන්නට ප්‍රතිකාර කරද්දී මගෙ හිත් බයෙන් හිරි වැටුනා. බෙහෙත් බදින ස්ථානයෙන් ඇහුනේ විශාල අදෝනාවල්, හැඩුම්, කැගැසුම්. ප්‍රතිකාර නොගත් රෝගීන්ට ඒ පැත්තට යාම තහනම් වුනේ තද බදය වැඩු වන නිසා. ඒ තරමටම කුඩා නිවසකයී වෙදගෙදර පවත්වාගෙන ගියේ. වරකට රෝගීන් දහයක් පමන ඇතුලට ගෙන ප්‍රතිකාර අවසන් වූ විට තවත් දහ දෙනෙකු පමන ප්‍රතිකාර සදහා ගනු ලැබුවා. 

   කෙතරම් වේදනාවෙන් කෑ ගැසුවත් කිහිලිකරුවෙන් ඇතුලට ගිය රෝගියෙක් නම් පය බුරුලින් හෝ තබා ඇවිදීමට හැකියාව ලබා තිබුනා. කෙමෙන් මගේ වාරය ආසන්න වුනා.

ශානූ අයියේ මට බයයී. 

මටත් බයයී සුදු මැනික. කට්ටිය කැ ගහන තාලෙට. 

මටත් රිදෙයි නේද.

මෙච්චර දුරක් ආපු එකේ ඉවසමු.

     මගේ වාරය එළඹුනා. මගේ දනහිස පරික්ෂා කර බැලූ වෙදමහතා, පැය එක හමාරක් තෙල් පත්තුව බැද ගන්න.කියලා, පත්තුව බදින ස්ථානයට පිටත් කලා. එම ස්තානයේ රෝගීන් බිම පෙරලෙමින් කෑ මොර දෙනවා. කොන්දෙ ,උකුලේ කැඩුම් බිදුම් රෝගීන් කුඩා බංකු වලට තබා ගැට ගසලා. මගෙ ගත අප්‍රාණික වෙමින් තිබුනා. ශානූ අයියගේ වාරුවෙන් ඇවිද්ද නිසා, ශානූ අයියා මාව අල්ලගෙන හිටියේ.

ඔය අලුත් ළමයව පැදුලක් එළලා නිදි කරන්න.

     බෙහෙත් බදින පුද්ගලයා ශානූ අයියට කියා සිටියා. ශානූ අයියා පැදුරක් ගෙනත් එළලා මට ඇලවෙන්න කිව්වා. සුලු මොහොතකින් තෙල් පෙගවූ රෙදි කැබැල්ලක් දීසියකට දමාගෙන විත් දන හිසේ ආලේප කරනූ ලැබුවා. ඊට උඩින් පොලිතීන් කොලයකින් ආවරනය කර පොල් පිති පතුරු හා කැට වේදනා ඇති තැන් වලට තබා හැකි තාක් තද කර ගැට ගැසුවා.

පැය භාගයක් යද්දි ලොකු කැක්කුමක් ආවේ නැත්තම් කියන්න ,ආයෙත් තද කරන්න.

      එහෙම කියලා, පත්තු බදින පුද්ගලයා වෙනත් රෝගියෙකු වෙල ගියා. මගෙ වටේටම ඉන්න රෝගීන් කෑ ගහනවා.මම බිත්තියට හේත්තු වෙලා ඉද ගෙන අනිත් අය දිහා බැලුවා.තව ටිකකින් මාත් මේ වගෙ කෑ ගහයි. තවත් හිර කරන්න කතා කරනවා. කැටයි පතුරුයි තද වෙලා රිදිම් දෙනවා. මොන තරම් තදට ගැස ගද කිව්වොත් කකුල නෑ වගේ හිරි විටිලා තිබුනා. වේදනාව ආවත් මම කෑ ගහන්නෙ නැතුව ඉවසගෙන හිටියා.

ඔය.. ළමයා ඔහොම ඉන්නකෝ. තව ටිකකින් අපි වගේ කෑ මොන දෙයි.

    වේදනාවෙන් කෑ ගසමින් සිටි නැන්දා කෙනෙක් මා දෙස බලා කිව්වා. 

ඔය ළමය රිදෙන්නෙ නැද්ද ඉන්න තව හිර කරන්න.

     පත්‍තු බදින පුද්ගලයා තවත් පත්තුව හිර කලා. පොල් පිති කැට ඇතුලටම ගිලා බැහලා. තවත් නම් ඉවසන්න බෑ. ශානූ අයියා මගෙ ළගින් ඉදගෙන මං දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. අවසන් පැය භාගය එළබුනා.

අනේ ශානූ… අයියේ… තවත්… ඉවසන්න බෑ… 

තව පැය භාගයනේ ඉමූ.

අනේ …අර මාමාට… එන්න කියන්න..

තව පොඩ්ඩක් ඉවසමු.

තව …ඉවසන්න … බෑ… මගෙ… ශානූ .. අයියේ.. ලිහන්න කියන්නකෝ..

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු.

අනා වැකි කියන්න දන්නවද?

පේන බලන්න දන්නවද?

හී

අනේ ඒක වචනයට ඔය තරම් දුර හිතන්න ඒපා.

ශානුට ශදීගෙන් තොර ලොකයක් නෑ.

ශදී මරිලා ගියත් සේන ඉන්න තැනකට නම් යන්නේ නෑ.

තව කොටස් 5නේ කතාව ඉවර වෙන්න. 

ශදීගේ ජීවිතේ වෙස් වෙයි හුගක්.

බලමුකෝ.........

Posted By සඳුනි on 07 Oct 2016 05:36 AM

ඔව් ශදී පව් නේද ශා අයියා.

 සේනයා ඉස්සරහට ඒයි පොඩ්ඩක් ඉවසන්න දුෂාන් අයියා.

සේනය මැදට පනිනවානං ඉස්සරහට කථාව හිතා ගන්න පුලුවන්

ශාදි යනව අම්ම ලගට

සේන ආයෙත් කරදර කරනවා

ශානුගේ ඔලුවට ආයෙත් විෂ පොවනවා.

ශානු ශාදි ගැන සැක කරනවා

ආයෙ ඔප්පු කරන්න විදියකුත් නැහැ

ශානු වෙනස් වෙනවා

ශාදි වෙන කෙනෙක්ව බදිනවා

එහෙම නේද

Posted By Ind007ka on 07 Oct 2016 03:58 AM
සේනයා කොටියා

ඔව් ශදී පව් නේද ශා අයියා.

 සේනයා ඉස්සරහට ඒයි පොඩ්ඩක් ඉවසන්න දුෂාන් අයියා.

ඔව් ඔව් කොල්ලෝ වැඩ කාරයෝ තමා හ්ම්

ඒක කොහොමද කරන්නේ ශා අයියේ.

Posted By සඳුනි on 06 Oct 2016 05:00 AM

Posted By Dushan on 06 Oct 2016 04:23 AM
ඒ සැරේ ආච්චිට සේන බාප්පව වැහිලද කොහෙද

ඊලග කොටසත් දාන්නෝ එහෙනම්

මැරෙන්නත් කලින් වැහිලා....

මම පොතක් කියෙව්වා ඒකෙත් ඒම කතාවක් තිබුනා වෙන්න පුලුවන්..

අපරාදේ ඒ පොතේ නම මතක නෑ....

අපරාදේ එහෙනම් 

Posted By Dushan on 06 Oct 2016 04:23 AM
ඒ සැරේ ආච්චිට සේන බාප්පව වැහිලද කොහෙද

ඊලග කොටසත් දාන්නෝ එහෙනම්

මම පොතක් කියෙව්වා ඒකෙත් ඒම කතාවක් තිබුනා වෙන්න පුලුවන්..

අපරාදේ ඒ පොතේ නම මතක නෑ....

ඒක තමයි ශා අයියේ ඔහොම අය හැබෑටම ඉන්නවා

 
තිවංක අයියා කතා කලාම, මට එක පාරටම ශානු අයියා දිහා බැලුනා. ගොඩ හිටියට මං ඉන්නෙ අමාරුවෙන් මගෙ හිතත් නාන්නමයි.

මංදා ඔයාට අමාරු නැත්තම් එන්න.

       ශානූ අයියා උරහිස් හකුලමින් කිව්වා. මට නාන්න ඕනිම කියලා හිතුනා. 

එහෙනම් මම එන්නද.

හා එන්න..

     ශානූ අයියා මාව ගන්න ගොඩට ආවා. මමත් අමාරුව පැත්කින් තියලා ඇලට පැන්නා. පීනමින් නාන කොට රිදුනත් මම ගනන් ගත්තෙ නෑ. නාලා එහෙම ගෙදර ආවා. නාලාම ඇසුත් රතු වෙලා. මං නෑවා කියලා ආච්චි අම්මා හොදටම දොස් කිව්වා. මම ඉතිං මගෙ වැරැද්ද නිසා අහගෙන හිටියා.හැමෝම දවල් කෑම වෙලත් අරගත්තා. දැන් ඉතින් ගෙවල්වලට යන වෙලාවත් හරි.

ශදී නංගියෝ ටිකක් ඇවිදින්න උත්සහ කරන්නකො. මට හිත හදන් ගෙදර යන්න.

අනේ ඔව් ශදියෝ.

       ශානු අයියගෙයි ,ගීත්මගෙයි ඇවිටිල්ල නිසාම මම ඇවිදින්න උත්සහ කලා. ඒත් කකුල පුදුම බරක් තියෙන්නෙ උස්සන්න බැ. මම ඒ කකුලට බර දීලා බැලුවා. එක් එක්කම දනිස්ස පන නැතුව ගිහින් මම වැටෙන්න ගියා. ශනූ අයියා පැනලා මාව අල්ල ගත්තා. ඒත් මගෙ දනිස්සෙ ලොකු වේදනවක් පටන් ගත්තා. 

හරි අල්ලගෙන ඇවිදිමු. 

     ශානූ අයියා මගෙ අතක් එයාගෙ කර වටේ දාගෙන ඇවිද්දන්න උත්සහ කලා. ඇවිදින්න තියා දැන් නිකන් ඉන්නත් බෑ වේදනයි. වේදනාව ඉවස ගන්නම බැරි තැන “මට ඇවිදින්න බෑ” කියලා කෑ ගහලා ඇඩුවා. මටම පුදුමයි මම එහෙම කෑගහලා අඩනවා. කොච්චර රිදුනත් මම කෑ ගහලා අඩන කෙනෙක් නෙමෙයි. කට්ටිය හොදටම බය වෙලා, ගීත්මත් අඩනවා. 

සොරි බං මම නිසානේ මේ සේරම.

     ශානූ අයියා මාව එයාලගෙ ගෙදර එක්ක යන්න ලැහැත්ති වුනා. ආච්චි අම්මා දන්නෙ නැහැනෙ මම එහෙ යන බව, එයා යවන්න බෑ කිව්වා. තිවංක අයියත් ශානූ අයියලාගෙ ගේ ළග නිසා, එහෙ එක්ක යන්නෙ කියලා ශානූ අයියා මාව එයාලගෙ ගෙදර එක්කන් ආවා. ආච්චි අම්මා අම්මට කෝල් කරලා, අම්මා මගදි මට කෝල් එකක් ගත්තා. අම්මා ශානු අයියලාගෙ ගෙදර යන්න එපා කියලා බැන්නා. බැරි තැන ඇඩුවා. ඒත් මට ගෙදර බේත් කරන්න කෙනෙක් නැහැ. අම්මට එන්නත් බැහැනේ. මම ශානූ අයියලාගෙ ගෙදර ගියා.
අපි එහෙට යද්දි ශානු අයියලාගෙ තාත්තාත් ගෙදර හිටියා. ශානූ අයියා විස්තරය කිව්වම, එවෙලෙම සිංහල බෙහෙත් කරන තැනකට එක්ක ගෙන යමු කියලා. ශානු අයියලාගෙ තාත්තාත් ත්‍රීවිල් එකට නැග්ගා. රෑ බෙහෙත් කරන්නෙත් නැති තැනකින්, වෙදමහත්තයා ඇහැරවගෙන බෙහෙත් අහ ගත්තා. දනිස්සට බෙහෙත් බැදලා, ගෙදරදි බදින්න බෙහෙත් වට්ටෝරුවක් ලියලා දුන්නා. 

       පහු වෙනිදා උදේ මම ඇහැරෙද්දිත් ශානූ අයියයි තාත්තයි බෙහෙත් කොළ පොතු හොයන්න ගිහින් තිබුනා. දනිස්ස දැන් හුගක් වේදනයි. මම ශානු අයියගෙ තාත්තගේ ඇදේ වැතිරිගෙන හිටියා. උදේ දහය විතර වෙනකොට මගෙ අම්මා ශානූ අයියලාගේ ගෙදර ආවා. ඇවිත් ත්‍රීවීල් එකක් කතා කරලා මාව ගමේ ගෙදරට යවන්න කටයුතු සූදානම් කලා. වෙදගෙදරින් බැදපු බෙහෙත ලිහලා, අලුත් මැල්ලුම බදින්න තිබුනේ පහුවදා උදේට. ඒක නිසා මාව ගෙදර ඇරවලා ශානූ අයියා හවසම ගෙදර ගියා. 

       පහු වෙනිදා උදේ හත වෙනකොට ශානූ අයියා මං බලන්න ආවා. වෙද ගෙදරින් මට කකුල බිම තියන්නවත් එපා කිව්වෙ, කකුලෙ ඇදයක් දිගටම හිටිවී කියලා. ශානූ අයියා අලුත් මැල්ලුමයි තැව්ම් පොට්ටනී ගෙදරින්ම හදාගෙන ඇවිත් තිබුනා. පරන බෙහෙත් එක ලිහලා දාලා. තැව්ම් පොට්ටනි වලින් තවලා ,තෙල් ගාලා, අලුත් මැල්ලුම තියලා වෙලුවා. මේ සියලූදේ සිදු වුනේ ශානූ අයියගෙ අතින් . මට කකුල බිමතියන්න එපා කිව් නිසා ඇදෙන් බහින්නවත් ඉඩක් ලැබුනේ නෑ. වැසිකිලි යන්න පවා සිද්ද වුනේ කාමරය ඇතුලේ. මම කාමරෙන් එළියටවත් ගියෙ නැහැ. 

      ශානූ අයියා දවස ගානෙම බෙහෙත් කොටාගෙන සේරම කරගෙන මම බලන්න ආවා. හැමදාම බෙහෙත් බැන්දෙ ශානු අයියගෙ අතින්. චූටී මාමාත් ඇවිත් බලලා ගියා. ලොකු අම්මත් උදව්වට ඇවිත් තිබුනා. සති දෙකක් ගෙවිලා ගියා . දනහිසේ පොඩි සුවයක් වත් දැනුනේ නැහැ. ආයෙත් දෙවෙනි වතාවටත් වෙද ගෙදර එක්ක ගියා. ආයෙමත් අලුත් බෙහෙත් තුන්ඩුවක් ලියලා දුන්නා. එහෙන් කියනකන්ම මට ඇවිදින්න එපා කිව්වා. ශානු අයියා පුරුදු විදිහටම අලුත් බෙහෙතත් කොටාන මම බලන්න ආවා. සමහර බෙහෙත් වර්ග ආච්චි අම්මලාට හොයලා දෙන්න කිව්වත් එයාලට හොයන්න තැනක් නෑ කිව්වා. පිටිසර ගමක ජීවත් වෙන අපිට බෙහෙත් වර්ග සොයා ගන්න නැ කිව්වම ශානූ අයියා පුදුම වුනා. 
සති තුනක් ගෙවීගෙන යනකොට ගෙදර තත්වය හුගක් වෙනස් වුනා. ආච්චි අම්මලට ,මගෙ නෑදෑයින්ට මාව වදයක් වෙලා තිබුනේ. වචනයෙන් නොකිව්වත් මට ඒ දේවල් තේරුම් ගියා. ශානු අයියට ඕනී වුනේ මම ඉක්මනට සුව කර ගැනීම විතරයි. කවුරු හොයලා නොබැලුවත් ශානූ අයියා මම වෙනුවෙන් කරන්න පුලුවන් හැමදේම කලා. 

      තුන්වෙනි වතාවට ත් අපි වෙදගෙදර ගියා. මේ හැම වියදමක්ම දැරුවෙත් ශානූ අයියා. ඒක තමා මට තිබුන ලොකුම දුක. ඉස්කෝලේ යන්න වියදම් කරමින් හිටිය ශානූ අයියාට, දැන් එකතැන් වුන මාව නඩත්තු කරන්න සිද්ද වෙලා. දැනට මාසයක් මට ඉගෙනීම් කටයුතු මගහැරිලා තිබුනා. මගෙ යාලුවෝ ඇවිත් මාව බලලා ගියා. කාමරයටම වෙලා ඉදීම මට අප්‍රිය ජනක කටයුත්තක් වෙලා තිබුනේ. මම යාලුවන්ට කියලා ටිවුට් ගෙන්න ගෙන ඒවා බලා ගත්තා. ඒත් කවදා හොද වෙයිද ,කවදාවත්ම හොද නොවෙයිද ,කියලා වත් හිතා ගන්න බැරුව මම හිටියේ. 

    දවසක් උදේ මම ඇදේ වැතිරිලා කල්පනා කරමින් හිටියා. එදා ශානූ අයියා එන්න ටිකක් පරක්කූ වෙලා තිබුනා.

කෝ සුදු දූ ශානූ ළමයා.

දැන් එවී සුදු අම්මේ.

මේ ළමයා දැන් එන්නත් පරක්කු වෙන්න පටන් අරන්නේ.

ඇයි සුදු අම්මෙ එහෙම කියන්නෙ අද විතරයිනේ පරක්කු වුනේ. 

ඔහොම තමා එන එක නතර වෙන්නෙ.

මොනවද අනේ ඔය කියවන්නෙ. මෙච්චර කල් සේරම බෙහෙත් හැදුවේ එයානේ. ඒකම මදිද. එයාට ඔහොම කියන්න එපා සුදු අම්මෙ. කොල්ලෙක් කෙල්ලෙක් වෙනුවෙන් කරන්න ඔනී දේවල් නෙමේ එයා මං වෙනුවෙන් කරලා තියෙන්නෙ. ඊට වඩා හුගක් දේවල් මං වෙනුවෙන් කරලා තියෙනවනේ.

    ආච්චි අම්මා නිහඩ වුනේ, ශානූ අයියගෙ බයිසිකලේ සද්දය ඇහිලා. 

ඔය එන්නෙ මනමාල කුරුල්ලා.

     ආච්චි අම්මා කතා කලේ හරිම කේන්තියෙන් , මට හිතා ගන්න බෑ ඇයි එක පාරටම ආච්චි අම්මා වෙනස් වුනේ කියලා. ශානූ අයියා ගෙට ආවෙ හිනා වෙමින්. 

ආච්චි අම්මේ…ඔයාලා කාලද

කෑවේ නෑ. 

ඇයි කෑවේ නැත්තේ. 

කන්න පුලිවන් වෑ ගේ ඇතුලේ වැසිකිලියක් තියාගෙන. 

ඉතිං එයාට එළියට එන්න බෑනේ. 

හොද වෙන්නෙත් නැහැනේ. මුලු ගේම ගදේ බෑ . කන්නෙ කොහොමද.

කෝ කාමරේ එහෙම ගදක් නෑනේ. ඔය හොදට තියෙන්නෙ.

      ශානූ අයියා කාමරයට හිස පොවමින් කිව්වා.

ඔය ළමයගෙ නහය නැතුව ඇති.

 
       මට මේ කතාව නිසා හුගක් දුක හිතුනා. ඇවිදින්න බැරුව ඉන්න කෙනෙකුට මේ මිනිස්සු මෙහෙම කියන්නෙ ඇයි. ඇත්තටම මුලු දවසම කාමරයෙ ඉන්න මට නම් කිසිම ගදක් ආවේ නැහැ. 

හරි හරි සුදු අම්මෙ හෙට ඉදන් මේ පුටුව ටොයිලට් එකෙන් තියලා දෙන්නකෝ.

පිස්සුද ළමයෝ ඔයා කොහොමද එහෙට යන්නෙ. 

කොහොම හරි යනවා. අනිත් මිනිස්සුන්ට කන්න බැරි වෙනවානේ. මෙහෙම ඉන්න ගියාම. 

      ශානූ අයියා නිහඩම මගෙ වෙලුම ලිහන්න ගත්තා. ශානූ අයියට මේ වුන සිද්දිය හිතට ඇල්ලුවේ නෑ. එයාගෙ මුහුනේ ලොකු දුකක් ලියවිලා තිබුනා. ඔයිට කලිනුත් ආච්චි අම්මා මට හිත රිදෙන දේවල් කිව්වා, ඒත් ඒවා මං ශානූ අයියට නොකිව්වෙ දුක හිතෙයි කියලා. 
ශානූ අයියා වෙලුම ලිහලා පරන මැල්ලුම සිලි කවරයකට එකතු කලා. ශානූ අයියා ඊළග බෙහෙත බදින්න වෙලුම් පට් ටික ආයිත් ඔතමින් සිටියා.

අප්පො මේ බෙහෙත් වල ගද. ළමයෝ ඔය සේරම ඒවා ඈතකට විසික් කරලා දාන්න හරිද.

හරි ආච්චි අම්මෙ. 

     ශානූ අයියගෙ මූන තවත් ඇබුල් වුනා.

පුදුම ගදක්නේ මේ තෙල් වල තියෙන්නේ.

         ශානූ අයියා මගෙ දිහා බැලුවේ පුදුමෙන් , ආච්චි අම්මා එහෙ මෙහෙ වෙනකන් බලන් හිටපු ශානූ අයියා.

ආච්චි අම්මට මොකක් වෙලාද?

නිකන් වෙන්න ඇති ශානූ අයියේ.

වෙනදටත් ඔයාට මෙහෙම කියනවද?

      ශානූ අයියට ගෙදර තත්වය ඉවෙන් වගෙ තේරිලා තිබුනා. මට ශානූ අයියා දුක් වෙන එක බලන් ඉන්න බෑ.

අපෝ නෑ. මේ තෙල් ඒක ගදයි තමයිනේ.

      මම හිනාවෙමින් කිව්වා. කාමරේ ඉදීම ඇති වෙලා නිසා මම ශානූ අයියගෙ වාරුවෙන් එළියට යන්න පටන් ගත්තා. ආච්චි අම්මා මට ළග ගෙදරකින් කිහිලි කරුවක් ගෙනත් දුන්නා . මට ඒකෙන් ඇවිදින්න තේරෙන්නෙ නැහැ. 

ඔයාට ඕකෙන් යන්න බෑ. තවත් අත පය කඩා ගන්නෙ නැතුව ඉන්න ළමයෝ. 

      ශානූ අයියා මට ඒකෙන් යන එක තහනම් කලා. ඊට පස්සෙ මම තනිකකුලෙන් පැන පැන ගිහින් මගෙ වැඩ කර ගත්තා. මොකද ශානූ අයියා නැති වෙලාවට වතුර ටිකක් ඉල්ලුවත් ආච්චි අම්මා ඒක කලේ දොස් කියමින්. “මේ කරදරේ කවදා ඉවර වෙයිද මන්දා “කියලා. ඔය වගෙ හේතු නිසා මම මට ඕනි දේවල් තනියම කරගන්න උත්සහ කලා. 
මාස දෙකක්ම ගෙවිලා. ඔය මුලු කාලයටම එක දවසක් ශානූ අයියට එන්න වෙන්නෙ නෑ කියලා, පහුවදා බදින්න තියෙන මැල්ලුමේ කොළ පොතු ටික ආච්චි අම්ම්ලට ගෙනත් දුන්නා. ආච්චි අම්මට පානදර ඇහැරලා පුරුද්දක් නැහැනේ. එදා උදේ හයට විතර ඇහැරගෙන බේත් කොටනවා.. 

මොන කරදරයක්ද මංදා. මගෙ කොන්දත් රිදෙනවා .

අද විතරනේ සුදු අම්මෙ.

     මම නොඩියෙන් කුස්සියට ඇවිත් පුටුවක වාඩී වෙමින් කිව්වා.

හ්ම්ම්ම්. දැන් ඉතිං කරන බව දැන ගත්තම දිගට දීලා නිකන් ඉදි. 

ශානූ අයියා එහෙම කරන්නෙ නෑ සුදු අම්මෙ. අද ඔය නොගිහින්ම බැරි ගමනක් නිසා ගියේ.

මේ ජරාව කොටලා .මේ වංගෙඩියෙ වෙන මොකවත් කොටලා කන්න බැරි වෙයි.

අනේ මංදා සුදු අම්මෙ. වංගෙඩිය ලගට කරලා දෙන්න මං හිමින් කොටන්නම්.

     කියන පරක්කුවට ආච්චි අම්මා වංගෙඩිය මගෙ ළගට කලා. මම පුටුවේ වාඩි ගෙනම කොටන්න පටන් ගත්තා.මේ සිද්දිය නිසා මට දැනුනේ ලොකු දුකක් ශානූ අයියට එන්න බැරි වුන එක දවසට මේ තරම් වෙනසක්. 

       මම අම්මට කතා කරන වෙලාවට මේ හැසීරීම් ගැන කිව්වත් එයා කිව්වේ. “ කොහොම හරි ඉවසන් ඉන්න සුදු දූ. ආච්චි අම්මා ඉස්සරත් ඔහොම තමා. හැම දේටම කියවනවා. ඔයාගේ තාත්තාටත් මාව එපා වුනේ, එයාගෙ කියවිල්ල නිසා තමා” කියලා. එදා බෙහෙත් බැන්දේ. ආච්චි අම්මා. බෙහෙත් බදිනකන්ම මට, අම්මාට, ශානූ අයියට, මගෙ යාලුවන්ට හැමෝටම දොස් කිව්වා. මම කියලා තේරුමක් නැති නිසා නිහඩව හිටියා.
මට වැසිකිලියට යන්න උවමනාවක් තිබුනත් මට එයාට අඩ ගහන්න හිතුනේ නැහැ. මම තනියෙම නොන්ඩියෙන් පැන පැන ගියා . ඒ යද්දිත් ආච්චි අම්මා , මට බැන බැන දොර ළගට වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා.

ඊ ළග කොටසි හමුවෙමු...

මට නම් පේන්නේ නරක පැත්තට යනවා කියලා.

Posted By kingD on 04 Oct 2016 11:38 PM
අනේ පව් කෙල්ලගෙ කකුල...මොකක්ද මේ එක පාරටම කෙල්ලගෙ කකුලට කලේ ...

හර්ෂ අයියා තමා වග කියන්න ඔනේ.

රජතුමනි රාජ දන්ඩනයක් ලබා දෙනු මැනවි.

ශා අයියේ........ මොකද ඒක පාරට සතුටක් අැවිත්.....

මම ඔයාට ආදරෙයි රත්තරනේ. බය වෙන්න එපා මං ඔයාව කවදාවත් තනි කරන්නෙ නැ.

  ශානූ අයියා මාව තුරුල් කර ගනිමින් කිව්වා. 

මම ඒක දන්නවා මගෙ ශානූ අයියේ. මාත් ඔයාට ආදරෙයි. 

     අපි වැඩිය දවල් වෙන්න කලින් ගෙදර එන්න පිටත් වුනා. ශානූ අයියලාගෙ අම්මාලා එද්දි අපි එහෙ හිටියොත් සැක හිතෙන නිසා. ශානූ අයියා මව ගෙදරට ඇරලලා ගියේ හිතකින් නෙමෙයී. එක රැයක් ආදරෙන් තුරුලු වෙලා හිටිය අපි දෙන්නා, පහු වෙනිදා ඉදන් දෙතැනක ජීවත් වුනා. අපි අපහසවෙන් සතියක් ගෙවා දැමුවා.

මගෙ සුදු මැනික. අද නම් ඔයා අපේ ගෙදර එන්නම ඕනී.

ඔයාලගෙ ගෙදර…

ඇයී. එනවා නේද? .

හැබැයි එදා සෙල්ලම් බෑ හොදේ. මට ඔහෙ එන්නත් නැති වෙන වැඩක් ඕක.

අපිට එහෙම නොකර ඉන්න තිබුනේ සුදු මැනික. මට දැන් මෙහෙ තනියෙන් ඉන්න හිතෙන්නෙ නෑ.

එහෙම කියලා බෑනේ. ශානූ අයියෙ. අම්මලා දැන ගත්තොත් මව ගහලා පන්නයි.

     මාව එදා හවස එක්කන් යන්න ශානූ අයියා ආවා. ගෙදරට ගිය වෙලාවෙ ඉදන් ශානූ අයියා මගෙ ළගින් හෙල්ලුනේවත් නෑ. රැ දහයත් පහුවීගෙන ආවා අපි තවම රූපවාහිනිය ළග ඉදගෙන.

 
පුතේ අද නිදා ගන්නෙ නැද්ද? . ඔය දුවට නිදි මත ඇති.

ශානූ අයියලාගෙ අම්මා බලාන ඉදාලා එපාම වෙලාද කොහෙද ඇහුවා. මම ශානූ අයියලාගෙ ගෙදර ඉන්න දෙවෙනි දවස, ශානූ අයියගෙ අම්මා දන්නෙ නෑ ගිය සතියෙ සෙනසුරාදා රෑත් මම මෙහෙ හිටිබව. අම්මා මං නිදියන්න එක්කන් යන්න බලාගෙන හිටියා. මං යන්න හැදුවත් ශානූ අයියා මට යන්න දුන්නෙ නැහැ.

අම්මා නිදා ගන්න. ඉතිං අපි නිදා ගන්නම්.

මං මේ දුව එනකන් ඉන්නෙ.

එයා මගෙ කාමරේ හිටපුදෙන්.

     ශානු අයියා ගානක්වත් නැතුව එහෙම කියද්දී, අම්මගෙ ඇස් දෙක උඩ ගියා.

පිස්සුද පුතේ..

මං කිව්වනෙ අම්මෙ.

ඕනී මගුලක් කර ගන්න එකයී.

      ශානූ අයියලාගෙ අම්මා , ශානූ අයියට බැන බැන යන්න ගියා. ශානු අයියා කිවොත් කිව්වා කියලා ගෙදර හැමෝම දැනගෙන හිටියා. එයාගෙ වචනය වෙනස් කරන්න කවුරුත් උත්සහ කලේ නැහැ. මගෙ හිතට නම් හරි නැහැ මේ වුන දේ. මම කොහොමට හෙට මේ මුනිස්සුන්ට මූන දෙන්නෙ. මට බයක් වගේම දුකක් ඇති වුනා . ටික වෙලාවකට පස්සෙ ශානු අයියා මාව එයාගෙ කාමරයට එක්ක ගියා. මම හිටියෙ හෙට දවස ගැන කල්පනා කරමින්, ශානූ අයියා මගෙ තුරුලේ දැවටුනත් මන් ඒවට ප්‍රතිචාර දැක්වුවෙ නැහැ. මගෙ හිත ඇතුලින් හඩා වැටුනා.” මමත් අම්මෙක් තාත්තෙක්ගෙ රැකවරනය මැද හැදුනා නම් මේ වගෙ ප්‍රශ්න වලට මූන දෙන්න වෙන්නෙ නෑනේ “කියලා .

මොනවද රත්තරනේ ඔය හැටි කල්පනා කරන්නෙ.

     ශානු අයියා රහසින් මගෙන් එහෙම අහන කොට ,මට ඇඩුම් ආවා. හිත ඇතුලේ හැගිලා තිබුන බය, දුක වගේ හැගීම් කදුලු වෙලා පිටට ආවා. 

ඔයා අඩනවා නේද සුදු මැනික.

අනේ.. ශානූ අයියේ…. 

මොකද දෙවියනේ අඩන්නෙ..

මං.. කොහොමද… හෙට… ඔයාලගෙ …අම්මට ….මූන දෙන්නේ…

කිසි අවුලක් වෙන්නෙ නෑ රත්තරං මම ඉන්නවනේ. 

ඔයාට… තේරෙන්නෙ නෑ අයියේ.

   මම මූන ශානු අයියගෙ පපුවේ හොවාගෙන ඇඩුවා. මගෙ කදුලු ශානු අයියේ පපුව මත ගලාන ගියා. 

ඔයාගේ ඕනී දේකට මම ඉන්නවා. වුන දේවල් සේරම වැරදි බව මට තේරෙනවා . ඒත් දැන් හැම දේම වෙලා ඉවරයී. එන දේකට මූන දෙමු. 

      මගෙ උණුහුම විදිමින් ශානු අයියා සුව නින්දක සිටියත් ,මගෙ ඇස් දෙකට නින්දක් ආවේ නෑ. රෑ වෙද්දි මට නින්ද ගිහින් තිබුනා. මම උදෙන්ම ඇහැරුනත් කාමරෙන් එළියට නම් ආවේ නෑ. මට ශානූ අයියගෙ අම්මාව දකින්නත් බයයී . මම නිහඩවම කාමරයට වෙලා හිටියා. පස්සෙ ශානූ අයියා ඇහැරිලා එළියට යමු කිව්වත් මම ගියෙ නැහැ. අන්තිමේ ශානු අයියගෙ පෙරත්තය නිසාම මම එළියට ගියා. දෙවියනේ අයියලාගෙ තාත්තා සාලේ ඉදගෙන ඉන්නවා. මම හිතුවෙ එතනම සිහි නැතුව ඇදන් වැටෙයි කියලා. 

ආ … දෙන්නා එළියට එනකන් තමා මං බලාන හිටියේ.

        අම්මා අපි ගැන සේරම කියලා තිබුනා. මම දවාලට මෙහෙ එනබව කොහොමත් ශානූ අයියලාගේ තාත්තා දැනගෙන හිටියා. ඊයේ රෑ සිද්ද වුන දේ ගැන ශානූ අයියලගේ තාත්තාට කේන්ති ගිහින්.

මොනවද පුතේ ඔය කරන මෝඩ වැඩ.

     අයියා නිහඩව අහගෙන හිටියා. මම බයේ වෙව්ලනවා. 

කසාද බන්දන්නත් බෑ තව ඒ ළමයා ඉස්කෝලේ යනවා නේද? දැ දුවලගෙ ගෙදරින් මේවා දන්නවද?

   ශානූ අයියලගෙ තාත්තා මගෙ දිහා බලාගෙන ඇහුවා. මම හිස සලලා නෑ කිව්වා. 

ඔය බලන්නකෝ.. අපේ මෝඩ කොල්ලට නම් පිස්සු.

     ශානූ අයියලගෙ තාත්තාට වුන දේ ගැන හිතට හරි නැහැ . හුග වෙලාවක් යනකන් ඒ දෙ ගැනම කියෙව්වා. මම පුදුම අසහනයකින් තමා කාලය ගෙවාගත්තේ. ශානූ අයියලාගෙ තාත්තා ශානූ අයියට හොදටම බැන්නා.” මේ ළමයට වැරද්දක් කරලා අහු වුනොත් මගෙ පුතා කියලා නෑ උබවයි මම අල්ල ගන්නෙ තේරුනාද, කලින්ටත් වඩා හොදට මේ ළමයා ගැන බලන්න ඕනී” කිව්වා. ශානූ අයියගෙ අම්මත් කුස්සියට වෙලා මොනවද ශානු අයියට කියවනවා මට යන්නතම් ඇහුනා.

අම්මේ ඒක මං දැක්කම ඇති. මමනේ එයා එක්ක පවුල් කන්නෙ. අම්මටත් ඕනි නම් බලන්න. ආන් අල්මාරියෙ බෙඩ් ශීට් එක ඇති.

       මම කාමරයට වැදුන පාර එලියට ආවේ ගෙදර යන්න. ඒත් මේ සිද්දියෙන් පස්සේ ලොකු වෙනසක් ඇති වුනා. ශානු අයියගෙ තාත්තා නම් එදා ඉදන්ම මට ආදරෙයි. මේ සිද්දියෙන් පස්සේ නිතරම අපි ගැන හොයලා බැලුවා. ඉදලා හිටලා දවසක බීලා ඇවිත් කෑ ගැහුවත්, වැඩිය කරදර කලේ නෑ. ගේන හැම දෙයකින්ම කොටසක් මං වෙනුවෙනුත් ගෙනාවා. මම එහෙ යන දවසක හරී, ශානූ අයියා මං බලන්න එන දවසක හරි, ඒ කොටස මට ලැබෙන්න සැලැස්සුවා. මාව පව්ලෙම කෙනෙක් හැටියට පිළිගත්තා.” මට දැන් පවුලක් තියෙනවා “ කියලා මගෙ හිත නිතරම කිව්වා.

    අගෝස්තු නිවාඩුවත් ඉවර විගෙන ආවා. අපි කලින් කතා වුන විදිහටම, මගෙ යාලුවෝ අපේ ගෙදර එන දවස උදා වුනා. මම පාන්දරින් ඇහැරලා යාලුවෝ වෙනුවෙන් කෑම හදන්න පටන් ගත්තා. උදෑසන අට පහු වෙද්දි තිවංක අයියා නයනිත් එක්ක ත්‍රීවීල් එකකින් ආවා. ශානු අයියත් නංගිවත් එක්කගෙන ආවා. පොරොන්දු වුන හැමෝම අන්තිමට ගෙදරින් එන්න දෙන්නෙ නෑ කියලා නතර වුන නිසා, තව එන්න හිටියේ ගීත්මයි, හර්ෂ අයියයී විතරයී. ගීත්මලට පාර හොයා ගන්න බෑ කියලා කෝල් කරලා කිව්වා. ඒක නිසා නංගිත් එක්ක මම ප්‍රධාන පාර ගාවට ගියා. වැඩි වෙලාවක් යන්න කලින් ඒ දෙන්නත් ත්‍රීවීල් එකක ආවා. නංගී ,මායිත් ත්‍රීවීල් එකට නැගලා ගෙවල් පැත්තට ආවේ, ආගිය තොරතුරු කතා කරමින්.

ඔය ඉස්සරහින් පේන ගේ, අපේ හර්ෂ අයියේ.

       මම හර්ෂ අයියට ගේ පෙන්වමින් කිව්වා. 
පාර අයිනෙන් නවත්වන්න අයියෙ. මිදුලට ගන්න බැරි වෙයි. 

     මම එහෙම කිව්වෙ අපේ ගෙදට එන පාර කන්දක් වගෙ නිසා.

නෑ නෑ. ඔය කන්ද මොකක්ද. ඕක අද්දනවා.

     කියාගෙන හර්ෂ අයියා ගේ පැත්තට ත්‍රීවීල් එක හැරෙව්වා. කන්දෙන් භාගයක් යනකොට ත්‍රීවීල් එක අද්දන්නෙ නැතුව ගියා. මම හිටියෙ දොරක් අයින්නෙ නිසා ඉන්න හර්ෂ අයියෙ මම බහින්නම් කියලා, බහින්න කකුලක් එළියෙන් තිබ්බා. ඒත් එක්කම නතර වෙලා තිබුන ත්‍රීවීල් එක ආපස්සට ගියා. ගිහින් නතර වුනා, ඒත් කකුල දනිස්ස ළගින් කැරකුනා. මම ඒ කකුලට බර නොදී පහලට ගියා. හැමෝම වට කරගෙන කකුලට මොකද ඇහුවා. සේරමලගෙ මුහුනු භීතියෙන් පිරිලා.

අවුලක් නෑ.

    කියලා මං කකුල උස්සන්න හැදුවා. උස්සන්න ශක්තියක් නෑ. කකුල සැහෙන්න බරයි වගේ මට දැනුනා. මම ආයෙත් උස්සන්න උත්සහකරද්දි ඔලුව කැරකීගෙන ආවා. මට සිහි නැති වෙලා. සිහිය එද්දි, මම හිටියෙ මගෙ ඇදේ වැතිරිලා, හැමෝම මාව වට කරගෙන පවන් ගහනවා වතුර ගහනවා. ශානූ අයියා මගෙ ළග ඉදගෙන, හොදටම බය වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. මට හැමෝම පෙනුනේ බොද වෙලා. ටිකකින් මම හොද සිහියට ආවා. 

ඇයි මේ …මට අමාරුවක් නෑ. ඔයාලා තේ බිව්වද.

         මම ඇදේ ඉද ගන්න ගමන් ඇහුවා. මගෙ කකුල හිරි වැටිලා වගේ තියෙනවද නැද්ද දැනුනේ නෑ.

සුදු අම්මේ මෙයාලට තේ හදලා දෙන්නකො. මම ඔයාලට ඉදි ආප්ප හැදුවා කන්නකො ගිහින්.

අනේ ශදියෝ. අමාරුවක් නෑ නේද.

     ගීත්මා ඇහුවෙ අඩන්න වගෙ මූන හදාන. එයා හොදටම බය වෙලා එයාලගෙ ත්‍රීවීල් එකේ එද්දිනේ මේක වුනේ.

අනේ නෑ බං .ඔබලා ගිහින් කාපල්ලා. 

        ආච්චි අම්මා තෙල් බෝතලක් ගෙනත් ශානූ අයියගෙ අතට දුන්නා. ශානූ අයියා මගෙ ළගින් හෙල්ලුනේවත් නෑ. තෙල් ගාලා ඉවර වෙලා කකුල් පහලට දාලා මම වාඩී වුනා. යන්තම් කට්ටියගෙ හිත හැදුන නිසා හැමෝම උදේ කෑම ගත්තා. ශානු අයියා මටත් කවමින් මගෙ ළට වෙලා කෑම ගත්තා. ටිකකින් මම ශානු අයියගෙ වාරු ඇතිව කාමරෙන් එළියට ආවා. අඩිය තියද්දි දනිස්ස ලගින් ලොකු වේදනාවක් ආවා. ඒත් සතුටු වෙන්න ආපු යාලුවන්ගෙ සතුට නැති වෙන නිසා ,මම රිදෙන බව කිව්වෙ නැහැ. පුටුවක ඉදගෙන එයාලා එක්ක සතුටු සාමිච්චියෙ යෙදුනා. දවල් කෑමට කලින් කට්ටිය නාන්න යන්න සූදානම් වුනා. නොගිහින් බැරි නිසා මමත් අමාරුවෙන් එයාලා එක්ක ගියා.. ශානු අයියගෙයි නයනිගෙයිවාරුවෙන් පාරට ගිහින් ,ඉතුරු ටික බයික් එකේ ගියා. ගෙට පල්ලෙ දොල ගැබුර නැති නිසා අපි ටිකක් දුර තැනකට නාන්න ගියෙ.

       එතන හරිම ලස්සනයි මමත් කවදාවත් එතනින් නාලා තිබුනේ නැහැ, හොදයි කියලා අහලා තිබුනට. ඒ දොළට උඩින් ලස්සන පාලමක් වැටිලා තිබුනා. ඒක ගෙදරකට යන්න අදපු පුංචි දිග පාලමක්. දෙපැත්තෙන් අත් වැටවල් දෙකක් ගහලා තිබුන ඒ පාලම , දොළ පාරේ අසිරිය තවත් වැඩි කලා. වටේම තිබුන ගස් නිසා දොළටවත් පාලමටවත් ලොකු හිරු එළියක් වැටුනේ නෑ. එතන දොළ ගෙල දක්වා ගැබුරු වුනා. ශානූ අයියා මාව වාරු කරන් ඇවිත් පාලම උඩ වාඩි කලා. මම අත් වැට අතරින් දොළ දිහා බලාගෙන හිටියා. ශානු අයියත් , පාලමේ අත් වැටට වාරු වෙලා මගෙ ළගට වෙලා ඉන්නවා. 

ඔයා නාන්නෙ නැද්ද ශනූ අයියේ. 

ඔයා ඔහොම ඉද්දි මට නාන්න බෑ. 

මට අමාරු නෑ අයියේ. සුදු අම්මා තෙමා ගන්න එපා කිව්වනෙ නැත්තම් මාත් පහළට එනවා. ඔයා නාන්නකෝ. කට්ටිය පවුනේ. 

හා එහෙනම් ඔහොම බලං ඉන්න සුදු මැනික.

    ශානූ අයියත් පහලට ගියා. අද ගීත්මා දොළට බහින්න බෑ කියලා කැ ගහනවා. හර්ෂ අයියා ගීත්මා කෑ ගහද්දි ඇදලා ගත්තා. කට්ටිය දොළ පුරා දගලමින් කෑ ගහනවා. 

ශදී නංගියෝ ඔයත් එන්නකො.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු.

මම මොකුත් කියන්නෙම නෑ මයි

    එහෙ ඕනිවටත් වඩා නිදහස තිබුන නිසා. මම ශානූ අයියට නිතරම විහිලු කලා. “ මාත් අම්මෙක් තාත්තෙක් ළග හොද පවුලක ඉන්න තිබුනේ ඔයා මේ කෝලං කරන්නෙ කොහොමද බලන්න” කියලා. එහෙම වුනත් මං ඔයාව උස්සනවා. ඒක තමා ශානූ අයියගෙ උත්තරය වුනේ.

     කාලය කෙමෙන් ගිවී ගියා. අම්මා මම බලන්න ගමේ ආවා. දැන් චූටී මල්ලිට මාස අටයි. හරිම හුරුතල් වයස. එයාගෙ හුතලයත් එක්ක දවස් දෙකක් ගෙවිලා ගියා . අම්මලා ගෙදර යන්න සූදානම් වුනා. මට එදා පංති දවසක් නිසා මමත් අම්මාත් එක්කම පිටත් වුනා. මම එදා කලින්ම පංතියට ගියා. ටික වෙලාවක් යද්දි ළමයි දෙතුන් දෙනා එන්න පටන් ගත්තා. නයනි ,ගීත්මයී ඈත තියාම එනවා මම දැක්කා. 

ශදියෝ.. අද කලින්ම මොකො

චුට්ටක් කලින් ආවා බං..

මේ ගීත්මටත් ඔනිලූ ඔබලගෙ දොළෙන් නාන්න. 

ඉතිං වරෙල්ලකො. සල්ලි ගන්නෙ නෑ මම. 

එදා නම් මරු නේද බං.

     මාස ගනකට කලින් නයනී ,තිවංක අයියයි අපේ ගෙදර ඇවිත් ගත කරපු විදිය, නයනි ආසාවෙන් විස්තර කලා. අගෝස්තු නිවාඩුවත් කිට්ටු නිසා ,දවසක අපේ ගෙදර එන්න කට්ටිය තීරනය කලා. අපි හුගක් සතුටු වුනා ඒ දවස මතක් කරලා. එත් පංතිය ඇරෙනකොට මට ලොකු හිසදයකින් පෙලුනා. එක නිසා මම ශානූ අයියට කෝල් කලේ ගෙදර ඇරලන්න පුලුවන්ද කියලා අහන්න. එයා මට කිව්වා එයාලගෙ ගෙදර යමු කියලා. කොහොම හරි දහවල් එක කිට්ටු වෙද්දි අපි ශානූ අයියලාගෙ ගෙදර ගියා. මට ඕනි වුනේ ටිකක් නිදා ගන්න .ඒත් අපි එහෙට යද්දි කවුරුත්ම ගෙදර හිටියෙ නැහැ. ශානු අයියා යතුර හොයාගෙන දොර ඇරියා. 

කෝ ශානූ අයියේ අම්මලා.

ටවුන් ගිහින් ඇති. අද නංගිට පංති දවසක්.

ඉක්මනට එයි නේද .

මම ගෙට ගිහින් පුටුවකට බර වුනා. 

ඔලුව හුගක් රිදෙනවා ශානූ අයියේ. 

අවුව සැර නිසා වෙන්න ඇති. ඉන්නකො පැනඩෝල් දෙකක් දෙන්න. 

     ශානූ අයියා අම්මලගෙ කාමරයට ගිහින් මට පැනඩෝල් හොයන්න සේරම බාස්කට් පෙරලනවා මට ඇහුනා. සාලේ කොනක ශානු අයියලාගෙ තාත්තා නිදා ගන්න වැල් ඇද තිබුනා. මම ඒ ඇදට ගිහින් ටිකක් ඇල වුනා. ටිකකින් ශානූ අයියා මට පැනඩෝල් දෙකකුයි වතුර එකකුයි ගෙනත් දුන්නා.

මේ දෙක බීලා ටිකක් නිදා ගන්න.

      මම පැනඩෝල් දෙක බීලා එහෙන්මම ඇලවුනා. මට හොදටම නින්ද ගිහින්ලා. මම එක පාරටම නින්දෙන් ඇහැනා. මට හොදටම දාඩිය දාලා රස්නයට. ශානූ අයියා මව තුරුලු කරන් හොදටම නිදි. මට එක පාරට හිතා ගන්න බැරි වුනා. ඒත් ඒකෙ මට ලොකු අමුත්තක් දැනුනෙ නෑ. ශානු අයියා කොයි වෙලේද අවස්තාවක් එන්නෙ කියලනෙ ඉන්නෙ ,මාව තුරුලු කර ගන්න. මම හිමි සීරුවෙ ආදරෙන් ශානූ අයියගෙ ඔලුව අත ගෑවා. 

ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්….

      ශානු අයියා අඩ නින්දෙන් ඔලුව මගෙ පපුවට තද කර ගත්තා. එතකොට මගෙ මුලු ඇගට මොකක්දෝ දෙයක් සිද්ද වුනා. මට ශානු අයියව ඇහැරවන්න හිතුනෙ නෑ. ඒත් අම්මලා එයි කියලා එකපාරටම මට බයහිතුනා. වෙනදට අපි දෙන්නා තනියෙන් ගෙදර හිටියත් ටීවී බැලුවා නැත්තම් කෑම උයාගෙන කෑවා, ඒත් නැත්තම් තුරුල් වෙලා කතා කර කර හිටියා. මේක මට අලුත් අත්දැකීමක් වුනේ ඒකයී. 

ශානූ අයියේ.. ශානූ අයියේ….

ඈ……

මම ශානු අයියගෙ මිදිලා ඇදේ වාඩි වුනා. 

ඇහැරෙන්නකො ළමයො හවස් වෙලා. 

එන්නකෝ තව ටිකක් නිදා ගන්න.

       ශානු අයියා මාව ආයෙත් ඇදේ හාන්සි කරන්න හැදුවා.

බෑ බෑ අම්මලා එයි කෝ .. මට යන්න දෙන්න.

         මම ඇදෙන් නැගිට්ටා. ශානු අයියා ඇදේ ඉදගත්තෙ ඇගමැලි කඩමින්. ශානු අයියා නිදා ගන්න කලින් අම්මලට කෝල් කරලා.. අම්මලා මාමලාගෙ ගෙදර ගිහින්ලූ.ඒක නිසා මම ශානු අයියට කිව්වා අපේ ගෙදර යමු කියලා. මොකද සමහර දවස් වලට ශානු අයියා අපේ ගෙදර රෑ ඉන්න එනවා. ලොකු අම්මත් නැති නිසා ලොකු අම්මගෙ කාමරේ නිදා ගන්නවා. ශානු අයියා අද බෑ කිව්වා. රෑ වෙන්න කලින් මාව ගිහින් අරලින්නම්, පුලුවන්නම් කන්න මොනවා හරි උයලා දෙන්න කිව්වා. ඔලුවේ කැක්කුම අඩු නිසා ඇග හෝදන්න ඕනි කියලා මට හිතුනා. ශනු අයියා කම්මැලියා වගේ තාම නිදි කිරනවා.

ශානූ අයියේ. ඇග ටිකක් හෝද ගත්තා නම් හොදයී.

ඉතින් හෝදමු. හැබැයි මට බලං ඉන්න ඕනී. 

ආ මේන් කෝලං .ලැජ්ජා නැද්ද කෙල්ලො නාන දිහා බලන් ඉන්න. 

මගෙ කෙල්ලනේ. 

      මම කුස්සියට ගිහින් ලිප ඇවිලෙව්වේ උයන්න. වතුර කේතලය ලිපෙන් තියලා මම හාල් ටිකක් හෝදලා ලොකු ලිපෙන් තිබ්බා. ශානූ අයියත් අස්සට ඇවිත් මට උයන්න දෙන්නෙ නැහැ. තුරුල් කර ගන්නවා , කොනිත්තනවා ,සිප ගන්නවා, පිස්සු වැඩ හුගයි. හරියට පොඩි ළමෙක් වගේ හුරතල් වෙනවා. අමාරුවෙන් කියලා කියලා ඇගහෝදන්න වතුර බාන්න ලිද ලගට යැව්වා. උයලා ඉවර වෙලා මම දියරෙද්දත් ඇදගෙන තුවාය කරේ දාගෙන ලිද ළගට ගියා. ශානූ අයියට යන්න කිව්වට යන්නෙම නැහැ, ඒක නිසා මම බලන් ඉන්න ඇරලා ඇග හෝදන්න ගත්තා. 

අද මෙයාව තියා ගත්තනම් හරි.

ශානු අයියා දිය බේරෙමින් හිටිය මන් දිහා අමුතු විදිහට බලාගෙන කිව්වා.

හොදට තියේවී.

ඇයි හොද නැද්ද?

මොකටද? 

සැක ඇරගන්න තිබුනා අපරාදේ..

    මගෙ හිත ලැජ්ජාවවෙන් පිරුනා. ඒත් මම ඒක හංගගෙන කතා කලා.

හොදට තියෙවී. බදින දවසට පහුවදා නැන්දම්මා මාව ගහලා පන්නයි.

ඒවා කොහෙද මාත් එක්ක. ඕවා කවුද නැන්දම්මට පෙන්නන්නෙ. මං විතරයි බලන්නෙ. 

      කතාවෙන් කතාවෙන් මම ඈග හෝදගෙන ඇග පිහදාන්න ගත්තා. ඊට පස්සෙ ශානු අයියත් ඇග හෝදන්න පටන් ගත්තා මම ගෙට ගිහින් ඇදුමක් දා ගත්තා. දැන් හතර වටින් අදුර වැටීගෙන එනවා. ශානු අයියලාගෙ ගේ තිබුනේ අනිකුත් ගෙවල් වලින් හුදකලා වෙලා. වටේ තිබුන රූස්ස ගස් නිසා අනිත් තැන් වලට කලින් ඇදිරි වැටුනා. මම ගෙදර යන්නත් ඕනී නිසා ජනෙල් සේරම වහලා දැම්මා. මම ජනේල පියනක අගුල දමින් ඉන්න කොට ශානූ අයියා පිටි පස්සෙන් ඇවිත් මගෙ බද වටේ අත් දා ගත්තා. 

සුදු මැනික..

හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්

අද ඔයාට කියන්න නිදහසට කරුනු නැද්ද. 

නෑනේ.. 

හොද වැඩේ.

යමුද දැන් අපි.

හදිස්සිද. අද ඉන්නකෝ.

පිස්සුද ශානු අයියේ.

      මම ශානූ අයියගෙ පැත්තට එක පාරටම හැරෙමින් ඇහුවා. 

ඔයාට මාත් එක්ක ඉන්න බයද. 

නෑ.. ඒ…..

     තවත් මට කතා කරන්න ඉඩ ලැබුනේ නැහැ. මගෙ දෙතොලට තවත් සෙලවෙන්න ශානූ අයියා ඉඩ දුන්නෙ නැහැ. මට මොනවා වුනාද හිතා ගන්න බෑ. මට ඒ ග්‍රහනයෙන් මිදෙන්න ඕනි වුනේත් නැහැ. 

      පසු දින උදා වුනා, මම ශානූ අයියගෙ නිරුවත් පපුව මත හිස හොවාගෙන හිටියා.මම ශානූ අයියා එක්ක මුල් රාත්‍රිය ගෙවලා තිබුනා. එදා රාත්‍රිය මගෙ ජීවිතය වෙනස්ම මාර්ගයකට යොමු කලා. තව දුරටත් මම කන්‍යාවක් නොවන බව මතක් වුනත්, මට ඒ ගැන කිසිම වේදනාවක් තිබුනේ නෑ. මම තවත් ශානු අයියගෙ තුරුලට ගුලි වෙමින් නිදා ගත්තා. මං වැරදී කියලා මට හිතුනා, ඒත් මම ඒක අමතක කරන්න උත්සහ කලා.

සුදු මැනික…..

හ්ම්ම්ම්ම්

දුකයිද රත්තරං.

නෑ මගෙ අයියේ . මට සතුටුයි . ඔයාගෙ සැකෙ වත් දුරු වුනානේ. 

මට ඒ දේ බලන්න ඕනි වුනේ නැ. මං දන්නෙ නෑ මට මොනවා වුනාද කියලා.

කොහොම හරි මාව තියා ගත්තා නේද?

     මම ශානු අයියව තුරුල් කර ගනිමින් කිව්වා. මම නැගිටලා තේ හදන්න කුස්සියට ගියා. ශානු අයියත් මගෙ පසු පසම කුස්සියට ආවා. මම තේ හදන කොට ශානු අයියා මගෙ ළට ඇවිදින් නතර වුනා. ශානු අයියගෙ මූනේ ලොකු දුකක් තිබුනා

සුදු මැනික.

ඇයි ශානු අයියෙ දුකින්..

ඔයා පව් මගෙ මැනික. 

මං පව් නෑ අනේ. ඔයා ඉන්නෙ මට.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු.

හී ඒක තමා

Posted By sha733 on 03 Oct 2016 10:14 AM
ලව් එක නැගල යන්නෙ චෙක් කොර ගන්නද දන්නෙත් නැහැ

41. වන කොටස.

කාලය ගෙවිලා ගියත් ප්‍රශ්නවල අඩු වුනේ නැහැ. නොයෙකුත් හේතු නිසා ශානූ අයියයි මමයි නිතර ගැටුම් ඇති කර ගත්තා. සේරටම හේතුව වුනේ ක්‍රිස්ටි මාමා. මම ශානූ අයියලාගෙ ගෙදර යන එක නතර කරලා දැම්මා. ශානූ අයියාට අම්මලාගෙ අවුල නිසා මං නොඑන්නෙ කියලා තේරුම් අරන්න්ද කොහෙද, මට යමු කියලා බලකලෙත් නෑ. ශානු අයියා දිගටම මට උදව් කලා. මම ශානු අයියලාගෙ ගෙදර නොයා ඉන්න කොට ප්‍රශ්න ටික ටික මග හැරුනා. අම්මාගෙ කරදරය අඩු වෙන්න ඇති ,ඒක නිසා ශානූ අයියාගෙ මගෙන් සේන බාප්පගෙ සිද්දිය ගැන අහන එක නැවතුනා.

නයනි තිවංක අයියයි දවසක් අපේ ගෙදර ආවා. ඒදා ශානූ අයියත් ආවානිසා අපි හුගක් විනෝදෙන් කාලය ගත කලා. නයනී මමයී එකතු වෙලා කැම ඉව්වා. ආච්චි අම්මත් අපිට උදව් කලා. ආච්චි අම්මට ඉතිං කයියට අල්ල ගන්න කෙනෙක් ඉන්නවා නම් වෙන මොකුත් ඕනී නෑ. ශානූ අයියයි,තිවංක අයියයි අල්ලගෙන බරටම කතාව. නයනී මමයි දෙන්නට හොද පරිප්පුව කියලා උයන ගමන් කතා වුනා. 

උයලා ඉවර වුනාම අපි දෙන්නත් කතාවට එකතු වුනා. ශානූ අයියලට විහිලු කරලා හිනා වුනා. දවල් කෑම වෙලාවත් කිට්ටු නිසා මම කැම මේසය සූදානම් කරන්න ගෙට ගියා. මම කෑම මේසය සූදානම් කරමින් ඉන්න වෙලේ ශානූ අයියා කුස්සියට ආවා.

ළමයා වැඩ වගේ..

මොකෝ මේ පැත්තෙ.

උදව්වක් එහෙම තියෙද බලන්න ආවේ.

අප්පේ මෙයාගෙ උදව්.

මම අවසාන ව්‍යාන්ජන දිසියත් අරන් කෑම කාමරයට ගියා. ශානු අයියත් මගෙ පසුපසම ඇවිත් බව දැනුනේ එයාගෙ අත් දෙක මගෙ බද වටා යද්දී. ශානූ අයියා ආදරෙන් මාව තුරුලු කර ගත්තා. 

මොකද මේ …මාලුවත් හැලෙනවා දැන්…

මම බොරු තරහක් අරන් කිව්වා.

මට මොකද ඉතිං. හැලුනදෙන්…

කන්නෙ මොනවද එතකොට.

ඔයාව……

ආ ඇත්තද? සුදු අම්මා ආවොත් ඔයාට කොස්සෙන් කන්න වෙයි.

එත් කමක් නෑ….

ඒත් එක්කම පොඩි සද්දයක් ඇහුනා කුස්සිය පැත්තෙන්.

අතාරින්න …සුදු අම්මා එනවද කොහෙද?

මම ශානූ අයියගෙන් මිදිලා කැම මේසෙ පිලිවල සූදානම් කරන්න ගත්තා. 

පූසෙක් අනේ. ඌටත් ඔයාගෙ කෑම රහ වැටිලද කොහෙද? 

එහෙම කියාගෙන ශානු අයියා මගෙ ළගට ආවා. මගෙ උරහිස් දෙකට උඩින් බිත්තියට අත් දෙක තියාගෙන ශානු අයියා මාව කොටු කරගෙන. මම අත යටින් රිංගන්න යද්දි ශානූ අයියා මාව ආයෙත් එයාගෙ පපුවට තද කර ගත්තා .

රිංගලා බේරෙන්න නේද කල්පනාව..

අනේ ශානු අයියේ…

සුදු මැනික….

ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්…..

හාද……

මම දන්නවා ශානු අයියා මොනාද කියන්නෙ කියලා .මම ඔලුව උස්සලා ශානූ අයියා දිහා බැලුවා. ශානු අයියා මගෙ දෙකම්බුල් ආදරෙන් සිප ගත්තා. මොහොතින් මගෙ දෙතොල් මත උණුසුමක් දැවටුනා. ශානූ අයියගෙ දෙතොල මගෙ දෙතෙලතර පැටලී තිබුනා. මොහොතින් ඒ පහසින් මා මිදුනත් මම දෙනෙත් හැරියේ නැහැ. ජිවිතේ මුල්ම වතාවට නිසාදෝ මට දෑස් හරින්නට සිත් දුන්නෙ නැහැ.අයිත් ඒ මුහුන බලන්න සිත් දුන් නෑ, ලැජ්ජාවෙන් මුහුන රතු වෙලා. මුහුනට නැගුන සිනගව සගවා ගන්නට උත්සහ කරමින් ,මම ශානු අයියගෙන් මිදෙන්නට උත්සහ කලා.

සුදු මැනික.. තරහයිද

මට ශානු අයියගෙ මූන දිහා බලන්න බෑ . මම ඔලුව වනලා නෑ කිව්වා.

ඔයා අකමැති ඇති කියලයි.. මේ තරම් කල් මම ඉවසුවෙ.. ඇයි.. මගෙ දිහා බලන්නකෝ. තරහින් නේද.

පිස්සා…..

මම ශානූ අයියව එහාට තල්ලු කරලා, කෙලින්ම නයනිලා ඉන්න පැත්‍තට ගියා. 
ලැජ්ජාවෙන් රතු වුන මුහුන සගවා ගන්න උත්සහ කරමින්.

යමු කන්න.

කෝ ශානුවා.

තිවංක අයියා මගෙ දිහා බලලා අදද්දි ,මම ගෙට එන්න ආපහු හැරුනේ ,තිවංක අයියට වෙනසක් දැනෙයි කියලා.

එයාට බඩ ගිනිලු . ආන් ඔයාලටත් කලින් කනවා.

ශානු අයියා මට නිදහසේ කන්නවත් දුන්නෙ නෑ. මගෙ දිහා බලාන හිනා වෙනවා. ඇස් වලින් ඉගි කරනවා. මම කොහොමද ඉතිං කෑම කන්නෙ. අපි හතර දෙනා හවස දෙකට විතර දොළට නාන්න ගියා. අව් රශ්මිය නිසා දොළ අවට තිබුන ගල් පා තබන්නවත් බැරි තරමට රත් වෙලා තිබුනා. නයනී මමයි දොළට බැස්සෙ ඇදන් හිටි ඇදුම් පිටින්මයී. නයනිට දොළේ නාලා පුරුදු නැහැ. පපුව මට්ටමට වතුර ඇති හරියට මම නයනිව එක්ක යද්දි නයනී හිටියෙ මගෙ අත තදින් අල්ලගෙන ,ගොඩ යමු කියලා කෑ ගහමින්. ශානු අයියටයි තිවංක අයියටයි හොදටම හිනා.

මොකුද්ද කනවෝ…

නයනි මාවත් අතහැරලා ගොඩට දිව්වෙ දොලේ ඉන්න පුංචි මාලුවෝ කකුලට කොටලා. නයනි පව් මට නම් හිනාව නවත්ත ගන්න බැරි වුනා. නයනී දිය බේරෙමින් ගලක් මත් ඉදගෙන හෝදිසියෙන් දොල දිහා බලනවා. හරිම අමාරු වුනා නයනිව ආයි දොළට ගන්න. තිවංක අයියා අමාරුවෙන් නයනිව නාන්න අඩගහ ගත්තා. ටිකක් වෙලා ඉද්දි නයනි දෝලේ නාන එක විනෝද බව තේරුම් ගත්තා. අපි හතර දෙනා එකිනෙකාට වතුර ගසා ගනිමින් විනෝදෙන් දිය සෙල්ලම් කලා.

ශදි නංගියෝ…….

ඇයි ශානූ අයියේ…

කෝ සබන් පෙට්ටිය..

බාල්දිය ඇතුලේ…

නෑනේ…..

නැති වෙන්න විදිහක් නෑ .ගෙනාවනේ…

එහෙම කියාගෙන මම ශානු අයියා ඉන්න පැත්තට ආවා. අපි අදින්න ගෙනා ඇදුනුයි, බාල්දියි තියලා තිබුනේ කුඹුක් ගහක හෙවන යට. නාන තැනට ටිකක් ඈතින්. 

කෝ නැද්ද.

නෑනේ. 

මම ඒ හරියට යනකොට ශානු අයියා මහෙ අතින් ඇදලා කුඹුක් ගහට මුවා වුනා. මට එතකොටයි තේරුනේ මේක ශානූ අයියගෙ හොර වැඩක් බව. 

ශානු අයියේ ඇයි මේ…

ලස්සන බලන්න….

එහෙම කියලා ශානු අයියා මං දිහා අමුතු විදිහට බැලුවා. දිය බේරෙමින් තිබු ,මගෙ ඇදුම් ඇගටම ඇලී ගිහින්. තෙත ඇදුමුන් ශරීරය කැපී පෙනුනා. මම ඉක්මනින් තුවායක් අරන් පොරව ගත්තා.

මොකද්ද ඒ කලේ..

ඔයා නම් හොදටම නරක් වෙලා ශානූ අයියේ..

මං එහෙම කිව්වෙ බිම බලාගෙන. 

කවුද දන්නෙ නෑ මාව නරක් කරන්නෙ. තව නරක මොකුත් කලෙ නෑ.

ශානූ අයියා මාව එයාගෙ තුරුලට ඇදලා ගත්තා.

අනේ.. ශානූ අයියේ තිවංක අයියලා දකී.

හැම එකටම නිදහසට කරුනු තියේ නේද? ඔහෙ දැකපුදෙන් ඕනි නිසානෙ බලන්නෙ.

අනේ….

ශානූ අයියා මාව තදින් තුරුලු කර ගත්තා. නැවතත් මගෙ දෙතොල් සිප ගත්තා.

ශානුවෝ. සබන් හොයන්න කොම්පැනියටම ගියාද?

තිවංක අයියා දොලේ ඉදන් කෑ හැහුවා. මම තුරුලෙන් මිදෙන්නට උත්සහ කලත් ශානු අයියා මට යන්න දුන්නෙ නෑ. 

ඔව් හුගක් දුර ඉන්නෙ තව වෙලා යයී.

ශානූ අයියා එහෙම කිව්වෙ මගෙ මුන දිහා බලාගෙන ලෝභ කමින්. මම ශානු අයියගෙන් මිදිලා දොල පැත්තට ගියා. 

සබන් පෙට්ටිය දාලා ඇවිත්නෙ. මං ගෙදර ගියා ගේන්න.

එකෙනුත් හොදක් වුනා නේ..

තිවංක අයියා එහෙම කියද්දි මගෙ මුන රතු වුනා. එයාලටත් තේරිලා. මට ශානු අයියත් එක්ක පොඩි කේන්තියකුත් ආවා.

ඔව් ඔව් .. සෑහෙන්න වාසී. 

මම ශානූ අයියා දිහා රවලා බැලුවා. හවස ශානු අයියලා ගෙවල් වලට යන්න සූදානම් වෙද්දි, චූටී මාමා ආවා.

ශානු අයියත් එක්කත් ටිකක් වෙලා කතා කර කර ඉදලා, අපිත් එක්ක තේ එහෙමබීලා යන්න ගියා. දැන් අපේ පවුලේ ශානු අයියා නොදන්න කෙනෙක් නෑ. මට ඉගන ගන්න උදව් කරන්නෙ එයා කියලා හැමෝම දැනගෙන හිටියා. චූටි අම්මලා එහෙම ඒකටත් තරහෙද මංදා එයාට ආයෙත් දරුවෙක් ලැබෙන්න කියලා, ආච්චි අම්මට එහෙ එන්නලු මාව යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර ඉන්න කියලා. ලැජ්ජ නැතුව ගෑනු ළමෙක්ට පිට ගෙවල් වල ඉන්න කියනවනේ. ලොකු අම්මවත් එයාගෙ පුතා එක්ක ගිහින් තිබුනා ,අක්කට තනියෙන් දරුවා බලා ගන්න බෑ කියලා.

මම පංතිවත් ,ස්කෝලේවත් පාඩු කර ගත්තෙ නැහැ. පුරුදු විදිහටම යාලුවන්ගෙ ගෙවල් වල යමින් ඉගෙනීම් කටයුතු කර ගෙන ගියා. ශානූ අයියගෙයී යාලුවන්ගෙයි උදව් නිසා මම සතුටින් ඉගෙනීම් කටයුතු කලා. දැන් ශානු අයියලාගෙ ගෙදරත් සාමකාමී. මම නිතරම එහෙ ගියා. ශානු අයියා හරි කැමති වුනා මං එහෙ එනවට. 

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු

Posted By සඳුනි on 03 Oct 2016 06:30 AM

හොරෙන් දැම්මේ නෑ අනේ ඔයා ඒකන් බලන් හිටියේ..... හී

අද දාන්නම් දුශාන් අයියා 41 ක.

හොරෙන් දැම්මේ නෑ අනේ ඔයා ඒකන් බලන් හිටියේ..... හී

අද දාන්නම් දුශාන් අයියා 41 ක.

Posted By DanuLiyanage on 02 Oct 2016 02:37 PM
thawa poddayi neda kathawa

          සේන බාප්පා බලෙන්ම වගේ මාත් එක්ක කතා කලා.

Posted By ගීත් on 30 Sep 2016 08:26 PM
වෙලාවක කොටස් ටික ඔක්කොම කියවන්න ඕනෙ හී

Posted By gayya on 30 Sep 2016 05:03 PM
සදුනි අක්කි ලියපු කතා කියවන්න ඉන්නේ කෝස් ඒක ඉවර වෙලාම නිදහසේ.. අන්න ඒදාට මම කමෙන්ට් ඒක දෙන්නම් හොදද.. කෝස් ඒකේ ඒග්සැම ඉවරවුනු ගමන් දාගෙන තියන පලවෙන් වැඩේ ඒ්ක..

මම මග බලන් ඉන්නවා ගුරු......

ඔයාගේ විභාගේ කටයුතු සාර්ථක වෙන්න කියලා ප්‍රාර්තනා කරනවා.

හොදට විභාගෙට මූණදෙන්න.

        අපිට හම්බෙන්න ,කතා කරන්න ඕනි තරම් නිදහස තිබුනා. මං කරන්නෙ මොනවද හොයන්න කාටවත් උවමනාව තිබුනෙ නැ. ඒක නිසාම මං ශානූ අයියට හුගක් ළං වුනා. මගෙ ජීවිතේ වුනේ ශානූ අයියා. සමහර දවස් වල ශානු අයියලාගෙ ගෙදර යද්දී ගෙදර කවුරුත්ම හිටියෙ නෑ. අපි දෙන්නා විතරක් ගෙදර හිටියට ශානූ අයියලගෙ අම්මා මොකුත් කිව්වේ නැහැ. ශානූ අයියා ගෙදර අය කියනදේ පොඩ්ඩක් වත් ඇහුවේ නෑ. ශානූ අයියා කරන කිසිම දේකට එපා කිව්වේ නෑ. බැරි වෙලා හරි ශානු අයියගෙ අම්මා, ශානූ අයියට නරකක් කිව්වොත් එයා අම්මට සැරෙන් කතා කලා. 

          මම ශානූ අයියට දොස් කිව්වා , අම්මට එහෙම කතා කරනවට. ඒත් එයා කිව්වේ "ඔයා නොදන්න ඒවට අත නොදා ඉන්න, මට ඉගෙන ගන්නත් නැති වුනේ ඔය මිනිස්සු නිසා තමයී , මාමා විතරයී මං ගැන බැලුවේ. මං අන්තිම කාලේ ක්ලාස් ගියෙම නෑ. අම්මයි නංගී ගිහින් මාමා ගෙන් සල්ලි අරන් ආවට මට දෙන්නෙ නෑ. මං මෙයාලගෙ ළමෙක් නෙවෙද කොහෙද නංගිට විතරයි හැමදේම කරන්නෙ" කියලා.මං අම්මාලා එහෙම නෑ කිව්වත් ශානූ අයියා ඒක පිළිගන්න සූදානම් නැ. ශානූ අයියගෙ අම්මා හරිම හොද කෙනෙක් , මට හිතා ගන්න බැරි ශානූ අයියා ඇයි එහෙම හැසිරෙන්නෙ කියලා. අපි දෙන්නාගේ සම්බන්දය පටන් ගත්ත දවසේ ඉදන්ම ,අපි දෙන්නා තප්පරයකටවත් තරහා වෙලා නෑ. මට කවදාවත් කේන්තියෙන් වචනයක් කතා කරලා නෑ. හැම ප්‍රශ්නයෙදිම මං වෙනුවෙන් හුගක් ඉවසුවා, ඒත් ඇයි මේ ගෙදර අය එක්ක හැසිරෙන විදිහ. මට තේරුම් ගන්න බෑ. ශානූ අයියලගෙ ගෙදර එන්න ගත්තම තමා ශානූ අයියා ගැන තව නොදන්න හුගක් දේ තියෙන බව තේරුම් ගත්තේ. 

************************************
         ශානූ අයියගෙ නංගී හරිම කම්මැලි ගණන් හදන්න. ගණන් අමාරුයි කිව් නිසා මං එයාට ගණන් කියලා දුන්නා. ඉස්කෝලේ වැඩ වලට උදව් කලා. මාත් ක්ලාස් එකේ වැඩ කරේ ශානු අයියලාගෙ ගෙදරදී. මොකද මං දැන් හැම නිවාඩු දවසකම හිටියේ ශානූ අයියලාගේ ගෙදර නිසා.

නංගියෝ අර එන කෙනාව මං අදුරනවා. එයා අපෙ අම්මලාගෙ ගෙවල් ලග.
මම ජනේලයෙන් ඈත් එන පුද්ගලා පෙන්වමින් කිව්වෙ බය මුසු ස්වරයකින්. 

ආ ඒ ක්‍රිස්ටී මාමානේ. එයා අපේ ඈතින් නෑයෝ වෙනවා අක්කී.

මං දැක්කොත් එයා ගෙදරට කියයී මං හැංගෙනවා. 

      මං ශානූ අයියගෙ කාමරයට දුවගෙන ගියා .ශානූ අයියා මෙට්ටය අතුරගෙන හොදටම නිදී. මම ශානූ අයියව ඇහැරවලා පුලුවන් ඉක්මනට විස්තරය කිව්වා. ශානූ අයියත් දොර වහගෙන කාමරයෙන් එළියට ගියේ මොකද වෙන්නෙ බලන්න.ඒ වෙනකොට ක්‍රිස්ටී මාමා ගෙට ඇවිත් අම්මාලා එක්ක කතා කරනවා මට ඇහුනා. අයියත් එතනට ගිහින් ආගිය තොරතුරු කතා කලා. පස්සෙ ශානූ අයියා ශීරාන් අයියලාගේ ගෙදර යනවා කියලා බයික් එකේ නැගලා ගියා. ටික වෙලවකින් මාතෘකාව මගෙ පැත්තට හැරුනා. මට හිතා ගන්න බෑ, ක්‍රිස්ටි මාමා ඇවිත් තියෙන්නෙ මං ගැන කතා කරන්න.

ලතා නංගියේ . උබලගෙ ලොකු කොල්ලාගෙ සම්බන්දක් තියේ නේද, අර සේනලගෙ කෙල්ල එක්ක.

ඔව් ක්‍රිස්ටි අයියේ...

උබලා දන්නවද ඕකිගෙ තාත්තා නෙමෙයි ඔය සේනයා. ඒකිගෙ අම්මගෙ දෙවෙනි කසාදේ.

අපි දන්නවා ක්‍රිස්ටි අයියේ ඒක..

එහෙනම් මොකද ඕක නවත්වන්නෙ නැත්තේ...

තාත්තා නැතුවට මොකද ඉතිං..

ඇයි උබලා දන්නෙ නැද්ද ඕකී සේනයා අතින් අනාත වෙලා ඉන්නෙ.

          ඒ වචනය මගෙ හදවත් පසාරු කරගෙන ගියා. මොන ගිනි ගෙඩියක්ද්ද මේ පාත් වෙන්න යන්නෙ. මට එලියට ඇවිත් ක්‍රිස්ටි මාමාගෙ බෙල්ල මිරිකලා තෝ දැක්කද අහන්න හිතුනා. මං අමාරුවෙන් කේන්තිය ඉවසගෙන අහගෙන හිටියා

ඒ මොකක්ද්ද අයියේ ඒ කතාව..

ඔය කෙල්ලෙ ලොකු ළමෙක් වෙන්නත් කලින් අනාත වෙලා තියෙන්නේ. ඒකනේ ලොකු ළමෙක් වුනා කියලා කාටවත් කිව්වෙ නෑ .සති දෙකක් විතර ගමේ ගෙනිහින් ඉදලා එක්ක ආවා.

මොනවද ක්‍රිස්ටි අයියේ ඔය කියන ජරා කතා.

ඔබට මං කියන එක විශ්වාස නෑ. සේනයා මගෙ හොද යාලුවෙක්නේ. සේනයාමයි මට ඕක කිව්වෙ. ඒකිත් කැමතිලූ බං ඕවට. පස්සේ මේ.. ඔබලගෙ කොල්ලා එක්ක පැටලුනාමලූ ඒක නැවතුනේ.

මට විශ්වාස නෑ..

සේනයගෙ කටින්ම කියනවා නම් ආයි මොනවද? මං මේක උබලගෙ හොදටයි කිව්වෙ. තවත් ඔය සම්බන්දේ තියෙ නම් කඩලා දාපන්. 

       ඒ කතාවෙන් තේරුනා මේක සේන බාප්පගෙ උප්පරවැට්ටියක් බව. මොන ජරා මිනිහෙක්ද ,මොන විදිහෙන් හරි මාව තනි කරන්නයි සේන බාප්පට ඕනී. කේන්තියට වඩා මට දුකයි. මං කොහොමද මේ මිනිස්සුන්ට මූන දෙන්නෙ. මං කාමරේ මුල්ලක ඉදගෙන අමිහිරි මතකයන් මතක් කරමින් හඩන්න ගත්තා.

     ක්‍රිස්ටි මාමා තමත් මොනවදො අම්මලා එක්ක කියවලා යන්න ගියා. ඒත් ක්‍රිස්ටි මාමාට සැකයීද කොහෙද මං ගෙයි ඉන්න බව මට රිදෙන්නම ගොඩක් දේවල් කිව්වා. ශානු අයියා තාම ගෙදර ආවේ නෑ . දැන් ශානූ අයියා ආවම අම්මා සේරම කියයී, ශානූ අයියත් මාව සැක කරයිද. ඇයි දෙවියනේ මේ මිනිහා මගෙ පස්සෙම ඇවිත් මගෙ ජීවිතේ විනාස කරන්න හදන්නෙ. ක්‍රිස්ටි මාමා ගියත් අම්මයී නංගී මට කතා කලෙ නැහැ. මූන දෙන්න බය නිසා මාත් කාමරෙන් එළියට ආවේ නෑ. අන්තිමේදී මෙට්ටෙයෙ වැතිරිලා අඩමින් සිටි මට නින්ද ගිහින් තිබුනා. 

ශදී නංගී ...ශදී නංගි.. ළමයෝ දොර අරින්නකෝ..

        ශානු අයියගෙ කටහඩ ඇහෙත්ම මගෙ ඇග රත් වෙලා ගියා. නින්දෙන් අවදි වුන මම මෙට්ට මත් ඉදගෙන නිහඩව අහන් හිටියා. මගෙ කම්බුල් දෙක තවමත් කදුලු වලින් පෙගිලා.

මොකද ළමයෝ දොර අරින්න ක්‍රිස්ටි මාමා ගිහින්...

ඉන්න... අයියේ.. .මට.. නි..න්ද ගියා.

      මම වෙව්ලන කටහඩින් කියද්දි ශානූ අයියට මං අඩන බව තේරුනා. මම හෙමින් සැරේ කමරේ දොර ඇරිලා.

ඇයි අඩන්නෙ සුදු මැනික....

      ශානූ අයියා මගෙ කදුලු පිස දමමින් ඇහුවා. මට තවත් ඇඩුම් ආවා.

අඩන්න එපා ළමයෝ.. මට අම්මා සේරම කිව්වා මට ඔයාව සැක නෑ. ඔයා මට බොරු කිව්වෙ නෑනේ.

මං.. ඔයාට.. බො..රු කියලා.. නෑ මගෙ.. අයියේ..

හරි දැන් අඩන්න එපා. 

අම්මලා... මොනවා. හිතනවද .. දන්නේ නෑ... මේ බූරුවා.. මාව මැරුවා නම්...මීට වඩා ... හොදයී... දැන් ඕක ගමේම පැතිරෙයී..

අම්මලා ඕනී එකක් හිතා ගත්තුදෙන්. මට විශ්වාස නම් එච්චනේ.

එහෙම කියලා බෑනේ අයියේ. මං මේ ගෙදරත් එන නිසා එයාලා ඔය කතාව විශ්වාස කරනවා ඇති. හොද ගෑනූ ළමයෙක් නම් බදින්න කලින් කොල්ලගෙ ගෙදර එන්නෑනේ.

මං දන්නවනේ ඔයා ගැන .ඇයි දුක් වෙන්නෙ. ඔයා කවදා හරි බදින්නෙ මාව. ඔයා මොන වගෙ වුනත් ඒක වැදගත් වෙන්නෙ මට විතරයී. 

මගෙ ... අම්මයී.. තාත්තා.. හොදින්.. හිටියා නම්.. මට.. මෙහෙම වෙන්නෙ නෑ අයියේ.. ඉගෙන ගන්න කාලෙම ඔයාට මගෙ වියදම් දරන්නවත්, ඔයාලගෙ ගෙදරවත් එන්න වෙන්නෙ නෑ. එහෙම වුනානම් මට මේ කතා අහන්න වෙන්නෙත් නෑ.

       මම ශානූ අයියගෙ පපුවේ මුහුන හොවාගෙන ඇඩුවා. අම්මා කියපු කතාව ඇත්තද කියලාවත් අහන්න ආවේ නැහැ. ක්‍රිස්ටියට සැකයි වගේ ඔයා මෙහෙ බව. ආයි එන්න පුලුවන් ලෑස්ති වෙන්න අපි ගෙදර යමු. ටික දවසක් මෙහෙ නෑවිත් ඉන්න වෙනවා.
මාත් හිස වනලා ඒකට කැමති වුනා. ඉක්මනට ගෙදර එන්න සූදානම් වුනා. පිටත් වෙන්න ලැහැත්ති වෙලා මම කුස්සියට ගියෙ අම්මට වදින්න. මගෙ හිත බයෙන් පිච්චුනත් මේ වෙලාවෙ මගහැරියොත් මාව සැක කරයි කියලා. අම්මා මගෙ දිහා බැලුවේ වත් නෑ .මම ගිහින් වැන්දා. ඕනිවට එපාවට තෙරුවන් සරනයි කිව්වා. 

අම්මේ ..මම ගිහින් එන්නම්.. මාව සැක කරන්න එපා අම්මේ. ඕක සේන බාප්පගෙ කපටි වැඩක්.

මට ඕවයින් වැඩක් නෑ. 

      අම්මා මං දිහා බලලා එහෙම කිව්වෙ පිහියකින් අනිනවා වගේ.

ශදී නංගි මෙහෙ එන්න යන්න. මං කිව්වා නේද එක පාරක්.

ශානු අයියා කුස්සියෙ දොර ගාවට ඇවිත් කේන්තියෙක් කිව්වා.

ඒත් අයියේ.

මං බදින්නෙ මට ඕනී කෙනා . ඔය කවුරුත් මං වෙනුවෙන් මොකුත් කලේ නෑනේ. මගේ දේවල් මංම බලා ගන්නම්. මගෙ වැඩ වලට අත දාන්න එන්න එපා. ආයි ඔව ගැන වචනයක් හරි කතා කරලා තිබුනොත් මං බලා ගන්නම්. ක්‍රිස්ටියටත් මොකද දන්නෙ නැ එක පාරට නෑ කම් මතක් වුනේ.

          ශානූ අයියා මෙහෙම හැරිරෙනවා මං කවදාවත් දැකලා නැ. මට හිතා ගන්න බෑ ශානු අයියා මේ තරම් නපුරුයිද කියලා.

පුතේ මේ.

මේ.. මේ .. අම්මේ ඇති.

         ශානූ අයියා මගෙ අතින් ඇදගෙන ස්තෝප්පුවට එකන් ආවා. මම ගේ ලගින් බහිනකන්ම වචනයක් වත් කතා කලේ නැ..

ගෙදර ගිහින් අඩන්නවත් කාටවත් ඔය කතාව කියන්න වත් එපා හොදද. ඔයා අපේ ගෙදර යන බව කවුරුත් දන්නෙ නැනේ. 

හරී ශානූ අයියේ යමු ගෙට .

යමු .. මං එන්නම්.

       මම ගෙට ඇතුල් වෙද්දිම ආච්චි අම්මා ඇයි ඇහුවා. මං ඔලුව රිදෙනවා කියලා එයාව මගහැරියා. 
*******************************
       මම ස්කෝලේ ඇරිලා ගෙදර එනකන් ආච්චි අම්මා මගෙ බලාන ඉන්නවා දැකලා මට පුදුම හිතුනා. මං ඈත ඉදන්ම ඇයි ඇහුවා. අම්මට මල්ලියෙක් ඉපදිලාලූ. දෙවියන්ගෙම පිහිටයී. ඔයා සේනයා ලගට කෙල්ලෙක් නොඑවා කොල්ලෙක්ම එව්වට. මට දැනුනෙ කියා ගන්න බැරි සතුටක්.

ආච්චි අම්මා ගියාද බලන්න..

නෑ නෑ .. හෙට යමූ. 

හා යමු.. මං හෙට ස්කෝලේ යන්නෙත් නෑ චූටි මල්ලි බලන්න යනවා. 

මට හෙට ටිකක් වෙලා බාබා ළග ඉන්න වෙනවා. 

ඇයි ඒ.

අම්මා එල් ආර් ටී කරනවලූ.

හ්ම්ම්ම්. පව්නේ. එකපාර වේදනා දෙකක්.

ආයී ගෙදර ආවොත් ළමයි දාලා යන්න වෙන්නෙ නැති නිසා කරනවලූ. 

      මට අම්මා ගැන දුක හිතුනා. රැ පහන් වෙනකන්ම චූටී මල්ලි හම්බවෙන්න වේදනා විදින්න ඇති . ඒ පිටම තව සැත්කමකුත් කර ගන්න හදනවා. පහුවලා අපි ඉස්පිරිතාලෙට ගියා . අපි ඒ යද්දිත් අම්මා සැත්කමට අරන්. 

      මං ගිහින් මගෙ චූටී මල්ලි දිහා බැලුවා . රෝසම රෝස පාට මූන පිණි ජම්බු ගෙඩියක් වගේ. නිල්ම නිල් පාටින් අන්දලා .නිල්පාට මං ගොතලා දුන්න තොප්පියයි මේස් දෙකයී දාලා,චූටි මල්ලි හොදටම නිදි. චූටී රෝස පාර අත් මිටමොලවගෙන චූටි කකුල් දෙකත් උඩ දාගෙන එයා නිදි. මම හිමින් සැරේ එයාගෙ චූටී අත් ස්පර්ශ කලා. එයා එහෙට මෙහෙට මුන හරවමින් කිරි හොයනවා. මම අනිත් ඇදවල් වල ඉන්න බබාලා දිහාත් ඔලුව උස්සලා බැලුවා. එයාලා අපේ මල්ලිට වඩා හුගක් චූටී වගේ. මල්ලි ලොකු නිසා ඉපදෙන්නත් අමාරු වුනා කියලා ,නර්ස් ආච්චි අම්ම්ට කියනවා මම අහගෙන.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමු.

දුශාන් අයියා කතාව මග බලන් ඉන්නේ නේ......

දූශාන් අයියා ශා අයියා කියවනකන්  ඉන්මු නේද...

       අම්මා ශානු අයියගේ නම්බර් එකත් ඉල්ල ගත්තා කතා කරන්න ඕනී කියලා. ශානු අයියටත් කතා කරලා තිබුනා. හුගක් දුක කියලා තිබුනා. ශානූ අයියත් අම්මා ගැන දුක් වුනා. ආච්චි අම්මා ශානූ අයියා මං වෙනුවෙන් කරන දේවල් සේරම අම්මා එක්ක කියලා. ඒක නිසා තමා අම්මට දුක හිතිලා තිබුනේ. දැන් චූටී මාමාත් කැමති වුනානම් සේරම හරී. මං හිතාගෙන හිටියේ අම්මා කවදාවත්ම ශානූ අයියට කැමති වෙන එකක් නෑ කියලා. මොන තරම් රැය ගානක් අඩලා ඇතිද ශානූ අයියා මට නැති වෙයී කියලා. චූටී මාමා අකමැති වුනත් මගෙ පස්සෙන් ඇවිත් හොර අල්ලන්න උත්සහා කරන එක අත් ඇරලා තිබුනා. ඒත් මම බයයී නිහඩව ඉදලා එකපාරට මොනවා වෙවිද දන්නෙ නැහැනේ.

**************************************
      ලොකු අම්මගෙ ලේලී දරුවා බිහි කරලා මාස තුන හමාරක් වෙද්දී ,ලොකු අම්මා ආයෙත් මහ ගෙදරට ආවා. ලොකු අම්මට මහ ගෙදර විතර කොහෙවත් හරි ගියෙ නැහැ. ලේලී හරිම කපටි නිසා ලොකු අම්මා එහෙ ඉන්නත් කැමති වුනේ නෑ. මහප්පා ලොකු අම්මා ගැන හොයලා බැලුවෙ නෑ. රට ගියාට පස්සෙ එයා ලංකාවට ආවේ නෑ . එහෙ රටේ කෙනෙක් එක්ක විවාහා වෙලා කියලා තමා ආරංචි ආවේ. මාස කීපයකට සැරයක් පුතාගේ නමට සල්ලි එව්වත් ,පුතා සතයක් වත් ලොකු අම්මට දුන්නේ නෑ.

       මහසියයි ,බස් වියදමයි ගැන හිතලා මං නයනිලාගේ හරි ගීත්මගෙ හරි ගෙදර නවතින්න තීරනය කලා. එතකොටවත් ලොකු මාමාලට සැනසිමක් ලැබෙයිනේ කියලා . අනික දැන් මගෙ සේරම වියදම් දරන්නේ ශානූ අයියා, මට ඒක ඉවසගෙන ඉන්න බෑ. මට ඕනී මගෙ වියදම් අඩු කර ගන්න. ඒක නිසාම මං නයනිලා දිහායී ගීත්මලාගේ ගෙදරයී මාරුවෙන් මාරුවට ගියා. මං ශානූ අයියගෙන් අවසර ගත්තේ පාඩම් කරන්න යනවා කියලා. වියදම අඩු කර ගන්න යනවා කිව්ව නම් යන්න දෙන්නේ නැහැනේ. ශානූ අයියා නයනී, ගීත්මයී දෙන්නවම හොදට අදුනන නිසා මට යන්න ඉඩ දුන්නා. අම්මාට මොකුත්ම කිව්වෙ නෑ, එපා කියලා මං වෙනුවෙන් වියදම් කරන්නත් එයාට නෑනේ.

    නයනිලාගෙ ගෙදර හිටියේ නයනී අම්මයී තාත්තයී විතරයි. ගීත්මලාගෙ ගෙදර හිටියේ නංගී අම්මයී විතරයී. තාත්තා හිටියා එයා ගෙදර එන්නෙ මාසෙකට වතාවයී. ඒ ගෙවල් මට හුගක් හුරුපුරුදු තැන් බවට පත් වුනා. මම ගෙදර වැඩ කරන්න උදව් වෙන නිසා යාලුවන්ගෙ අම්මලා මට හුගක් ආදරේ වුනා.

     මම දැන් කලාතුරකින් දවසක් තමා ගෙදර එන්නෙ. මං කොහෙද ඉන්නෙ, කොහෙද යන්නෙ අහන්න කවුරුත්ම ආවේ නෑ. හැමෝටම ඕනී වෙලා තිබුනේ. මගෙ වියදම් වලින් නිදහස් වෙන්න.මාත් ඉතින් අහිකුන්ටකයා වගේ රෙදි බෑග් උස්සගෙන එහෙ මෙහෙ යනවා. වෙලාවකට මට ඒ ජීවිතේ එපා වුනා. ඒත් ඉගෙන ගන්න ඕනී නිසා මං දිගටම යාලුවන්ගෙ ගෙවල් වල ගියා. නාදුනන මිනිස්සු වුනත් ඒ අය මට හුගක් ආදරේ වුනා එයාලගෙ පව්ලේ කෙනෙක්ට වගෙ මට සැලකුවේ. සමහර දවස් වලට මහෙ අතේ වියදමට සල්ලිත් දුන්නා. ඒත් මගෙ හිතට ලොකු වදයක් වුනා, මගෙ යාලුවන්ගෙ ගෙවල් වලට කරදර කරන එක. ඒත් මට වෙන ක්‍රමයක් තිබුනේ නැහැ.

     ගීත්මා හරිම කැමතී මං එයාගෙ ගෙදරට එනවට. එයාට ගිණුම්කරනය අමාරු නිසා, මං කියලා දෙන ඒවා හොදට තේරෙනවා කියලා. අමාරු පාඩම් මගෙන් අහ ගත්තා. කිසිම දෙයක් පාඩම් කරන පුරුද්දක් මට තිබුනේ නෑ, තර්කානූකූලව මතක තියා ගැනීමේ හැකියාවක් මට තිබුනා.

       ගීත්මලාගෙ ගෙදරදී නම් හරිම විනෝදයී. සමහර දවස් වලට ගීත්මයී මායී රෑට කෑම ඉව්වා. මහ රෑ වෙනකන් පාඩක් කරනවා කියලා පෝන් වලින් ගේම් ගැහුවා. ගීත්මගේ නංගිත් එක්ක සෙල්ලම් කලා. නයනිගෙයි ,ගිත්මගෙයි ගෙවල් දෙකෙන්ම ශානූ අයියා ගැන ගැන දැනගෙන හිටියා ,ඒක නිසා මට කොහේ ගියත් ශානූ අයියා එක්ක කතා කරන්න නිදහස තිබුනා.

******************************* 

       අපේ ඉස්කෝලේ යාලුවෝ කට්ටිය එකතු වෙලා ට්‍රිප් එකක් යන්න තීරනය කලා. මුලින් හැමෝම එන්නම් කියපු නිසා රෝසා බස් එකක් කතා කර ගත්තා. හැමෝම ගෙවල් වලට කිව්වෙ ඉස්කොලේ ටීචර්ලා සර්ලා යනවා කියලා. මම නම් ට්‍රිප් එකක් යනවා කියලා විතරයී කිව්වේ. ට්‍රිප් එක යන දවස කිට්ටු වෙද්දී සමහර ළමයී එන්නෙ නෑ කිව්වා. ශානූ අයියා කොහොමත් අපිත් එක්ක යන්න පොරොන්දු වෙලා තිබුනේ. නයනි කිව්වා , තව කට්ටිය හොයා ගන්න වෙනවා ශානු අයියගෙ යාලුවෝවත් නැද්ද කියලා. 

     කොහොම හරී ශානූ අයිය එයාගේ යාලුවෝ දහදෙනෙක් විතර ගමනට එකතු කලා , ශිරාන් කියලා යාලුවෙක් හිටියා , එයාට හිටියේ තාත්තා විතරයී . ඒ තාත්තයි පුතයි හරියට යාලුවෝ වගේ. බස් එකට ළමයි ගෙනත් අරලින්න උදේට ගෙදරින් කවුරු හරි එන නිසා පෙන්නන්න සර් කෙනෙක් වත් ඕනී නිසා, අපි සිරාන් අයියගෙ තාත්තවත් අඩ ගහ ගත්තා. ශානූ අයියගෙ තව යාලුවෙක් හිටියා තිවංක කියලා. ඒ අයියා මාව ටිකක් කල් ඉදන් දන්නවා. "ශදී නංගියෝ, මං ට්‍රිප් එක යන්න එන්නම් හැබැයි මට ඔයාගෙ යාලුවෙක් සෙට් කරලා ඕනී "කිව්වා. 

       කොහොම හරී ට්‍රිප් එක යන දවස උදා වුනා. මං හිටියේ නයනිලාගේ ගෙදර. අපි යන්න සූදානම් වෙලා ඉන්නෙ අනුරාධපුරේ, ගිහින් තිබුනත් යාලුවෝ එක්ක යන්න තියෙන ආසාව නිසා මාත් යන්න කැමති වුනේ. කතා වුන විදිහටම සර් හැටියට ශිරාන් අයියගෙ තාත්තාව පෙන්නුවා. අනිත් ටීචර්ලා මගින් නගිනවා කියලා අපි ගමන පිටත් වුනා . අයියාගෙ යාලුවෝ ටික හිතන්නත් කලින් අපේ යාලුවොත් එක්ක මිත්‍ර වුනා. ශිරාන් අයියා කොන්ගෝ එකකුත් ගෙනත් තිබුනා. සිංදු කියමින් නටමින් බස් එක දෙවනක් කරමින් අපි ගමන ආරම්භ කලා. ටික දුරක් යද්දී ,තිවංක අයියා කිව්වා වගෙම නයනි දිහා බලන්න පටන් ගත්තා .ගමනින් බාගය යද්දී දෙන්නා අපිටත් හොරෙන් යාලූ වෙලා. දෙන්නා අපෙන් ඈත් වෙලා තනියෙන් ජේතවනාරාමේය චෛත්‍යය වටේ යනවා. දැන් ඉතින් ගමන තවත් විනෝදයී අපි අලුත් ජෝඩුවට විහිලු කරලා හිනා වුනා .

        ශානූ අයියයී මමයි හිටියෙත් හුගක් සතුටින් , අපි දෙන්නම මේ තරම් දුර ගමනක් යන මුල්ම වතාව. ඉස්කෝලේ යාලුවෝ හැමෝම ශානු අයිය අදුර ගත්තා. දවල් නුවර වැවෙන් නාලා කෑම කෑවා. පිරිමි ළමයී විතරයී නෑවේ,ගැහැනු ළමයි නාන්න බෑ කිව්වා. ශානූ අයියයී මායී වැව් ඉවුරේ ඉදගෙන කතා කලා. අපේ හිතේ තිබූනේ ලොකු නිදහසක් . අපිට ආපහු ගෙදර නොඑන්න හිතුනා.

     අනිත් යාලුවටත් ගෙදර එන්න කැමත්තක් නෑ , හැම තැනම බලලා යන්න ඕනී කියලා සදකඩ පහන එහෙම බැලුවේ පෝන් වල එළි ටෝච් පත්තු කරලා. අපි ගමන් නිමා කරද්දී පාන්දර එකත් පහු වෙලා තිබුනා. ශානූ අයියා පොඩි දරුවෙක් වගේ මගෙ උකුලේ ඔලුව තියාගෙන නිදා ගත්තා ,බහින තැනට එනකන්ම. නිදන් ඉන්න විදියට මට ඇහැරවන්න හිතුනෙම නෑ .නයනිලාගෙ ගෙදරට කිව්වු වෙද්දි මම ශානූ අයියව ඇහැරෙව්වා. 
ඒ ගමනින් පස්සෙ ශානූ අයියයී මමයි හුගක්ම ළං වුනා. දැන් ශානූ අයියා නිවාඩු දාට අපේ මහ ගෙදරත් එනවා. චූටී මාමට ආරංචි වෙන්නෙ නැද්ද , නැත්තම් මං ගැන හොයලා වැඩක් නෑ කියලා හිතලද කොහෙද, එයා ඒ ගැන කතා කලේවත් නෑ.

;
   ශානූ අයියා මං හවස් වෙලා පංති ඇරෙන දාට බයික් එකෙන් එක්කන් එන්න එන නිසා මං යාලුවන්ගෙ ගෙවල් වල යන එක ටිකක් අඩු කලා. ශානූ අයියා හවස මාව ගෙදර ඇරලලා , ආපහු යන්න ගියා. 

      ඉස්කෝලේ නිවාඩු දවසක ට කලින් දවසේ ශානූ අයියා මට කෝල් කරලා කිව්වා ,හෙට පොඩි ගමනක් යන්න තියෙයී ගෙදරට පංති කියලා එන්න කියලා. මමත් කියපු විදිහටම පහු වෙනිදා  ආවා. කොහෙද යන්නෙ ඇහුවට යන තැනක් කිව්වෙම නෑ. " යමුකෝ ගිහින්ම බලමුකෝ" කිව්වා.

      ශානූ අයියා මාව එක්කගෙන ආවේ එයාලගෙ ගෙදරට. ඒක බොහොම පරණ ගෙයක්, බැලූ බැල්මටම හරිම මූසල ගතියක් මට වෙනුනේ. රූස්ස ගස්වලින් වට වෙලා වට පිටාව හුගක් වදුලයී, ඒ වගෙම ගස්වල සෙවන නිසා හරිම සිසිලයී.උලු හෙවිලි කර වහලය හුගක් පරනයි. කාලෙකින් තීන්ත ආලේප කර නැත් බිත්තී තැනින් තන කැඩී ගිහින්. කුඩු ගල් හා මැටියෙන් නග්ගලා තිබුනු බිත්ති හුගක් ගනකමයි. "බිත්තිය දෙපල ඉදන් කතා කරහම නොඇහෙන තමට". ගරා වැටෙමින් තිබුන ගේ දැක්කම මට තේරුනා ඒක හුගක් පරණ ගෙයක් බව. 

ඇයි ඔහොම බලන්නෙ.....

නිකන් ශානූ අයියේ ... අම්මා දන්නවද මාව එක්කන් එන බව. මට බනීවී.

ඔව් ඔව්.. මං එයාට කිව්වා ඔයා එක්කන් එන බව.. යමු ඇතුලට.

      බයිසිකලය මිදුලෙ නවත්වල සුලු මොහොතක් ගේ දිහා බලාන ඉන්න දීලා ශානූ අයියා මට කිව්වා. ශානූ අයියා යාමු කියලා මගෙ අතින් ඇද්දත් මං එතනම ගල් වෙලා හිටියා .

ඇයි සුදු මැනික යමු ගෙට... අම්මට බයේද නැත්තම් ගේ දැක්කම බයේද....

නෑ එහෙම එකක් නෑ . ශානූ අයියේ.

ඔයාට හිතෙන දේ මට හිතා ගන්න පුලුවන්.. ඔයා මගෙ ඇත්ත තත්වය කලින්ම තේරුම් කරන්නයි මං ඔයාව මෙහෙට එක්කන් ආවේ.

මං ඔයා මොන තත්වේ වුනත් කමක් නෑ ශානූ අයියේ, ඔයා මං වෙනුවෙන් කරන දේවල් දැක්කම. 

එහෙම් යමුකෝ. 

     මම ශානු අයියලාගෙ ස්තෝප්පුවට ගොඩවුනා. ඇත්තටම ඒ ගේ දැක්කම තිබුන මූසල පාටට හිත පොඩ්ඩක් ගැස්සුනා මිසක්, ශානු අයියා ගැන පසුතැවීමක් ආවේ නෑ. ඒත් ශානූ අයියා හිතුවේ එයාලගෙ ගේ දැක්කම මගෙ හිතේ තිබුන හැගීම වෙනස් වුනා කියලා. මොනදේ වුනත් මං දන්නවා ශානූ අයියා මට මොන තරම් ආදරේද කියලා, ගෙවල් දොරවල් නම් ඕනි තරම් හදා ගන්න පුලුවන්, ඒත් හොද ආදරක් ලබන්න හුගක් පින් කරන්න ඕනී. මොන තරම් පව් කරලා තිබුනත් ,මම ශානූ අයියාගෙ ආදරය ලබන්න පින් කරලා තිබුනා.

අම්මේ.. අම්මේ.... අපි ආවා.

         ශානූ අයියා ඉස්සරහා දොරට තට්ටු කරමින් සතුටින් කෑ ගැහුවා. මම නම් බයෙන් ඉන්නෙ.ශානූ අයියලගෙ අම්මා මාව කොයි විදිහට පිලිගනිවිද.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමූ..

Posted By sha733 on 29 Sep 2016 09:44 AM
අනේ සාදු සේනයට වෙච්ච දේ
මට අහින්සක සතුටක් නෙවෙයි ආවේ. උපරිම සතුටක්

ආච්චි අම්මා දිග නෑකම කියාන ගියා . ආච්චි අම්මා කතාව ඉවර කරන්න කලින් චුටී මාමා කතාව මැද්දට පැන්නා. 

අම්මෙ මේ.. මං එකක් කියන්නම් . අම්මත් ඔනී නැති වැඩ කරලා අහු වෙන්න එපා හරිද.

අනේ ඇත්ත චූටී පුතේ කිව්වේ..

සුදු දූ යනවා ගෙට .ගිහින් පොතක් පතක් බලා ගන්නවා. කට දිහා බලන් ඉන්න ආවා මෙතන. 

      මම ඒක ඇහෙත්ම කාරයට විසික් වුනා. චූටී මාමාට අපි කිව්වට හොදටම සැකයී. 

අම්මෙ මේ ඔය මගුල් වලට අත දාන්න එපා. තේරුනාද . අර කොල්ලා නේද ආවේ .

නෑ නෑ .. චූටී පුතේ.. 

අම්මාත් දන්නවනේ. කෙල්ල ඔවුන් එක්ක ගිහින් දුක් විදිනවට කැමතිද. පොඩි අක්කා කියපුවා මතකනේ..

හරී පුතේ මං පුතා කියන දේට ඉහළින් යන්නෙ නෑ. 

හා .. අම්මෙ ඇහැ ගහන් ඉන්න තේරුනාද .මට දැන් නිතර එන්න වෙන්නෙත් නෑනේ. 

පුතේ . සේනයා කියපුවනේ අපේ පොඩ්ඩි අපිට කියන්නෙ. පොඩ්ඩක් ඒ කොල්ලා ගැන හොයලා බලපංකෝ. සේනය කවද්ද ඇත්තක් කිව්වේ. 

හරි අම්මේ. හොයන්න ඕනි. මං ඔවුන් කියන ඒවා විශ්වාස කරන් එකෙක් නෙමේ. තව පොඩි එකෙක්නේ. ජොබ් එකක් එහෙම කරනකන් ඉම්මුකෝ.

       රහසෙන් වගේ ආච්චි අම්මයී චූටී මාමායී කතා වුන සේරම මං හොරෙන් අහන් හිටියා.
පස්සෙ චූටී මාමා කාමරේට එබිලා බලාලා යන්න ගියා. මට ආච්චි අම්මා පව් කියලත් හිතුනා. ආයි නම් ශානූ අයියව මේ ගෙදරට ගෙන්නන්නේ නෑ කියලා මං හිතා ගත්තා. 

සුදු දූ.. මොනවද කල්පනා කරන්නෙ..

මොකුත් නෑ සුදු අම්මේ. බය හිතුනා මට.

මටත් බය හිතුනා මගදි අර ළමයා අල්ල ගනීද කියලා. 

කවදාවත් කැමති වෙන එකක් නෑ නේද ,සුදු අම්මේ මේ ගොල්ලො.

ඒක තමා සුදු දූ හිතා ගන්න බැ. ඒ ළමයට මං නම් හරි කැමතී. හොද කොල්ලා දැක්කම සිරියාවේ බැ. හිත හයිය ළමෙක්.

අනේ මංදා සුදු අම්මේ.

කවදාවත් ඔයාලගෙ අම්මා නම් කැමති වෙන්නෙ නෑ සුදු දූ. පුදුම කේන්තියක් තියෙන්නෙ එයාට ඒ ළමයා එක්ක.

     මට හුගක්ම දුක හිතුනේ කවදාවත් හැමෝගෙම කැමැත්තෙන් ශානූ අයියා ළගට යන්න බැරි වෙන එකට. සෙනසුරාදා දවසම ක්ලාස් දවසක්. මං උදේ පංතියට සහභාගී වුනත් ඊළග පංතියට ඉන්නෙ නැතුව එන්න සූදානම් වුනා. මම ශානූ අයියටත් එන්න කියලා තිබුන නිසා ඉක්මනට පිට වෙන්නයි ඕනී වුනේ.

ශදියෝ. වරෙන් බත් කන්න උබ අද කැම කන්නෙ නැද්ද.

මං ගෙදර යනවා බං ඔබලා කාපල්ලා.

     මං එන්න සූදානම් වෙනකොට නයනී මට කතා කලා. නයනී කියන්නෙ මට ක්ලාස් එකේ හම්බුන හොද යාලුවෙක්. තව මට පන වගෙ ආදරේ යාලුවෙක් හිටියා, එයා තමා ගීත්මා. නයනී ගීත්මයී තමා මගෙ හොදම යාලුවෝ . මට එයාලා එක්ක ඉද්දී නිතරම විමූව මතක් වුනා. ඉස්කෝලෙන් අස් වුනාට පස්සෙ මං තාම විමූව දැක්කෙම නැ. පෝන් එකෙන් කතා කරන වචන කීපය විතරයී. ගණන් අසමත් නිසා විමූ උසස් පෙළ අත හැරලා දැම්මා. දැම් එයාලෙගෙ කඩේ වැඩ කරගෙන ඉන්නවලූ. දුලාන් අයියත් ගෙදරින් කැමතිලූ. විමූ සතුටින් ඉන්න එක මටත් සතුටක්.

ඇයි ඔබ ගෙදර යන්නෙ.

 
    ගීත්මා කෑමත් නවත්තලා මං ළගට ආවේ ගහන්න වගේ.

ඔබලා දන්නවනේ බං

මොනවද. ඔබ කලින් සති දෙකමත් මේ පංතියට නොයිද ගියා. 

අම්මා මේ මාසේ සල්ලි එව්වෙ අඩුවෙන්. ඒක නිසා ක්ලාස් දෙකටයී පීස් ගෙව්ව්වෙ. 

අපරාදෙනේ බං . ශානු අයියට කිව්වෙ නැද්ද. 

    නයනිත් කතාවට හරස් වුනේ මං ගැන දුකින් බව මං දන්නවා.

නෑ බං එයා දන්නෙ නැ. මට එයාට ඔය හැටි කරදර කරන්න බෑ. මං වෙනුවෙන් වියදම් කරන තරම හොදටම ඇතී . එයා රස්සවක් කරන්නෙත් නෑ මාමාගෙන්නෙ ගන්නෙ. මට ඔය ණය ගෙවා ගන්න බැරි වෙයි බං.

ඒත් බං අපරාදෙනේ. ඔබ ටග් ගාලා හැම පාඩමම අල්ල ගන්නවා. ඔබ ඉගෙන ගනින් කොහොම හරි අපරාදේ යකෝ.

කරන්න දෙයක් නෑ බං. මේ මගෙ ලැබීම. බඩකුත් උස්සගෙන අම්ම අරහෙ වැඩට යනවා මට එයාට කරදර කරන්නත් බෑ.

දැන් කොහොමද ඉස්කෝලේ තත්වේ. 

කියලා වැඩක් නෑ. බං මට දැන් ඉස්කෝලේ යාමත් එපා වෙලා. උගන්වන්නෙ නෑ බං අනිත් වුන් නම් ඇවිද ඇවිද ඉන්නවා ජොලියේ. 

මේ ඔබ අපේ ඉස්කොලෙට වරෙන් අස් වෙලා.

දැං ගනී වෑ බං.

මං සර් කෙනෙක් ඉන්නවා එයා එක්ක ඔබ ගැන කියන්නම් සර් උදව් කරයී. ඔබ වගෙ ඉගෙන ගන්න එකියෙක්‍ට ඔහොම වෙනවට මට දුකයි බං.

       නයනී මගෙ හිතට දාපූ අදහසට මගෙ හිත ඇදිලා ගියා . මටත් ආස හිතුනා නයනි යන ඉකෝලෙට යන්න. ඒත් කෝ ඕවට සල්ලි මං අමාරුවෙන් මේ ඉස්කෝලෙටත් යන්න හදා ගත්තේ. ගේ ළගින්ම බස් එකකුත් තිබුනා ඉස්කෝලේ ළගටම. පැයක දුරක් වුනට, බස් එක අනිවාර්ය නිසා බයක් නෑ. අනික අපේ ගමෙන් ශිෂ්‍යත්වය පාස් වුන ළමයි හුගක් ඒ බස් එකෙන්, මං යන්න හදන ඉස්කෝලෙට ගියා . දැනටත් හයට ඇරෙන ක්ලාස් එක දාට මම ගෙදර ආවේ ඒ බස් එකේ.

     මම ඒ ගැනම කල්පනා කරමින් බස් ස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තට ආවා. ශානූ අයියා කඩයක් ඉස්සරහා බයික් එකේ ඉදගෙන මග බලාන ඉන්නවා. මං කෙලින්ම ශානූ අයියා ගාවට ගියා. මට දැනුනෙත් නෑ , මගෙ යාලුවෝ ටික මගෙ පස්සෙන් ඇවිත්. ඊළග ක්ලාස් එක පටන් ගන්න තව පැය භාගයක් තියේ. වෙනදට අපි ඒ පැය භාගෙම කඩවල් ගානේ යනවා. මොකුත් ගන්නෙ නෑ බලලා බලලා එනවා. රෙදි කඩ වලට දැන් අපිව දැකලම පුරුදු වෙලා. සිකුරුටිලා අපි දැක්කම "ඔය ළමයි නම් බොරුවටනේ එන්නෙ" කියනවා. 
ගයනි , ගීත්මයී ශානූ අයියව දැන් හොදටම අදුරනවා. නිතරම ශානූ අයියා මං ක්ලාස් ඇරෙන වෙලාවට මං බලන්න එනවනේ. ශානූ අයියා ක්ලාස් එක ළගට එන එක තාම නම් කාටවත් ආරංවි වෙලා තිබුනේ නැහැ. 

    නයනී , ගීත්මයී මං ඉන්න තැනදිම මං සල්ලි නැති නිසා සමහර පංතී පාඩූ කර ගන්න බව කිව්වා. අලුත් ඉස්කොලේ ගැනත් කිව්වා. ශානූ අයියා හරිම සාවධානයෙක් අහන් හිටියා. එයාගේ මූනේ තිබුනේ දුකක් මං බිම බලාගෙන හිටියේ ශානූ අයියට මූන දෙන්න බැරි නිසයී, ගීත්මයි නයනී එක්ක ආපු කේන්තිය නිසයී.

    හරී නයනි නංගියෝ. ඔයා සර් එක්ක කතා කරන්නකෝ. මං අනිත්වා ගැන බලන්නම් . 
නයනී, ගීත්මයී. අපිට සමු දීලා ක්ලාස් එක පැත්තට ගියා. මම රහසි වගෙ කිව්වෙ" අහු වෙයව්කෝ තොපි ක්ලාස් එකේදී කියලා" ඒකත් ශානූ අයියට ඇහුනද කොහෙද එයා හිනා වෙවී මං දිහා බලං හිටියා. යාලුවෝ දෙන්නා නොපෙනී ගියා විතරයි ශානූ අයියා මගෙ අතින් ඇදලා ගත්තා. මට තේරුනා එයා කේන්තියෙන් බව.

මොකද මැට්ටියේ මට නොකිව්වේ.

අනේ ශානූ අයියේ කේන්ති ගන්න එපා. 

හිතේ තියන් හිටියම මම දැන ගන්නෙ කොහොමද? දැන් සල්ලි දෙන්නම් යනවා ක්ලාස් එකට.

අනේ එපා ශානූ අයියේ . අද මේ මාසේ අන්‍තිම ක්ලාස් දවසනේ . ලබන මාසෙම යනවා . අපරාදේ මාසෙටම ගෙවලා එක දවසක් යන එක.

පිස්සූ නැතුව යනවා මැට්ටියේ. පාඩම අපරාදේ. 

නෑ නෑ මං ටිවුට් ඉල්ලන් ඒවා අල්ල ගන්නම්. ඔයාත් රස්සාවක් කරනවද. පව් මාමා මහසියෙන් හම්බ කරපුවා.

අනේ අනේ මැටිටියේ . මං අද ඔයාව ශොපින් එක්ක යන්න ආවේ.

මාමාගේ සල්ලිවලට විද්දා නේද. මට එපා ශානූ අයියේ ඔයා ගන්න. 

මේ මෙහෙ එනවා. පංඩිතකම් නොකියා. අනික මේවා මං හම්බ කරපු සල්ලී. මාමගෙ ඒවා නෙමෙයි.

ඔයා හම්බකරපුවා .?

ඔව් ඇයී විශ්වාස නැද්ද?

ඔයා ජොබ් එකක් කරන්නෙ නෑනේ.

ඇයී නැත්තේ ඔයාට නොකිව්වට මං මාමාගෙ උදව්වය ගියා . 

කිරි කපන්න .

ඔව්... සුදු මැනික . යමු  අර ශොප් එකට.

     ශානූ අයියා පොඩි කාලේ ඉදන්ම මාමා ගාව හැදුන නිසා එයාටත් කිරි කපන්න පුලුවන් බව මට කියලා තිබුනා. නිවාඩු දාට මාමාට උදව්ට යන බවත් මට කියලා තිබුනා. ඒත් මං හිතුවේ නෑ ශානූ අයියා ජොබ් එකට කිරි කන්න යායි කියලා. 

අනේ ශානූ අයියේ . ඕක ජොබ් එකට නම් හරි යන්නෙ නෑ ඕන්.

හරි සුදු මැනික. එකක් හරි යනකන් විතරයී මාමාත් පව්නේ. සෑහැල්ලු වාහන ලයිසන් ගන්න දාලා තියෙන්නෙ මම. ඔයා දන්න වනේ මගෙ හීනේ.

හ්ම්ම්ම්ම්ම්....

    ශානූ අයියගෙ හීනය වුනේ බරවාහන රියදුරු බලපත්‍රය ගන්න එක. එයා කියන්නෙ එතකොට ඕනී තරම් ජොබ් තියේ කියලා. ශානු අයියා ඉගෙන ගන්න පොඩ්ඩක් වත් කැමති නෑ. මට හේතුව තේරුම් ගන්නත් බැහැ. 

     ශානූ අයියා මං එපා කියද්දී මට ඇදුම් අරන් දුන්නා. පොත් වගයකුත් අරන් දුන්නා. එයාටත් මොනවා හරි ගන්න කිව්වම ඇහුවෙම නැහැ. මට ශානූ අයියා ගැන දුකයී, එයා මං වෙනුවෙන් මොනතරම් දේවල් කරනවද. ඒත් මගෙ අම්මට ශානූ අයියගෙ හොදක් පේන්නෙ නැහැනේ. 
මං ගෙදර ඇවිත් ආච්චි අම්මටයී ලොකු අම්මටයී ඇදුම් පෙන්නුවා. පස්සෙ අලුත් ඉස්කෝලේ කතාවත් මං එයාලට කිව්වා. 

මං නම් හිතන්නෙ නෑ සුදු දූ අම්මා කැමති වෙයී කියලා.

ඊ ළග කොටසින් හමු වෙමූ.